| dbo:abstract
|
- Tod und Verklärung (do češtiny tradičně překládáno Smrt a vykoupení) je symfonická báseň Richarda Strausse. Byla psána od roku 1888, dokončena byla 18. listopadu 1889. Je určena pro velký orchestr a věnována skladatelovu příteli, Friedrichu Roschovi, zpodobňuje smrt umělce. Na žádost skladatele později jiný jeho přítel, , vyjádřil tytéž myšlenky v literární básni. Umírajícímu muži se vybavují vzpomínky na jeho život, nevinné dětství, spory a boje v dospělosti, dosažení jeho světských cílů a konečné vykoupení. Báseň má tyto čtyři části: 1.
* Largo – líčí nemocného muže blízkého smrti 2.
* Allegro molto agitato – líčí bitvu mezi životem a smrtí 3.
* Meno mosso – muž vzpomíná na svůj dosavadní život 4.
* Moderato – dosažení vykoupení Premiéra se konala na festivalu v Eisenachu 21. června 1890, dirigoval ji sám autor. Před smrtí autor prohlásil tuto svou skladbu za zcela bezvadnou, přesně zrcadlící jeho pocity. (cs)
- Tod und Verklärung (eo: Morto kaj transfiguriĝo), op. 24, estas simfonia poemo por granda orkestro de Richard Strauss. Ĝi ekestis inter 1888 kaj 1890 kaj travivis sian unuan prezentadon sub direktado de la komponisto la 21-an de junio 1890 en Eisenach. Strauss mem konceptis la programon de la verko, kiu ilustras la kadukiĝon de mortanto. Turmentate de doloroj, tiu ĉi memoras pri sia vivo kaj kiam li finfine mortas, lia animo transfiguriĝas.Alexander Ritter, mentoro de Strauss, verkis poste la poemon „In der ärmlich kleinen Kammer …“, kiun la komponisto antaŭmetis al la partituro. La unumovimenta verko subdividiĝas en enkondukan Largo kaj maltrankvile vigla Allegro molto agitato. Tod und Verklärung estas post Macbeth kaj Don Juan la tria simfonia poemo de Strauss kaj ero de la frua verkoperiodo de la komponisto, en kiu ekestis verkoj kiel Also sprach Zarathustra. La simfonia poemo havas prezentodaŭron de proksimume 24 minutoj. La stilo memorigas treege al la muzika lingvo Stil de Richard Wagner, kiu grave influis la verkadon de Richard Strauss. La verko estas atribuenda al la epoko de la malfru-romantismo. El la sonregistraĵoj de ĉi tiu orkestra verko estas tiu de Herbert von Karajan kun la Berlinaj Filharmoniistoj, aperinta ĉe Deutsche Grammophon. (eo)
- Tod und Verklärung (op. 24, TrV 158) ist eine Tondichtung für großes Orchester von Richard Strauss. Er begann die Arbeit an dem Werk 1888 und schloss sie am 18. November 1889 ab. Uraufgeführt wurde Tod und Verklärung unter Leitung des Komponisten am 21. Juni 1890 in Eisenach im Rahmen der Tonkünstlerversammlung des Allgemeinen Deutschen Musikvereins. Tod und Verklärung beschließt eine erste Gruppe von Tondichtungen (zu ihr gehören außerdem Macbeth und Don Juan). In den folgenden Jahren beschäftigte sich Strauss mehrere Jahre mit seiner ersten Oper Guntram. Weil diese aber wenig erfolgreich war, kehrte er 1894/95 zur Komposition von Tondichtungen zurück; diese zweite Gruppe beginnt mit Till Eulenspiegel und endet mit der Symphonia domestica. (de)
- Death and Transfiguration (German: Tod und Verklärung), Op. 24, is a tone poem for orchestra by Richard Strauss. Strauss began composition in the late summer of 1888 and completed the work on 18 November 1889. The work is dedicated to the composer's friend Friedrich Rosch. The music depicts the death of an artist. At Strauss's request, this was described in a poem by his friend Alexander Ritter as an interpretation of Death and Transfiguration, after it was composed. As the man lies dying, thoughts of his life pass through his head: his childhood innocence, the struggles of his manhood, the attainment of his worldly goals; and at the end, he receives the longed-for transfiguration "from the infinite reaches of heaven". (en)
- Muerte y transfiguración (Tod und Verklärung), Op. 24, es un poema sinfónico para orquesta de Richard Strauss. Strauss comenzó la composición en el verano de 1888 y terminó el trabajo el 18 de noviembre de 1889. El trabajo está dedicado al amigo del compositor Friedrich Rosch. La música representa la muerte de un artista. A petición de Strauss, ésta se describe en un poema por el amigo del compositor Alexander Ritter como una interpretación de la Muerte y Transfiguración, después de que fuera compuesta. Mientras yace moribundo, pensamientos de su vida pasan por su cabeza: la inocencia de su infancia, las luchas de su hombría, la consecución de sus metas mundanas; y al final, recibe la ansiada transfiguración "del alcance infinito de los cielos". (es)
- Tod und Verklärung, op. 24 (en français Mort et transfiguration) est un poème symphonique écrit par Richard Strauss (1864-1949) entre 1888 et 1889 (partition achevée le 18 novembre). Chronologiquement, il s'agit d'une œuvre de jeunesse, l'auteur ayant à peine 25 ans et venant d'achever son Don Juan. Il s'agit d'une partition d'inspiration métaphysique décrivant, d'après une lettre écrite par Strauss en 1894, la dernière heure d'un artiste. Cette thématique, visant à sublimer un personnage malgré une fin tragique, se retrouve tout au long de son œuvre : Don Juan, mais aussi Till l'Espiègle, Don Quichotte ou Macbeth. , un poète ami du musicien, composa quelques strophes pour aider à expliquer la partition à la demande de Strauss. La première eut lieu au festival de musique d'Eisenach le 21 juin 1890 sous la direction du compositeur. Certains de ses thèmes ont été repris dans la dernière partie d’Une vie de héros, et également dans ses quatre derniers Lieder. L'exécution demande environ un peu plus de 25 minutes. Ou 21'52 par Jascha Horenstein et le London symphony orchestra (Chandos, 1973, rééd. 1992). (fr)
- Morte e Trasfigurazione (in tedesco Tod und Verklärung), Op. 24, è un breve poema per grande orchestra di Richard Strauss. Strauss iniziò la composizione nella tarda estate del 1888 e completò il lavoro il 18 novembre 1889. L'opera è dedicata ad un amico del compositore Friedrich Rosch. La musica rappresenta la morte di un artista. Su richiesta dello stesso Strauss, l'amico Alexander Ritter si ispirò alla composizione e ne tradusse in versi il significato. Mentre l'uomo giace morente, i pensieri della sua vita riaffiorano nella memoria: l'innocenza della sua infanzia, le lotte della sua virilità, il raggiungimento dei suoi obiettivi mondani e, alla fine, il conseguimento della sospirata trasfigurazione "dall'infinita grandezza del cielo". (it)
- 『死と変容』（しとへんよう、ドイツ語: Tod und Verklärung）作品24は、リヒャルト・シュトラウスが作曲した3作目の交響詩。『死と浄化』とも訳される。 (ja)
- Tod und Verklärung (op. 24) is een symfonisch gedicht voor een groot orkest van Richard Strauss. Strauss begon met de compositie in de late zomer van 1888 en voltooide het werk op 18 november 1889. Het werk is opgedragen aan zijn vriend Friedrich Rosch. De compositie beschrijft de dood van een artiest, wat tamelijk ongewoon te noemen is voor een componist van 25 jaar. Op verzoek van Strauss werd deze gebeurtenis beschreven in een gedicht van zijn vriend Alexander Ritter, als een interpretatie van Tod und Verklärung nadat het was gecomponeerd. Als de man dood ligt te gaan, komen gedachten aan zijn leven bij hem voorbij: zijn onschuldige kindertijd, de strijd van zijn mannelijkheid, het bereiken van zijn wereldlijke doelstellingen; en, aan het eind, de langverwachte overgang. Het werk bestaat uit vier delen:
* I. Largo (De zieke, stervende man)
* II. Allegro molto agitato (De strijd tussen leven en dood, die hem geen respijt biedt)
* III. Meno mosso (Zijn leven gaat aan de stervende man voorbij)
* IV. Moderato (De langgezochte overgang) De Engelse muziekcriticus Ernest Newman omschreef dit werk als muziek waarbij iemand niet wil sterven of ontwaken: "Te spectaculair, te briljant verlicht, te vol van praal van de massa; terwijl dit een reis is die iedereen alleen en rustig maken moet". Strauss dirigeerde de première op 21 juni 1890 op het Eisenach Festival (samen met de première van zijn Burleske voor piano en orkest). Hij dirigeerde het werk ook toen hij voor het eerst in Engeland optrad, op het Wagnerconcert met de Philharmonic Society op 15 juni 1897 in de Queen's Hall in Londen. In een van Strauss' laatste composities, "Im Abendrot" van de zogenaamde Vier letzte Lieder haalt Strauss op aangrijpende wijze het 'transfiguratie' thema van dit symfonisch gedicht aan, dat hij zestig jaar eerder schreef na de laatste door de sopraan gezongen regel: "Ist dies etwa der Tod?" (Zou dit dan de dood kunnen zijn?). Op zijn doodsbed zei Strauss tegen zijn schoondochter in 1949: "Het is grappig Alice, doodgaan is net zoals ik het in Tod und Verklärung componeerde." (nl)
- Tod und Verklärung (Död och förlösning) är en symfonisk dikt för stor orkester (op. 24) av Richard Strauss, komponerad 1888-89. Musiken skildrar en artists död. På Strauss begäran skrevs detta ner i en dikt av tonsättarens vän Alexander Ritter och infogades senare i partituret som en vägledning. Ritters dikt skildrar en sjuk och ensam man som kämpar med döden och återkallar upplevelser från det liv som han har levt. Strauss dirigerade själv uruppförandet 21 juni 1890 i Eisenach.Verket är indelat i fyra delar: 1.
* Largo (Sjuklägret) 2.
* Allegro molto agitato (Feber. Dödskamp) 3.
* Meno mosso (Den döendes liv passerar revy) 4.
* Moderato (Förlösningen) (sv)
- Смерть и просветление (нем. Tod und Verklärung), опус 24 ― симфоническая поэма Рихарда Штрауса для оркестра. Композитор начал работу над произведением в конце лета 1888 года и завершил её 18 ноября 1889 года. Поэма посвящена Фридриху Рошу, другу Штрауса. Первое исполнение произведения состоялось под управлением автора 21 июня 1890 года на фестивале в Эйзенахе. (ru)
- Tod und Verklärung (Morte e Transfiguração) é um poema sinfônico composto por Richard Strauss. Foi escrito entre 1888-89 e estreou em 21 de Junho de 1891 em Eisenach com regência do próprio compositor. A obra requer uma grande orquestra. A música descreve a morte dum artista. Conforme morre, pensamentos da sua vida passam por sua cabeça: a inocência da infância, as lutas da idade adulta, a conquista das metas terrenas e, no fim, a transfiguração (uma passagem belíssima na obra baseada num motivo que se repete cada vez mais intenso). À beira da própria morte, Strauss observou que o poema sinfônico estava absolutamente correto ao descrever os sentimentos do artista que morre. (pt)
- 《死與變容》（德語：Tod und Verklärung），作品24，或稱為《死與淨化》，是德國作曲家理察·史特勞斯的第三首交響詩。他在1888年夏末開始寫作此曲，並於隔年11月18日完成。本曲在1890年6月21日於德國艾森納赫首演，由作曲家本人指揮。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Tod und Verklärung (op. 24, TrV 158) ist eine Tondichtung für großes Orchester von Richard Strauss. Er begann die Arbeit an dem Werk 1888 und schloss sie am 18. November 1889 ab. Uraufgeführt wurde Tod und Verklärung unter Leitung des Komponisten am 21. Juni 1890 in Eisenach im Rahmen der Tonkünstlerversammlung des Allgemeinen Deutschen Musikvereins. Tod und Verklärung beschließt eine erste Gruppe von Tondichtungen (zu ihr gehören außerdem Macbeth und Don Juan). In den folgenden Jahren beschäftigte sich Strauss mehrere Jahre mit seiner ersten Oper Guntram. Weil diese aber wenig erfolgreich war, kehrte er 1894/95 zur Komposition von Tondichtungen zurück; diese zweite Gruppe beginnt mit Till Eulenspiegel und endet mit der Symphonia domestica. (de)
- 『死と変容』（しとへんよう、ドイツ語: Tod und Verklärung）作品24は、リヒャルト・シュトラウスが作曲した3作目の交響詩。『死と浄化』とも訳される。 (ja)
- Смерть и просветление (нем. Tod und Verklärung), опус 24 ― симфоническая поэма Рихарда Штрауса для оркестра. Композитор начал работу над произведением в конце лета 1888 года и завершил её 18 ноября 1889 года. Поэма посвящена Фридриху Рошу, другу Штрауса. Первое исполнение произведения состоялось под управлением автора 21 июня 1890 года на фестивале в Эйзенахе. (ru)
- 《死與變容》（德語：Tod und Verklärung），作品24，或稱為《死與淨化》，是德國作曲家理察·史特勞斯的第三首交響詩。他在1888年夏末開始寫作此曲，並於隔年11月18日完成。本曲在1890年6月21日於德國艾森納赫首演，由作曲家本人指揮。 (zh)
- Tod und Verklärung (do češtiny tradičně překládáno Smrt a vykoupení) je symfonická báseň Richarda Strausse. Byla psána od roku 1888, dokončena byla 18. listopadu 1889. Je určena pro velký orchestr a věnována skladatelovu příteli, Friedrichu Roschovi, zpodobňuje smrt umělce. Na žádost skladatele později jiný jeho přítel, , vyjádřil tytéž myšlenky v literární básni. Umírajícímu muži se vybavují vzpomínky na jeho život, nevinné dětství, spory a boje v dospělosti, dosažení jeho světských cílů a konečné vykoupení. Báseň má tyto čtyři části: (cs)
- Tod und Verklärung (eo: Morto kaj transfiguriĝo), op. 24, estas simfonia poemo por granda orkestro de Richard Strauss. Ĝi ekestis inter 1888 kaj 1890 kaj travivis sian unuan prezentadon sub direktado de la komponisto la 21-an de junio 1890 en Eisenach. Strauss mem konceptis la programon de la verko, kiu ilustras la kadukiĝon de mortanto. Turmentate de doloroj, tiu ĉi memoras pri sia vivo kaj kiam li finfine mortas, lia animo transfiguriĝas.Alexander Ritter, mentoro de Strauss, verkis poste la poemon „In der ärmlich kleinen Kammer …“, kiun la komponisto antaŭmetis al la partituro. (eo)
- Death and Transfiguration (German: Tod und Verklärung), Op. 24, is a tone poem for orchestra by Richard Strauss. Strauss began composition in the late summer of 1888 and completed the work on 18 November 1889. The work is dedicated to the composer's friend Friedrich Rosch. (en)
- Muerte y transfiguración (Tod und Verklärung), Op. 24, es un poema sinfónico para orquesta de Richard Strauss. Strauss comenzó la composición en el verano de 1888 y terminó el trabajo el 18 de noviembre de 1889. El trabajo está dedicado al amigo del compositor Friedrich Rosch. (es)
- Tod und Verklärung, op. 24 (en français Mort et transfiguration) est un poème symphonique écrit par Richard Strauss (1864-1949) entre 1888 et 1889 (partition achevée le 18 novembre). Chronologiquement, il s'agit d'une œuvre de jeunesse, l'auteur ayant à peine 25 ans et venant d'achever son Don Juan. La première eut lieu au festival de musique d'Eisenach le 21 juin 1890 sous la direction du compositeur. Certains de ses thèmes ont été repris dans la dernière partie d’Une vie de héros, et également dans ses quatre derniers Lieder. (fr)
- Morte e Trasfigurazione (in tedesco Tod und Verklärung), Op. 24, è un breve poema per grande orchestra di Richard Strauss. Strauss iniziò la composizione nella tarda estate del 1888 e completò il lavoro il 18 novembre 1889. L'opera è dedicata ad un amico del compositore Friedrich Rosch. (it)
- Tod und Verklärung (op. 24) is een symfonisch gedicht voor een groot orkest van Richard Strauss. Strauss begon met de compositie in de late zomer van 1888 en voltooide het werk op 18 november 1889. Het werk is opgedragen aan zijn vriend Friedrich Rosch. Het werk bestaat uit vier delen:
* I. Largo (De zieke, stervende man)
* II. Allegro molto agitato (De strijd tussen leven en dood, die hem geen respijt biedt)
* III. Meno mosso (Zijn leven gaat aan de stervende man voorbij)
* IV. Moderato (De langgezochte overgang) (nl)
- Tod und Verklärung (Morte e Transfiguração) é um poema sinfônico composto por Richard Strauss. Foi escrito entre 1888-89 e estreou em 21 de Junho de 1891 em Eisenach com regência do próprio compositor. A obra requer uma grande orquestra. A música descreve a morte dum artista. Conforme morre, pensamentos da sua vida passam por sua cabeça: a inocência da infância, as lutas da idade adulta, a conquista das metas terrenas e, no fim, a transfiguração (uma passagem belíssima na obra baseada num motivo que se repete cada vez mais intenso). (pt)
- Tod und Verklärung (Död och förlösning) är en symfonisk dikt för stor orkester (op. 24) av Richard Strauss, komponerad 1888-89. Musiken skildrar en artists död. På Strauss begäran skrevs detta ner i en dikt av tonsättarens vän Alexander Ritter och infogades senare i partituret som en vägledning. Ritters dikt skildrar en sjuk och ensam man som kämpar med döden och återkallar upplevelser från det liv som han har levt. Strauss dirigerade själv uruppförandet 21 juni 1890 i Eisenach.Verket är indelat i fyra delar: (sv)
|
