ofensywa

ofensywa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔfɛ̃w̃ˈsɨva], AS: [ofẽũ̯syva], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) masowe pojawienie się czegoś

(1.2) wojsk. atak dużych sił wojska na wielkim obszarze lub na całym froncie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ofensywa	ofensywy
dopełniacz	ofensywy	ofensyw
celownik	ofensywie	ofensywom
biernik	ofensywę	ofensywy
narzędnik	ofensywą	ofensywami
miejscownik	ofensywie	ofensywach
wołacz	ofensywo	ofensywy

przykłady:

(1.1) Ofensywa plotkarskich czasopism.

(1.2) W styczniu 1945 roku ofensywa Armii Czerwonej gigantycznie rozpoczęła się na całym froncie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) szturm, szarża, wypad, działania zaczepne, agresja, inwazja, interwencja, atak, najazd, napad, napaść, uderzenie, natarcie, nawała

antonimy:

(1.2) defensywa, obrona, opór, przeciwstawienie się, działania obronne, ucieczka, odwrót, wycofanie się, rejterada, kontratak, kontruderzenie, kontrofensywa, przeciwnatarcie, przeciwuderzenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ofensywny

przysł. ofensywnie

rzecz. ofensywność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. offendere < łac. offensum → uderzyć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thrust; (1.2) thrust, offensive
• arabski: (1.2) حملة ż
• baskijski: (1.2) ofentsiba
• bułgarski: (1.1) офанзива ż; (1.2) офанзива ż
• czeski: (1.2) ofenziva ż
• esperanto: (1.2) ofensivo
• francuski: (1.1) offensive ż; (1.2) offensive ż

źródła: