Ismailismu

L'ismaelismu (n'árabe: الإسماعيليون al-Ismāʿīliyyūn; en persa: إسماعیلیان Esmāʿiliyān) ye una de les corrientes del islam xiín. Los sos miembros son llamaos tamién «septimanos». Nun reconocen más que los siete primeros imanes xiinos.

Historia

L'orixe del ismailismo remontar a la muerte, en 765, del sestu imán chiita y los discutinios a cuenta de la so socesión. Dichu imán, Yáʿfar as-Sadiq, nomara socesor al so primoxénitu Ismael ibn Yá'far^[1] (Ismael) pero esti morrió unos años primero que'l so padre. La parte de la comunidá xiina que más palantre va formar la caña de los imaníes decidió que-y asocediera'l so otru fíu, Musa al-Kazim, como séptimu imán. El grupu llamáu dempués ismailí, sicasí, nun almitió la muerte de Ismail y estendieron la creencia de que se despintara y que volvería a la fin de los tiempos como mahdi.

Los historiadores non ismailíes reconocen que'l tapecimientu en realidá pretendía resolver los problemes derivaos de la figura del imán como líder políticu, yá que los imames xiinos yeren duramente escorríos pol poder califal de Bagdag y acababen invariablemente muertos o encarcelaos. Al "despintase", l'imán adquiría una fuerte y esclusiva dimensión espiritual y los fieles teníen más llibertá de movimientos p'adoptar posiciones respeuto al poder políticu imperante. Bien escorríos, los ismailíes siguieron venerando de callao al so imán ocultu de la que faíen un proselitismu bien activu, primero n'Oriente Mediu y depués nel restu del mundu musulmán. Consiguieron establecer un pequeñu Estáu en Tunicia gracies a l'adhesión de delles tribus bereberes y de ende llanzáronse a la conquista d'Exiptu, onde van fundar la dinastía fatimí. Otros ismailíes, llamaos cármates, refugaron l'autoridá de los califes-imames fatimíes y fundaron un Estáu en Baḥréin, estremándose por un usu estraordinariu de la violencia.

Los fatimíes, pela so parte, tuvieron una cisma en 1094, a la muerte del califa Al Mustansir; el rexente Al-Afdal Shahanshah asitió al fíu menor Al-Musta'li, en llugar del mayor al-Nizar, lo que dio llugar a dos grupos rivales: nizaríes y musta'enguedeyes.

Doctrina

Los ismailíes profesen doctrines bien complexes y fuertemente influyíes pol neoplatonismu, el gnosticismu y creencies tomaes a otres relixones, como'l maniqueísmu. Pa ellos l'islam tien dos principios complementarios: l'exotérico o zahirí representáu pol profeta, el Corán nel so sentíu lliteral y la Xaria, y l'esotéricu o batiní personificáu pol imam y l'interpretación mística del Corán. Los ismailíes piensen que'l Corán ye una alegoría d'un mensaxe ocultu que, de la mesma, ye alegoría d'otru más ocultu entá y asina socesivamente hasta siete niveles d'esoterismu, el postreru de los cualos contién la verdá suprema. Na so fortaleza d'Alamut, n'Irán, los nizaríes reformaron el ismailismo abandonando definitivamente toles prescripciones rituales islámiques pa centrase namái nel aspeutu esotéricu de la so fe.

El ismailismo güei

Los modernos ismailíes son llamaos dacuando neoismailíes, quiciabes porque tienen pocu que ver col activismu violento que-yos caracterizó sieglos tras; de fechu el términu asesín deriva de les aiciones d'una minoritaria caña ismailí en tiempos de les cruzaes onde a pesar del so escasu númberu, paecen apavorar a los sos enemigos, algamando a personaxes bien protexíos, creando la lleenda de que naide podía escapáse-yos. Realizaben asesinatos estratéxicos de políticos o militares.

Na actualidá son alredor de 15 millones de persones, que viven sobremanera, n'India, Paquistán, Siria, Taxiquistán (na rexón de Badajshán) y Yeme y pártense en dos grandes comunidaes: los bohres,^[2] evolución de los musta'enguedeyes, y los xoya o khodjas, herederos de los nizaríes, que'l so xefe espiritual ye l'Agha khan. En Siria, El Líbanu ya Israel tán tamién los drusos, miembros d'una secta iniciática derivada del ismailismo fatimí. N'Asia central y África oriental tamién tienen cierta presencia.

Ver tamién

Llista d'imanes ismailitas^[3]

Enllaces esternos

Referencies

↑ Isma'il ibn Jafar (n'inglés)
↑ Bohra (n'inglés)
↑ List of Ismaili imams (n'inglés)

[1] Isma'il ibn Jafar (n'inglés)

[2] Bohra (n'inglés)

[3] List of Ismaili imams (n'inglés)

[1]

[2]

[3]