Μαργκερίτα Κάγκολ
| Μαργκερίτα Κάγκολ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mara Cagol (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 8 Απριλίου 1945 Sardagna |
| Θάνατος | 5 Ιουνίου 1975 (30 ετών) Μελάτσο |
| Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό |
| Συνθήκες θανάτου | shot by the police |
| Τόπος ταφής | monumental cemetery of Trento |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–1975) Βασίλειο της Ιταλίας (1945–1946) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ιταλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[1] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Τρέντο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτική ακτιβίστρια τρομοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ρενάτο Κούρτσιο |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαργκερίτα (Μάρα) Κάγκολ (ιταλ.: Margherita Cagol, προφέρεται: [marɡeˈriːta kaˈɡɔl], 8 Απριλίου 1945 – 5 Ιουνίου 1975[2]), ήταν Ιταλίδα τρομοκράτης και εκ των ηγετών των Ερυθρών Ταξιαρχιών (Brigate Rosse). Ήταν παντρεμένη με τον Ρενάτο Κούρτσιο, έναν άλλο ηγέτη αυτής της τρομοκρατικής ομάδας.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε σε μια μεσοαστική οικογένεια στο Τρεντίνο της βόρειας Ιταλίας. Η μητέρα της ήταν φαρμακοποιός και ο πατέρας της εύπορος έμπορος, ιδιοκτήτης αρωματοποιίας. Το 1964 γράφτηκε στη σχολή Κοινωνικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Τρέντο. Σύντομα ασχολήθηκε με τα αριστερά φοιτητικά κινήματα, όπου γνώρισε τον Ρενάτο Κούρτσιο. Εργάστηκαν για την έκδοση του Πολιτικού Έργου (Lavoro Politico). Αποφοίτησε το 1969 και παντρεύτηκε τον Κούρτσιο σε μια καθολική τελετή, μετά την οποία το ζευγάρι μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου σκόπευε να σπουδάσει για άλλα δύο χρόνια.[3]
Εξτρεμιστική δράση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες σχηματίστηκαν με τον Αλμπέρτο Φραντσεσκίνι το δεύτερο μισό του 1970, ως αποτέλεσμα της συγχώνευσης της Προλεταριακής Αριστεράς του Κούρτσιο με μια αριστερή φοιτητική και εργατική ομάδα. Αφού συνελήφθησαν τον Φεβρουάριο του 1971 επειδή κατείχαν ένα άδειο σπίτι, η Κάγκολ με τον Κούρτσιο και τα πιο «ακραία» μέλη της Προλεταριακής Αριστεράς πέρασαν εντελώς στην παρανομία και οργάνωσαν τις Ερυθρές Ταξιαρχίες. Πέρασαν τα επόμενα τρία χρόνια, από το 1972 έως το 1975, εμπλεκόμενοι σε μια σειρά από βομβιστικές επιθέσεις και απαγωγές επιφανών προσώπων. Ο Κούρτσιο συνελήφθη και φυλακίστηκε, αλλά ελευθερώθηκε από την Κάγκολ σε μια επιδρομή στη φυλακή πέντε μήνες αργότερα, στις 18 Φεβρουαρίου 1975.
Απαγωγή του Γκάνσια και θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Απρίλιο του 1975, η Κάγκολ, ο Μάριο Μορέττι και ο Κούρτσιο συναντήθηκαν σε ένα σπίτι κοντά στην Πιαντσέτσα για να συζητήσουν τη στρατηγική τους. Η οργάνωση μεγάλωνε και χρειάζονταν περαιτέρω χρηματοδότηση για να συνεχίσουν τις μαχητικές τους δραστηριότητες. Αποφάσισαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των ανταρτών της Νότιας Αμερικής και να προβούν σε μια σειρά απαγωγών, ένα από τα θύματα ήταν ο βιομήχανος Βαλαρίνο Γκάνσια. Επιλέχθηκε επειδή ήταν πλούσιος και ζούσε σε μια περιοχή με την οποία γνώριζαν. Σύμφωνα με τον Κούρτσιο, είχε χρηματοδοτήσει και μια φασιστική οργάνωση. [4] Απήχθη στις 4 Ιουνίου ενώ πήγαινε προς τη βίλα του στο Κανέλλι, κοντά στο Άστι και μεταφέρθηκε σε μια αγροικία στους λόφους του Ακούι Τέρμε. Η αγροικία είχε αγοραστεί λίγο πριν από την Κάγκολ και είχε χρησιμοποιηθεί από μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών από το Τορίνο. Ο Κούρτσιο δεν συμμετείχε στην επιχείρηση ως δραπέτης φυλακής, καθώς η φωτογραφία του είχε δημοσιευτεί σε όλη την Ιταλία και θεωρήθηκε πολύ επικίνδυνο. Η Κάγκολ, μαζί με έναν σύντροφό της, αφέθηκαν να φρουρούν τον Γκανσία. Αργότερα το ίδιο βράδυ η Κάγκολ τηλεφώνησε στον Κούρτσιο για να του πει ότι η εγχείρηση είχε επιτυχία. Το επόμενο πρωί οι Καραμπινιέροι άρχισαν να ερευνούν αγροικίες στη γειτονιά. Η Κάγκολ ήταν σε αγρυπνία τη νύχτα και είχε πάει για ύπνο. Ο σύντροφός της, που ανέλαβε την βάρδια, αποκοιμήθηκε και δεν ξύπνησε μέχρι που οι Καραμπινιέροι άρχισαν να χτυπούν την πόρτα. Η οδός διαφυγής τους μπλόκαρε από το αυτοκίνητο των Καραμπινιέρων και έτσι αποφάσισαν να βγουν έξω. Στη συμπλοκή που ακολούθησε, δύο αστυνομικοί τραυματίστηκαν και ένας σκοτώθηκε, όπως και η Κάγκολ.[2]Ο Κούρτσιο συνελήφθη τον Ιανουάριο του 1976, δικάστηκε, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 121408736. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 «Mara Cagol morta, chi era con lei quella mattina? Indagini riaperte dopo 47 anni: interrogato un ex brigatista» (στα Ιταλικά). ilmessaggero.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ l'Unità newspaper 7 June 1975, p. 5
- ↑ Interview with Renato Curcio
- ↑ See Giovanni Fasanella and Alberto Franceschini (with an afterword by judge Rosario Priore, who investigated Aldo Moro's death), Che cosa sono le BR ("Brigades Rouges. L'Histoire secrète des Red Brigades racontée par leur fondateur, Alberto Franceschini, together with Giovanni Fasanella." Editions Panama, 2005 review by Le Monde.
