| dbo:abstract
|
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (* 5. September 1792 in Sevran, bei Paris; † 20. März 1857), bekannt als Armand Dufrénoy, war ein französischer Geologe und Mineraloge. Nach dem Abschluss des Lyzeums im Jahre 1811 studierte Dufrénoy bis 1813 an der École polytechnique und trat dann dem bei. 1819 holte ihn André Brochant de Villiers an die École nationale supérieure des mines de Paris. Dort war er mit einem weiteren Schüler von Bronchant de Villiers, Élie de Beaumont, mit der Erstellung einer geologischen Karte von Frankreich beauftragt, die 1821 beschlossen worden war und unter Leitung von Bronchant de Villiers stand. Alle drei reisten dazu zunächst 1823 nach Großbritannien, wo George Bellas Greenough bereits 1819 eine geologische Karte Englands veröffentlicht hatte und wo sie stratigraphische Methoden studierten. Die Erkundungsarbeiten dauerten 1825 bis 1829 und anschließend erfolgte die Ausarbeitung. 1835 wurden von Bronchant de Villiers erste Ergebnisse vorgestellt, die geologische Karte von Frankreich im Maßstab 1:500.000 selbst erschien 1841. Fünf Jahre (1836–1841) nahm das Verfassen des Erläuterungstextes zur Karte in Anspruch, und die Veröffentlichung der drei Bände dauerte von 1841 bis 1873. Er lehrte ab 1825 Mineralogie an der École des Mines und außerdem an der École Nationale des Ponts et Chaussées. 1835 wurde er Professor für Mineralogie an der École des Mines, als Nachfolger von Bronchant de Villiers. De Beaumont wurde im selben Jahr Geologieprofessor. Mit Beaumont veröffentlichte er auch die Erfahrungen der Englandreise von 1823 Voyage Métallurgique en Angleterre (Metallurgische Reise durch England, 1827, 2. Auflage 1837–1839), Mémoires pour servir a une description géologique de la France in vier Bänden (Abhandlung zur Unterstützung einer geologischen Beschreibung von Frankreich, 1830–1838) und eine Abhandlung über das Cantal und der Monts Dore (1833). Andere Werke von Dufrénoy sind eine Darstellung der Eisenvorkommen in den Bergwerken der östlichen Pyrenäen (1834) und eine Abhandlung über Mineralogie in vier Bänden samt Atlas (1844–1845, 2. Ausgabe 1856–1859), in der er die geologischen Verhältnisse der Bildung von Mineralen und ihre physikalischen und chemischen Eigenschaften beschrieb. Außerdem schrieb er zahlreiche Aufsätze für die Schriftenreihe Annales des mines und andere wissenschaftliche Publikationen, darunter Des terrains volcaniques des environs de Naples (Die Vulkangebiete der Umgebung von Neapel).Er beschrieb u. a. die Minerale Arseniosiderit (1842), (1836), Pentlandit (1856) und die manganhaltige Titanit-Varietät Greenovit (Greenoughit). Dufrénoy war seit 1840 Mitglied der Académie des sciences, Kommandeur der Ehrenlegion und Bergbau-Generalinspekteur. (de)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (1792ko irailaren 5a - 1857ko martxoaren 20a), frantziar geologoa izan zen. jaio zen, Seine-et-Oise departamentuan. 1811n lizeoan bukatu eta 1813an Eskola Politeknikoan sartu zen. Ondoren Meatze lanean hasi zen eta azkenean École des Mineseko zuzendaria izan zen. Elie de Beaumontekin batera 1841an Frantziako mapa geologikoa argitaratu zuen, hamairu urteko landa lanaren ondorioz eta bost urteko idazketa lanaren ondoren. Bi autoreek ere Voyage Métallurgique en Angleterre (1827), Mémoires pour servir a une description géologique de la France(1830-1838), eta Mémoire Calltal eta Mont-Doren (1833). Ekialdeko Pirinioetako burdin meatzeak deskribatu zituen, mineralogia tratatu bat idatzi zuen (bertan mineralen propietate fisikoak, kimikoak eta geologikoak adierazten ziren), Annales des mines argitaratzen lagundu zuen eta baita Des terrains volcaniques des environs de Naples liburua. Beste sari batzuen artean 1843an Wollaston Domina eman zioten. (eu)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (Sevran, 5 de septiembre de 1792 — París, 20 de marzo de 1857) fue un geólogo y mineralogista francés. Fue laureado con la medalla Wollaston de 1843, concedida por la Sociedad Geológica de Londres. Fue elegido presidente de la Sociedad geológica de Francia en 1837. (es)
- Armand Dufrénoy, de son vrai nom Ours Pierre Armand Petit-Dufrénoy est un géologue et minéralogiste français né à Sevran (Seine-Saint-Denis) le 5 septembre 1792 et mort le 20 mars 1857 à Paris, coauteur de la première carte géologique de France, et directeur de l'École des mines de Paris pendant plus de 20 ans. (fr)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (5 September 1792 – 20 March 1857) was a French geologist and mineralogist. (en)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (Sevran, 5 settembre 1792 – Parigi, 20 ottobre 1857) è stato un geologo e mineralogista francese. (it)
- アルマン・デュフレノア（Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy, 1792年9月5日 - 1857年3月20日） は、フランスの地質学者、鉱物学者である。 (ja)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (Sevran (Seine-Saint-Denis), 5 september 1792 - Parijs, 20 maart 1857) was een Franse geoloog en mineraloog. Zijn moeder was de dichteres . Dufrénoy studeerde aan de École Polytechnique tot 1813 en daarna aan de Corps des Mines. Daarna werd hij hoogleraar mineralogie aan de École des Mines. Van 1836 tot 1857 was hij directeur van de laatste school. Hij was daarnaast ook hoogleraar aan de École des Ponts et Chaussées. Samen met Léonce Élie de Beaumont studeerde hij onder André Brochant de Villiers, die beide studenten meenam op een wetenschappelijke reis naar Engeland en Schotland, om de mijnen van dat land te bestuderen en de technieken, waarmee eerder een geologische kaart van Engeland was gemaakt, eigen te worden. Van 1823 tot 1836 deden de drie geologisch onderzoek in Frankrijk om een geologische kaart van Frankrijk te maken. Daarnaast waren Dufrénoy en Élie de Beaumont van 1836 tot 1841 bezig de begeleidende tekst bij de kaart te schrijven. Publicatie volgde in twee volumes tussen 1841 en 1848, in 1873 zou een derde deel volgen. Samen met Élie de Beaumont publiceerde Dufrénoy verder nog Voyage Métallurgique en Angleterre (1827, over de stand van de metallurgie in Engeland), Mémoires pour servir a une description géologique de la France (vier delen, 1830-1838), en een onderzoek naar vulkanisme in het Centraal Massief (1833). Dufrénoy schreef ook een rapport over de ijzermijnen van de Oostelijke Pyreneeën (1834) en een handboek over mineralogie (drie delen en een atlas, 1856-1959) waarin behalve chemische en fysische eigenschappen van mineralen ook hun geologische context wordt belicht. Een andere publicatie ging over de vulkanen rond Napels. Dufrénoy was lid van de Académie des Sciences en het Franse Legioen van Eer, hij was inspecteur-generaal van de . Dufrénoy haalde de collectie mineralen van René Just Haüy uit Londen naar Frankrijk, waar hij hem onderbracht in het muséum national d'histoire naturelle, dat onder zijn hoede een van de belangrijkste natuurhistorische musea ter wereld werd. Het mineraal is naar hem genoemd. (nl)
- Pierre-Armand Dufrénoy (właśc. Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy; ur. 5 września 1792 w Sevran (Sekwana-Saint-Denis), zm. 20 marca 1857 w Paryżu) – geolog i mineralog francuski, inżynier górniczy (od 1821), członek francuskiego (Korpus Inżynierów Górniczych). (pl)
- Armand Petit Dufrénoy (Sevran, Seine-Saint-Denis, 5 de setembro de 1792 — Paris, 20 de março de 1857) foi um geólogo e mineralogista francês. Foi laureado com a medalha Wollaston de 1843, concedida pela Sociedade Geológica de Londres. (pt)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy, född 5 september 1792 i Sevran, departementet Seine-Saint-Denis, död 20 mars 1857 i Paris, var en fransk geolog och mineralog. Dufrénoy blev 1840 professor i mineralogi vid École des mines och medlem av Académie des sciences, samma år generalinspektör för de franska bergverken samt 1847 professor i mineralogi vid Muséum national d'histoire naturelle i Jardin des plantes. Han utgav tillsammans med Léonce Élie de Beaumont, en geologisk översiktskarta över Frankrike i skalan 1:500 000 (1840-42), åtföljd av Explication de la carte géologique de la France (1841-48), vilken gav de båda Wollastonmedaljen 1843. Bland hans övriga verk märks Traité complet de minéralogie (1844-47; andra upplagan 1856-59) samt Voyage métallurgique en Angleterre (1827; andra upplagan 1837-39, med Élie de Beaumont, Coste och Perdonnet som medarbetare). (sv)
- Арман Пьер Дюфренуа (фр. Pierre-Armand Dufrénoy; 5 сентября 1792, , Сен-Сен-Дени, Иль-де-Франс — 20 марта 1857, Париж) — французский геолог, минералог, педагог, горный инженер (с 1821). Член Французской академии наук (с 1840). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (Sevran, 5 de septiembre de 1792 — París, 20 de marzo de 1857) fue un geólogo y mineralogista francés. Fue laureado con la medalla Wollaston de 1843, concedida por la Sociedad Geológica de Londres. Fue elegido presidente de la Sociedad geológica de Francia en 1837. (es)
- Armand Dufrénoy, de son vrai nom Ours Pierre Armand Petit-Dufrénoy est un géologue et minéralogiste français né à Sevran (Seine-Saint-Denis) le 5 septembre 1792 et mort le 20 mars 1857 à Paris, coauteur de la première carte géologique de France, et directeur de l'École des mines de Paris pendant plus de 20 ans. (fr)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (5 September 1792 – 20 March 1857) was a French geologist and mineralogist. (en)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (Sevran, 5 settembre 1792 – Parigi, 20 ottobre 1857) è stato un geologo e mineralogista francese. (it)
- アルマン・デュフレノア（Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy, 1792年9月5日 - 1857年3月20日） は、フランスの地質学者、鉱物学者である。 (ja)
- Pierre-Armand Dufrénoy (właśc. Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy; ur. 5 września 1792 w Sevran (Sekwana-Saint-Denis), zm. 20 marca 1857 w Paryżu) – geolog i mineralog francuski, inżynier górniczy (od 1821), członek francuskiego (Korpus Inżynierów Górniczych). (pl)
- Armand Petit Dufrénoy (Sevran, Seine-Saint-Denis, 5 de setembro de 1792 — Paris, 20 de março de 1857) foi um geólogo e mineralogista francês. Foi laureado com a medalha Wollaston de 1843, concedida pela Sociedade Geológica de Londres. (pt)
- Арман Пьер Дюфренуа (фр. Pierre-Armand Dufrénoy; 5 сентября 1792, , Сен-Сен-Дени, Иль-де-Франс — 20 марта 1857, Париж) — французский геолог, минералог, педагог, горный инженер (с 1821). Член Французской академии наук (с 1840). (ru)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (* 5. September 1792 in Sevran, bei Paris; † 20. März 1857), bekannt als Armand Dufrénoy, war ein französischer Geologe und Mineraloge. Nach dem Abschluss des Lyzeums im Jahre 1811 studierte Dufrénoy bis 1813 an der École polytechnique und trat dann dem bei. 1819 holte ihn André Brochant de Villiers an die École nationale supérieure des mines de Paris. Dort war er mit einem weiteren Schüler von Bronchant de Villiers, Élie de Beaumont, mit der Erstellung einer geologischen Karte von Frankreich beauftragt, die 1821 beschlossen worden war und unter Leitung von Bronchant de Villiers stand. Alle drei reisten dazu zunächst 1823 nach Großbritannien, wo George Bellas Greenough bereits 1819 eine geologische Karte Englands veröffentlicht hatte und wo sie stratigrap (de)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (1792ko irailaren 5a - 1857ko martxoaren 20a), frantziar geologoa izan zen. jaio zen, Seine-et-Oise departamentuan. 1811n lizeoan bukatu eta 1813an Eskola Politeknikoan sartu zen. Ondoren Meatze lanean hasi zen eta azkenean École des Mineseko zuzendaria izan zen. Ekialdeko Pirinioetako burdin meatzeak deskribatu zituen, mineralogia tratatu bat idatzi zuen (bertan mineralen propietate fisikoak, kimikoak eta geologikoak adierazten ziren), Annales des mines argitaratzen lagundu zuen eta baita Des terrains volcaniques des environs de Naples liburua. (eu)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy (Sevran (Seine-Saint-Denis), 5 september 1792 - Parijs, 20 maart 1857) was een Franse geoloog en mineraloog. Zijn moeder was de dichteres . Dufrénoy studeerde aan de École Polytechnique tot 1813 en daarna aan de Corps des Mines. Daarna werd hij hoogleraar mineralogie aan de École des Mines. Van 1836 tot 1857 was hij directeur van de laatste school. Hij was daarnaast ook hoogleraar aan de École des Ponts et Chaussées. Het mineraal is naar hem genoemd. (nl)
- Ours-Pierre-Armand Petit-Dufrénoy, född 5 september 1792 i Sevran, departementet Seine-Saint-Denis, död 20 mars 1857 i Paris, var en fransk geolog och mineralog. Dufrénoy blev 1840 professor i mineralogi vid École des mines och medlem av Académie des sciences, samma år generalinspektör för de franska bergverken samt 1847 professor i mineralogi vid Muséum national d'histoire naturelle i Jardin des plantes. Han utgav tillsammans med Léonce Élie de Beaumont, en geologisk översiktskarta över Frankrike i skalan 1:500 000 (1840-42), åtföljd av Explication de la carte géologique de la France (1841-48), vilken gav de båda Wollastonmedaljen 1843. (sv)
|
