สถาปัตยกรรมโมกุล

มัสยิดแบดชาฮิเป็นสิ่งก่อสร้างสถาปัตยกรรมโมกุลที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

สถาปัตยกรรมโมกุล (Mughal Architecture) เป็นรูปแบบหนึ่งของสถาปัตยกรรมอินโด-อิสลาม (Indo-Islamic architecture) ซึ่งพัฒนาขึ้นในสมัยโมกุล ราวคริสต์ศตวรรศที่ 16 ถึง 18 ซึ่งมีอาณาเขตในบริเวณอนุทวีปอินเดีย สถาปัตยกรรมแบบนี้เป็นการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมดั้งเดิมของจักรวรรดิก่อน ๆ ในอินเดีย เช่น สถาปัตยกรรมอิสลาม สถาปัตยกรรมเปอร์เซีย สถาปัตยกรรมตุรกี และ สถาปัตยกรรมอินเดีย ลักษณะสำคัญคือโดมทรงบัลบัสขนาดใหญ่ หอมินาเรตที่ขอบบาง โถงขนาดมหึมา ทางเข้าที่เป็นหลังคาทรงโค้ง และการตกแต่งที่วิจิตร

จักรวรรดิโมกุลสถาปนาขึ้นหลังชัยชนะของจักรพรรดิบาบูร์ ในปี 1526 ขณะครองราชย์ พระองค์ทรงสนพระทัยในการก่อสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ ซึ่งส่วนมากถูกทำลายลงไปแล้ว ต่อมาในรัชสมัยของจักรพรรดิอัคบาร์ เป็นยุคที่มีการพัฒนาและสร้างสิ่งก่อสร้างด้วยสถาปัตยกรรมโมกุลอย่างรวดเร็วและมีจำนวนมาก ผลงานชิ้นสำคัญ เช่น ป้อมอัครา เมืองในป้อมปราการ "ฟเตหปุระสีกรี" และป้อมปราการของเมือง "Buland Darwaza" และในรัชสมัยของจักรพรรดิชะฮันคีร์มีดำริสร้าง สวนชาลิมาร์ (กัศมีร์)

จุดสูงสุดของสถาปัตยกรรมโมกุลคือรัชสมัยของจักรพรรดิชาห์ชะฮัน ผู้ดำริสร้างทัชมาฮาล ป้อมแดง มัสยิดจามา สวน สวนชาลิมาร์ (ลาฮอร์) หลังพระองค์สิ้นพระชนม์ จักรวรรดิได้เสื่อมถอยลงพร้อมกับสถาปัตยกรรมโมกุล

ระเบียงภาพ

ผลงานชิ้นสำคัญ ได้แก่

• 
  มัสยิดแบดชาฮิ ปากีสถาน
• 
  มัสยิดจามา (เดลี) อินเดีย
• 
  ป้อมแดง อินเดีย
• 
  ทัชมาฮาล อินเดีย
• 
  ป้อมละฮอร์ ปากีสถาน
• 
  หุมายูง กา มักบะรา อินเดีย

แหล่งข้อมูล

• Asher, Catherine Blanshard (1992). Architecture of Mughal India. The New Cambridge History of India, Part I. Vol. 4. Cambridge University Press. ISBN 9780521267281. สืบค้นเมื่อ 16 July 2017.
• George Michell, Amit Pasricha (2011). Mughal Architecture & Gardens. ISBN 9781851496709.
• Gupta, Subhadra Sen; Irani, Prakash (2013). Fathepur Sikri: Akbar's Magnificent City on a Hill. ISBN 9789381523728.