| dbo:abstract
|
- Po ozbrojené nevyprokované agresi SSSR proti Polsku dne 17. září 1939 následovala vojenská okupace východních území Polska Rudou armádou, a uzavření německo-sovětské smlouvy o přátelství, spolupráci a vymezení demarkační linie v Moskvě 28. září 1939. Toto vymezení bylo dohodnuto podle částí polského území vojensky okupovaných wehrmachtem a Rudou armádou. Obyvatelé polského státu trpěli represemi ze strany nacistických i komunistických okupantů. Na okupovaných územích anektovaných SSSR jak Poláci, tak i polští občané jiných národností byli podrobeni násilí prostřednictvím orgánů stalinského systému, jenž byly zaměřeny na podlomení morálky, sociálních vztahů a zničení možných spiknutí v zárodku. V tomto úsilí v Polsku spolupracovala NKVD s Gestapem, kdy si obě organizace vyměňovaly zkušenosti s různými metodami. Celkový počet nuceně deportovaných z okupovaných území Polska během přibližně jednoleté okupace Sovětským svazem zřejmě nepřesáhl 800 000 osob. Deportovaní byli umisťováni v lágrech a donuceni pracovat v továrnách a dolech v SSSR. Proces vysídlování ale přerušilo napadení SSSR nacistickým Německem. Dlouhodobým cílem sovětské politiky byla depolonizace východního pohraničí a sovětizace, tedy osídlení sovětskými obyvateli, území nově anektovaná SSSR. Tato politika byla uplatněna nejen na území okupovaného Polska, ale později i u anektovaného Estonska, Litvy a Lotyšska. Významným cílem komunistického teroru byli zajatí vojáci. SSSR během okupace Polska nerespektoval žádné mezistátní a mezinárodní dohody o vedení války a válečných zajatcích. Rudá armáda během okupace mnoho zajatců zavraždila a některé velmi brutálně, podobně jako nacisté. Rudá armáda a orgány sovětské státní moci se během krátké doby okupace na polském území dopouštěla i masových vražd. U některých těchto vražd polských obyvatel a vojáků se ještě do roku 1990 Sovětský svaz pokoušel svalit vinu na nacistické Německo, které obviňoval ze spáchání těchto skutků. (cs)
- في أعقاب الغزو الألماني والسوفييتي لبولندا، الذي حدث في سبتمبر 1939، تم تقسيم أراضي بولندا إلى النصف بين ألمانيا النازية والاتحاد السوفيتي. توقف السوفييت عن الاعتراف بالدولة البولندية في بداية الغزو. كان كلا النظامين معاديين للجمهورية البولندية الثانية بقدر ما كانا للشعب البولندي وثقافتهما وكان الهدف لتدميرهما. منذ عام 1939 قام المسؤولون الألمان والسوفيات بتنسيق سياساتهم ذات الصلة ببولندا والإجراءات القمعية. لمدة عامين تقريبًا بعد الغزو، واصل المحتلان مناقشة الخطط الثنائية للتعامل مع المقاومة البولندية خلال حتى عملية بارباروسا الألمانية ضد الاتحاد السوفيتي، في يونيو 1941. تم كسر حلف مولوتوف ريبنتروب واندلعت حرب جديدة، قبض السوفييت وسجنو حوالي 500,000 مواطن بولندي في كريسي الكبرى بما في ذلك المسؤولين المدنيين والعسكريين وجميع «أعداء الشعب» الأخرى مثل رجال الدين والمثقفين البولنديين: حوالي واحد من كل عشرة من الذكور البالغين. هناك بعض الجدل حول ما إذا كانت سياسات الاتحاد السوفيتي كانت أقسى من سياسات ألمانيا النازية حتى ذلك الوقت. نظرت مجموعات كبيرة من المواطنين البولنديين قبل الحرب، ولا سيما اليهود، والفلاحون الأوكرانيون بدرجة أقل، إلى دخول السوفيت إلى بولندا باعتباره فرصة للمشاركة في الأنشطة الشيوعية خارج بيئتهم العرقية أو الثقافية التقليدية. تلاشى حماسهم بمرور الوقت، حيث أصبح من الواضح أن القمع السوفيتي كان يستهدف جميع الفئات على قدم المساواة، بغض النظر عن موقفهم الأيديولوجي. تشير التقديرات إلى أن ما لا يقل عن 150,000 مواطن بولندي ماتوا خلال الاحتلال السوفيتي. (ar)
- Au lendemain de l'invasion allemande et soviétique de la Pologne, qui a lieu en septembre 1939, le territoire de la Pologne est divisé en deux entre l'Allemagne nazie et l'Union soviétique, qui considèrent l'État polonais comme ennemi dès le début de l'invasion. Les deux puissances totalitaires étaient hostiles à la deuxième République polonaise autant qu'au peuple polonais et à sa culture, la première pour des raisons raciales (considérant les Slaves comme des « sous-hommes »), la seconde pour des raisons politiques (considérant la Pologne comme une république bourgeoise imprégnée de catholicisme). Depuis le pacte germano-soviétique de 1939, les autorités allemandes et soviétiques ont coordonné leurs politiques liées à la Pologne et leurs actions répressives. Pendant les deux années suivant l'invasion, les deux occupants continuent à discuter des plans bilatéraux pour faire face à la résistance polonaise lors des conférences Gestapo-NKVD. Cela dure jusqu'à l'opération Barbarossa contre l'Union soviétique, en juin 1941. Lorsque le pacte Molotov – Ribbentrop est rompu, les Soviétiques ont déjà arrêté et emprisonné environ 500 000 ressortissants polonais dans la macrorégion de Kresy, y compris des fonctionnaires municipaux, du personnel militaire et tous les autres « ennemis du peuple » tels que le clergé et les éducateurs polonais, soit environ un adulte sur dix. Une controverse subsiste quant à savoir si les politiques de l'Union soviétique mises en place vis-à-vis des Polonais sont plus dures alors que celles de l'Allemagne nazie jusqu'à cette époque. De grands groupes de citoyens polonais d'avant-guerre, notamment des Juifs et, dans une moindre mesure, des paysans ukrainiens, perçoivent l'entrée soviétique en Pologne comme une occasion de participer à des activités communistes en dehors de leur environnement ethnique ou culturel traditionnel. Leur enthousiasme s'estompe avec le temps, car il devient clair que les répressions soviétiques visent également tous les groupes, quelle que soit leur position idéologique. On estime qu'au moins 150 000 citoyens polonais meurent pendant l'occupation soviétique. Il s'agit d'une estimation prudente confirmée par l'analyse, tandis que le nombre non confirmé proposé par le professeur Czesław Łuczak atteint 500 000. (fr)
- In the aftermath of the German and Soviet invasion of Poland, which took place in September 1939, the territory of Poland was divided in half between Nazi Germany and the Soviet Union. The Soviets had ceased to recognise the Polish state at the start of the invasion. Since 1939 German and Soviet officials coordinated their Poland-related policies and repressive actions. For nearly two years following the invasion, the two occupiers continued to discuss bilateral plans for dealing with the Polish resistance during Gestapo-NKVD Conferences until Germany's Operation Barbarossa against the Soviet Union, in June 1941. The Molotov–Ribbentrop Pact was broken and the new war erupted, the Soviets had already arrested and imprisoned about 500,000 Polish nationals in the Kresy macroregion including civic officials, military personnel and all other "enemies of the people" such as clergy and the Polish educators: about one in ten of all adult males. There is some controversy as to whether the Soviet Union's policies were harsher than those of Nazi Germany until that time. An estimated 150,000 Polish citizens were killed by Soviet repressions. (en)
- Po zbrojnej agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. okupacji wojskowej wschodnich terenów II Rzeczypospolitej przez Armię Czerwoną i ustaleniu w dniu 28 września 1939 r. przez III Rzeszę i ZSRR w zawartym w Moskwie pakcie o granicach i przyjaźni niemiecko-sowieckiej linii granicznej na okupowanych wojskowo przez Wehrmacht i Armię Czerwoną terenach Polski mieszkańcy obu okupowanych części państwa polskiego poddani zostali represjom przez okupantów. Na terenach okupowanych i anektowanych przez ZSRR obywatele Rzeczypospolitej, zarówno Polacy, jak i obywatele polscy innych narodowości poddani zostali przez stalinowski aparat przemocy ZSRR brutalnym represjom, obliczonym na załamanie społecznego morale i zniszczenie w zarodku rodzącej się konspiracji. Długofalowym celem polityki ZSRR była depolonizacja Kresów Wschodnich oraz sowietyzacja ludności przyłączonych do ZSRR terenów Rzeczypospolitej. Terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na wschód od linii granicznej ustalonej na terytorium Polski w układzie pomiędzy III Rzeszą a ZSRR zostało w październiku 1939 anektowane przez ZSRR. Formalną podstawą były pseudoplebiscyty, a następnie aneksja w trybie uchwały Rady Najwyższej ZSRR. Były to akty prawne równoległe do dwóch dekretów Adolfa Hitlera – z 8 i 12 października 1939 r., którymi jednostronnie wcielił zachodnie terytoria Polski do III Rzeszy, tworząc jednocześnie z centralnych ziem II Rzeczypospolitej Generalne Gubernatorstwo. Wszystkie powyższe akty prawne, rozporządzające jednostronnie suwerennym terytorium II Rzeczypospolitej, były sprzeczne z ratyfikowaną przez Niemcy i Rosję Konwencją haską IV (1907). Były one w konsekwencji nieważne w świetle prawa międzynarodowego i nie były uznawane zarówno przez Rząd RP na uchodźstwie, jak i państwa sojusznicze wobec Polski, a także państwa trzecie (neutralne) przez cały czas trwania II wojny światowej. Wywodziły się z przyjętej traktatem o granicach i przyjaźni z 28.09.1939 r. wyłącznie przez III Rzeszę i ZSRR doktryny zaprzestania istnienia państwa polskiego z dniem 28 września 1939 r., po kapitulacji Warszawy jako stolicy Polski. Wszystkie układy ZSRR z III Rzeszą dotyczące państwa polskiego po agresji III Rzeszy na ZSRR zostały uznane w dniu 30 lipca 1941 przez ZSRR za nieważne w układzie zawartym pomiędzy II Rzecząpospolitą a ZSRR, przywracającym jednocześnie stosunki dyplomatyczne między obu państwami. (pl)
- Внаслідок німецького та радянського вторгнення в Польщу у вересні 1939 року територію Польщі поділили між собою нацистська Німеччина та Радянський Союз. Обидві держави вороже ставилися до польського суверенітету, польської культури та поляків, та мали на меті їхнє знищення. Нацистська Німеччина та Радянський Союз координували свої дії щодо Польщі аж до операції «Барбаросса», що добре видно з чотирьох , де окупанти обговорювали плани протидії та майбутнього знищення Польщі. Існують лише невеликі суперечки, чия політика була жорстокішою — радянська чи нацистська. Після вторгнення Радянський Союз перестав визнавати Польщу як державу. Близько 500 тисяч польських громадян було арештовано та ув'язнено до червня 1941 року, включно з представниками влади, військовими та іншими «ворогами народу» — священиками та вчителями та іншими. Постраждав кожен десятий дорослий чоловік. Попри це, були великі групи польських громадян, переважно єврейська молодь та українські активісти, які побачили в радянському вторгненні можливість узяти більшу участь у політичному та громадському житті, ніж їм це вдавалося досі. Їхній ентузіазм з часом згас, оскільки стало зрозуміло, що радянські репресії спрямовані проти всіх груп однаково, незалежно від їхньої ідеологічної позиції. Було підраховано, що під час радянської окупації загинуло щонайменше 150 тисяч польських громадян. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- في أعقاب الغزو الألماني والسوفييتي لبولندا، الذي حدث في سبتمبر 1939، تم تقسيم أراضي بولندا إلى النصف بين ألمانيا النازية والاتحاد السوفيتي. توقف السوفييت عن الاعتراف بالدولة البولندية في بداية الغزو. كان كلا النظامين معاديين للجمهورية البولندية الثانية بقدر ما كانا للشعب البولندي وثقافتهما وكان الهدف لتدميرهما. منذ عام 1939 قام المسؤولون الألمان والسوفيات بتنسيق سياساتهم ذات الصلة ببولندا والإجراءات القمعية. لمدة عامين تقريبًا بعد الغزو، واصل المحتلان مناقشة الخطط الثنائية للتعامل مع المقاومة البولندية خلال حتى عملية بارباروسا الألمانية ضد الاتحاد السوفيتي، في يونيو 1941. (ar)
- Po ozbrojené nevyprokované agresi SSSR proti Polsku dne 17. září 1939 následovala vojenská okupace východních území Polska Rudou armádou, a uzavření německo-sovětské smlouvy o přátelství, spolupráci a vymezení demarkační linie v Moskvě 28. září 1939. Toto vymezení bylo dohodnuto podle částí polského území vojensky okupovaných wehrmachtem a Rudou armádou. Obyvatelé polského státu trpěli represemi ze strany nacistických i komunistických okupantů. (cs)
- In the aftermath of the German and Soviet invasion of Poland, which took place in September 1939, the territory of Poland was divided in half between Nazi Germany and the Soviet Union. The Soviets had ceased to recognise the Polish state at the start of the invasion. Since 1939 German and Soviet officials coordinated their Poland-related policies and repressive actions. For nearly two years following the invasion, the two occupiers continued to discuss bilateral plans for dealing with the Polish resistance during Gestapo-NKVD Conferences until Germany's Operation Barbarossa against the Soviet Union, in June 1941. (en)
- Au lendemain de l'invasion allemande et soviétique de la Pologne, qui a lieu en septembre 1939, le territoire de la Pologne est divisé en deux entre l'Allemagne nazie et l'Union soviétique, qui considèrent l'État polonais comme ennemi dès le début de l'invasion. Les deux puissances totalitaires étaient hostiles à la deuxième République polonaise autant qu'au peuple polonais et à sa culture, la première pour des raisons raciales (considérant les Slaves comme des « sous-hommes »), la seconde pour des raisons politiques (considérant la Pologne comme une république bourgeoise imprégnée de catholicisme). Depuis le pacte germano-soviétique de 1939, les autorités allemandes et soviétiques ont coordonné leurs politiques liées à la Pologne et leurs actions répressives. Pendant les deux années suiva (fr)
- Po zbrojnej agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. okupacji wojskowej wschodnich terenów II Rzeczypospolitej przez Armię Czerwoną i ustaleniu w dniu 28 września 1939 r. przez III Rzeszę i ZSRR w zawartym w Moskwie pakcie o granicach i przyjaźni niemiecko-sowieckiej linii granicznej na okupowanych wojskowo przez Wehrmacht i Armię Czerwoną terenach Polski mieszkańcy obu okupowanych części państwa polskiego poddani zostali represjom przez okupantów. (pl)
- Внаслідок німецького та радянського вторгнення в Польщу у вересні 1939 року територію Польщі поділили між собою нацистська Німеччина та Радянський Союз. Обидві держави вороже ставилися до польського суверенітету, польської культури та поляків, та мали на меті їхнє знищення. Нацистська Німеччина та Радянський Союз координували свої дії щодо Польщі аж до операції «Барбаросса», що добре видно з чотирьох , де окупанти обговорювали плани протидії та майбутнього знищення Польщі. Існують лише невеликі суперечки, чия політика була жорстокішою — радянська чи нацистська. (uk)
|
