| dbo:abstract
|
- Išḫara (ugaritisch Ušḫara) war ursprünglich eine syrische Göttin, deren Kult sich nach Sumer und Anatolien ausbreitete. Išḫara wird erstmals in Ebla (M. 3. Jt. v. Chr.) erwähnt unter dem Namen Išḫala. In Anatolien wird sie erstmals in Kültepe (18. Jh. v. Chr.) erwähnt, wo sie einen Tempel hatte. Die in Syrien eingewanderten Hurriter übernahmen den Kult, den sie im 14. Jh. v. Chr. zu den Hethitern brachten. In Sumer sind Tempel der Išḫara seit Šulgi nachgewiesen, die Verehrung erfolgte vor allem durch das Königshaus und Königinnen wie Šulgi-simtī und Abī-simtī. (de)
- Ishara (Išḫara) was the tutelary goddess of the ancient Syrian city of Ebla. The origin of her name is unknown. Both Hurrian and West Semitic etymologies have been proposed, but they found no broad support and today it is often assumed that her name belongs to an unknown linguistic substrate. Her cult had a wide reach across the ancient Near East. In addition to Ebla, she was also worshiped in cities such as Mari, Emar, Alalakh and Ugarit. From these Syrian cities the worship of Ishara spread to Mesopotamia. The Hurrians also adopted her into their pantheon after arriving in Syria, from which she found her way to the Hittite pantheon. In various time periods and areas different functions were assigned to her. In Ebla she was the tutelary deity of the ruling family, but also a love goddess. In Mesopotamia the latter function lead to an association with Ishtar, and later Nanaya, Kanisurra and Gazbaba as well. In Hurrian religion she acquired the role of a goddess associated with the underworld and disease, and in that capacity she was closely associated with Allani, the Hurrian queen of the dead. She was also regarded as a goddess of divination and a divine guardian of oaths. (en)
- Ishara (išḫara) awalnya adalah dewi Suriah yang kultusnya menyebar ke Sumeria dan Anatolia. Išḫara pertama kali disebutkan di Ebla (milenium ketiga SM) dengan nama Išḫala. Di Anatolia pertama kali disebutkan di Kültepe (abad ke-XVIII SM), di mana ia memiliki sebuah kuil. Bangsa Hurri yang berimigrasi ke Suriah mengambil alih kultus yang mereka miliki pada abad ke-XIV SM, dibawa ke bangsa Het. Kuil Išḫara telah ada di Sumeria sejak masa pemerintahan Shulgi, terbukti bahwa pemujaan terutama dilakukan oleh keluarga kerajaan. Etimologi nama Ishara tidak diketahui. (in)
- Ishara (išḫara) è un'antica divinità di origine sconosciuta dalla Siria moderna settentrionale. È apparsa per la prima volta a Ebla ed è stata incorporata nel pantheon degli hurriti, da cui ha trovato la sua strada per il pantheon ittita. Nelle tradizioni hurrite e semitiche, Išḫara è una dea dell'amore, spesso identificata con Ishtar. Il suo culto ebbe una notevole importanza ad Ebla dalla metà del terzo millennio a.C. e, alla fine del terzo millennio, contava templi a Nippur, Sippar, Kish, , Larsa e Urum. Ishara è la parola ittita per "trattato, promessa vincolante", anche personificata come una dea del giuramento. (it)
- Iszhara – bogini, która była prawdopodobnie ściślej związana z tradycją semicką niż sumeryjską. Jej kult mógł się rozprzestrzenić do Mezopotamii południowej z rejonu środkowego Eufratu. Wydaje się, że była związana z bogiem Daganem, według jednego z przekazów była prawdopodobnie jego żoną. Jako boginię miłości utożsamiano ją z Isztar (Inaną); była też kojarzona z wojną i wróżeniem z wnętrzności (wróżbiarstwo) albo boginią matką. W objaśnieniu do jednego z rytuałów opisuje się ją jako matkę Sebittu, czyli Siódemki bogów. Początkowo kojarzonym z nią zwierzęciem był wąż , od czasów późnokasyckich zastąpiony przez skorpiona. W tekstach astronomicznych boginię Iszharę utożsamiano z gwiazdozbiorem Skorpiona. Ważną boginią, noszącą takie same imię Iszhara, była bogini czczona w Anatolii i Syrii. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Išḫara (ugaritisch Ušḫara) war ursprünglich eine syrische Göttin, deren Kult sich nach Sumer und Anatolien ausbreitete. Išḫara wird erstmals in Ebla (M. 3. Jt. v. Chr.) erwähnt unter dem Namen Išḫala. In Anatolien wird sie erstmals in Kültepe (18. Jh. v. Chr.) erwähnt, wo sie einen Tempel hatte. Die in Syrien eingewanderten Hurriter übernahmen den Kult, den sie im 14. Jh. v. Chr. zu den Hethitern brachten. In Sumer sind Tempel der Išḫara seit Šulgi nachgewiesen, die Verehrung erfolgte vor allem durch das Königshaus und Königinnen wie Šulgi-simtī und Abī-simtī. (de)
- Ishara (išḫara) awalnya adalah dewi Suriah yang kultusnya menyebar ke Sumeria dan Anatolia. Išḫara pertama kali disebutkan di Ebla (milenium ketiga SM) dengan nama Išḫala. Di Anatolia pertama kali disebutkan di Kültepe (abad ke-XVIII SM), di mana ia memiliki sebuah kuil. Bangsa Hurri yang berimigrasi ke Suriah mengambil alih kultus yang mereka miliki pada abad ke-XIV SM, dibawa ke bangsa Het. Kuil Išḫara telah ada di Sumeria sejak masa pemerintahan Shulgi, terbukti bahwa pemujaan terutama dilakukan oleh keluarga kerajaan. Etimologi nama Ishara tidak diketahui. (in)
- Ishara (Išḫara) was the tutelary goddess of the ancient Syrian city of Ebla. The origin of her name is unknown. Both Hurrian and West Semitic etymologies have been proposed, but they found no broad support and today it is often assumed that her name belongs to an unknown linguistic substrate. (en)
- Ishara (išḫara) è un'antica divinità di origine sconosciuta dalla Siria moderna settentrionale. È apparsa per la prima volta a Ebla ed è stata incorporata nel pantheon degli hurriti, da cui ha trovato la sua strada per il pantheon ittita. Nelle tradizioni hurrite e semitiche, Išḫara è una dea dell'amore, spesso identificata con Ishtar. Il suo culto ebbe una notevole importanza ad Ebla dalla metà del terzo millennio a.C. e, alla fine del terzo millennio, contava templi a Nippur, Sippar, Kish, , Larsa e Urum. (it)
- Iszhara – bogini, która była prawdopodobnie ściślej związana z tradycją semicką niż sumeryjską. Jej kult mógł się rozprzestrzenić do Mezopotamii południowej z rejonu środkowego Eufratu. Wydaje się, że była związana z bogiem Daganem, według jednego z przekazów była prawdopodobnie jego żoną. Jako boginię miłości utożsamiano ją z Isztar (Inaną); była też kojarzona z wojną i wróżeniem z wnętrzności (wróżbiarstwo) albo boginią matką. W objaśnieniu do jednego z rytuałów opisuje się ją jako matkę Sebittu, czyli Siódemki bogów. Początkowo kojarzonym z nią zwierzęciem był wąż , od czasów późnokasyckich zastąpiony przez skorpiona. W tekstach astronomicznych boginię Iszharę utożsamiano z gwiazdozbiorem Skorpiona. (pl)
|
