| dbo:abstract
|
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 de juny de 1839 - ibídem, 29 de setembre de 1908) fou un escriptor brasiler. Considerat el pare del realisme al Brasil, va escriure obres memorables, com Memórias Póstumas de Brás Cubas, Dom Casmurro, Quincas Borba y diversos contes, entre els quals destaca el conte llarg (o novel·la breu) O alienista, que tracta el tema de la bogeria. També va escriure poesia i va ser un crític literari actiu, així com un dels creadors de la crònica al Brasil. Va fundar l'Acadèmia Brasilera de Lletres. Conegut com el bruixo de Cosme Velho. (ca)
- Joaquim Mario Machado de Assis (21. června 1839, Rio de Janeiro – 29. září 1908, Rio de Janeiro) byl brazilský spisovatel, autor románů, povídek, básní i dramat, velmi uznávaný ve své rodné zemi, méně známý mimo ni. (cs)
- چواكيم ماريا ماشادو ده أسيس، روائى وقاص برازيلي ولد في 21 يناير، 1839 في ريو دى جانيرو وبها عاش وتوفي؛ ويعد الأب الحقيقى للأدب البرازيلى الحديث، ومؤسس الأكاديمية البرازيلية للآداب ورئيسها حتى وفاته في 29 سبتمبر، 1908 عن عمر يناهز 69 عاماً، تاركا وراءه إرثاً خالداً وبصمة مضيئة على فن الرواية الغرائبية تربى عليه أكثر من جيل في البرازيل. وهو على الرغم من شهرته في بلده الأصلي؛ إلا أن أعين المترجمين للأسف لم تتنبه لإبداعاته إلا من فترة قريبة؛ ناقلة بذلك نتاجه الفريد إلى أغلب لغات الأرض كواحد من الكتاب العظام الذين لايستغنى عن الأطلاع على ماتركوه من أرث قصصي وروائي لتفتح الباب على مصراعيه للولوج إلى تيارات الرواية الحديثة، بفضل القدرة الفائقة لماشادو ده أسيس على مزج الواقعية بالخيال المحض، وانتباهه إلى سحر العمق النفسي في الشخصية الإنسانية وتنوع مشاعرها وتناقضاتها. يعتبر كثير من النقاد أن ماشادو ده أسيس أهم كاتب واقعي في أدب أمريكا اللاتينية. وتجلت براعته بشكل واضح في روايتيه الشهيرتين «في ذكرى رابح صغير» التي كتبها عام 1881 و «دوم كاسمورو» التي فرغ منها في عام 1900 وبههما تجلت براعة فائقة في التشخيص والتقنية القصصية استحق لأجلها أن يكون من قادة الحركة الواقعية في أدب أمريكا اللاتينية جنباً إلى جنب مع «ألبرتو بلَسْت غانا» و «بَلْدوميرو ليلو» وكلاهما من تشيلي، و «كلورندا ماتّو دو تيرنر» من بيرو، و «يوجنيو كامباسيريس» من الأرجنتين، و «فدريكو غامبوا» من المكسيك.يعد ماشادو ده أسيس أحد رواد المدرسة «البارنسية Parnassianismo» والمذهب البرناسي والواقعية والطبيعية في الأدب البرازيلي. وتربو مجلدات أعماله الكاملة على واحد وثلاثين مجلدا، غير أن شهرته العالمية تقوم على إنتاجه الروائى والقصصى والشعرى منذ 1880وحتى وفاته، وتقوم بوجه خاص على رواياته:
* مذكرات براس كوباس يكتبها بعد وفاته.
* غرفة اللقطاء غرفة الأطفال الرُّضَّع المتروكين في مستشفى.
* كينكاس بوربا (أو «الفيلسوف أم الكلب؟»). ووضع ترجمتها بالعربية الأستاذ سامى الدروبى.
* دون كازمورو (وتسمى أيضا «دوم كاسمورو») والتي صدرت عن الهيئة المصرية العامة لقصور الثقافة وترجمها الأستاذ خليل كلفت، وتدور أحداث هذه الرواية حول قصه حب بين صبي "بنتو" وصبيه "كابيتو" وبعد أن يتغلب الحب علي التحدي الكبير الأول "وكان نذراً دينياً نذرته والدة الصبي بأن تجعل ابنها قسيساً وكان يتناقض مع تفتح وانتصار قصه الحب، يدمر التحدي الكبير الثاني "الشك في إخلاص كابيتو" ذلك الحب وكذلك طرفين، ويتحول الصبي العاشق إلي دون كازمورو "المنسحب إلي داخل نفسه" ليروي قصة الحب بعد أربعين سنة. تعالج هذه الرواية مسائل وقضاياه معقده منها الايمان والحقيقة والفن والدين والسياسة. وبها درس ماشادو ده أسيس مستويات الغيرة لدى البشر وأكتناه طبيعة الواقع وحقيقته من خلال السؤال الفلسفي المهم عما يؤكد الواقع وماهو الفارق بين الحقيقة وأوهام الخيال. وكانت الطبعة الأولى لترجمة الرواية صدرت منتصف التسعينيات من القرن الماضي عن دار إلياس العصرية.
* في ذكرى رابح صغير (ar)
- Ο Ζουακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασσίς (πορτογαλικά: Joaquim Maria Machado de Assis ; Ρίο ντε Τζανέιρο 21 Ιουνίου 1839 — Ρίο ντε Τζανέιρο 29 Σεπτεμβρίου 1908), συχνά γνωστός με το ψευδώνυμο Μασάντο ντε Ασσίς, Μασάντο ή Bruxo do Cosme Velho, ήταν πρωτοπόρος Βραζιλιάνος συγγραφέας, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και συγγραφέας μικρών ιστοριών. Θεωρείται ευρέως ως ο μεγαλύτερος συγγραφέας βραζιλιάνικης λογοτεχνίας, ωστόσο δεν απέκτησε ευρεία δημοφιλία εκτός Βραζιλίας καθ'όλη την διάρκεια της ζωής του. Το 1897 ίδρυσε και έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Βραζιλιάνικης Ακαδημίας Γραμμάτων. Ήταν πολύγλωσσος και αυτοδίδακτος σε πολλές γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ελληνικά). Τα έργα του Μασάντο άσκησαν μεγάλη επιρροή στις φιλολογικές σχολές της Βραζιλίας των τελών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Το 1941, η Βραζιλιάνικη Ακαδημία Γραμμάτων ίδρυσε προς τιμήν του το Prêmio Machado de Assis (Βραβείο Μασάντο ντε Ασσίς), που θεωρείται το καλύτερο λογοτεχνικό βραβείο στην Βραζιλία. Για την καινοτομία και την τόλμη του στα πρώιμα έργα του, ο Ασσίς συχνά θεωρείται ως ο συγγραφέας μιας πρωτόγνωρης λογοτεχνικής παραγωγής, γνωστός για την ειρωνεία και το ευρύ λεξιλόγιό του. Μεταξύ των πιο δημοφιλών έργων του περιλαμβάνονται τα Dom Casmurro (1899), Memórias Póstumas de Brás Cubas ("Μετά Θάνατον Απομνημονεύματα του Brás Cubas", μεταφρασμένα επίσης ως Επιτάφιος ενός Μικρού Νικητή) και Quincas Borba (γνωστό στην αγγλική γλώσσα και ως Φιλόσοφος ή Σκύλος?). Καλλιέργησε σχεδόν όλα τα είδη του γραπτού λόγου (ποίηση, μυθιστόρημα, χρονογράφημα, θέατρο, διήγημα, δημοσιογραφικό άρθρο και λογοτεχνική κριτική). Αναγνωρίζεται δε κυρίως για τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του ; ρεαλιστικής τάσης. Υπήρξε μάρτυρας των πολιτικών μετατροπών της Βραζιλίας, όταν το 1989 η Δημοκρατία αντικατέστησε την Αυτοκρατορία, και ενδιαφερόταν πολύ για την πολιτική και την κοινωνία της εποχής του. Ο Μασάντο ντε Ασσίς συμπεριλήφθηκε στην λίστα του αμερικανού κριτικού λογοτεχνίας Harold Bloom με τις 100 καλύτερες ιδιοφυΐες της λογοτεχνίας ; και παρόλο που ο Μασάντο ντε Ασσίς είχε μικτό δέρμα, ο Μπλουμ τον θεωρεί ως τον καλύτερο μαύρο συγγραφέα στην δυτική λογοτεχνία. (el)
- Joaquim Maria Machado de Assis [ʒoaˈkĩ maˈɾiɐ maˈʃadu dʒi aˈsis] (* 21. Juni 1839 in Rio de Janeiro; † 29. September 1908 ebenda) war ein brasilianischer Autor von Romanen, Kurzgeschichten und Gedichten. Er ist die wichtigste Figur in der brasilianischen Literatur und hatte großen Einfluss auf die Literatur Brasiliens im 19. und 20. Jahrhundert. (de)
- Joaquim Maria MACHADO de ASSIS [ĵoakim maria maŝadŭ djasiz] (naskiĝis en la 21-a de junio 1839, en Rio-de-Ĵanejro, kaj mortis en la 29-a de septembro 1908, en tiu sama urbo) estas brazila romanisto, rakontisto, teatra verkisto, kronikisto, poeto kaj ĵurnalisto. Li estas la fondinto de la Seĝo 23 de la Brazila Beletristika Akademio, por kiu elektis kiel patronon la verkiston José de Alencar (1829-1877), amiko mortinta ĉirkaŭ dudek jaroj antaŭ la fondo de la akademio. Machado de Assis okupis dum pli ol dek jaroj la prezidon de tiu institucio, kiun oni pasis ankaŭ nomi Domo de Machado de Assis. (eo)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 1839ko ekainaren 21a - Rio de Janeiro, 1908ko irailaren 29a ) brasildar idazlea izan zen. Lehenik antzerki lanak idatzi zituen, geroago olerkia landu zuen gehienbat, eta azkenik eleberriek eman zioten ospea. Brasilgo literaturaren maisu nagusitzat hartu izan da. Brasilgo Hizkuntza Akademiaren lehenengo lehendakaria izan zen. Haren lana tradizio erromantikoan sustraitu zen hasieran, baina denbora asko baino lehen, gauzak kontatzeko modu berritzaile eta konplexu bat landu zuen, eta esan liteke, huts egiteko beldur handirik gabe, geroko Brasilgo -eta Hego Amerika osoko- nobelagintza guztiaren abiapuntua markatu zuela Machado de Assisen obrak. (eu)
- Joaquim Maria Machado de Assis (pronunciación AFI: [ʒua'kĩ ma'riɐ ma'ʃadu dʒi a'sis]; Río de Janeiro, 21 de junio de 1839 - ibídem, 29 de septiembre de 1908) fue un escritor brasileño, ampliamente considerado como el mayor nombre de la literatura brasileña. Escribió en prácticamente todos los géneros literarios, como poesía, novela, crónica, teatro, cuento, folletín, periódico y crítica literaria. Testimonió la mudanza política en Brasil cuando la República substituyó el Imperio y fue un gran comentador y relator de los acontecimientos político-sociales de su época. Nacido en , en una familia pobre, estudió en escuelas públicas y nunca acudió a la universidad. Los biógrafos señalan que, interesado por lo bohemio y por la corte, luchó para ascender socialmente por medio de su superioridad intelectual. Para eso, asumió diversos cargos públicos, pasando por el Ministerio de la Agricultura, del Comercio y de las Obras Públicas, y consiguiendo precoz notoriedad en periódicos donde publicó sus primeras poesías y crónicas. En su madurez, unido a colegas próximos, fundó y fue el primer presidente unánime de la Academia Brasileira de Letras. Su extensa obra la constituyen nueve novelas y piezas teatrales, doscientos cuentos, cinco colecciones de poemas y sonetos, y más de seiscientas crónicas. Machado de Assis es considerado el introductor del Realismo en Brasil, con la publicación de Memórias Póstumas de Brás Cubas (1881). Esa novela es puesta al lado de todas sus producciones posteriores, Quincas Borba, Dom Casmurro, y , ortodoxamente conocidas como pertenecientes a su segunda fase, en que se notan rasgos de pesimismo e ironía, aunque no rompa con los residuos románticos. De esa fase, los críticos destacan que sus mejores obras son las de la Trilogía Realista. Su primera fase literária es constituida de obras como , , e , donde se notan características heredadas del Romanticismo, o "convencionalismo", como prefiere la crítica moderna. Su obra es de fundamental importancia para las escuelas literarias brasileñas de los siglos XIX y XX, y tiene actualmente gran interés académico y público. Influyó en grandes nombres de las letras, como Olavo Bilac, Lima Barreto, Drummond de Andrade, John Barth, Donald Barthelme y otros. En su tiempo de vida, alcanzó relativa fama y prestigio por Brasil, sin embargo no disfrutó de popularidad exterior en la época. Hoy día, por su innovación y audacia en temas precoces, es frecuentemente visto como el escritor brasileño de producción sin precedentes, de forma que, recientemente, su nombre y su obra han alcanzado diversos críticos, estudiosos y admiradores del mundo todo. Machado de Assis es considerado uno de los grandes genios de la historia de la literatura, al lado de autores como Dante, Shakespeare y Camões. (es)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 1839 — ibidem, 1908) est un écrivain et journaliste brésilien, considéré par beaucoup de critiques, d’universitaires, de gens de lettres et de lecteurs comme l’une des grandes figures, sinon la plus grande, de la littérature brésilienne. Issu d’une famille pauvre, Machado vint au monde sur l’une des collines (morros) situées dans la proche banlieue de Rio de Janeiro et qui servaient de domaines de plaisance (chácara) aux nantis de la ville, en l’espèce à une dame de l’aristocratie carioca. Son père, mulâtre, fils d’esclaves affranchis, et sa mère, blanche d’origine portugaise, faisaient partie de la domesticité dudit domaine, mais étaient alphabétisés. À l’issue de sa scolarité, qui se limita à fréquenter l’école primaire publique, en plus de quelques leçons de français dispensées par un prêtre du lieu, Machado vaqua à une série de petits emplois, notamment comme typographe dès l’âge de 13 ans, et plus tard comme réviseur de texte et chroniqueur pour un journal. Autodidacte de nature, il apprit, outre le français, également l’anglais, l’allemand et le grec ancien, et acquit bientôt une culture littéraire considérable. Quoique captivé par le style de vie bohème, et plus encore par la problématique sociale, il s’efforça de s’élever sur l’échelle sociale et finit par entrer dans la fonction publique, obtenant en 1872 un poste au ministère de l’Agriculture, puis au ministère du Commerce, et enfin au ministère des Travaux publics, où il gravit régulièrement les échelons jusqu’à être nommé directeur-général de la comptabilité vers la fin de sa carrière. Il fut par ailleurs, aux côtés de plusieurs de ses confrères, le cofondateur en 1897 de l’Académie brésilienne des lettres, dont il sera élu à l’unanimité le premier président. Parallèlement à son parcours de fonctionnaire, il mena une intense carrière littéraire, acquérant, par de premières poésies et des chroniques publiées dans des journaux et des revues, une notoriété précoce, qui ne cessa de croître par la suite, faisant de lui de son vivant l’un des écrivains les plus fêtés et les plus prestigieux, même si l’accueil que lui réservèrent certains de ses contemporains fut parfois mitigé ; ses obsèques, auxquelles assista une foule nombreuse, furent comparées avec celles de Victor Hugo. Pratiquant quasiment tous les genres littéraires, il assista en spectateur aux mutations les plus diverses survenues au Brésil et dans le monde à la fin du XIXe et au début XXe siècles — il fut témoin ainsi de l’abolition de l'esclavage dans son pays et du bouleversement politique que représenta pour le Brésil la proclamation de la république, en lieu et place de la monarchie impériale —, et se fera le grand rapporteur et commentateur des événements politiques et sociaux de son époque. Sa vaste œuvre se compose de dix romans, d’autant de pièces de théâtre, de deux centaines de nouvelles, de cinq recueils de poèmes et sonnets, d’articles et d’essais littéraires, et de plus de six cents chroniques. Il est d’usage de subdiviser sa production littéraire en deux phases distinctes. La première comprend des œuvres telles que les romans Ressurreição, A Mão e a Luva, Helena et Iaiá Garcia, récits assez mièvres, encore tout imprégnés de l’esprit hérité du romantisme (quoique moins emphatiques et plus sobres de style que ceux de ses confrères écrivains), et marqués — comme aime à le dire la critique moderne — par le conventionnalisme, avec certes çà et là une esquisse de caractère de bonne tenue. La parution en 1881 de son roman Mémoires posthumes de Brás Cubas, d’un esprit et d’une facture tout différents, marque le début de sa deuxième phase, ou phase réaliste (dite aussi « de la maturité ») et fait de Machado de Assis l’introducteur du réalisme au Brésil. Ce roman forme avec Quincas Borba et Dom Casmurro ce qu’il est convenu d’appeler sa Trilogie réaliste, généralement considérée comme son chef-d’œuvre. Les créations de la deuxième phase, à laquelle appartiennent encore Esaü et Jacob et Memorial de Aires, si elles ne sont pas encore totalement exemptes de quelques résidus romantiques, se caractérisent par une forme plus déliée (composition fragmentaire, structuration en courts chapitres, intertextualité, métalangage, etc.) d’une part, et par leur ironie et leur tonalité pessimiste, voire acrimonieuse, d’autre part ; sous le rapport de la thématique, la démarcation entre les deux phases apparaît moins rigoureuse. Quant à son activité de chroniqueur journalistique, jamais interrompue et prolifique, elle traverse toute sa carrière d’écrivain ; ses billets hebdomadaires, où l’auteur ne s’embarrassait guère des conventionnalismes et abordait avec franchise toutes sortes de questions sociales — se félicitant p. ex. de l’abolition de l’esclavage et prenant parti pour les Conselheiristes dans le conflit de Canudos alors en gestation — sont là pour démentir les accusations, portées contre lui après sa mort, de retranchement hautain et de reniement de ses origines. On s’est interrogé sur les causes (externes ou autres) de cette rupture apparente dans sa trajectoire d’écrivain au début de la décennie 1880 ; Machado lui-même, peu expansif et d’une discrétion et retenue fort peu brésiliennes (ce dont certains lui tenaient rigueur), n’eut garde de donner le moindre indice à ce sujet. Cependant, certains commentateurs, en particulier Willemsen, ont noté que le Machado nouveau était déjà présent de façon latente, sinon ouvertement, dans quelques-unes de ses œuvres antérieures et que le ton du critique s’écoutant se commenter lui-même, et qui sans cesse se préoccupe du problème de l’écriture, c’est-à-dire ce en quoi réside l’une des principales causes de la modernité de Machado, a caractérisé d’emblée le Machado chroniqueur ; Willemsen conclut que, si revirement il y eut dans le parcours littéraire de Machado, ce n’est pas dans le sens où il serait devenu subitement un autre, mais au contraire où il serait enfin devenu lui-même, après s’être affranchi du conventionnalisme évoqué ci-haut. Du reste, son scepticisme et éclectisme fonciers, sa méfiance vis-à-vis des dogmatismes et des systématisations en toute matière, et de tous les enthousiasmes en général, visaient aussi les thèses et les impératifs de l’école réaliste, ce qui lui valut de la part des tenants de l’orthodoxie tainienne et déterministe de ladite école, tels que Sílvio Romero, une hostilité durable. Grâce en particulier à son innovation littéraire et à son audace notamment en matière de thématique sociale, son œuvre est d’importance fondamentale pour l’évolution ultérieure de la littérature brésilienne aux XIXe et XXe siècles et sera une source d’influence majeure pour des auteurs tels que Olavo Bilac, Lima Barreto, Drummond de Andrade, et, au-delà des frontières du Brésil, pour John Barth, Donald Barthelme et d’autres. Le fait que le principal prix littéraire du Brésil a été baptisé à son nom atteste de sa consécration et de son prestige pérenne ; néanmoins, son nom reste encore relativement peu connu en-dehors de l’aire lusophone. (fr)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Portuguese: [ʒwɐˈkĩ mɐˈɾi.ɐ mɐˈʃadu dʒi ɐˈsis, -ˈsiʃ-]), often known by his surnames as Machado de Assis, Machado, or Bruxo do Cosme Velho (21 June 1839 – 29 September 1908), was a pioneer Brazilian novelist, poet, playwright and short story writer, widely regarded as the greatest writer of Brazilian literature. Nevertheless, Assis did not achieve widespread popularity outside Brazil during his lifetime. In 1897 he founded and became the first President of the Brazilian Academy of Letters. He was multilingual, having taught himself French, English, German and Greek in later life. Born in Morro do Livramento, Rio de Janeiro from a poor family, he was the grandson of freed slaves in a country where slavery would not be fully abolished until 49 years later. He barely studied in public schools and never attended university. With only his own intellect to rely on, and largely self-taught, he struggled to rise socially. To do so, he took several public positions, passing through the Ministry of Agriculture, Trade and Public Works, and achieving early fame in newspapers where he published his first poetry and chronicles. Machado's work shaped the realism movement in Brazil. He became known for his wit and his eye-opening critiques of society. Generally considered to be Machado's greatest works are Dom Casmurro (1899), Memórias Póstumas de Brás Cubas ("Posthumous Memoirs of Brás Cubas", also translated as Epitaph of a Small Winner) and Quincas Borba (also known in English as Philosopher or Dog?). In 1893 he published "A Missa do Galo" ("Midnight Mass"), often considered to be the greatest short story in Brazilian literature. (en)
- Joaquim Maria Machado de Assis (bahasa Portugis: ), yang seding dikenal dengan marganya sebagai Machado de Assis, Machado, atau Bruxo do (21 Juni 1839 – 29 September 1908), adalah seorang novelis, penyair, pengarang drama dan penulis cerita pendek Brasil. Paling dikenal sebagai penulis terbesar dari , bersama dengan , tidak pernah ia tidak meraih ketenaran besar di luar Brasil pada masa hidupnya. Ia merupakan multilingual, yang mengajari dirinya sendiri bahasa Prancis, Inggris, Jerman dan Yunani pada kehidupan berikutnya. Karya-karya Machado memiliki pengaruh besar pada sekolah-sekolah sastra Brasil pada akhir abad ke-19 dan awal abad ke-20. Pada 1941, membentuk (Penghargaan Machado de Assis), sebuah penghargaan sastra paling prestisius di Brasil. José Saramago, , dan Susan Sontag merupakan beberapa pengagumnya, dan Woody Allen telah mengekspresikan antusiasme untuk salah satu novel Machado. (in)
- ジョアキン・マリア・マシャード・デ・アシス（Joaquim Maria Machado de Assis、1839年6月21日 - 1908年9月29日）はブラジルの小説家、詩人、短編作家である。 (ja)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 giugno 1839 – Rio de Janeiro, 29 settembre 1908) è stato uno scrittore e poeta brasiliano. (it)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 juni 1839 - Rio de Janeiro, 29 september 1908) was een Braziliaans schrijver van romans, verhalen en gedichten. Hij geldt als de belangrijkste Braziliaanse literator uit de negentiende eeuw en had grote invloed op de Zuid-Amerikaanse literatuur in de twintigste eeuw. Susan Sontag omschreef hem als de grootste schrijver die Latijns-Amerika ooit heeft voortgebracht. (nl)
- Жуаки́н Мари́я Машаду де Ассис (Машадо де Ассиз; порт. Joaquim Maria Machado de Assis; 21 июня 1839, Рио-де-Жанейро — 29 сентября 1908, Рио-де-Жанейро) — бразильский писатель (прозаик и поэт), один из наиболее влиятельных классиков бразильской литературы, переводчик. Благодаря своему частично негритянскому происхождению также важен для самосознания цветного и негритянского населения — в Бразилии его относят к группе парду, то есть бразильцам смешанного происхождения, с примесью негритянской крови. Один из наиболее значимых в мировом контексте бразильских писателей, чьё творчество оказало большое влияние на формирование бразильской литературной школы на рубеже веков. (ru)
- Machado de Assis, właśc. Joaquim Maria Machado de Assis (ur. 21 czerwca 1839 w Rio de Janeiro, zm. 29 września 1908 tamże) – brazylijski poeta i pisarz. (pl)
- Joaquim Maria Machado de Assis, född 21 juni 1839 i Rio de Janeiro, död 29 september 1908 i samma stad, var en brasiliansk författare. Han har kallats "den brasilianska litteraturens fader" och var ordförande på livstid i Academia Brasileira de Letras, den brasilianska litterära akademin. de Assis skrev i många olika stilar, poesi, romankonst, krönikor, drama, korthistorier, journalism och litteraturkritik. de Assis var arbetarson och självlärd författare och började skriva poesi som ung typograflärling. Hans tidigare arbeten hämtade inspiration från senromantiken, men det är framför allt för de prosaverk han skrev efter 1880 som han är ihågkommen. Bland dessa kan nämnas romanerna Memórias póstumas de Brás Cubas (1881, på svenska Brás Cubas postuma memoarer), Quincas Borba (1892) och Dom Casmurro (1900). (sv)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 de junho de 1839 – Rio de Janeiro, 29 de setembro de 1908) foi um escritor brasileiro, considerado por muitos críticos, estudiosos, escritores e leitores o maior nome da literatura brasileira. Escreveu em praticamente todos os gêneros literários, sendo poeta, romancista, cronista, dramaturgo, contista, folhetinista, jornalista e crítico literário. Testemunhou a Abolição da escravatura e a mudança política no país quando a República substituiu o Império, além das mais diversas reviravoltas pelo mundo em finais do século XIX e início do XX, tendo sido grande comentador e relator dos eventos político-sociais de sua época. Nascido no Morro do Livramento, Rio de Janeiro, de uma família pobre, mal estudou em escolas públicas e nunca frequentou universidade. Para o considerado crítico literário norte-americano Harold Bloom, Machado de Assis é o maior escritor negro de todos os tempos, embora outros estudiosos prefiram especificar que Machado era mestiço, filho de um descendente de negros alforriados com portugueses e de uma lavadeira portuguesa. Seus biógrafos notam que, interessado pela boemia e pela corte, lutou para subir socialmente abastecendo-se de superioridade intelectual e da cultura da capital brasileira. Para isso, assumiu diversos cargos públicos, passando pelo Ministério da Agricultura, do Comércio e das Obras Públicas, e conseguindo precoce notoriedade em jornais onde publicava suas primeiras poesias e crônicas. Machado de Assis pôde assistir, durante sua vida, que abarca o final da primeira metade do século XIX até os anos iniciais do século XX, a enormes mudanças históricas na política, na economia e na sociedade brasileira e também mundial. Em sua maturidade, reunido a intelectuais e colegas próximos, fundou e foi o primeiro presidente unânime da Academia Brasileira de Letras. A extensa obra machadiana constitui-se de dez romances, 205 contos, dez peças teatrais, cinco coletâneas de poemas e sonetos, e mais de seiscentas crônicas. Machado de Assis é considerado o introdutor do Realismo no Brasil, com a publicação de Memórias Póstumas de Brás Cubas (1881). Este romance é posto ao lado de todas suas produções posteriores, Quincas Borba, Dom Casmurro, Esaú e Jacó e Memorial de Aires, ortodoxamente conhecidas como pertencentes à sua segunda fase, em que notam-se traços de crítica social, ironia e até pessimismo, embora não haja rompimento de resíduos românticos. Dessa fase, os críticos destacam que suas melhores obras são as do que se passou a chamar de "Trilogia Realista". Sua primeira fase literária é constituída de obras como Ressurreição, A Mão e a Luva, Helena e Iaiá Garcia, onde notam-se características herdadas do Romantismo, ou "convencionalismo", como prefere a crítica moderna. Sua obra foi de fundamental importância para as escolas literárias brasileiras do século XIX e do século XX e surge nos dias de hoje como de grande interesse acadêmico e público para entender o Brasil e o mundo. Influenciou grandes nomes das letras, como Olavo Bilac, Lima Barreto, Drummond de Andrade, John Barth, Donald Barthelme e muitos outros. Ainda em vida, alcançou fama e prestígio pelo Brasil e países vizinhos. Hoje em dia, por sua inovação literária e por sua audácia em temas sociais e precoces, é frequentemente visto como o escritor brasileiro de produção sem precedentes, de modo que, recentemente, seu nome e sua obra têm alcançado diversos críticos, influenciados, estudiosos e admiradores do mundo inteiro. Machado de Assis é considerado um dos grandes gênios da história da literatura, ao lado de autores como Dante, Shakespeare e Camões. Machado de Assis e Eça de Queiroz são considerados os dois maiores escritores em língua portuguesa do século XIX. Foi incluído na lista oficial dos Heróis Nacionais do Brasil e é homenageado pelo principal prêmio literário brasileiro, o Prêmio Machado de Assis. (pt)
- 若阿金·马里亚·马查多·德·阿西斯（葡萄牙語：Joaquim Maria Machado de Assis，1839年6月21日－1908年9月29日），巴西作家，既是诗人、小说家、专栏作家、编剧、短篇小说家、记者和安那其主义者。被界公認是最伟大的作家。幾乎所有的文学体裁，他都擅長，他见证了共和国取代帝国时的政治变革，是其时代社会政治事件的一个伟大的评论员和记录者。 阿西斯出生在里约热内卢的一个贫穷家庭，在公办学校受了一点儿教育，从来没有上过大学。 (zh)
- Жуакін-Марія Машаду ді Ассіз (порт. Joaquim Maria Machado de Assis; нар. 21 червня 1839, Ріо-де-Жанейро — пом. 29 вересня 1908, Ріо-де-Жанейро) — бразильський письменник, якого багато критиків, вчені, письменники і читачі вважають одним з найбільших, якщо не найбільшим ім'ям в бразильській літературі. Писав практично у всіх літературних жанрах, будучи поетом, романістом, хронікером, драматургом, автором оповідань, памфлетів, журналістом і літературним критиком. Свідок скасування рабства і політичних змін в країні, коли Республіка змінила Бразильську імперію, а також самих різних потрясінь у світі в кінці XIX — початку XX століття, і був прекрасним коментатором і репортером політико-соціальних подій свого часу. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 de juny de 1839 - ibídem, 29 de setembre de 1908) fou un escriptor brasiler. Considerat el pare del realisme al Brasil, va escriure obres memorables, com Memórias Póstumas de Brás Cubas, Dom Casmurro, Quincas Borba y diversos contes, entre els quals destaca el conte llarg (o novel·la breu) O alienista, que tracta el tema de la bogeria. També va escriure poesia i va ser un crític literari actiu, així com un dels creadors de la crònica al Brasil. Va fundar l'Acadèmia Brasilera de Lletres. Conegut com el bruixo de Cosme Velho. (ca)
- Joaquim Mario Machado de Assis (21. června 1839, Rio de Janeiro – 29. září 1908, Rio de Janeiro) byl brazilský spisovatel, autor románů, povídek, básní i dramat, velmi uznávaný ve své rodné zemi, méně známý mimo ni. (cs)
- Joaquim Maria Machado de Assis [ʒoaˈkĩ maˈɾiɐ maˈʃadu dʒi aˈsis] (* 21. Juni 1839 in Rio de Janeiro; † 29. September 1908 ebenda) war ein brasilianischer Autor von Romanen, Kurzgeschichten und Gedichten. Er ist die wichtigste Figur in der brasilianischen Literatur und hatte großen Einfluss auf die Literatur Brasiliens im 19. und 20. Jahrhundert. (de)
- Joaquim Maria MACHADO de ASSIS [ĵoakim maria maŝadŭ djasiz] (naskiĝis en la 21-a de junio 1839, en Rio-de-Ĵanejro, kaj mortis en la 29-a de septembro 1908, en tiu sama urbo) estas brazila romanisto, rakontisto, teatra verkisto, kronikisto, poeto kaj ĵurnalisto. Li estas la fondinto de la Seĝo 23 de la Brazila Beletristika Akademio, por kiu elektis kiel patronon la verkiston José de Alencar (1829-1877), amiko mortinta ĉirkaŭ dudek jaroj antaŭ la fondo de la akademio. Machado de Assis okupis dum pli ol dek jaroj la prezidon de tiu institucio, kiun oni pasis ankaŭ nomi Domo de Machado de Assis. (eo)
- ジョアキン・マリア・マシャード・デ・アシス（Joaquim Maria Machado de Assis、1839年6月21日 - 1908年9月29日）はブラジルの小説家、詩人、短編作家である。 (ja)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 giugno 1839 – Rio de Janeiro, 29 settembre 1908) è stato uno scrittore e poeta brasiliano. (it)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 juni 1839 - Rio de Janeiro, 29 september 1908) was een Braziliaans schrijver van romans, verhalen en gedichten. Hij geldt als de belangrijkste Braziliaanse literator uit de negentiende eeuw en had grote invloed op de Zuid-Amerikaanse literatuur in de twintigste eeuw. Susan Sontag omschreef hem als de grootste schrijver die Latijns-Amerika ooit heeft voortgebracht. (nl)
- Жуаки́н Мари́я Машаду де Ассис (Машадо де Ассиз; порт. Joaquim Maria Machado de Assis; 21 июня 1839, Рио-де-Жанейро — 29 сентября 1908, Рио-де-Жанейро) — бразильский писатель (прозаик и поэт), один из наиболее влиятельных классиков бразильской литературы, переводчик. Благодаря своему частично негритянскому происхождению также важен для самосознания цветного и негритянского населения — в Бразилии его относят к группе парду, то есть бразильцам смешанного происхождения, с примесью негритянской крови. Один из наиболее значимых в мировом контексте бразильских писателей, чьё творчество оказало большое влияние на формирование бразильской литературной школы на рубеже веков. (ru)
- Machado de Assis, właśc. Joaquim Maria Machado de Assis (ur. 21 czerwca 1839 w Rio de Janeiro, zm. 29 września 1908 tamże) – brazylijski poeta i pisarz. (pl)
- 若阿金·马里亚·马查多·德·阿西斯（葡萄牙語：Joaquim Maria Machado de Assis，1839年6月21日－1908年9月29日），巴西作家，既是诗人、小说家、专栏作家、编剧、短篇小说家、记者和安那其主义者。被界公認是最伟大的作家。幾乎所有的文学体裁，他都擅長，他见证了共和国取代帝国时的政治变革，是其时代社会政治事件的一个伟大的评论员和记录者。 阿西斯出生在里约热内卢的一个贫穷家庭，在公办学校受了一点儿教育，从来没有上过大学。 (zh)
- چواكيم ماريا ماشادو ده أسيس، روائى وقاص برازيلي ولد في 21 يناير، 1839 في ريو دى جانيرو وبها عاش وتوفي؛ ويعد الأب الحقيقى للأدب البرازيلى الحديث، ومؤسس الأكاديمية البرازيلية للآداب ورئيسها حتى وفاته في 29 سبتمبر، 1908 عن عمر يناهز 69 عاماً، تاركا وراءه إرثاً خالداً وبصمة مضيئة على فن الرواية الغرائبية تربى عليه أكثر من جيل في البرازيل. (ar)
- Ο Ζουακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασσίς (πορτογαλικά: Joaquim Maria Machado de Assis ; Ρίο ντε Τζανέιρο 21 Ιουνίου 1839 — Ρίο ντε Τζανέιρο 29 Σεπτεμβρίου 1908), συχνά γνωστός με το ψευδώνυμο Μασάντο ντε Ασσίς, Μασάντο ή Bruxo do Cosme Velho, ήταν πρωτοπόρος Βραζιλιάνος συγγραφέας, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και συγγραφέας μικρών ιστοριών. Θεωρείται ευρέως ως ο μεγαλύτερος συγγραφέας βραζιλιάνικης λογοτεχνίας, ωστόσο δεν απέκτησε ευρεία δημοφιλία εκτός Βραζιλίας καθ'όλη την διάρκεια της ζωής του. Το 1897 ίδρυσε και έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Βραζιλιάνικης Ακαδημίας Γραμμάτων. Ήταν πολύγλωσσος και αυτοδίδακτος σε πολλές γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ελληνικά). (el)
- Joaquim Maria Machado de Assis (pronunciación AFI: [ʒua'kĩ ma'riɐ ma'ʃadu dʒi a'sis]; Río de Janeiro, 21 de junio de 1839 - ibídem, 29 de septiembre de 1908) fue un escritor brasileño, ampliamente considerado como el mayor nombre de la literatura brasileña. Escribió en prácticamente todos los géneros literarios, como poesía, novela, crónica, teatro, cuento, folletín, periódico y crítica literaria. Testimonió la mudanza política en Brasil cuando la República substituyó el Imperio y fue un gran comentador y relator de los acontecimientos político-sociales de su época. (es)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 1839ko ekainaren 21a - Rio de Janeiro, 1908ko irailaren 29a ) brasildar idazlea izan zen. Lehenik antzerki lanak idatzi zituen, geroago olerkia landu zuen gehienbat, eta azkenik eleberriek eman zioten ospea. Brasilgo literaturaren maisu nagusitzat hartu izan da. Brasilgo Hizkuntza Akademiaren lehenengo lehendakaria izan zen. (eu)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Portuguese: [ʒwɐˈkĩ mɐˈɾi.ɐ mɐˈʃadu dʒi ɐˈsis, -ˈsiʃ-]), often known by his surnames as Machado de Assis, Machado, or Bruxo do Cosme Velho (21 June 1839 – 29 September 1908), was a pioneer Brazilian novelist, poet, playwright and short story writer, widely regarded as the greatest writer of Brazilian literature. Nevertheless, Assis did not achieve widespread popularity outside Brazil during his lifetime. In 1897 he founded and became the first President of the Brazilian Academy of Letters. He was multilingual, having taught himself French, English, German and Greek in later life. (en)
- Joaquim Maria Machado de Assis (bahasa Portugis: ), yang seding dikenal dengan marganya sebagai Machado de Assis, Machado, atau Bruxo do (21 Juni 1839 – 29 September 1908), adalah seorang novelis, penyair, pengarang drama dan penulis cerita pendek Brasil. Paling dikenal sebagai penulis terbesar dari , bersama dengan , tidak pernah ia tidak meraih ketenaran besar di luar Brasil pada masa hidupnya. Ia merupakan multilingual, yang mengajari dirinya sendiri bahasa Prancis, Inggris, Jerman dan Yunani pada kehidupan berikutnya. (in)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 1839 — ibidem, 1908) est un écrivain et journaliste brésilien, considéré par beaucoup de critiques, d’universitaires, de gens de lettres et de lecteurs comme l’une des grandes figures, sinon la plus grande, de la littérature brésilienne. (fr)
- Joaquim Maria Machado de Assis (Rio de Janeiro, 21 de junho de 1839 – Rio de Janeiro, 29 de setembro de 1908) foi um escritor brasileiro, considerado por muitos críticos, estudiosos, escritores e leitores o maior nome da literatura brasileira. Escreveu em praticamente todos os gêneros literários, sendo poeta, romancista, cronista, dramaturgo, contista, folhetinista, jornalista e crítico literário. Testemunhou a Abolição da escravatura e a mudança política no país quando a República substituiu o Império, além das mais diversas reviravoltas pelo mundo em finais do século XIX e início do XX, tendo sido grande comentador e relator dos eventos político-sociais de sua época. (pt)
- Joaquim Maria Machado de Assis, född 21 juni 1839 i Rio de Janeiro, död 29 september 1908 i samma stad, var en brasiliansk författare. Han har kallats "den brasilianska litteraturens fader" och var ordförande på livstid i Academia Brasileira de Letras, den brasilianska litterära akademin. de Assis skrev i många olika stilar, poesi, romankonst, krönikor, drama, korthistorier, journalism och litteraturkritik. (sv)
- Жуакін-Марія Машаду ді Ассіз (порт. Joaquim Maria Machado de Assis; нар. 21 червня 1839, Ріо-де-Жанейро — пом. 29 вересня 1908, Ріо-де-Жанейро) — бразильський письменник, якого багато критиків, вчені, письменники і читачі вважають одним з найбільших, якщо не найбільшим ім'ям в бразильській літературі. Писав практично у всіх літературних жанрах, будучи поетом, романістом, хронікером, драматургом, автором оповідань, памфлетів, журналістом і літературним критиком. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}