| dbo:abstract
|
- Zdeněk Štěpánek (22. září 1896 Tvoršovice u Benešova – 21. června 1968 Praha) byl český herec, dramatik, režisér a scenárista, dlouholetý člen činohry Národního divadla v Praze, československý legionář, otec herců Jany, Martina a Petra Štěpánkových a divadelní režisérky . Bývá považován za jednu z nejvýraznějších a nejznámějších českých hereckých osobností 20. století; proslul mnoha svými rolemi v divadle i ve filmu a dodnes patří mezi nejlepší české herce všech dob. Byl to herec robustní postavy a bouřlivácké povahy, jenž oplýval zvláštním charakteristicky něžným i drsně chraplavým hlasem, který našel své uplatnění nejen při herecké práci, ale i jako výborný recitátor poezie, předčitatel krásné literatury i příležitostný rozhlasový hlasatel. Z celé řady divadelních rolí jeho nejmilejší byla role Cyrana z Bergeracu nebo v roli vodníka v televizní inscenaci Jiráskovy Lucerny, kterou hrál i v Národním divadle. Ztvárnil několik postav české historie, v husitské trilogii režiséra Otakara Vávry, kde ztvárnil hlavní postavy Jana Husa i Jana Žižky z Trocnova, v Císařově pekaři - Pekařově císaři maršála Russworma či Mikuláše Dačického z Heslova v Cechu panen Kutnohorských, toho ztvárnil jak ve filmovém, tak divadelním zpracování. (cs)
- Zdeněk Štěpánek (geboren 22. September 1896 in bei Benešov, Österreich-Ungarn; gestorben 20. Juni 1968 in Prag) war ein tschechischer Schauspieler, Dramatiker, Regisseur und Drehbuchautor. Štěpánek war Mitglied des Prager Nationaltheaters und spielte sowohl auf der Bühne als auch in Filmen. (de)
- Zdeněk Štěpánek (naskiĝinta la 22-an de septembro 1896 – mortinta la 20-an de junio 1968) estis ĉeĥa aktoro. Parcoj enmetis en lian doton internan maltrankvilon post la patro, ekonomia administranto, hazardecon, aventureman menson kaj kuraĝon. Post tio, kiam li ne sukcesis en reala lernejo kaj studinte ekonomian lernejon, li komencis laŭ propeto de la patro vagabondeman kaj mizeran vojon de migranta aktoro, el kiu liberigis lin la milito. Li ekkonis de proksime batalfronton, militkaptitecon, li rolis en Kievo, li suferis marŝadon kun la ĉeĥaj legioj en Siberio, kaj poste reveninte hejmen li ekbrilis kvazaŭ falstelo sur scenejo de teatro en Vinohrady en Prago. Ĉiam temis al li pri tio, kiel li mem diradis, „krei sur scenejo veran, vivan homon, tio signifas homon, kiu tute ekinteresos hodiaŭan spektanton per sia vera, interna psikologia konvinko, el kiu tute nature rezultas eĉ ĉiuj psikoteknikaj eksteraj signoj: masko, gestoj, irmaniero, korpotenado kaj parolmaniero. Per tiu ĉi interna procedo venas al vorto ankaŭ la sento de aktoro. Kia ajn senta kortuŝo, ekscitiĝo, ĉu tio estu rido aŭ ploro, venas ne pro rezulto de teksto aŭ pro preskribita noto de aŭtoro, sed pro la rezulto de la interna sperto de aktoro, kiun li devas mem kaŭzi en si.“ En la jaro 1934, jam kiel fama aktoro, li sursceniĝis en scenejon de Nacia Teatro en Prago kaj li rolis ĉi tie karakterize virajn karakterojn, kiuj kapablas interbatali pro sia vero, same tiel staturojn rompitaj aŭ eĉ el profundo de la animo patologiaj, psikologie malmoraligitaj kaj komplikaj. Li estis aktoro per la korpo kaj per la animo, tial li eĉ ne povis preterpasi la vekiĝantan ĉeĥan filmon, sed muta filmo ne povis doni al li tiun veran okazon. Nur sonfilmo donis al li plenan eblecon validigi sian karakterizan voĉon, akran kaj profundan mimikon de la vizaĝo, kiu dum la jaroj akiris formon de sulkigita kampo, ŝparemo de gestoj kaj forton de personeco. Antaŭ kamerao li ripetis vicon da staturoj, kiujn li rolis antaŭe sur la scenejo, sed tio neniam estis nur „premsigno“ de la sceneja staturo, ĉar li bone konsciis diferencon inter teatro kaj filmo. Ĝis duono de la 40-aj jaroj de la 20-a jarcento li kreis kelke da pure filmaj staturoj, aŭ historiaj aŭ la tn. „civilaj“. Li mem verkis por si rolon de renesanca fanfaronulo por historia komedio Gildo de kutnohoraj virgulinoj. Post la milito Zdeněk Štěpánek validigis sian monumentalan aktorecon en vico da historiaj staturoj. Tra roloj de staturoj de Palacký, Rieger kaj Purkyně li plenkreskiĝis ĝis pure naciaj herooj Jan Hus kaj Jan Žižka (en la samnomataj filmoj Jan Hus kaj Jan Žižka kaj en filmo Kontraŭ ĉiuj). Sed Zdeněk Štěpánek estis plastika aktoro de vasta registro, kaj do same heroaj estas ankaŭ liaj ordinaraj homaj portretoj. „Zdeněk Štěpánek estis grandstatura realisto de psikologia direkto kaj li ĉiam energie enkorpigis sin en siajn staturojn. Samtempe li enmetis en ilin siajn temon, sopiron je grandeco kaj kredon en la vivon. Mesaĝon de tiu ĉi granda aktoro portas plu liaj infanoj – , kaj kaj reĝisorino . Lia avo estis verkisto Jan Nepomuk Štěpánek. (eo)
- Zdeněk Štěpánek fue un dramaturgo y actor checoslovaco. A menudo se le considera uno de los actores checos más destacados del siglo XX. Era un actor de carácter robusto y naturaleza tumultuosa, que tenía una voz ronca y tierna característicamente especial, que le valió también para ser gran locutor y rapsoda. Interpretó en teatro grandes papeles como Cyrano de Bergerac y lo recordamos por encarnar figuras importantes de la historia checa con el director Otakar Vávra. (es)
- Zdeněk Štěpánek (né le 22 septembre 1896 à (cs) ; mort le 20 juin 1968 à Prague) est un acteur tchécoslovaque. (fr)
- Zdeněk Štěpánek (22 September 1896 – 20 Juni 1968) adalah seorang pemeran asal Ceko. Ia tampil dalam 65 film antara 1922 dan 1968. (in)
- Zdeněk Štěpánek (22 September 1896 – 20 June 1968) was a Czech actor. He appeared in 65 films between 1922 and 1968. (en)
- Zdeněk Štěpánek (ur. 22 września 1896 w Tvoršovicach, zm. 20 czerwca 1968 w Pradze) – czeski aktor, reżyser i dramatopisarz; ojciec Jany Štěpánkowej, Martina Štěpánka, Petra Štěpánka i Kristiny Tabery. (pl)
- Зденек Штепанек (чеш. Zdeněk Štěpánek; 22 сентября 1896, с. Творшовице, Богемия, Австро-Венгрия (ныне района Бенешов, Среднечешский край Чехии) — 20 июня 1968, Прага) — чешский актёр театра и кино, режиссёр и драматург. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Zdeněk Štěpánek (geboren 22. September 1896 in bei Benešov, Österreich-Ungarn; gestorben 20. Juni 1968 in Prag) war ein tschechischer Schauspieler, Dramatiker, Regisseur und Drehbuchautor. Štěpánek war Mitglied des Prager Nationaltheaters und spielte sowohl auf der Bühne als auch in Filmen. (de)
- Zdeněk Štěpánek fue un dramaturgo y actor checoslovaco. A menudo se le considera uno de los actores checos más destacados del siglo XX. Era un actor de carácter robusto y naturaleza tumultuosa, que tenía una voz ronca y tierna característicamente especial, que le valió también para ser gran locutor y rapsoda. Interpretó en teatro grandes papeles como Cyrano de Bergerac y lo recordamos por encarnar figuras importantes de la historia checa con el director Otakar Vávra. (es)
- Zdeněk Štěpánek (né le 22 septembre 1896 à (cs) ; mort le 20 juin 1968 à Prague) est un acteur tchécoslovaque. (fr)
- Zdeněk Štěpánek (22 September 1896 – 20 Juni 1968) adalah seorang pemeran asal Ceko. Ia tampil dalam 65 film antara 1922 dan 1968. (in)
- Zdeněk Štěpánek (22 September 1896 – 20 June 1968) was a Czech actor. He appeared in 65 films between 1922 and 1968. (en)
- Zdeněk Štěpánek (ur. 22 września 1896 w Tvoršovicach, zm. 20 czerwca 1968 w Pradze) – czeski aktor, reżyser i dramatopisarz; ojciec Jany Štěpánkowej, Martina Štěpánka, Petra Štěpánka i Kristiny Tabery. (pl)
- Зденек Штепанек (чеш. Zdeněk Štěpánek; 22 сентября 1896, с. Творшовице, Богемия, Австро-Венгрия (ныне района Бенешов, Среднечешский край Чехии) — 20 июня 1968, Прага) — чешский актёр театра и кино, режиссёр и драматург. (ru)
- Zdeněk Štěpánek (22. září 1896 Tvoršovice u Benešova – 21. června 1968 Praha) byl český herec, dramatik, režisér a scenárista, dlouholetý člen činohry Národního divadla v Praze, československý legionář, otec herců Jany, Martina a Petra Štěpánkových a divadelní režisérky . (cs)
- Zdeněk Štěpánek (naskiĝinta la 22-an de septembro 1896 – mortinta la 20-an de junio 1968) estis ĉeĥa aktoro. Parcoj enmetis en lian doton internan maltrankvilon post la patro, ekonomia administranto, hazardecon, aventureman menson kaj kuraĝon. Post tio, kiam li ne sukcesis en reala lernejo kaj studinte ekonomian lernejon, li komencis laŭ propeto de la patro vagabondeman kaj mizeran vojon de migranta aktoro, el kiu liberigis lin la milito. Li ekkonis de proksime batalfronton, militkaptitecon, li rolis en Kievo, li suferis marŝadon kun la ĉeĥaj legioj en Siberio, kaj poste reveninte hejmen li ekbrilis kvazaŭ falstelo sur scenejo de teatro en Vinohrady en Prago. Ĉiam temis al li pri tio, kiel li mem diradis, „krei sur scenejo veran, vivan homon, tio signifas homon, kiu tute ekinteresos hodiaŭ (eo)
|
