| dbo:abstract
|
- المصدر التثنوي D أحد مصادر التوراة حسب الفرضية الوثائقية. استدل مارتن نوث بوجود وحدة في اللغة والمحتوى بين الكتب من سفر التثنية وحتى سفر الملوك الثاني. وقدم كاتب التثنية على أنه شخص واحد استعمل موادا من قبل النفي وقام بالتحرير والكتابة في عصر النفي البابلي في منتصف القرن السادس قبل الميلاد. تُسمى مجموعة الأسفار: التثنية ويشوع والقضاة وصموئيل والملوك ، التاريخ التثنوي أو المصدر التثنوي من قبل العلماء. تم تقديم الاقتراح الذي يقترحونه بأنها تكون عمل موحد لأول مرة بواسطة مارتن نوث في عام 1943 م، وتم قبوله على نطاق واسع. اقترح نوث أن التاريخ بأكمله من إنشاء فرد واحد عمل في فترة السبي (القرن السادس قبل الميلاد) ؛ منذ ذلك الحين هناك اعتراف واسع النطاق بأن التاريخ ظهر في «نسختين» ، الأولى في عهد ملك مملكة يهوذا يوشيا (أواخر القرن السابع ق.م) ، والثانية خلال السبي (القرن السادس ق.م) (ar)
- Termínem Deuteronomistická škola se v biblistice označuje škola či skupina teologicky i časově příbuzných písařů, autorů a redaktorů několika knih Starého zákona. Svůj název odvozuje od Deuteronomia, které je o něco starší než knihy deuteronomistického korpusu[zdroj?!] a tvoří jejich ideovou základnu. Právě podle principů vyjádřených v Deuteronomiu o něco málo pozdější autoři sepsali nebo zredigovali texty, které na Deuteronomium navazují, rozvíjejí je a aplikují jeho teologii na skutečné dějiny. (cs)
- Unter Deuteronomisten wird eine ganze Schule von judäischen Theologen zusammengefasst, die den Monotheismus besonders betonten. Zum einen gehört dazu der Verfasser des Deuteronomiums, des 5. Buches Mose, der im frühen babylonischen Exil lebte, vielleicht auch schon an der Tempelreform unter Josia beteiligt war. Belegen Namen wie JHWH von Hebron sowie die Ergebnisse der Archäologie, dass JHWH in der Königszeit auch an anderen Orten als Jerusalem Tempel hatte, so schrieb die deuteronomistische Theologie ausschließlich Jerusalem als Tempelort vor. Auch Nebengötter, die noch im Elephantine der Perserzeit ihren Platz neben und unter JHWH hatten, wurden gänzlich verboten. Dies markiert den Übergang vom Henotheismus zum Monotheismus. Andere Götter und Kultstätten, wie die in Bethel oder Sichem waren schon unter Josia im 7. Jahrhundert v. Chr. verboten und geschleift worden. Zum anderen ist der deuternonomistische Redaktor zu nennen, der den Pentateuch und die Bücher Josua, Richter, Samuel und Könige im Sinne dieser Theologie bearbeitete (vgl. Deuteronomistisches Geschichtswerk). Auch die Prophetenbücher, insbesondere Jeremia, erfuhren eine deuteronomistische Überarbeitung. Die Deuteronomisten schrieben in spätexilischer und vor allem frühnachexilischer Zeit und bildeten die führende Gruppe unter den Heimkehrern aus dem Exil. Nicht mehr der sakrale König, wie in der Königszeit Israels und Judas und auch nicht die Priester waren Träger der Religion, sondern das Gottesvolk selbst.Stand in der Zeit der ersten Redaktion der Bücher, zur Zeit Josias, noch die Einigung der Stämme unter Einbeziehung kanaanitischer Gruppen im Vordergrund, gehen auf die deuteronomistische Theologie Forderungen nach Ausschluss der Kanaanäer bis hin zu deren Vernichtung, zurück. Doch das Hauptthema der Deuteronomisten ist die Geschichte des Königtums als eine Geschichte des Abfalls von Gott. Dabei wird die Funktion der Ältesten höher bewertet gegenüber dem zadokidischen erblichen Priestertum, ebenso wie die Thora als Gesetz gegenüber dem Kult. Das Nebeneinander von deuteronomistischer Partei und priesterlicher Partei markiert den Übergang von altisraelitischer zu frühjüdischer Religion. In späterer Zeit entwickelten sich daraus die Parteien der Pharisäer und der Sadduzäer. (de)
- The Deuteronomist, abbreviated as either Dtr or simply D, may refer either to the source document underlying the core chapters (12–26) of the Book of Deuteronomy, or to the broader "school" that produced all of Deuteronomy as well as the Deuteronomistic history of Joshua, Judges, Samuel, Kings, and also the Book of Jeremiah. The adjectives "Deuteronomic" and "Deuteronomistic" are sometimes used interchangeably; if they are distinguished, then the first refers to the core of Deuteronomy and the second to all of Deuteronomy and the history. The Deuteronomist is one of the sources identified through source criticism as underlying much of the Hebrew Bible. Among source-critical scholars, it is generally agreed that Deuteronomy and the Deuteronomistic history originated independently of the books of Genesis, Exodus, Leviticus and Numbers (the first four books of the Torah, sometimes called the "Tetrateuch", whose sources are the Priestly source and the Jahwist), and the history of the Books of Chronicles; most scholars trace all or most of it to the Babylonian exile (6th century BCE), and associate it with editorial reworking of both the Tetrateuch and Jeremiah. (en)
- La tradición deuteronómica es, de acuerdo a la hipótesis documentaria, una de las cuatro fuentes a partir de las cuales se escribieron los libros del Tanaj o Antiguo Testamento. Datada en torno al siglo VI a. C., surge en un momento de crisis de la unidad de Israel. Desde la investigación de Martin Noth, se cree que la parte deuteronómica de la Torá y el Deuteronomio se compusieron originalmente como una obra única. Algunos estudiosos atribuyen dos fases distintas en el texto, (la primera denominada Dtr1, y la segunda Dtr2), aunque la mayoría siguen considerando que ambas fueron del mismo autor. Martin Noth sostuvo que no había una unidad en el lenguaje subyacente y el contenido cultural de los libros Deuteronomio y II Reyes (Noth 1943). La Tradición deuteronómica sería de un solo autor y conocida antes del exilio de Babilonia, pero la edición y la escritura serían de la época del exilio babilónico, a mediados de siglo VI a. C. La verdadera identidad del autor de la Tradición deuteronómica es dudosa: los estudiosos estiman que el autor fue Baruch (el hijo de Neriyah), el escriba Jeremías, o tal vez Jeremías, debido a la similitud de estilo entre Jeremías y la inclusiones directas de Jeremías (no atribuidas) en D, así como la afiliación de Jeremías a los sacerdotes de Shiloh, en el período que vivió Jeremías. Tiene un estilo de predicación, insistiendo en que Israel es el pueblo elegido por Dios para su liberación. Casi toda esta tradición está recogida en el Deuteronomio, aunque hay fragmentos de sus obras en otros textos. Esta tradición tendría su origen en la reforma del rey Josías.
* Datos: Q475346 (es)
- Deuteronomis (bahasa Inggris: Deuteronomist; disingkat Dtr atau D) dalam artian sempit merujuk kepada dokumen-dokumen sumber yang menekankan pasal-pasal inti (12-26) dari Kitab Ulangan (bahasa Inggris: Book of Deuteronomy). Sedangkan dalam artian luas, deuteronomis merujuk pada kelompok yang lebih luas yang di dalamnya termasuk Kitab Ulangan dan Sejarah Deuteronomistis, yaitu Kitab Yosua, Kitab Hakim-hakim, kedua kitab Samuel dan kedua kitab Raja-raja, dan kadang termasuk Kitab Yeremia. Selain itu, istilah "Deuteronomik" (Deuteronomic) dan "Deuteronomistis" (Deuteronomistic) juga digunakan untuk merujuk pada hal yang berhubungan dengan Deuteronomis. Jika ada perbedaan di antara keduanya, Deuteronomik terkadang merujuk pada pasal intinya dan Deuteronomistis pada keseluruhan kitab Ulangan dan Sejarah Deuteronomistis. (in)
- Tradycja (szkoła) deuteronomiczno-deuteronomistyczna – pojęcie stosowane w biblistyce w odniesieniu do nurtu teologicznego w religii izraelskiej, którego myśl znalazła swoje odzwierciedlenie w niektórych księgach Starego Testamentu, w tym, zgodnie z teorią źródeł, w Księdze Powtórzonego Prawa (od greckiej nazwy tej księgi, Deuteronomium, pochodzi nazwa tradycji). W ramach tej tradycji wyróżnia się przedwygnaniową (sprzed niewoli babilońskiej) tradycję deuteronomiczną i wygnaniowo-powygnaniową tradycję deuteronomistyczną. Źródeł tradycji deuteronomicznej doszukuje się w królestwie północnym, być może na krótko przed jego upadkiem w 722 r. p.n.e. Wskazują na to m.in. teologiczne i językowe powiązania ze zwiastowaniem Ozeasza oraz tradycją elohistyczną. Za najstarszy dorobek tej tradycji uznaje się Pradeutoronomium, korpus prawny obejmujący Pwt 12-25. Następnie redakcja deutoronomiczna w czasach Jozjasza dokonać miała opracowania prawa oraz uzupełnić miała księgę o zbiór mów wprowadzających (Pwt 5-11) a także część Pwt 27n. Redakcja deuteronomistyczna miała uzupełnić Księgę Powtórzonego Prawa o pewne uzupełnienia w już istniejącym dziele, a także zewnętrzne ramy księgi (Pwt 1-4; 29nn). Redakcja ta odpowiada również za powstanie deuteronomistycznego dzieła historycznego. Niejasny jest rodzaj powiązania zwiastowania Jeremiasza z tradycją deuteronomiczno-deuteronomistyczną. Wskazuje się na wpływ tradycji deuteronomicznej na Jeremiasza, kontynuację zwiastowania Jeremiasza przez tradycję deuteronomistyczną i redakcyjne opracowanie mów Jeremiasza przez szkołę deuteronomistyczną. Charakterystyczne dla teologii tradycji deuteronomiczno-deuteronomistycznej są: monoteizm, jedność i centralizacja kultu, jedność ludu (która ma charakter również jedności z dawnymi i przyszłymi pokoleniami). Praktyczną konsekwencją wiary w jedynego Boga jest miłość do Boga i bojaźń względem niego, a konsekwencją jedności ludu solidarność społeczna. (pl)
- Deuteronomista, de modo geral, refere-se a um movimento teológico, ou reforma cúltica, iniciado, possivelmente, na época do rei Josias, com o propósito de retomada à obediência à Lei de Moisés, com forte ênfase no fim da idolatria, isto é, adoração a outros deuses, que havia tomada lugar comum em Israel. Tal hipótese tem suas bases na narrativa de 2 Reis 22-23, que narra a misteriosa descoberta do livro da Torá (Lei) pelo sumo sacerdote Hilquias enquanto vasculhava o Templo abandonado. Com base neste relato e em seus desdobramentos, bem como as primeiras palavras de Deuteronômio, “Estas são as palavras que Moisés falou a todo o Israel …”, (ARC, ch 1:1) várias hipóteses nasceram. A indagação sobre a origem e a legislação do Livro do Deuteronômio, propondo que tal teria sido escrito não por Moisés, como sugere a tradição judaico-cristã (veja Pentateuco), mas posteriormente. Tal redação teria seu início nos tempos do rei Josias, como aporte às reformas promovidas no seu período, e, no futuro, ainda teria acréscimos e correções feitas pelo redator (ou um grupo), que teria sido responsável também pela compilação dos livros históricos que o seguem: Josué, Juízes, Samuel e Reis. Esta visão sobre os livros históricos, ou "profetas anteriores", que os enxerga como uma compilação, ou organização, feita durante ou após Exílio Babilónico, com base em diversas narrativas anteriores distribuídas ao longo do tempo, é denominada Obra Histórica Deuteronomista (OHDtr), ou somente, História Deuteronomista. Seu conteúdo, visto em unidade, apresenta a Aliança com Deus, as bênçãos decorrentes da obediência, bem como as maldições iminentes da desobediência (Deuteronômio); a necessidade de reforçar a Lei e de encucar as novas gerações, em vista de uma geração infiel (Josué); o grande esforço de retomada e o ciclo decadente de infidelidade do homem (Juízes); e a instituição da monarquia como última esperança, mas que fracassa ainda assim, que resultará no Exílio e na Queda de Jerusalém (Samuel e Reis). (pt)
- Deuteronomisten ("D") är enligt bland annat fyrkällshypotesen en av Moseböckernas källor, författaren som skrivit och redigerat Femte Moseboken. I vidare bemärkelse är han författaren bakom det så kallade deuteronomistiska historieverket. Wilhelm de Wette framkastade 1805 teorin att lagboken som enligt Andra Konungaboken 22 hittades vid Josias restaurering av Jerusalems tempel var Femte Moseboken. Detta var inte så nytt, men De Wette var den första som daterade boken till Josias tid, omkring år 622 f.Kr. Det pseudepigrafiska verket hade skrivits för att ge starkt stöd åt de religiösa reformerna i Juda rike. Hypotesen vann bred acceptans och spreds vidare av till exempel Julius Wellhausen i sin bok från 1876 om fyrkällshypotesen. Femte Moseboken ansågs vara en av de äldre bibelböckerna, i princip färdigredigerad innan den Babyloniska fångenskapen. såg 1943 en enhet i ett historieverk som består av Femte Moseboken, Josua, Domarboken, Samuelsböckerna och Kungaböckerna. Om det har skrivits av en författare, måste det ha skrivits efter Jerusalems förstörelse och efter Jojakins benådning 561 f.Kr. Om man tänker på en författare, nämns ibland Baruk, profeten Jeremias sekreterare. En så stark enhet är nu inte längre allmänt accepterad. (sv)
- Девтерономіст, D — одне з джерел П'ятикнижжя, описане в Документарній гіпотезі. Розглядається більшістю дослідників як школа чи рух ніж як окремий автор. Текстовий матеріал Девтерономіста ідентифікований у книгах Повторення закону, Книзі Ісуса Навина, Книзі Суддів, Книзі Самуїла, Книзі царів та Книзі пророка Єремії. Особливістю текстів цієї школи є наголос на монотеїзмі. Назва запропонована у 1943 році німецьким біблеїстом . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Termínem Deuteronomistická škola se v biblistice označuje škola či skupina teologicky i časově příbuzných písařů, autorů a redaktorů několika knih Starého zákona. Svůj název odvozuje od Deuteronomia, které je o něco starší než knihy deuteronomistického korpusu[zdroj?!] a tvoří jejich ideovou základnu. Právě podle principů vyjádřených v Deuteronomiu o něco málo pozdější autoři sepsali nebo zredigovali texty, které na Deuteronomium navazují, rozvíjejí je a aplikují jeho teologii na skutečné dějiny. (cs)
- Девтерономіст, D — одне з джерел П'ятикнижжя, описане в Документарній гіпотезі. Розглядається більшістю дослідників як школа чи рух ніж як окремий автор. Текстовий матеріал Девтерономіста ідентифікований у книгах Повторення закону, Книзі Ісуса Навина, Книзі Суддів, Книзі Самуїла, Книзі царів та Книзі пророка Єремії. Особливістю текстів цієї школи є наголос на монотеїзмі. Назва запропонована у 1943 році німецьким біблеїстом . (uk)
- المصدر التثنوي D أحد مصادر التوراة حسب الفرضية الوثائقية. استدل مارتن نوث بوجود وحدة في اللغة والمحتوى بين الكتب من سفر التثنية وحتى سفر الملوك الثاني. وقدم كاتب التثنية على أنه شخص واحد استعمل موادا من قبل النفي وقام بالتحرير والكتابة في عصر النفي البابلي في منتصف القرن السادس قبل الميلاد. (ar)
- Unter Deuteronomisten wird eine ganze Schule von judäischen Theologen zusammengefasst, die den Monotheismus besonders betonten. Zum einen gehört dazu der Verfasser des Deuteronomiums, des 5. Buches Mose, der im frühen babylonischen Exil lebte, vielleicht auch schon an der Tempelreform unter Josia beteiligt war. Belegen Namen wie JHWH von Hebron sowie die Ergebnisse der Archäologie, dass JHWH in der Königszeit auch an anderen Orten als Jerusalem Tempel hatte, so schrieb die deuteronomistische Theologie ausschließlich Jerusalem als Tempelort vor. Auch Nebengötter, die noch im Elephantine der Perserzeit ihren Platz neben und unter JHWH hatten, wurden gänzlich verboten. Dies markiert den Übergang vom Henotheismus zum Monotheismus. Andere Götter und Kultstätten, wie die in Bethel oder Sichem wa (de)
- The Deuteronomist, abbreviated as either Dtr or simply D, may refer either to the source document underlying the core chapters (12–26) of the Book of Deuteronomy, or to the broader "school" that produced all of Deuteronomy as well as the Deuteronomistic history of Joshua, Judges, Samuel, Kings, and also the Book of Jeremiah. The adjectives "Deuteronomic" and "Deuteronomistic" are sometimes used interchangeably; if they are distinguished, then the first refers to the core of Deuteronomy and the second to all of Deuteronomy and the history. (en)
- La tradición deuteronómica es, de acuerdo a la hipótesis documentaria, una de las cuatro fuentes a partir de las cuales se escribieron los libros del Tanaj o Antiguo Testamento. Datada en torno al siglo VI a. C., surge en un momento de crisis de la unidad de Israel. Tiene un estilo de predicación, insistiendo en que Israel es el pueblo elegido por Dios para su liberación. Casi toda esta tradición está recogida en el Deuteronomio, aunque hay fragmentos de sus obras en otros textos. Esta tradición tendría su origen en la reforma del rey Josías.
* Datos: Q475346 (es)
- Deuteronomis (bahasa Inggris: Deuteronomist; disingkat Dtr atau D) dalam artian sempit merujuk kepada dokumen-dokumen sumber yang menekankan pasal-pasal inti (12-26) dari Kitab Ulangan (bahasa Inggris: Book of Deuteronomy). Sedangkan dalam artian luas, deuteronomis merujuk pada kelompok yang lebih luas yang di dalamnya termasuk Kitab Ulangan dan Sejarah Deuteronomistis, yaitu Kitab Yosua, Kitab Hakim-hakim, kedua kitab Samuel dan kedua kitab Raja-raja, dan kadang termasuk Kitab Yeremia. Selain itu, istilah "Deuteronomik" (Deuteronomic) dan "Deuteronomistis" (Deuteronomistic) juga digunakan untuk merujuk pada hal yang berhubungan dengan Deuteronomis. Jika ada perbedaan di antara keduanya, Deuteronomik terkadang merujuk pada pasal intinya dan Deuteronomistis pada keseluruhan kitab Ulangan da (in)
- Tradycja (szkoła) deuteronomiczno-deuteronomistyczna – pojęcie stosowane w biblistyce w odniesieniu do nurtu teologicznego w religii izraelskiej, którego myśl znalazła swoje odzwierciedlenie w niektórych księgach Starego Testamentu, w tym, zgodnie z teorią źródeł, w Księdze Powtórzonego Prawa (od greckiej nazwy tej księgi, Deuteronomium, pochodzi nazwa tradycji). (pl)
- Deuteronomista, de modo geral, refere-se a um movimento teológico, ou reforma cúltica, iniciado, possivelmente, na época do rei Josias, com o propósito de retomada à obediência à Lei de Moisés, com forte ênfase no fim da idolatria, isto é, adoração a outros deuses, que havia tomada lugar comum em Israel. Tal hipótese tem suas bases na narrativa de 2 Reis 22-23, que narra a misteriosa descoberta do livro da Torá (Lei) pelo sumo sacerdote Hilquias enquanto vasculhava o Templo abandonado. Com base neste relato e em seus desdobramentos, bem como as primeiras palavras de Deuteronômio, “Estas são as palavras que Moisés falou a todo o Israel …”, (ARC, ch 1:1) várias hipóteses nasceram. A indagação sobre a origem e a legislação do Livro do Deuteronômio, propondo que tal teria sido escrito não por (pt)
- Deuteronomisten ("D") är enligt bland annat fyrkällshypotesen en av Moseböckernas källor, författaren som skrivit och redigerat Femte Moseboken. I vidare bemärkelse är han författaren bakom det så kallade deuteronomistiska historieverket. (sv)
|
