Kloropreno
Kloropreno | |
---|---|
Formula kimikoa | C4H5Cl |
SMILES kanonikoa | 2D eredua |
MolView | 3D eredua |
Mota | konposatu organokloratu eta konposatu asegabe |
Ezaugarriak | |
Dentsitatea | 0,96 g/cm³ (20 ℃) |
Fusio-puntua | −103 ℃ |
Irakite-puntua | 59 ℃ (760 Torr) 59,4 ℃ (101,325 kPa) |
Lurrun-presioa | 188 mmHg (20 ℃) |
Masa molekularra | 88,008 Da |
Erabilera | |
Rola | occupational carcinogen (en) eta kantzerigeno |
Arriskuak | |
NFPA 704 | |
Lehergarritasunaren beheko muga | 1,9 % (V/V) |
Lehergarritasunaren goiko muga | 11,3 % (V/V) |
Denboran ponderatutako esposizio muga | 90 mg/m³ (8 h, Ameriketako Estatu Batuak) |
Esposizioaren goiko muga | 3,6 mg/m³ (baliorik ez) |
Flash-puntua | −20 ℃ |
IDLH | 1.086 mg/m³ |
Eragin dezake | chloroprene exposure (en) |
Identifikatzaileak | |
InChlKey | YACLQRRMGMJLJV-UHFFFAOYSA-N |
CAS zenbakia | 126-99-8 |
ChemSpider | 29102 |
PubChem | 31369 |
Reaxys | 741875 |
Gmelin | 39481 |
ChEBI | 277888 |
ChEMBL | CHEMBL555660 |
RTECS zenbakia | EL9625000 |
ZVG | 11630 |
DSSTox zenbakia | EL9625000 |
EC zenbakia | 204-818-0 |
ECHA | 100.004.381 |
MeSH | D002737 |
Human Metabolome Database | HMDB0250123 |
UNII | 42L93DWV3A |
KEGG | C19208 |
Kloroprenoa (IUPAC: 2-klorobuta-1,3-dieno) konposatu organiko halogenatua da CH2=CCl−CH=CH2 formula molekularra duena. Kloroprenoa likido kolorge lurrunkorra da, usain sarkorra duena[1].
Kloroprenoa toxikoa izateaz gain oso sukoia da, sugar-puntua 11 C-koa baitu.
Kloroprenoaren produkzioa ia osorik polikloropreno edo neopreno polimeroa sintetizatzeko monomero gisa usatzen da. Neoprenoa erabilera zabaleko kautxu sintetikoa da.
Sintesia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1960ko hamarkadara arte, kloroprenoa «sintesi azetilenikoa» deiturikoaren bidez ekoizten zen. Prozesu horretan, azetilenoa dimerizatu egiten da binilazetilenoa emateko. Binilazetilenoa hidrogeno kloruroarekin konbinatzen da gero, 4-klorobuta-1,2-dienoa emateko, zein kobre(I) kloruroaren presentzian, 2-klorobuta-1,3-dieno, hots, Kloropreno gisa berrantolatzen den[2].
Sintesi horrek desabantaila batzuk ditu, hala nola energia-kontsumo handia eta hasieran egin beharreko inbertsio handia.
Fabrikatzaile guztiek baliatzen duten kloroprenoaren sintesi modernoak butadienoa usatzen du lehengai moduan. Buta-1,3-dienoari kloro-atomo bat gehitzen zaio eta 1,4-diklorobut-2-eno ematen du. Honen isomerizazioak 1,2-diklorobot-3-eno ematen du. Ondoren, hidrogeno-atomo bat 3 posiziotik erauzten da, eta kloro-atomo bat 4 posiziotik lotura bikoitz bat eratzen delarik molekularen 3 eta 4 karbonoen artean, hots, kloroprenoa.
- CH2=CHCH=CH2 + Cl2 → ClCH2CH=CHCH2Cl
- ClCH2CH=CHCH2Cl → ClCH2CHClCH=CH2
- ClCH2CHClCH=CH2 → CH2=CClCH=CH2 + HCl
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) PubChem. «Chloroprene» pubchem.ncbi.nlm.nih.gov (Noiz kontsultatua: 2024-08-15).
- ↑ (Ingelesez) Rossberg, Manfred; Lendle, Wilhelm; Pfleiderer, Gerhard; Tögel, Adolf; Dreher, Eberhard-Ludwig; Langer, Ernst; Rassaerts, Heinz; Kleinschmidt, Peter et al.. (2006-07-15). Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA ed. «Chlorinated Hydrocarbons» Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry (Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA) doi: . ISBN 978-3-527-30673-2. (Noiz kontsultatua: 2024-08-15).