Walec osiowy

Walec osiowy, stela – wewnętrzna warstwa w budowie pierwotnej korzenia i łodygi (po skórce i korze pierwotnej).

W polskiej literaturze botanicznej nazwa "walec osiowy" bywa zawężana wyłącznie do korzenia.

Walec osiowy korzenia składa się z następujących tkanek:

okolnica (perycykl, perykambium) – pojedyncza warstwa, znajdująca się pod endodermą, zbudowana z żywych komórek miękiszowych zdolnych do podziału, z jej odcinków powstaje kambium i fellogen.
łyko i drewno – w ustawieniu promienistym (radialnym), pasma drewna i łyka występują naprzemianlegle.
miękisz walca osiowego – pozostała część walca osiowego
czasami występują także komórki tkanki wzmacniającej – sklerenchymy (twardzicy).

Walec osiowy łodygi ma postać protosteli, czyli walca tkanek przewodzących bez wewnętrznego rdzenia, syfonosteli, czyli pierścienia tkanek przewodzących lub bardziej rozproszoną (diktiostela, eustela, ataktostela).

Zobacz też

teoria telomowa

Bibliografia

Walec osiowy. [w:] Słownik terminów biologicznych [on-line]. pwn. pl. [dostęp 2009-08-19]. (pol.).

Dietrich von Denbber: Morfologia. W: Botanika: podręcznik dla szkół wyższych. Eduard Strasburger (red.). Wyd. 2 pol. wg 28 oryg. Warszawa: PWRiL, 1967.