Automatyczny sygnalizator skażeń
Trwa dyskusja nad usunięciem tego artykułu, kliknij i weź w niej udział.
Automatyczny sygnalizator skażeń – przyrząd służący do wykrywania i sygnalizowania skażeń chemicznych. Istnieją automatyczne sygnalizatory skażeń wykrywające jednocześnie skażenia chemiczne i promieniotwórcze.
Automatyczne sygnalizatory skażeń w Wojsku Polskim
Po zakończeniu II wojny światowej jedynym przyrządem rozpoznania skażeń był przyrząd rozpoznania chemicznego PChR-32, na początku lat 50.XX w. zastępowany przez nowszy PChR-46. Przyrządy te stwarzały ograniczone i zbyt wolne możliwości rozpoznawcze. W związku z tym powstało zapotrzebowanie na aparaturę rozpoznawczą, która by automatycznie wykrywała obecność bojowych środków trujących i sygnalizowała ich obecność. Pod koniec lat 50. XX w. w wyposażeniu pododdziałów rozpoznawczych wojsk chemicznych znalazły się automatyczne sygnalizatory skażeń. Był to duży postęp technologiczny w dziedzinie rozpoznawania chemicznego. Pojawiła się możliwość automatyzacji procesów pomiarowych oraz budowy zintegrowanych sieci wykrywania i alarmowania o skażeniach fosforoorganicznymi środkami trującymi. Pierwszym automatycznym sygnalizatorem skażeń wprowadzonym do wyposażenia Wojska Polskiego był automatyczny sygnalizator skażeń GSP-1[1].
Przypisy
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 87.
Bibliografia
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.