Przejdź do zawartości

Peruwiańskie Siły Powietrzne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fuerza Aérea del Perú
Godło
Godło Sił Powietrznych
Państwo

 Peru

Siły zbrojne

Siły Zbrojne Peru

Nazwa skrócona

FAP

Data utworzenia

1929

Znak rozpoznawczy

Multimedia w Wikimedia Commons

Peruwiańskie Siły Powietrzne (hiszp. Fuerza Aérea del Perú, w skrócie FAP) – wojska lotnicze Republiki Peru, jeden z trzech rodzajów sił zbrojnych. Brały udział w wojnie z Kolumbią w 1933 roku, wojnie z Ekwadorem w 1941, 1981 i 1995. Poza siłami powietrznymi peruwiańska marynarka i wojska lądowe posiadają także własne typy śmigłowców.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
F-80C Shooting Star

W dniu 20 maja 1929 r. oddziały lotnictwa Armii i Marynarki Wojennej Peru zostały włączone do Cuerpo de Aviación del Perú (CAP, Korpus Lotnictwa Peru). Podczas wojny z Kolumbia w 1933, w rejonie Niziny Amazonki Peru wykorzystywało amerykańskie samoloty Curtiss F11C Goshawk i Vought O2U Corsair. W tych walkach CAP stracił trzy samoloty na rzecz Armii Kolumbijskiej. 12 marca 1936 roku korpus został przemianowany na Cuerpo del Perú Aeronáutico (Korpus Lotniczy Peru, nadal CAP). W 1941 r. brał on udział w wojnie z Ekwadorem, będąc w tym czasie wyposażony w samoloty w myśliwce Caproni Ca.114 i North American NA-50, samoloty szturmowe Douglas DB-8A-3P oraz bombowce Caproni Ca.135 i Caproni Ca.310.

Su-22 w 1983

18 lipca 1950 roku lotnictwo przyjęło obowiązującą do dziś nazwę Fuerza Aérea del Perú. Lata 50. były erą pierwszych odrzutowców, siły powietrzne otrzymały wtedy English Electric Canberra, Hawker Hunter, Lockheed F-80 Shooting Star i North American F-86 Sabre. Kolejny okres modernizacji trwał od końca lat 70., gdy zakupiono nowe francuskie Dassault Mirage 5P/DP – pierwsze ponaddźwiękowe samoloty w Ameryce Południowej, amerykańskie Cessna A-37 Dragonfly, a także samoloty transportowe Lockheed C-130 Hercules (i L-100-20). Wprowadzono także dużą liczbę samolotów sowieckich, 53 szturmowe Su-22 oraz transportowe An-26 i An-32, jak również śmigłowce Mi-8, Mi-6, Mi-17 i Mi-25, w tym czasie żadne inne państwo na kontynencie (oprócz Kuby) nie zaopatrywało się w sprzęt u ZSRR.

W 1982 roku podczas wojny o Falklandy, peruwiańskie siły powietrzne dostarczyły dziesięć swoich Mirage 5P do Argentyny, która wcześniej je odkupiła, samoloty te nie zdołały wziąć udziału w walce. Większym gestem solidarności było przekazanie Argentyńczykom części zamiennych do ich Mirage, które borykały się wtedy z embargiem. Kryzys gospodarczy w latach 80. zmusił FAP do redukcji wielkości floty, jak również ograniczenia w zakresie szkoleń i ogólnej gotowości, z tego powodu zamówienie na Mirage 2000 ograniczono z 26 do 12 samolotów, które dostarczono do 1987. Były to pierwsze myśliwce czwartej generacji na kontynencie, ich potencjał był jednak ograniczony, ponieważ poza R550 Magic (Magic 2 po 1996) i AS.30L do ich uzbrojenia nie zakupiono pocisków średniego zasięgu Super 530D.

W tych warunkach siły powietrzne przystąpiły do wojny z Ekwadorem w 1995, duża aktywność w powietrzu zakończyła się utratą 3 śmigłowców (2 Mi-8TV i Mi-25 na rzecz baterii przeciwlotniczych), 2 Su-22 (na rzecz Mirage F1) oraz 1 A-27B (na rzecz IAI Kfir)[1]. W wyniku tych doświadczeń zdecydowano się na szybkie pozyskanie większej liczby samolotów, odkupując od Białorusi 18 MiG-29 za ok. 250 mln USD i 18 Su-25 za ok. 150 mln USD, obecnie wraz z Mirage 2000 stanowią trzon lotnictwa.

W 2008 roku rozpoczęto program modernizacji floty MiG-29 do nowoczesnej wersji SMT, do 2012 zmodernizowano osiem z 19 sztuk. Dzięki temu MiGi pozostaną w służbie do około 2025 roku. Równocześnie od 2009 wydłużono resursy Mirage, nie przeszły jednak modernizacji do wersji 2000-5[2]. W 2014 roku rozpoczęto dostawy samolotów szkolnych KAI KT-1[3].

Organizacja

[edytuj | edytuj kod]
MiG-29SE
Su-25 i Su-22 w 2005
Ala Aérea Nº 1 w Piura (Skrzydło)
Ala Aérea Nº 2 w Callao
Ala Aérea Nº 3 w Arequipa
  • Grupo Aéreo Nº 2 w Vítor
  • Grupo Aéreo Nº 51 w Pisco
Ala Aérea Nº 5 w Iquitos
  • Grupo Aéreo Nº 42 w Iquitos
    • Escuadron Aereo 421 – PC-6, DHC-6 i Y-12

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]
Zdjęcie Samolot Producent Typ Wersja Liczba sztuk[4] Uwagi
Samoloty myśliwskie
MiG-29  ZSRR
 Rosja 		myśliwiec przewagi powietrznej/wielozadaniowy MiG-29S
MiG-29SE
MiG-29SMP
MiG-29UBP 		8
3
6
2 		16 ex-białoruskich 9.13 i 2 9.51 w 1997, w 1999 dokupiono 3 MiG-29SE z Rosji, 8 maszyn zmodernizowano do wersji SMP (SMT dla Peru) za 106 mln USD, dostarczone w 2012.
Dassault Mirage 2000  Francja myśliwiec przechwytujący/wielozadaniowy Mirage 2000P
Mirage 2000DP 		10
2
Samoloty szturmowe
Su-25  ZSRR samolot szturmowy Su-25K
Su-25UBK 		9
8 		ex-białoruskie
Cessna A-37 Dragonfly  Stany Zjednoczone samolot bliskiego wsparcia A-37B 12
Samoloty szkolno-treningowe
Aermacchi MB-339  Włochy szkolenie zaawansowane MB-339AP 5 16 dostarczono w latach 1981–1982
Embraer EMB 312 Tucano  Brazylia szkolenie podstawowe AT-27 13 20 zakupiono w 1987, 10 w 1992, część do zadań zwalczania przemytu.
KAI KT-1  Korea Południowa szkolenie podstawowe KT-1P 4 Zamówiono 20, dostawy od 2014.[5]
Cessna T-41 Mescalero  Stany Zjednoczone szkolenie wstępne T-41D 5 40 dostarczono w 1974, 25 z nich przeniesiono do lotnictwa cywilnego.
Cessna 172 Skyhawk SP  Stany Zjednoczone szkolenie wstępne 3/7 Zamówiono 7 maszyn w celu zastąpienia T-41 Mescalero[6].
Zlin Z 142  Czechy szkolenie wstępne Zlin 242L 13 40 dostarczono w 1974.
Piper PA-34 Seneca  Stany Zjednoczone szkolenie wielosilnikowe PA-34-200T Seneca II 2
Samoloty rozpoznawcze
C-26 Metroliner  Stany Zjednoczone ELINT
transportowy 		C-26B 2
1 		Z donacji USA.
Learjet 36  Stany Zjednoczone ELINT Learjet 36A 2
Learjet 45  Stany Zjednoczone ELINT Learjet 45XR 1
Samoloty transportowe
Boeing 737  Stany Zjednoczone transportowy
transport VIP 		737-200
737-500 		1
1
Lockheed C-130 Hercules  Stany Zjednoczone transportowy L-100-20 2
Alenia C-27J Spartan  Włochy transportowy 2/4 Zamówiono 4 w celu zastąpienia An-32.[7][8]
An-32  Ukraina transportowy An-32B 2
Harbin Y-12  Chiny transportowy Y-12 II 2
de Havilland Canada DHC-6 Twin Otter  Kanada użytkowy DHC-6-300
DHC-6-400 		2
10 		Zamówiono 12 DHC-6-400.
Pilatus PC-6  Szwajcaria łącznikowy PC-6B Turbo Porter 1
Śmigłowce
Mi-24  Rosja śmigłowiec szturmowy Mi-25D
Mi-35P 		16
2 		12 Mi-25 dostarczono w 1982; 7 Mi-25 nabyto od Nikaragui w 1992, 1 Mi-25 zestrzelony przez ekwadorski SA-16 w 1995; 2 utracono w wypadku; 2 Mi-35P zakupiono w 2011; 7 Mi-25 zmodernizowano w 2012.
Mi-17  Rosja śmigłowiec transportowy Mi-17
Mi-171Sz 		8
3
Schweizer 300  Stany Zjednoczone śmigłowiec szkolny Schweizer 300C 2 6 zakupiono w 1999.
Bölkow Bo 105  Niemcy śmigłowiec użytkowy Bo-105LS 1 6 zakupiono w 1991
Bell 212  Stany Zjednoczone śmigłowiec użytkowy Bell 212 3

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Tom Cooper: Peru vs. Ecuador. Alto-Cenepa War, 1995. Witryna Air Combat Information Group (www.acig.org).
  2. ↑ Spain offers Eurofighters to Peru. flightglobal, 2013.
  3. ↑ Pierwsze KT-1P już w Peru
  4. ↑ World Air Forces 2015 – Flightglobal.. globalaviationaerospace.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-05)]. globalaviationaerospace.com, 2014-12-11.
  5. ↑ PERU ODBIERA PIERWSZE KT-1P
  6. ↑ PERUWIAŃSKIE LOTNICTWO ODBIERA CESSNY 172
  7. ↑ Kolejne Spartany dla Peru
  8. ↑ WIADOMO JUŻ, KIEDY PERU ODBIERZE PIERWSZEGO SPARTANA
Siły powietrzne na świecie
Afryka
Ameryka Południowa
Ameryka Północna
Australia i Oceania
Azja
Europa
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Peruwiańskie_Siły_Powietrzne&oldid=74630715”