Claude Bernard: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Bibliografia: drobne redakcyjne |
m r2.7.2+) (Robot dodał fy:Claude Bernard |
||
| Linia 55: | Linia 55: | ||
[[fa:کلاود برنارد]] |
[[fa:کلاود برنارد]] |
||
[[fr:Claude Bernard]] |
[[fr:Claude Bernard]] |
||
[[fy:Claude Bernard]] |
|||
[[ko:클로드 베르나르]] |
[[ko:클로드 베르나르]] |
||
[[hr:Claude Bernard]] |
[[hr:Claude Bernard]] |
||
Wersja z 21:05, 21 sty 2013
Claude Bernard (ur. 12 lipca 1813, Saint-Julien koło Villefranche-sur-Saône - zm. 10 lutego 1878, Paryż) - francuski lekarz specjalizujący się w zakresie badań medycznych, fizjolog, jeden z większych francuskich naukowców.
Życie
Bernard rozpoczął studia na uniwersytecie w Lyonie. Przerwał je jednak i w wolnym czasie pisał komedie teatralne. W roku 1834 wyjechał do Paryża, aby skonsultować się z znanym krytykiem teatralnym. Ten poradził mu aby zajął się studiowaniem medycyny. W 1843 roku rzeczywiście ukończył studia i rozpoczął pracę w szpitalu ze znanym fizjologiem F. Magendie. Od 1847 jako profesor nadzwyczajny, a od 1855 jako profesor, a wcześniej był już profesorem w nowo utworzonym Wydziale Fizjologii na Sorbonie. Bernard zdawał sobie sprawę, że w medycynie brakuje zakładów eksperymentalnych i wyników, propagował eksperymenty na zwierzętach. W 1845 ożenił się z Fanny Martin, obrończynią praw zwierząt, w 1869 roku rozwiedli się. Po 1864 roku cesarz Napoleon III pozwolił mu urządzić laboratorium przy Musée National d’Historie Naturelle przy Ogrodzie Botanicznym w Paryżu. W 1868 r. został wybrany członkiem Francuskiej Akademii, po śmierci wyprawiono mu pogrzeb państwowy i pochowano na cmentarzu Père Lachaise.
Praca naukowa
Jego prace wykazały znaczenie homeostazy organizmu. Opisał rolę trzustki, ślinianek i wątroby w procesie trawienia, a także drogę przebywaną przez tlen w organizmie. Zbadał i opisał też zasady reakcji odruchowych. Opracował podstawy biochemiczne glikogenu i kurary. Pionier nakłuć IV komory mózgu. Prowadził badania wiwisekcyjne.
Celem Bernarda, jak sam twierdził, było ustanowienie stosowania naukowych metod w medycynie.
Podejście metodologiczne Claude’a Bernarda w fizjologii miało istotny wpływ na poglądy filozofów medycyny, utożsamianych ze "starszą" polską szkołą filozofii medycyny[1].
Milieu interieur to kluczowa procedura z którą jest wiązany. Stwierdził że "Niezmienność środowiska wewnętrznego jest warunkiem wolnego i samodzielnego życia". ("La fixité du milieu intérieur est la condition d'une vie libre et indépendante"). Co jest zasadniczym prawem homeostazy do dziś.
Zobacz też
- ↑ J. Zamojski, Dlaczego wciąż warto badać polską myśl filozoficzno-lekarską, (w:) Polska szkoła filozofii medycyny. Przedstawiciele i wybrane teksty źródłowe, pod redakcją Michała Musielaka i Jana Zamojskiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2010, s. 11.
Bibliografia
- Polska szkoła filozofii medycyny. Przedstawiciele i wybrane teksty źródłowe, pod redakcją Michała Musielaka i Jana Zamojskiego, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2010.
Linki zewnętrzne
