Kurt Stawizki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 00:24, 27 gru 2024

Kurt Stawizki (ur. 12 listopada 1900 w Kilonii, zm. 20 września 1959 w Bad Godesberg) – policjant niemiecki (Gestapo) (jako niem. Kriminalrat), SS-Sturmbannführer współodpowiedzialny m.in. za mord profesorów lwowskich (4 lipca 1941), deportacje Żydów lwowskich do obozu zagłady w Bełżcu (1942) i egzekucje niemieckich uczestników zamachu na Hitlera 20 lipca 1944.

Od 1932 w NSDAP i SS. Od 1933 w Gestapo (1935–1939 w Opolu, od rozpoczęcia okupacji niemieckiej ziem polskich w urzędzie Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst w Krakowie). Od października 1939 dowódca Grenzpolizei-Kommissariat w Sanoku, po Ludwigu Hahnie. W 1941 członek Einsatzkommando zur besonderen Verwendung zorganizowanego i dowodzonego przez dowódcę Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst na Generalne Gubernatorstwo (niem. Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des SD) SS-Brigadeführera Eberharda Schöngartha.

Po ataku Niemiec na ZSRR i zajęciu Lwowa przez Wehrmacht uczestniczył w aresztowaniach i egzekucji profesorów lwowskich w nocy z 3 na 4 lipca 1941. Dowódca tzw. (niem.) Mordkommandos. Szef Gestapo w Urzędzie Sicherheitspolizei i Sonderdienst we Lwowie (do 24 listopada 1943). Współorganizował i uczestniczył w deportacjach Żydów lwowskich do obozu zagłady w Bełżcu (1942). Nadzorował prace Sonderkommando 1005 (palenie zwłok ofiar masowych egzekucji). Od października 1943 w Gestapo w Hamburgu, później w RSHA. Członek Sonderkommando podczas egzekucji uczestników zamachu na Hitlera 20 lipca 1944. W 1945 zastępca komendanta obozu koncentracyjnego Flossenbürg, gdzie przebywali m.in. uwięzieni i ostatecznie zamordowani 9 kwietnia 1945 roku, na dwa tygodnie przed wyzwoleniem obozu, uczestnicy konspiracji antyhitlerowskiej: Wilhelm Canaris, Hans Oster i Dietrich Bonhoeffer.

1 maja 1945 zaopatrzony przez Gestapo we Flensburgu w pieniądze i fałszywe dokumenty na nazwisko „Kurt Stein”. Od października 1945 mieszkał w Bad Godesberg. W latach 1953–1959 pracował w Deutsche Forschungsgemeinschaft (DFG).

Nieukarany za popełnione zbrodnie.

Bibliografia

Ernst Klee, Das Personenlexikon zum Dritten Reich. Wer war was vor und nach 1945? Frankfurt am Main: S. Fischer, 2003; Wyd. 2. 2005, ISBN 3-596-16048-0.
Dieter Pohl. Nationalsozialistische Judenverfolgung in Ostgalizien 1941-1944

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Kurt Stawizki''' (ur. [[12 listopada]] [[1900]] w [[Kilonia|Kilonii]], zm. [[20 września]] [[1959]] w [[Bad Godesberg]]) – policjant niemiecki ([[Gestapo]]) (jako [[Język niemiecki|niem.]] ''Kriminalrat''), [[Sturmbannführer|SS-Sturmbannführer]] współodpowiedzialny m.in. za [[mord profesorów lwowskich]] (4 lipca 1941), deportacje Żydów lwowskich do [[Obóz zagłady w Bełżcu|obozu zagłady w Bełżcu]] (1942) i egzekucje niemieckich uczestników [[Zamach 20 lipca|zamachu na Hitlera 20 lipca 1944]].
-Brał udział w walkach podczas końcowej fazy [[I wojna światowa|I wojny światowej]], a następnie służył we [[Freikorps|Freikorpsie]]. Potem pracował przez pewien czas w Schutzpolizei. Od 1932 w [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] i [[Schutzstaffel|SS]]. Od 1933 w [[Gestapo]] (1935–1939) w [[Opole|Opolu]], od rozpoczęcia [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji niemieckiej ziem polskich]] w urzędzie [[Sicherheitspolizei]] i [[Sicherheitsdienst]] w [[Kraków|Krakowie]]). Od października 1939 dowódca Grenzpolizei-Kommissariat w [[Sanok]]u, po [[Ludwig Hahn|Ludwigu Hahnie]]. W 1941 członek [[Einsatzkommando zur besonderen Verwendung]] zorganizowanego i dowodzonego przez dowódcę Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst na [[Generalne Gubernatorstwo]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des SD'') [[Brigadeführer|SS-Brigadeführera]] [[Eberhard Schöngarth|Eberharda Schöngartha]].
+Od 1932 w [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]] i [[Schutzstaffel|SS]]. Od 1933 w [[Gestapo]] (1935–1939 w [[Opole|Opolu]], od rozpoczęcia [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji niemieckiej ziem polskich]] w urzędzie [[Sicherheitspolizei]] i [[Sicherheitsdienst]] w [[Kraków|Krakowie]]). Od października 1939 dowódca Grenzpolizei-Kommissariat w [[Sanok]]u, po [[Ludwig Hahn|Ludwigu Hahnie]]. W 1941 członek [[Einsatzkommando zur besonderen Verwendung]] zorganizowanego i dowodzonego przez dowódcę Sicherheitspolizei i Sicherheitsdienst na [[Generalne Gubernatorstwo]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des SD'') [[Brigadeführer|SS-Brigadeführera]] [[Eberhard Schöngarth|Eberharda Schöngartha]].
 Po [[atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] i zajęciu [[Lwów|Lwowa]] przez [[Wehrmacht]] uczestniczył w [[mord profesorów lwowskich|aresztowaniach i egzekucji profesorów lwowskich]] w nocy z 3 na 4 lipca 1941. Dowódca tzw. ([[język niemiecki|niem.]]) ''Mordkommandos''. Szef [[Gestapo]] w Urzędzie [[Sicherheitspolizei]] i [[Sonderdienst]] we Lwowie (do 24 listopada 1943). Współorganizował i uczestniczył w deportacjach Żydów lwowskich do obozu zagłady w Bełżcu (1942). Nadzorował prace ''Sonderkommando 1005'' (palenie zwłok ofiar masowych egzekucji). Od października 1943 w Gestapo w [[Hamburg]]u, później w [[Reichssicherheitshauptamt|RSHA]]. Członek Sonderkommando podczas egzekucji uczestników [[Zamach 20 lipca|zamachu na Hitlera 20 lipca 1944]]. W 1945 zastępca komendanta [[Flossenbürg (KL)|obozu koncentracyjnego Flossenbürg]], gdzie przebywali m.in. uwięzieni i ostatecznie zamordowani 9 kwietnia 1945 roku, na dwa tygodnie przed wyzwoleniem obozu, uczestnicy konspiracji antyhitlerowskiej: [[Wilhelm Canaris]], [[Hans Oster]] i [[Dietrich Bonhoeffer]].
@@ Linia 22: / Linia 22: @@
 [[Kategoria:Wykonawcy mordu profesorów lwowskich]]
 [[Kategoria:Zmarli w 1959]]
-[[Członkowie Freikorpsu]]
-[[Sprawcy Zagłady Żydów]]