Przejdź do zawartości

Bircza: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Burmistrzowie (do 1934 roku): drobne merytoryczne
Linia 206: Linia 206:
=== Honorowi obywatele miasta Bircza ===
=== Honorowi obywatele miasta Bircza ===
* [[Aleksander Janicki von Rola]]
* [[Aleksander Janicki von Rola]]
* Henryk Janiszewski (1891, c.k. sędzia powiatowy w Birczy)
* Henryk Janiszewski (1891, c.k. sędzia powiatowy w Birczy)<ref>"Gazeta Lwowska", nr 274, 1891</ref>
* [[Stanisław von Kowalski]] (1893, generał, właściciel Birczy)
* [[Stanisław von Kowalski]] (1893, generał, właściciel Birczy)<ref>"Gazeta Lwowska", nr 248, 1893</ref>
* Włodzimierz Gudzio (1893, wieloletni dyrektor szkoły w Birczy)
* Włodzimierz Gudzio (1893, wieloletni dyrektor szkoły w Birczy)<ref>"Gazeta Lwowska", nr 248, 1893</ref>


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 23:40, 17 kwi 2013

Bircza
{{{rodzaj miejscowości}}}
{{{alt zdjęcia}}}
Państwo podkarpackie
Powiat

przemyski

Gmina

Bircza

Liczba ludności (2006)

1000

Strefa numeracyjna

(+48) 16

Kod pocztowy

37-740

Tablice rejestracyjne

RPR

SIMC
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}
Strona internetowa

Bircza (ukr. Бiрча) – wieś w Polsce (do 1934 miasto), położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim (do 21 sierpnia 1945 w powiecie dobromilskim), na Pogórzu Przemyskim; siedziba gminy Bircza.

Miejscowość składa się z kilku części: Miasto, Błonie, Żeń, Wygon, Kamienna Górka, Dwór, Targowica, Mielnicze.

Właścicielami Birczy były rodziny: Balów, Bireckich, Humnickich, Błońskich, Łuczawskich i Kowalskich. Dobry opis historyczny w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego.

Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Stupnica, dopływ Sanu oraz Korzonka koło Hiszpana .

Nazwa miejscowości

Bircza stanowi przymiotnik dzierżawczy utworzony za pomocą przyrostka *-ja od nazwy osobowej Birek[1], wywodzącej się być może od bierać, birać, por. prasłowiańskie *birati a. *bьrati – "ujmować, chwytać, zabierać"[2], a także stanowiącej zdrobnienie imienia Biernat (Bernard)[3]. Podobny źródłosłów ma nazwa dwóch miejscowoości o nazwie Biórków.

Inna etymologia węg. birka, co znaczy owca. Węgierskie pochodzenie nazwy związane jest z lokacją miejscowości na szlaku handlowym łączącym Polskę i Węgry.

Historia

Pierwsza wzmianka o Birczy pochodzi z roku 1188. W 1422 odnotowano istnienie w Birczy prawosławnego monastyru św. Onufrego[4].

W czasie zaboru austriackiego w latach 1773-1782 należała do cyrkułu samborskiego (okręg Lisko), w latach 1782-1819 do cyrkułu liskiego, następnie do cyrkułu sanockiego.

W maju 1848 powstała w Birczy dekanalna Rada Ruska, podlegająca Głównej Radzie Ruskiej. Działała do 1851.

Od 1850 do lipca 1876 była siedzibą urzędu powiatowego, podlegającego cyrkułowi sanockiemu, a włączonego 30 września 1876 do powiatu dobromilskiego. Od tego roku była siedzibą starostwa birczańskiego, o powierzchni 15 mil kwadratowych, liczącego 52 322 mieszkańców i 96 osad, w tym 91 gmin.

11 i 12 września 1939 w rejonie Birczy 11 Dywizja Piechoty pod dowództwem płk. dypl. Bronisława Prugar-Ketlinga i 24 Dywizja Piechoty, w tym 17 pułk piechoty im. „Ziemi Rzeszowskiej” pod dowództwem pułk. dypl. Beniamina Kotarby, stoczyła ciężkie walki obronne z niemiecką 2 DGór., wycofując się następnie przez Dynów pod Przemyśl.

Do 1939 gmina Bircza, powiat dobromilski, województwo lwowskie, w Birczy mieściła się siedziba sądu powiatowego wraz z ewidencją katastru podatku gruntowego, podlegał on pod sąd okręgowy w Sanoku. W latach 1940-1941 siedziba radzieckiego rejonu birczańskiego w składzie obwodu drohobyckiego, w latach 1941-1944 siedziba Landgemeinde Bircza w Landkreis Przemysl. Po wyzwoleniu do 18 sierpnia 1945 Bircza należała do województwa lwowskiego.

31 lipca 1944 miejscowość została zdobyta przez wojska radzieckie[5].

Od sierpnia 1945 stacjonował w Birczy garnizon wojskowy w sile najczęściej wzmocnionego batalionu piechoty, zmieniający się co dwa miesiące. Do 9 grudnia 1945 w Birczy stacjonowały 2 i 3 batalion 28 pp oraz batalion zbiorczy z 17 DP. Później do końca stycznia stacjonował tu 2 batalion 26 pp, następnie do 4 kwietnia 1946 2 batalion 30 pp. Następnie przez cały rok, do 4 kwietnia 1947, stacjonowały tutaj na przemian 1 i 2 batalion 28 pp, z wyjątkiem okresu od 20 lipca do 13 września 1946, kiedy garnizon tworzył oddział KBW[6].

W latach 1945-1946 miały miejsce 3 ataki UPA na Birczę (I, II i III) w których zginęło kilkudziesięciu mieszkańców Birczy, żołnierzy LWP i funkcjonariuszy MO, ORMO i UB. O tych tragicznych wydarzeniach przypomina pomnik wzniesiony dla upamiętnienia żołnierzy Wojska Polskiego, Wojska Ochrony Pogranicza, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i funkcjonariuszom Milicji Obywatelskiej, Służby Bezpieczeństwa, Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej poległym w walce z faszystowskimi bandami Ukraińskiej Powstańczej Armii w latach 1944-1947. Na tablicy pamiątkowej napisane też jest Żywi to pamiętają. Żywi dziś czuwają. Na górze pomnika widnieje biały orzeł w złotej koronie (koronę dodano w latach 90. XX wieku)[7].

Po wojnie siedziba Gromadzkiej Rady Narodowej w Birczy, a od 1973 – gminy Bircza.

 Osobny artykuł: Kalendarium historii Birczy.

Organizacja miasteczka

W centrum znajduje się rynek, przez który na ukos przechodził dawny trakt handlowy z Sanoka. Kierował się on następnie na wschód, w stronę pałacu (dawniej obronnego zamku). Przed zamkiem trakt rozdwajał się – jeden prowadził w kierunku Przemyśla, drugi na południe, w kierunku Kamiennej Górki, a potem na Węgry (trakt węgierski). Od traktu przemyskiego zaraz za zamkiem oddzielała się odnoga do Dobromila.

100 letni dąb, pomnik przyrody

Rynek jest regularny, prostokątny. Z czterech rogów rynku wychodziły cztery ulice. Od powstania miasteczka aż do 1941 istniały też w Birczy trzy etniczne dzielnice:

  • polska – wschodnia część rynku, z kościołem w centrum dzielnicy (kościół znajdował się w innym miejscu niż obecnie – na działce z wielkim dębem)
  • ruska – zachodnia i południowa część rynku, z cerkwią w centrum dzielnicy (cerkiew "na pagórku")
  • żydowska – północna część rynku (z synagogą (później dodatkowo z domem modlitwy), domem rabina i mykwą).

Handel

Widok Birczy około 1900 roku, w centrum zdjęcia widoczna Targowica
Pałac w Birczy
Herb Birczy do roku 1945

Artykułami spożywczymi i przemysłowymi handlowano na Rynku i w otaczających rynek budynkach. Wyjątkiem był handel żywcem, odbywający się na specjalnym placu poniżej miasteczka, nad rzeką, zwanym Targowicą. Od lokacji miasta w 1464 targi miejskie odbywają się w każdą środę, natomiast jarmarki od lokacji miasta do września 1939 odbywały się 2 stycznia, 23 kwietnia, 14 lipca i 14 października.

Cmentarz

Zmarłych Polaków i Rusinów chowano dawniej odpowiednio wokół kościoła lub cerkwi. Cmentarz komunalny (obecnie nazywany "Starym Cmentarzem") utworzono pod koniec XVIII wieku. Brak informacji, kiedy utworzono cmentarz żydowski (najstarsza odczytana inskrypcja z 1808).

Cmentarz komunalny ("Nowy") został utworzony w 1945.

Zabytki

Demografia

  • 1589 – 49 domów, 245 mieszkańców.
  • 1785 – 140 osób wyznania greckokatolickiego, 200 rzymskokatolickiego i 160 mojżeszowego
  • 1840 – 272 grekokatolików (brak danych o innych wyznaniach)
  • 1859 – 239 grekokatolików (jw.)
  • 1879 – 339 grekokatolików (jw.)
  • 1890 – 715 rzymskich katolików, 291 grekokatolików, 989 mojżeszowego
  • 1921 – 1929 mieszkańców i 247 domów – 1038 żydów, 590 rzymskich katolików, 297 grekokatolików
  • 1926 – 421 grekokatolików (brak danych o innych wyznaniach)
  • 1929 – 1929 mieszkańców
  • 1938 – 372 grekokatolików (jw.)
  • 1939 – 770 rzymskich katolików, 370 grekokatolików, 1150 mojżeszowego
  • 1944 – 800 Polaków i 260 Ukraińców
  • 1997 – 1127 osób
  • 2006 – 1075 osób

Burmistrzowie i sołtysi

Burmistrzowie (do 1934 roku)

  • Grzegorz Lisowski (1893)
  • Iwan Domiński
  • Ludwik Keyha (1929)

Sołtysi (po 1934 roku)

  • Józef Dmytrzak
  • Stanisław Hess
  • Wacław Segelin
  • Piotr Segelin

Wyznania

Wyznawcy prawosławia

W Birczy istniała parafia prawosławna, przypuszczalnie do roku 1692, kiedy to cała diecezja przemyska przyłączyła się do Unii. W 1956 planowano utworzyć w Birczy powtórnie parafię prawosławną[8], jednak z nieznanych przyczyn nie doszło to do skutku.

Katolicy obrządku greckiego

rzymskokatolicki kościół parafialny w Birczy

Katolicy obrządku łacińskiego

Stary kościół w Birczy

Współczesny rzymskokatolicki dekanat birczański obejmuje parafie: Bircza, Borownica, Kuźmina, Leszczawa Dolna, Lipa, Olszany, Sufczyna.

Parafia rzymskokatolicka w Birczy pw. św. Stanisława Kostki obsługuje miejscowości: Bircza, Stara Bircza, Nowa Wieś, Korzeniec, Boguszówka, Wola Korzeniecka, Łodzinka Górna, Łodzinka Dolna. Kościół filialny w Rudawce obsługuje miejscowości Rudawka i Kotów.

Wyznawcy judaizmu

Obecność Żydów odnotowano po raz pierwszy w 1570. W połowie XIX wieku rabinem w Birczy był Szmuel Szapiro, syn cadyka Elimelecha z Dynowa. W 1870 birczańska gmina wyznaniowa liczyła 528 Żydów, a w 1900 już 2063. W samej Birczy Żydzi stanowili wówczas 50,7% ogółu mieszkańców a w 1921 – 54% mieszkańców, w tym czasie mieli do dyspozycji trzy domy modlitwy – do chwili obecnej nie zachował się żaden. W okresie międzywojennym działało Stowarzyszenie Rękodzielników Żydowskich "Jad Charuzim", kasa kredytowa Gemilas Chesed oraz Korporacja Kupiecka.

W 1941 na terenie Birczy utworzone zostało getto, w którym zgromadzono ludność żydowską z całej okolicy. W lipcu 1942 na pobliskiej Kamiennej Górce stracono w egzekucjach ponad 800 mieszkańców birczańskiego getta. Resztę ludności żydowskiej wysłano do obozu zagłady Belzec. Cmentarz żydowski położony jest obok cmentarza komunalnego. Znajduje się na nim 70 nagrobków – na najstarszym zachowała się data 1808.

Świadkowie Jehowy

Miejscowy Chrześcijański Zbór Świadków Jehowy w Birczy posiada Sale Królestwa[9]

Zobacz też

Ochotnicza Straż Pożarna

W Birczy działa Ochotnicza Straż Pożarna, powstała w roku 1884. W 1890 naczelnik Ochotniczej Straży Pożarnej w Przemyślu utworzył z komend OSP w Dobromilu, Niżankowicach, Krasiczynie, Birczy i Radymnie Okręgowy Związek Straży Pożarnych w Przemyślu.

Komendanci OSP w Birczy

  • Neuman Kumasberg (1884)
  • Stanisław Szuber (1929)
  • Andrzej Atamańczuk (obecnie)

Sport

W Birczy działa klub sportowy BKS Leśnik Bircza[10], posiadający własny stadion i halę sportową.

W pobliżu stadionu znajduje się strzelnica sportowa.

W parku przy Zespole Szkół w Birczy umiejscowiona jest sala gimnastyczna.

Turystyka

Na południe od Birczy powstał Park Krajobrazowy Pogórza Przemyskiego, w przyszłości jest planowane utworzenie Turnickiego Parku Narodowego.

Piesze szlaki turystyczne

  • szlak turystyczny czerwony (Przemyśl – Sanok, 75 kilometrów długości): Przemyśl (ul. Waygarta – Oddział PTTK) – Zielonka – Wapielnica /394/ – Helicha /420/ – Rokszyce – Brylińce – Kopystańka /541 / – Łodzinka – Chomińskie – Bircza – Kamienna Górka – Leszczawa Górna – Bziana /574/ – Roztoka – Poręba /618/ – Zawadka – Rakowa – Słonny Wierch Wschód /668/ – Przysłup /658/ – Słonna /639/ – Słonny Wierch Zachód /668/ – Orli Kamień /518/ – Sanok
  • szlak turystyczny zielony (Bircza – skrzyżowanie ze szlakiem niebieskim, 19 kilometrów długości): Bircza – Łomna – Trójca – Cień/561/ – skrzyżowanie za szlakiem niebieskim przy drodze Jureczkowa – Makowa

Rowerowe szlaki turystyczne

  • Bircza – Sufczyna – Huta Brzuska – Krzeczkowa – Olszany – Krasiczyn – Przemyśl
  • Bircza – Leszczawa Dln. – Łomna – Trójca – Łodzinka – Huta Łodzińska – Krępak – Bircza
  • Bircza – Malawa – Lipa – Jawornik Ruski – Żohatyn – Dąbrówka Starzeńska – Dynów
  • Bircza – Rudawka – Kotów – Piątkowa – Iskań – Sufczyna
  • Przemyśl – Prałkowce – Zalesie – Brylińce – Cisowa – Łodzinka – Bircza

Ścieżki dydaktyczne

  • "Pomocna Woda"
  • "Kamionka"
  • "Krępak"
  • "Bobrowa Dolina"
  • "Łomna"

Stadniny

  • Stajnia Korzeniec
  • Dom Gościnny "w siodle" - Leszczawa

Znane osoby związane z miasteczkiem

  • Jan Baraś-Komski – polski malarz,
  • Hiob Borecki – prawosławny metropolita kijowski w latach 1620-1631,
  • Zofia Elżbieta Kalinowska – polski naukowiec, farmaceutka, profesor farmakognozji i toksykologii weterynaryjnej, doktor filozofii, doctor honoris causa Akademii Medycznej w Lublinie, poliglotka, społecznik.

Honorowi obywatele miasta Bircza

Zobacz też

Panoramy Birczy

  1. Rymut K., Nazwy miast Polski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław [etc.] 1987, ISBN 83-04-02436-5
  2. A. Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t.1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
  3. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
  4. Dokument Kazimierza Jagiellończyka potwierdzający nadanie Fedorowi Szeptyckiemu wsi Kanofosty z dnia 12 kwietnia 1469
  5. ВОВ-60 – Сводки
  6. E. Ginalski, E. Wysokiński – "Dziewiąta Drezdeńska", Warszawa 1984
  7. Historia Birczy
  8. Sprawozdanie z wyjazdu służbowego ks. Jana Lewiarza, AAN, UdSW, 24/750, k. 1-8
  9. Dane według raportów wyszukiwarki zborów (www.jw.org) z 24 stycznia 2013.
  10. strona klubu BKS Leśnik Bircza
  11. "Gazeta Lwowska", nr 274, 1891
  12. "Gazeta Lwowska", nr 248, 1893
  13. "Gazeta Lwowska", nr 248, 1893

Linki zewnętrzne