Ulica Głucha w Warszawie

Głucha

{{{nazwa oryginalna}}}

{{{jednostki}}}
Państwo	Polska
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
Plan
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]]
Przebieg
ul. Kamionkowska ul. Mińska
Położenie na mapie Warszawy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Ulica infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | opis zdjęcia = | miejscowość = | commons = | jednostki = | plan = | współrzędne = | poprzednie nazwy = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "sekundN", "miasto_herb", "rodzaj", "sekundE", "stopniN", "stopniE", "minutE", "państwo_flaga", "jedn1", "miasto", "minutN", "jedn1_nazwa", "zdjęcie_podpis" oraz "mapa".

Ulica Głucha w Warszawie – jedna z ulic warszawskiego osiedla Kamionek, biegnąca od ul. Kamionkowskiej do ul. Mińskiej.

Historia

Ulica Głucha powstała około roku 1900 jako ślepy zaułek ul. Kamionkowskiej, po roku 1945 została przedłużona aż do linii ul. Mińskiej. Przed rokiem 1939 wybudowano przy niej tylko dwie kamienice, z których jedną, pod nr. 3, zaprojektował znany architekt - Wacław Heppen. O dziwo, mimo stosunkowo późnego czasu budowy (1936), otrzymała ona stropy o drewnianej konstrukcji. Strona parzysta nigdy nie otrzymała zabudowy; okres powojenny nie przyniósł żadnych realizacji, toteż ulica zachowała stuprocentowo przedwojenny wygląd.

Bibliografia

• Jarosław Zieliński: Atlas Dawnej Architektury Ulic i Placów Warszawy, tom 4. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 28. ISBN 83909794-5-4.{{Cytuj książkę}} Nieznane pola: 1.