Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάτερ Ματούτα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάτερ Ματούτα
Πληροφορίες ασχολίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μάτερ Ματούτα (Mater Matuta) ήταν πρώιμη Ρωμαϊκή θεότητα, πολλές φορές ταυτιζόταν με τη θεά Αουρόρα και ήταν θεά της ανάπτυξης και της καλοτυχίας. Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ταυτιζόταν με την Ηώ.[1] Θεωρείται θεά της γυναικείας ωρίμανσης, αργότερα έγινε θεά της Αυγής.[2] Η λατρεία της βρέθηκε σε πολλές θέσεις στο Λάτιο, ο πιο διάσημος τοποθετείται στο Σάτρικο. Η Μάτερ Ματούτα είχε έναν ναό στην Ρώμη στην βόρεια πλευρά του Φόρουμ Μποάριουμ, τον καταγράφει ο Οβίδιος στο έργο του "Φαστί".[3][4] Ο έκτος βασιλιάς της Ρώμης Σέρβιος Τύλλιος τον αφιέρωσε στην θεά τον 6ο αιώνα π.Χ.[5] Ο ναός καταστράφηκε (506 π.Χ.) αλλά τον οικοδόμησε ξανά ο Μάρκος Φούριος Κάμιλλος (396 π.Χ.), σχετίζεται με το "Φεστιβάλ της Ματούτα".[6][7] Ο ναός τοποοετείται δίπλα από τον αντίστοιχο ναό της Φορτούνα, ανακαλύφτηκε κάτω από την σύγχρονη εκκλησία του Σαντ΄Ομομπόνο.[5]

Ένας ναός της θεάς βρέθηκε στην Ιταλική Καμπανία, έξω από την σημερινή Κάπουα, σε μια ιδιωτική έκταση που αποκαλείται "Φόντο Πατουρέλι".[8] Η τοποθεσία λεηλατήθηκε πολλές φορές με παράνομες ανασκαφές που έγιναν από την Οικογένεια Πατουρέλι στην οποία ανήκε η γη (1845, 1873).[5] Η οικογένεια είχε αποφασίσει να πουλήσει τα αρχαιολογικά ευρήματα για προσωπικό κέρδος αλλά διέκοψε της ανασκαφές υπό τον φόβο της τιμωρίας.[5] Οι ζημιές ωστόσο είχαν γίνει στον ναό της θεάς αν και μιά μεγάλη συλλογή διασώθηκε και μεταφέρθηκε στο Μουσείο Κάμπανο της Κάπουα.[9] Ο Τίτος Λίβιος καταγράφει στο έργο του "Ρωμαικές αρχαιότητες" τον ναό της Μάτερ Ματούτα στο Σάτρικον.[7][10] Οι παλιότερες αναφορές του ναού παραπέμπουν τον 6ο αιώνα π.Χ.[5][7] Ο πρώτος ναός καταστράφηκε και ανοικοδομήθηκε ένας δεύτερος, την εποχή που λεηλατήθηκε το Σάτρικον από την Ρώμη (377 π.Χ., 347 π.Χ.) υπήρχαν πρόσφατες προσθήκες στον ναό, καταστράφηκε τελικά από κεραυνό (206 π.Χ.).[5] Η οροφή του ναού περιέχει πέντε τμήματα, το πρώτο δεν έχει αναπαράσταση και το δεύτερο παριστάνει τον Ηρακλή με την Αθηνά.[7] Ο Περσέας και το δράμα της Μέδουσας παριστάνονται στο τρίτο στάδιο και μιά μεγάλη δραματική σκηνή του Ηρακλή και της Αθηνάς στο τέταρτο, το πέμπτο δεν έχει διευκρινιστεί.[7]

  • Άγαλμα της Μάτερ Ματούτα
    Άγαλμα της Μάτερ Ματούτα
  • Αγαλματίδιο της θεότητας από τη Βρετανία
    Αγαλματίδιο της θεότητας από τη Βρετανία

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Marcus Tullius Cicero, De Natura Deorum, II, 48
  2. ↑ Forsythe, Gary (2005). A critical history of early Rome. Berkeley: University of California Press. σ. 90
  3. ↑ https://www.oxfordscholarlyeditions.com/display/10.1093/actrade/9780199271344.book.1/actrade-9780199271344-commentary-1
  4. ↑ https://www.cambridge.org/core/books/abs/fastorum-libri-sex/book-vi/B543498C2E37AB966A658176AA5578FA
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 https://www.jstor.org/stable/26842743
  6. ↑ Τίτος Λίβιος, Ab Urbe Condita Libri, V, 19
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Bispham, Edward; Smith, Christopher, eds. (2014-06-11). Religion in Archaic and Republican Rome and Italy (0 ed.). Routledge. σσ. 137, 138, 139, 150
  8. ↑ George Kazantzidis and Dimos Spatharas (2018). Ancient Emotions I. Hope in Ancient Literature, History, and Art. Walter de Gruyter. σ. 311
  9. ↑ https://web.archive.org/web/20181107182921/http://www.provincia.caserta.it/museocampano/articoli.asp?catID=16&scatID=6
  10. ↑ Livy (2018-08-14), "33", Liviana: Studies on Livy, Oxford University Press, retrieved 2023-12-23

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wyd. Ossolineum, 1990, s. 221.
  • Owidiusz, Fasti

.

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάτερ_Ματούτα&oldid=10650303"