Dezepzioaren uharteak
| Dezepzioaren uharteak | |
|---|---|
 | |
| Datu orokorrak | |
| Mota | Uhartedi |
| Azalera | 14 km² |
| Geografia | |
 | |
| Koordenatuak | 14°10′S 141°16′W / 14.17°S 141.27°W |
| Honen parte da | Tuamotu |
| Overseas collectivity of France |  Polinesia Frantsesa |
| Ur-gorputza | Ozeano Barea |
Dezepzioaren uharteak (frantsesez: Îles du Désappointement) Tuamotu uhartediaren azpitalde bat da, Polinesia Frantsesan. Eskualdearen ipar-ekialdean daude, Tuamotuko beste uharteetatik urrun. Uharriz eta koralez eratutako uharte txikiak dira, Tepoto uhartea eta Napuka atoloia barne. Puka-Puka 290 kilometrora dago hego-ekialdean, eta maiz taldearen barruan sartzen da[1].
Uharteak lehorrak dira, eta ez dira egokiak giza okupaziorako[2]. 2002ko zentsuaren arabera, 54 biztanle zeuden Tepoton, 257 Napukan eta 197 Puka-Pukan.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Mendebaldeko bi uharteak, Tepoto eta Napuka, Tuamotutik kolonizatu zen, baina Puka-Puka Markesetatik okupatu zen, ipar-ekialdera ehunka kilometrora dagoena.
Lehen europarrak bertara iristen Magallaes-Elkano espedizioan izan ziren, 1520ean, Filipinetara bidean zirela. "Zorte gabeko Uharteak" deitu zituzten (portugesez: Ilhas Desafortunadas), eskifaiak ez zuelako lortu urik bertan, Filipinetara iritsi aurretik behar zutena.
1765ean John Byron britainiar esploratzaileak berriro ikusi zituen uharteak. Napuka eta Temoto "Dezepzioaren uharteak" izendatu zituen, bertan zeuden biztanleak oldarkorrak zirelako. 1839ean AEBko Wilkes Espedizioak berriro bisitatu zuen[3].
