| dbo:abstract
|
- Publi Corneli Escipió Nasica Corculum (llatí: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum) va ser un magistrat romà. Formava part de la gens Cornèlia i era de la família dels Escipió, d'origen patrici. Era fill del cònsol del 191 aC Publi Corneli Escipió Nasica. El cognom Nasica (nas punxegut) s'havia convertit en hereditari. Va heretar del seu pare l'afició a la jurisprudència i pel seu coneixement de la llei civil i pontifical va rebre el nom de Corculum (coret, cor petitet, com a seu del sentiment i del seny). Es va casar amb una filla de Publi Corneli Escipió Africà Major, Cornèlia Africana. Se'l menciona per primera vegada l'any 168 aC quan servia amb distinció a les ordes de Luci Emili Paule Macedònic, especialment a la Batalla de Pidna, a Macedònia. L'any 162 aC va ser cònsol per primera vegada amb Gai Marci Fígul, però va renunciar quasi al mateix moment de prendre possessió del càrrec per un defecte en els auspicis, juntament amb el seu col·lega. L'any 159 aC va ser censor amb Marc Popil·li Laenes i va imposar una norma per la qual no es podien erigir estàtues de personatges públics al fòrum, sense l'autorització expressa del senat o del poble. Durant la seva censura es va introduir per primer cop la clepsidra a Roma. Va ser cònsol per segona vegada el 155 aC amb Marc Claudi Marcel i va sotmetre als dàlmates. Es va oposar a les innovacions i en el seu consolat va fer demolir un teatre, quasi acabat, per ser contrari a la moral publica. Quan Cató expressava el seu desig de destruir Cartago (Delenda est Cartago), Escipió, en canvi, declarava que s'havia de conservar, ja que l'existència d'aquest rival servia per donar prova de la llibertat del poble. L'any 150 aC va ser escollit Pontífex Màxim. Com a orador va ser elogiat per Ciceró i Aureli Víctor el descriu com «eloquentia primus, juris scientia consultissimus, ingenio sapientissimus». (ca)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum war ein republikanischer Politiker, Jurist und Senator. Scipio war Sohn des Nasica. Nachdem er 169 v. Chr. das Amt des kurulischen Ädilen bekleidet hatte, wurde er 165 v. Chr. Prätor. Er war 162 und 155 v. Chr. Konsul, 159 v. Chr. Censor, 150 v. Chr. Pontifex Maximus, 147 und 142 v. Chr. Princeps senatus. Er soll ein ausgesprochener Kenner des zivilen und sakralen Rechts gewesen sein. In seinem zweiten Konsulat unterwarf er die Delmaten (siehe Dalmatia). Als Gegner Catos opponierte er gegen die Zerstörung Karthagos. Sein Sohn war Publius Cornelius Scipio Nasica Serapio. (de)
- Publio Cornelio Escipión Nasica Córculo (en latín, Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum), muerto en 141 a. C., fue dos veces cónsul, censor y pontifex maximus. (es)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum (205 av. J.-C. à Rome – 141 av. J.-C. ?) est un homme politique de la Rome antique. Fils de Publius Cornelius Scipio Nasica (consul en 191 av. J.-C.) et neveu de Scipion l'Africain. Sa mère est inconnue, mais selon quelques sources, serait Caecilia Metella, probablement fille de Quintus Caecilius Metellus (consul en 206 av. J.-C.).Il se maria avec Cornelia Africana Major, fille aînée de son grand-cousin, Scipion l'Africain, et grande sœur de Cornelia Africana Minor, mère des Gracques. Il est le père de Publius Cornelius Scipio Nasica Serapio. On ne connaît aucun autre enfant, ni la date du mariage ou de la mort de Cornelia. Le mariage a probablement eu lieu autour 183-182 av. J.-C.. En 168 av. J.-C., il combat sous les ordres du consul de Lucius Aemilius Paullus Macedonicus en Macédoine. Il a commandé une des ailes, comme le raconte Tite-Live, à la bataille de Pydna. En 162 av. J.-C., il est consul. Il termine la pacification entreprise par le consul Marcus Juventius Thalna. Mais lui et son collègue au consulat doivent démissionner à cause d'auspices défavorables (quelques sources suggèrent que le consul Tiberius Sempronius Gracchus, qui était le beau-frère de Corculum, avait délibérément truqué les auspices pour avoir le temps d'accomplir sa campagne militaire et pour obtenir un triomphe - ce qui s'est en effet produit). En 159 av. J.-C., il est censeur avec Marcus Popilius Laenas. Pendant sa censure il a décrété qu'aucune statue de fonctionnaire public ne pouvait être érigée sur le forum sans l'approbation publique du Sénat ou du peuple. Entre 159-149 av. J.-C. il s'oppose à Marcus Porcius Cato qui mène campagne pour que Rome détruise Carthage, parce qu'il craint que la destruction du rival principal de Rome mène au déclin des valeurs républicaines. Cependant, en tant que princeps senatus, il perd de l'influence politique, quand Carthage fait la guerre contre Massinissa de Numidie, une guerre qui contrevenait aux dispositions du traité de cinquante années signé avec Rome (mais les juristes grecs considéraient qu'il avait expiré). La réalité était que Rome a voulu détruire Carthage. En 155 av. J.-C., il est consul. Il défait les Dalmates. On lui accorde un triomphe. En 150 av. J.-C., il devient grand pontife (après un interrègne de deux ans après la mort du pontife précédent Marcus Aemilius Lepidus (consul en 187 et 175 av. J.-C.), jusqu'à sa mort supposée en 141 av. J.-C., où il est remplacé par son fils. En 147 av. J.-C., il devient princeps senatus.
* Portail de la Rome antique (fr)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum (c. 206 BC – c. 141 BC) was a politician of the Roman Republic. Born into the illustrious family of the Cornelii Scipiones, he was one of the most important Roman statesmen of the second century BC, being consul two times in 162 and 155 BC, censor in 159 BC, pontifex maximus (chief priest) in 150 BC, and finally princeps senatus (leader of the Senate) in 147 BC. Corculum was a talented military commander, who played a decisive role during the Battle of Pydna in 168 BC; he later won a triumph over the Dalmatae in 155 BC. He was remembered as a staunch conservative, defender of the ancestral Roman customs against political and cultural innovations, notably Hellenism, in contradiction with the policies of his famous father-in-law Scipio Africanus and cousin Scipio Aemilianus. This conservatism led him to order the destruction of the first stone theatre in Rome in 151 BC and to oppose the final war against Carthage, advocated by his rival Cato the Censor. In spite of his political influence, Corculum could not prevent the war from being voted in 149 BC, with the probable support of his cousin Scipio Aemilianus, who destroyed Carthage in 146 BC. Due to a lack of sources, his life is sparsely known. Moreover, ancient authors often give contradictory accounts of his life; as a result, modern historians have had diverging interpretations to explain some of his deeds, especially his opposition to the war against Carthage, or his destruction of the first Roman theatre in stone. (en)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum (skt. 206 SM – skt. 141 SM) merupakan seorang politikus Republik Romawi. Lahir dari keluarga termasyhur , ia adalah salah satu negarawan Romawi terpenting abad ke-II SM, menjadi konsul dua kali pada 162 dan 155 SM, sensor pada 159 SM, Pontifex Maximus (imam kepala) pada 150 SM, dan akhirnya princeps senatus (pemimpin senat) pada 147 SM. (in)
- Publio Cornelio Scipione Nasica Corculo (latino: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum) (... – 141 a.C.) è stato un politico romano. (it)
- 푸블리우스 코르넬리우스 스키피오 나시카 코르쿨룸(라틴어: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum, 기원전 141년 사망)은 로마 공화정의 장군, 로마 원로원 의원이다. 제2차 포에니 전쟁에서 제3차 포에니 전쟁 전 기간에 원로원에서 활약했다. 대 카토의 정적이기도 하다. (ko)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum - zijn agnomen dankte hij aan zijn kennis van het pontificaal en civiel recht - was de zoon van Publius Cornelius Scipio Nasica, consul van 162 v.Chr. en 155 v.Chr., censor 159 v.Chr., pontifex maximus in 150 v.Chr., princeps senatus in 147 v.Chr. en 142 v.Chr.. Tijdens zijn tweede consulaat onderwierp hij de Delmaten (Dalmatiërs). Als tegenstander van Cato verzette hij zich tegen de verwoesting van Carthago. Hij was gehuwd met , een dochter van Publius Cornelius Scipio Africanus maior. Hij wordt voor het eerst vermeld in de bronnen in het jaar 168 v.Chr., toen hij zich onderscheidde onder het bevel van Lucius Aemilius Paulus Macedonicus in Macedonië. Hij was voor het eerst consul in 162 v.Chr., samen met Gaius Marcius Figulus, maar abdiceerde evenals zijn collega, bijna onmiddellijk nadat ze hun ambt hadden opgenomen, omdat er iets fout was gelopen bij de auspices. Hij was samen met censor in 159 v.Chr.. Zij bepaalden samen dat geen enkel standbeeld van openbare ambtenaren mocht worden opgericht op het forum zonder de uitdrukkelijke goedkeuring van de senaat of het volk. Tijdens zijn ambtstermijn als censor werd de clepsydra voor het eerst geïntroduceerd te Rome. Hij werd voor de tweede keer consul in 155 v.Chr. samen met Marcus Claudius Marcellus, en onderwierp de Dalmatiërs. Hij voerde de oude Romeinse gewoontes en gebruiken hoog in zijn vaandel en was een strenge tegenstander van elk vorm van innovatie, waarom hij tijdens zijn tweede consulaat de senaat ertoe bracht om het bevel te geven een nog niet eens afgebouwd theater te verwoesten, omdat het schadelijk zou zijn voor de openbare zeden. Toen Cato herhaaldelijk zijn verlangen uitdrukte om Carthago te verwoesten, zei Scipio dat hij haar behoud wenste, want het bestaan van een dergelijke rivaal zou volgens hem een nuttige rem zijn op de losbandigheid van de massa. Hij werd verkozen tot pontifex maximus in 150 v.Chr.. Zoals gezegd had hij een goede reputatie als jurist. Zijn redenaarskunst is later ook door Cicero geprezen. Door Aurelius Victor is hij omschreven als een man eloquentia primus, iuris scientia consultissimus, ingenio sapientissimus, (Aurel. Vict., de Vir. III 44, die hem verwart met zijn vader.) (nl)
- プブリウス・コルネリウス・スキピオ・ナシカ・コルクルム（ラテン語: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum、 紀元前141年没）は、共和政ローマの政治家、軍人。執政官を二度務め、第二次ポエニ戦争から第三次ポエニ戦争の戦間期に活躍した。マルクス・ポルキウス・カト・ケンソリウス（大カト）の政敵。 以降、本記事では名を「コルクルム」あるいは「ナシカ・コルクルム」と記す。 (ja)
- Пу́блий Корне́лий Сципио́н На́зика Корку́л (лат. Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum, 206/205 — после 142 гг. до н. э.) — древнеримский политический деятель и военачальник из патрицианского рода Корнелиев, консул 162 и 155 годов до н. э. Участвовал в Третьей Македонской войне и сделал важный вклад в победу Рима. Во время первого консулата был вынужден отказаться от должности из-за неблагоприятных птицегаданий. В 159 году до н. э. стал цензором. Во второй раз получив консульство, одержал победу в войне с далматами (155 год до н. э.). Добился разрушения первого в Риме постоянного театра. Назика Коркул пользовался большим влиянием в сенате. Он возглавлял политическую группировку, выступавшую против масштабных завоеваний и, в частности, за сохранение Карфагена. Но в этом вопросе победу одержали оппоненты Назики во главе с Марком Порцием Катоном. Когда в Македонии началось восстание Андриска (150 год до н. э.), Назика возглавил оборону Фессалии. Позже он был избран верховным понтификом и дважды становился принцепсом сената. (ru)
- Públio Cornélio Cipião Násica Córculo (m. 141 a.C.; em latim: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum) foi um político da família dos Cipiões da gente Cornélia da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 162 e 155 a.C., com Caio Márcio Fígulo e Marco Cláudio Marcelo respectivamente. Foi pontífice máximo entre 150 e 142 a.C.. Era filho de Públio Cornélio Cipião Násica, cônsul em 191 a.C., e pai de Públio Cornélio Cipião Násica Serapião, cônsul em 138 a.C.. Herdou de seu pai o amor pela jurisprudência e ficou tão famoso por seu saber jurídico e conhecimento da lei pontifícia que recebeu o apelido de "Corculum" (em latim: "corculum a corde dicebant antiqui et acutum"). Era chamado de Násica, o Jovem para diferenciá-lo do pai. (pt)
- Публій Корнелій Сціпіон Назіка Коркул (лат. Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum; близько 206 до н. е. — після 142 до н. е.) — політичний, державний і військовий діяч, правник Римської республіки, консул 162 і 155 років до н. е., великий понтифік з 150 до 141 року до н. е., цензор 159 року до н. е. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Publio Cornelio Escipión Nasica Córculo (en latín, Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum), muerto en 141 a. C., fue dos veces cónsul, censor y pontifex maximus. (es)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum (skt. 206 SM – skt. 141 SM) merupakan seorang politikus Republik Romawi. Lahir dari keluarga termasyhur , ia adalah salah satu negarawan Romawi terpenting abad ke-II SM, menjadi konsul dua kali pada 162 dan 155 SM, sensor pada 159 SM, Pontifex Maximus (imam kepala) pada 150 SM, dan akhirnya princeps senatus (pemimpin senat) pada 147 SM. (in)
- Publio Cornelio Scipione Nasica Corculo (latino: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum) (... – 141 a.C.) è stato un politico romano. (it)
- 푸블리우스 코르넬리우스 스키피오 나시카 코르쿨룸(라틴어: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum, 기원전 141년 사망)은 로마 공화정의 장군, 로마 원로원 의원이다. 제2차 포에니 전쟁에서 제3차 포에니 전쟁 전 기간에 원로원에서 활약했다. 대 카토의 정적이기도 하다. (ko)
- プブリウス・コルネリウス・スキピオ・ナシカ・コルクルム（ラテン語: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum、 紀元前141年没）は、共和政ローマの政治家、軍人。執政官を二度務め、第二次ポエニ戦争から第三次ポエニ戦争の戦間期に活躍した。マルクス・ポルキウス・カト・ケンソリウス（大カト）の政敵。 以降、本記事では名を「コルクルム」あるいは「ナシカ・コルクルム」と記す。 (ja)
- Публій Корнелій Сціпіон Назіка Коркул (лат. Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum; близько 206 до н. е. — після 142 до н. е.) — політичний, державний і військовий діяч, правник Римської республіки, консул 162 і 155 років до н. е., великий понтифік з 150 до 141 року до н. е., цензор 159 року до н. е. (uk)
- Publi Corneli Escipió Nasica Corculum (llatí: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum) va ser un magistrat romà. Formava part de la gens Cornèlia i era de la família dels Escipió, d'origen patrici. Era fill del cònsol del 191 aC Publi Corneli Escipió Nasica. El cognom Nasica (nas punxegut) s'havia convertit en hereditari. Va heretar del seu pare l'afició a la jurisprudència i pel seu coneixement de la llei civil i pontifical va rebre el nom de Corculum (coret, cor petitet, com a seu del sentiment i del seny). (ca)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum war ein republikanischer Politiker, Jurist und Senator. Scipio war Sohn des Nasica. Nachdem er 169 v. Chr. das Amt des kurulischen Ädilen bekleidet hatte, wurde er 165 v. Chr. Prätor. Er war 162 und 155 v. Chr. Konsul, 159 v. Chr. Censor, 150 v. Chr. Pontifex Maximus, 147 und 142 v. Chr. Princeps senatus. Er soll ein ausgesprochener Kenner des zivilen und sakralen Rechts gewesen sein. In seinem zweiten Konsulat unterwarf er die Delmaten (siehe Dalmatia). Als Gegner Catos opponierte er gegen die Zerstörung Karthagos. (de)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum (c. 206 BC – c. 141 BC) was a politician of the Roman Republic. Born into the illustrious family of the Cornelii Scipiones, he was one of the most important Roman statesmen of the second century BC, being consul two times in 162 and 155 BC, censor in 159 BC, pontifex maximus (chief priest) in 150 BC, and finally princeps senatus (leader of the Senate) in 147 BC. (en)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum (205 av. J.-C. à Rome – 141 av. J.-C. ?) est un homme politique de la Rome antique. Fils de Publius Cornelius Scipio Nasica (consul en 191 av. J.-C.) et neveu de Scipion l'Africain. Sa mère est inconnue, mais selon quelques sources, serait Caecilia Metella, probablement fille de Quintus Caecilius Metellus (consul en 206 av. J.-C.).Il se maria avec Cornelia Africana Major, fille aînée de son grand-cousin, Scipion l'Africain, et grande sœur de Cornelia Africana Minor, mère des Gracques. Il est le père de Publius Cornelius Scipio Nasica Serapio. On ne connaît aucun autre enfant, ni la date du mariage ou de la mort de Cornelia. Le mariage a probablement eu lieu autour 183-182 av. J.-C.. (fr)
- Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum - zijn agnomen dankte hij aan zijn kennis van het pontificaal en civiel recht - was de zoon van Publius Cornelius Scipio Nasica, consul van 162 v.Chr. en 155 v.Chr., censor 159 v.Chr., pontifex maximus in 150 v.Chr., princeps senatus in 147 v.Chr. en 142 v.Chr.. Tijdens zijn tweede consulaat onderwierp hij de Delmaten (Dalmatiërs). Als tegenstander van Cato verzette hij zich tegen de verwoesting van Carthago. Hij was gehuwd met , een dochter van Publius Cornelius Scipio Africanus maior. Hij werd verkozen tot pontifex maximus in 150 v.Chr.. (nl)
- Públio Cornélio Cipião Násica Córculo (m. 141 a.C.; em latim: Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum) foi um político da família dos Cipiões da gente Cornélia da República Romana eleito cônsul por duas vezes, em 162 e 155 a.C., com Caio Márcio Fígulo e Marco Cláudio Marcelo respectivamente. Foi pontífice máximo entre 150 e 142 a.C.. Era filho de Públio Cornélio Cipião Násica, cônsul em 191 a.C., e pai de Públio Cornélio Cipião Násica Serapião, cônsul em 138 a.C.. (pt)
- Пу́блий Корне́лий Сципио́н На́зика Корку́л (лат. Publius Cornelius Scipio Nasica Corculum, 206/205 — после 142 гг. до н. э.) — древнеримский политический деятель и военачальник из патрицианского рода Корнелиев, консул 162 и 155 годов до н. э. Участвовал в Третьей Македонской войне и сделал важный вклад в победу Рима. Во время первого консулата был вынужден отказаться от должности из-за неблагоприятных птицегаданий. В 159 году до н. э. стал цензором. Во второй раз получив консульство, одержал победу в войне с далматами (155 год до н. э.). Добился разрушения первого в Риме постоянного театра. (ru)
|
_-_Glyptothek_-_Munich_-_Germany_2017.jpg){kind=link}
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
_-_Glyptothek_-_Munich_-_Germany_2017.jpg){kind=link}
