Przejdź do zawartości

Oskar Eriksson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oskar Eriksson
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 maja 1991
Karlstad

Obywatelstwo

Szwecja

Informacje klubowe
Klub

Lits Curlingklubb, Östersund

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Zimowe igrzyska olimpijskie
Złoto
Pekin 2022
Srebro
Pjongczang 2018
Brąz
Soczi 2014
Brąz
Pekin 2022
Mistrzostwa świata
Złoto
Victoria 2013
Złoto
Halifax 2015
Złoto
Las Vegas 2018
Złoto
Lethbridge 2019
Złoto
Calgary 2021
Złoto
Las Vegas 2022
Srebro
Pekin 2014
Srebro
Edmonton 2017
Brąz
Regina 2011
Brąz
Bazylea 2012
Mistrzostwa świata juniorów
Złoto
Perth 2011
Srebro
Östersund 2008
Mistrzostwa Europy
Złoto
Aberdeen 2009
Złoto
Karlstad 2012
Złoto
Champéry 2014
Srebro
Moskwa 2011
Zimowe uniwersjady
Złoto
Trydent 2013

Oskar Eriksson (ur. 29 maja 1991 w Karlstadzie) – szwedzki curler, mistrz olimpijski z Pekinu 2022, wicemistrz olimpijski z Pjongczangu 2018 i brązowy medalista olimpijski z Soczi 2014, mistrz świata juniorów 2011, mistrz Europy 2009, 2012 i 2014. Reprezentuje Lits Curlingklubb, był skipem zespołu. Obecnie występuje w drużynie Niklasa Edina. Jest jednym dwóch, obok Niklasa Edina, curlerów w historii, który sześciokrotnie zdobył mistrzostwo świata mężczyzn[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Eriksson uprawia curling od 1998. Po 8 latach gry zdobył srebrny medal mistrzostw Szwecji juniorów, a po kolejnych dwóch wygrał zawody i reprezentował kraj na MŚ Juniorów w Östersund. Szwedzi z Erikssonem na czele dotarli do finału, przegrywając 7:5 z Amerykanami (Chris Plys) zdobyli srebrne medale[2]. Rok później te same drużyny zmierzyły się w małym finale, ponownie lepsi okazali się zawodnicy ze Stanów Zjednoczonych, którzy wynikiem wywalczyli podium[3].

W 2010 na arenie krajowej najlepszy okazał się zespół Patrica Mabergsa, Eriksson zdobył tytuł mistrzowski po roku. Z pierwszej pozycji Round Robin jego zespół awansował do fazy play-off MŚ Juniorów 2011. W górnym meczu Szwedzi pokonali obrońców tytułu ze Szwajcarii (Peter de Cruz) 7:3. De Cruz dotarł jednak do finału i miał szansę rewanżu, tytuł mistrza świata zdobyli jednak wynikiem 6:5 zawodnicy ze Skandynawii[4].

W sezonie 2010/2011 jego zespół triumfował w mistrzostwach Szwecji i będzie reprezentować kraj na Mistrzostwach Europy 2011. Zajął także drugie miejsce najwyższej lidze rozgrywek seniorskich w Szwecji, przegrywając tylko z Edinem[5].

W rozgrywkach seniorskich na arenie międzynarodowej występował dotychczas jedynie jako rezerwowy w zespole Niklasa Edina. Z ekipą z Karlstadu brał udział w Mistrzostwach Europy 2009, Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010[6], Mistrzostwach Europy 2010[7] i Mistrzostwach Świata 2011. Podczas tych imprez nie zagrał w żadnym meczu, jednak przywiózł złoty medal ME 2009[8] i brąz z MŚ 2011[9].

Dopiero podczas Mistrzostw Europy 2011 wystąpił w dwóch meczach zastępując Sebastiana Krauppa, Szwedzi obydwa mecze przegrali z Czechami (Jiří Snítil) 4:6 i Szkocją (David Murdoch) 3:9. Ekipa Edina dotarła jednak do finału i wróciła z Moskwy ze srebrnymi medalami[10]. Pod koniec sezonu w mistrzostwach świata Eriksson wystąpił jako drugi w zespole Sebastiana Krauppa (Edin miał problemy zdrowotne z plecami). Zespół z Karlstad dotarł do półfinału, gdzie uległ 6:7 na rzecz Szkocji (Tom Brewster), w meczu o brązowy medal zdołał pokonać Norwegię (Thomas Ulsrud)[11]. W kończących rok ME 2012 Eriksson ponownie był rezerwowym dla Edina. W całym turnieju zagrał dwa kamienie, zastępując w 6. endzie meczu przeciwko Czechom (Jiří Snítil) Sebastiana Krauppa. Szwedzi zdobyli ostatecznie złote medale[12]. Z medalami z tego samego kruszcu zawodnicy wrócili z Mistrzostw Świata 2013[13]. W Mistrzostwach Europy 2013 szwedzka drużyna zajęła 5. miejsce, Eriksson wystąpił w 3 spotkaniach[14].

W grudniu 2013 zespół Erikssona był szwedzką reprezentacją na Zimowej Uniwersjadzie. Szwedzi z pierwszego miejsca awansowali do fazy finałowej. W półfinale wynikiem 6:3 zwyciężyli nad Norwegami (Markus Høiberg). Zdobyli złote medale pokonując w finale 9:5 ekipę z Wielkiej Brytanii (Kyle Smith)[15].

Oskar Eriksson reprezentował Szwecję na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Był rezerwowym u Edina, nie wystąpił w żadnym meczu. Szwedzi uplasowali się na 3. miejscu, w meczu o brązowe medale pokonali 6:4 Chiny (Liu Rui)[16].

Zespół, którego skipem jest Eriksson, rywalizował w Mistrzostwach Świata 2014. Był to debiut Oskara w seniorskich zawodach WCF na takiej pozycji. Zawodnicy ze Szwecji po wygranym 8:7 meczu barażowym przeciwko Japonii (Yusuke Morozumi) awansowali do fazy play-off. Po kolejnych zwycięstwach, 5:2 ze Szwajcarią (Peter de Cruz) i 10:8 z Kanadą (Kevin Koe), młodzi Szwedzi awansowali do finału. W ostatnim meczu musieli uznać wyższość doświadczonej norweskiej ekipy Thomasa Ulsruda, wynikiem 3:8 zdobyli srebrne medale[17].

W sezonie 2014/2015 do drużyny Erikssona dołączył Niklas Edin, którego dotychczasowa drużyna rozpadła się[18]. Niklas przejął rolę kapitana, a Oskar zaczął zagrywać na pozycji trzeciego. Reprezentacja Szwecji na Mistrzostwach Europy 2014 zdobyła złote medale. Ekipa z Karlstad wygrała wszystkie swoje mecze, w tym 5:4 finał przeciwko Norwegom (Thomas Ulsrud)[19].

Wielki Szlem

[edytuj | edytuj kod]
Turniej[20] 2013/2014 2014/2015
Canadian Open x x
Masters A x
The National QF A
Elite 10
Players’ Championships A
Legenda
A = nie uczestniczył
x = nie zakwalifikował się do fazy finałowej
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo

Drużyna

[edytuj | edytuj kod]
Czwarty Trzeci Drugi Otwierający
2014/2015 Niklas Edin Oskar Eriksson Kristian Lindström Christoffer Sundgren
2013/2014 Oskar Eriksson Kristian Lindström Markus Eriksson
2012/2013 Kristian Lindström Oskar Eriksson
2010/2012 Henrik Leek Alexander Lindström
2008/2009 Alexander Lindström Christoffer Sundgren
2007/2008 Oskar Eriksson Henric Jonsson Markus Franzén Nils Karlsson

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]