Wikisłownik:Zasady tworzenia haseł/Polski: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:59, 18 wrz 2010

Zobacz więcej na osobnej stronie: zasady ogólne dla odmiany.

Zasady wprowadzania odmiany dla języka polskiego.

czasowniki

Przy czasownikach polskich podajemy formę bezokolicznika, w którym temat oddzielamy znakiem | od końcówki. Odmiany nie wypisujemy, ale tworzymy odnośnik do odpowiedniej koniugacji języka polskiego, według której dany czasownik się odmienia. Listę wszystkich koniugacji (z przykładami) można znaleźć w Aneksie. Link do koniugacji wygląda w następujący sposób:

Co tworzy odnośnik:

koniugacja IV

Zmianie ulegają tylko rzymskie numery koniugacji (I, II, III, ..., XI); w niektórych przypadkach koniugacje mają swoje warianty (a, b, c, np.: {{KoniugacjaPL|VIa}}).

Po podaniu odmiany, należy wypisać ewentualne wyjątki od odmiany. Przykład:

kus|ić, koniugacja VIa, wyjątki: tryb rozkazujący s→ś, czas teraźniejszy I os. lp., forma bezos. czasu przeszłego, imiesłowy, forma rzeczownika s→sz

rzeczowniki

Kolejność podawania przypadków: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, miejscownik, wołacz. Nie upraszczamy zapisu listy użyciem nieodm. (jak np. w arboretum, muzeum - identyczna postać form w liczbie pojedynczej, czy kiwi - identyczna postać wszystkich form), uznając "nieodmienność" za błąd.^[1] ^[2]

Z odmiany rzeczowników męskich wynika podział rodzaju męskiego na męskorzeczowy, męskożywotny i męskoosobowy. Najlepiej podać w polu znaczenia przy słowie "rzeczownik" z którym z nich mamy do czynienia. Łatwo można to sprawdzić w następujący sposób:

lp B. identyczny jak lp M. (widzę ten dom) - rodzaj męskorzeczowy
lp B. identyczny jak lp D. i liczebnik dwa (widzę dwa psy) - rodzaj męskożywotny
lp B. identyczny jak lp D. i liczebnik dwóch (widzę dwóch ludzi) - rodzaj męskoosobowy

Czasami są trudniejsze przypadki, jak strach, gdzie jeden rzeczownik ma dwa rodzaje (wtedy należy rozróżnić je w znaczeniach), albo chłopak, gdzie rzeczownik różnie zachowuje się w zależności od przypadku i wersji odmiany (wtedy lepiej zostawić "rodzaj męski").

zaimki

Polskich zaimków nie odmieniamy, a umieszczamy odnośnik do strony Aneks:Język polski - zaimki, gdzie są tabele odmian wszystkich zaimków.

przypisy

↑ M. Bańko, Wykłady z polskiej fleksji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14576-7, str. 30-33
↑ Z. Saloni, W. Gruszczyński, M. Woliński, R. Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1375-4 str. 47

[1] M. Bańko, Wykłady z polskiej fleksji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-14576-7, str. 30-33

[2] Z. Saloni, W. Gruszczyński, M. Woliński, R. Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa 2007, ISBN 978-83-214-1375-4 str. 47

[1]

[2]

@@ Linia 10: / Linia 10: @@
 Co tworzy odnośnik:
 :{{KoniugacjaPL|IV}}
-Zmianie ulegają tylko rzymskie numery koniugacji (I, II, III, ..., XI); w niektórych przypadkach LUBIE PLACKI koniugacje mają swoje warianty (a, b, c, np.: <nowiki>{{KoniugacjaPL|VIa}}</nowiki>).
+Zmianie ulegają tylko rzymskie numery koniugacji (I, II, III, ..., XI); w niektórych przypadkach koniugacje mają swoje warianty (a, b, c, np.: <nowiki>{{KoniugacjaPL|VIa}}</nowiki>).
 Po podaniu odmiany, należy wypisać ewentualne wyjątki od odmiany. Przykład: