Przejdź do zawartości

Regulares

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grupos de Regulares
A España servir hasta morir
(Służyć Hiszpanii aż do śmierci)
Ilustracja
Odznaka Grupos de Regulares
Historia
Państwo

 Hiszpania

Sformowanie

1911

Działania zbrojne
Hiszpańska wojna domowa
Organizacja
Dyslokacja

Ceuta, Melilla, Peñón de Vélez de la Gomera, Peñón de Alhucemas, Islas Chafarinas

Rodzaj wojsk

Hiszpańskie Wojska Lądowe

Regulares, Grupos de Regulares – hiszpańskie jednostki wojskowe sformowane w Afryce Północnej z miejscowej ludności i hiszpańskich oficerów, powstałe na podstawie Królewskiego Dekretu z dnia 30 czerwca 1911 roku. Jednostka składała się z taboru (batalionu) piechoty i szwadronu kawalerii. Od 1912 roku w jej skład wchodziły dwa tabory piechoty i jeden tabor kawalerii. Nazwę Regulares można przetłumaczyć jako jednakowi, jednak nawet najważniejszy hiszpański słownik wydawany przez Królewską Akademię Hiszpańską jako jedno ze znaczeń słowa regular podaje jednostki piechoty stacjonujące w hiszpańskich miastach autonomicznych Ceuta i Melilla.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Utworzenie Regulares związane było z popieranymi przez prasę protestami Hiszpanów zamieszkujących Półwysep Iberyjski przeciwko stacjonowaniu żołnierzy hiszpańskich w hiszpańskim protektoracie Maroka. Już wcześniej eksperymentowano z jednostkami składającymi się z ludności arabskiej, tworząc między innymi Kompanię Muzułmanów w Oranie, Milicję Ochotniczą w Ceuta, czy Strzelców Rifu. Były to przeważnie czołowe jednostki rozpoznawcze przeznaczone do walki w każdym terenie, organizowania zasadzek, desantów i starć w górach. Od dowódców wymagano świetnego rozeznania w sposobach prowadzenia wojny przez ludy, z którymi przychodziło walczyć np. w wojnach z republiką Rifu i buntownikami z regionu Yebala (okolice Tetuan).

Niedługo po utworzeniu, jednostkę zaczęto nazywać Fuerzas Regulares Indígenas de Melilla (Regularne Oddziały Tubylcze z Melilla). Ich dowódcą został pułkownik kawalerii Dámaso Berenguer Fusté. Regulares szybko zyskali sławę i zostali uznani za jednostkę elitarną Hiszpańskich Sił Zbrojnych.

Rozwój

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1914–1922 siły Regulares poszerzono tworząc pięć Grup (będących mniej więcej odpowiednikami pułku). Każdą z nich tworzyły po dwa tabory piechoty (w sile trzech kompanii każdy) oraz tabor kawalerii (trzy szwadrony). Grupy stacjonowały w Melilla, Tetuan, Ceuta, Alhucemas i Larache. Regulares zawsze szli na czele oddziałów hiszpańskich, będąc pierwszą siłą uderzeniową. Walczyli po stronie frankistów na wielu frontach wojny domowej, a po jej zakończeniu aktywnie zwalczali antyfrankistowskich partyzantów zwanych Maquis. Podczas II wojny światowej wielu z nich walczyło ramię w ramie z Niemcami na froncie wschodnim w ochotniczej Błękitnej Dywizji.

W roku 1956, w którym zlikwidowano protektorat w Maroku, istniały:

- Grupy Regulares:

  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 1 w Tetuan
  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 2 w Melilla
  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 3 w Ceuta
  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 4 w Larache
  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 5 w Peñón de Alhucemas
  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 6 w Arcila
  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 7 w Melilla
  • Grupo de Fuerzas Regulares nº 8 w Rif

- Grupy Kawalerii Regulares:

W sumie służyło w nich (nie licząc Hiszpanów) 127 oficerów i 12 445 żołnierzy marokańskich.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Grupy Regulares były wielokrotnie odznaczane i są dziś jednostką szczycąca się największą w hiszpańskim wojsku ilością medali i odznaczeń zarówno indywidualnych jak i zbiorowych[1].

Odznaka

[edytuj | edytuj kod]

W maju 1913, kiedy sytuacja w górskim regionie Yebala i zachodnich częściach protektoratu stała się bardzo niebezpieczna, Regulares wysłano na pomoc wojskom generała Primo de Rivera. Po uratowaniu ich Regulares kontynuowali walki z buntownikami. W jednej z potyczek, ratując kolejny oddział Hiszpanów, pokonali wrogów w walce na bagnety. Po tym wydarzeniu do ich odznaki, przedstawiającej półksiężyc będący symbolem wojsk arabskich i koronę królewską, dodano dwa skrzyżowane karabiny z bagnetami.

Reorganizacja

[edytuj | edytuj kod]
Regulares podczas defilady w Madrycie w 2008 roku

Po likwidacji protektoratu rozwiązano większość oddziałów Regulares z wyjątkiem 1. i 3. w garnizonie Ceuta oraz 2. i 5. w garnizonie Melilla. Od tego czasu w Grupach służą głównie pochodzący z Europy i Maghrebu mieszkańcy Ceuty i Melillii, choć są również żołnierze z innych regionów Hiszpanii. Podczas Zielonego Marszu (zorganizowana w 1975 akcja Marokańczyków mająca na celu zajęcie Sahary Zachodniej, którą do dziś okupuje) Regulares byli rozmieszczani na granicach z Marokiem. W późniejszych latach uczestniczyli też w rozwiązywaniu granicznych kryzysów w miastach Ceuta i Melilla oraz na wyspie Perejil. Wzięli również (obok innych elitarnych jednostek) udział w międzynarodowych misjach w Bośni i Hercegowinie, Kosowie i Afganistanie.

2 Grupa Sił Piechoty Regulares od 1996 nazywa się 52 Pułk Lekkiej Piechoty Regulares, gdyż jest spadkobiercą tradycji Grup Regulares i 52 Pułku Piechoty, które stacjonowały w Melillii. Jednostka ta rozmieszczona jest na cyplu Peñón de Vélez de la Gomera, wyspie Peñón de Alhucemas i archipelagu Islas Chafarinas u wybrzeży Maroka.

5 Grupę Sił Piechoty Regulares przemianowano na 54 Pułk Lekkiej Piechoty Regulares i jest on spadkobiercą Grup Regulares oraz 54 Pułku Piechoty.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Artykuł na stronie internetowej dziennika ABC z okazji setnej rocznicy powstania Grupos de Regulares

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Regulares&oldid=72022045”