| dbo:abstract
|
- Du Zhongyuan (1895–1943) was one of China's best-known wartime journalists, having reported in great detail on the Japanese invasion and occupation of China during the Second Sino-Japanese War. Born and raised in Manchuria, he went to Japan to study after gaining a scholarship. After finishing his studies there, Du returned to Manchuria to become a prominent businessman, running one of the most successful porcelain factories in the region. Later, Du began a new career, becoming a famous editorialist for the Shanghai journal Shenghuo zhoukan (Life Weekly), one of the best-selling weekly news journals of the era. He worked there with Zou Taofen. In 1941, shortly after accepting the position of head of Xinjiang University, Du was arrested when he aroused suspicions of being a Communist sympathizer. He was then executed in 1943. As China went through the war against Japan, the civil war between Nationalists and Communists, and the shocks of the People's Republic period, memory of Du Zhongyuan faded. But he did not disappear permanently. In recent decades, his story has been revived, particularly in his home provinces in the Northeast of China: in the newly nationalistic atmosphere that marks contemporary China, he is portrayed as a patriot who spoke out at China's time of greatest need. As China becomes obsessed, after more than sixty years, with its war against Japan, Du's place in history seems likely to become more assured. Du Zhongyuan is survived by his two daughters, Du Yi and Du Ying, both of whom live currently in Shanghai. (en)
- Du Zhongyuan (chiń. 杜重远; pinyin Dù Zhòngyuǎn; Wade-Giles Tu Chung-yüan; ur. 1898, zm. 1944 roku) – dziennikarz, działacz polityczny, przedsiębiorca, podróżnik. Urodził się w zubożałej wiosce w powiecie w prowincji Fengtian. Ukończył kolegium w Shenyangu. W 1917 roku nauczał języka angielskiego w Huaide. Zainspirowany Ruchem Nowej Kultury oraz Ruchem Produktów Krajowych, który zachęcał ludzi do kupowania wyrobów chińskich zamiast zagranicznych, rozpoczął współpracę z przedsiębiorstwami konkurencyjnymi wobec przedsiębiorstw prowadzonych przez Japończyków (zwłaszcza Kompanii Kolei Południowomandżurskiej). Głosił ideę odzyskania udziałów w rynku, który ówcześnie był zdominowany przez tani japoński import. Uważał, że najlepszym sposobem dla Chin odzyskania udziałów w rynku, będzie utworzenie narodowego produktu, którym miałaby być porcelana. W latach 20. XX wieku zebrał środki na otwarcie swojej pierwszej fabryki porcelany pod Shenyangiem i pod koniec lat 20. był już prominentnym przedsiębiorcą i funkcjonariuszem prowincjonalnej Izby Handlowej . W 1928-1931 roku członek grupy narodowców. Będąc członkiem tej grupy szerzył propagandę przeciwko obecności Japończyków w Mandżurii. Rozwijał też lokalnie sponsorowane projekty modernizacyjne w dziedzinie transportu, edukacji i radia. W latach 1930-1937 Du Zhongyuan zaczął regularnie pisywać do pisma Zou Taofena - „Życie”, w którym został redaktorem. Stał się dzięki temu propagatorem anty-japońskiego ruchu oporu w Chinach. Otwarcie przeciwstawiał się polityce Japonii i popierał KPCh. 18 września 1931 roku gdy Japończycy okupowali Mandżurię, utracił pozycję najważniejszej figury w izbie handlowej prowincji, w Shenyangu. Przestał być także doradcą mandżurskiego przywódcy Zhang Xuelianga. Pozbawiony statusu i środków do życia, uciekł do Beipingu. Dołączył do Północno-Wschodniego Towarzystwa Ocalenia Narodowego (jedno z najpotężniejszych ugrupowań zaangażowanych w szerzenie propagandy przeciwko polityce Czang Kaj-szeka, w sprawie niesprzeciwiania się okupacji Mandżurii). Du zaczął w tym okresie pisać ostre artykuły redakcyjne. Atakował w nich politykę Czang Kaj-szeka, w szczególności jego brak zaangażowania w odbicie Mandżurii z rąk Japończyków, a także namawiał do oporu przeciwko okupacji. Uważał, że są to najważniejsze zadania, które stoją przed ludnością chińską. W 1933 roku, z powodu cenzury oraz w obawie przed aresztowaniem, uciekł za granicę do Kunmingu. Rozpoczął wydawanie nowego pisma „Nowe Życie” (Xinsheng), które objęło rolę pisma „Życie”. W 1935 roku za opublikowanie artykułu (obrażającego cesarza), został aresztowany i skazany na 14 miesięcy. Wybuch wojny chińsko-japońskiej w 1937 roku przyczynił się do uwolnienia Du Zhongyuana. W 1937 roku wyruszył w podróż przez Chiny i został korespondentem wojennym. Jego relacje z frontu były specyficznymi i obfitymi w szczegóły reportażami o wojnie totalnej. Specjalizował się w tekstach, które przechodziły od detali życia codziennego do szerszego, politycznego sensu samej wojny. W swoich artykułach opisywał też linię polityczną Kuomintangu, pomimo zadanych mu cierpień przez ten rząd. Du Zhongyuan dziennikarstwo również traktował jako idealną metodę promowania własnego programu politycznego. W czasie wyjazdów na front przychylnie informował żołnierzy o partii KPCh (pomimo iż sam do niej nie należał). W 1939 roku dzięki znajomości z Sheng Shicaiem objął stanowisko kanclerza akademii w mieście Dihua (Urumczi). Przyczynił się do rozwoju uczelni, w której było wielu studentów sprzymierzonych lub sympatyzujących z KPCh. W 1941 roku w czasie obław i aresztowań sympatyków KPCh w Xinjiangu został ponownie uwięziony i stracony w 1944 roku. (pl)
- 杜重远（1897年－1943年9月），吉林怀德县(现公主岭)人，中国实业家。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- 杜重远（1897年－1943年9月），吉林怀德县(现公主岭)人，中国实业家。 (zh)
- Du Zhongyuan (1895–1943) was one of China's best-known wartime journalists, having reported in great detail on the Japanese invasion and occupation of China during the Second Sino-Japanese War. Born and raised in Manchuria, he went to Japan to study after gaining a scholarship. After finishing his studies there, Du returned to Manchuria to become a prominent businessman, running one of the most successful porcelain factories in the region. Later, Du began a new career, becoming a famous editorialist for the Shanghai journal Shenghuo zhoukan (Life Weekly), one of the best-selling weekly news journals of the era. He worked there with Zou Taofen. In 1941, shortly after accepting the position of head of Xinjiang University, Du was arrested when he aroused suspicions of being a Communist sympat (en)
- Du Zhongyuan (chiń. 杜重远; pinyin Dù Zhòngyuǎn; Wade-Giles Tu Chung-yüan; ur. 1898, zm. 1944 roku) – dziennikarz, działacz polityczny, przedsiębiorca, podróżnik. Urodził się w zubożałej wiosce w powiecie w prowincji Fengtian. Ukończył kolegium w Shenyangu. W 1933 roku, z powodu cenzury oraz w obawie przed aresztowaniem, uciekł za granicę do Kunmingu. Rozpoczął wydawanie nowego pisma „Nowe Życie” (Xinsheng), które objęło rolę pisma „Życie”. W 1935 roku za opublikowanie artykułu (obrażającego cesarza), został aresztowany i skazany na 14 miesięcy. (pl)
|
