Claude Bernard

Claude Bernard

Claude Bernard (ur. 12 lipca 1813, Saint-Julien koło Villefranche-sur-Saône - zm. 10 lutego 1878, Paryż) - francuski lekarz specjalizujący się w zakresie badań medycznych, fizjolog, jeden z większych francuskich naukowców.

Życie

Bernard rozpoczął studia na uniwersytecie w Lyonie. Przerwał je jednak i w wolnym czasie pisał komedie teatralne. W roku 1834 wyjechał do Paryża, aby skonsultować się z znanym krytykiem teatralnym. Ten poradził mu aby zajął się studiowaniem medycyny. W 1843 roku rzeczywiście ukończył studia i rozpoczął pracę w szpitalu ze znanym fizjologiem F. Magendie. Od 1847 jako profesor nadzwyczajny, a od 1855 jako profesor, a wcześniej był już profesorem w nowo utworzonym Wydziale Fizjologii na Sorbonie. Bernard zdawał sobie sprawę, że w medycynie brakuje zakładów eksperymentalnych i wyników, propagował eksperymenty na zwierzętach. W 1845 ożenił się z Fanny Martin, obrończynią praw zwierząt, w 1869 roku rozwiedli się. Po 1864 roku cesarz Napoleon III pozwolił mu urządzić laboratorium przy Musée National d’Historie Naturelle przy Ogrodzie Botanicznym w Paryżu. W 1868 r. został wybrany członkiem Francuskiej Akademii, po śmierci wyprawiono mu pogrzeb państwowy i pochowano na cmentarzu Père Lachaise.

Praca naukowa

Jego prace wykazały znaczenie homeostazy organizmu. Opisał rolę trzustki, ślinianek i wątroby w procesie trawienia, a także drogę przebywaną przez tlen w organizmie. Zbadał i opisał też zasady reakcji odruchowych. Opracował podstawy biochemiczne glikogenu i kurary. Pionier nakłuć IV komory mózgu. Prowadził badania wiwisekcyjne.

Celem Bernarda, jak sam twierdził, było ustanowienie stosowania naukowych metod w medycynie.

Podejście metodologiczne Claude’a Bernarda w fizjologii miało istotny wpływ na poglądy filozofów medycyny, utożsamianych ze "starszą" polską szkołą filozofii medycyny.

Środowisko wewnętrzne

Środowisko wewnętrzne (Milieu intérieur) to kluczowe pojęcie, z którym jest wiązany. Stwierdził że "Niezmienność środowiska wewnętrznego jest warunkiem wolnego i samodzielnego życia". ("La fixité du milieu intérieur est la condition d'une vie libre et indépendante"). Co jest zasadniczym prawem homeostazy do dziś.

Zobacz też

• fizjologia
• homeostaza

Bibliografia

• Polska szkoła filozofii medycyny. Przedstawiciele i wybrane teksty źródłowe, pod redakcją Michała Musielaka i Jana Zamojskiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2010.

Linki zewnętrzne

• Prace w projekcie Gutenberg

{{Kontrola autorytatywna}} Nieznane pola: "TYP", "LCCN", "VIAF" oraz "GND".