Zachar Prilepin

Zachar Prilepin
Захар Прилепин
	; Zachar Prilepin (2020)
Pełne imię i nazwisko	Jewgienij Nikołajewicz Prilepin
Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1975 ; Iljinka
Okres	od 1996
Przynależność polityczna	Partia Narodowo-Bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2020-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zachar Prilepin (ros. Захар Прилепин; ur. 7 lipca 1975 roku w Iljince koło Skopina w obwodzie riazańskim, jako Jewgienij Nikołajewicz Prilepin, ros. Евгений Николаевич Прилепин) – rosyjski dziennikarz i pisarz^[1]. Od 1996 roku jest aktywistą Partii Narodowo-Bolszewickiej. Weteran obydwu wojen czeczeńskich.

Życiorys

Urodził się 7 lipca 1975 roku we wsi Iljince w obwodzie riazańskim w rodzinie nauczyciela i pielęgniarki. Ukończył Państwowy Uniwersytet im. N. Łobaczewskiego w Niżnym Nowogrodzie. Służył jako kapitan specnazu OMON-u podczas operacji w Czeczenii w 1996 i 1999 r. Brał udział w wojnie na wschodzie Ukrainy po stronie separatystów. Był zastępcą dowódcy batalionu^[2]^[3], a po powrocie do Rosji był zapraszany w związku z tym do telewizji, dzięki czemu rozszerzył swoją popularność i rozpoznawalność^[4].

W 2020 r. zarejestrował ugrupowanie Za Prawdę, które wystawiło listy na wybory regionalne, zdobywając przy niskiej frekwencji ponad 100 tysięcy głosów i przekraczając pięcioprocentowy próg wyborczy w obwodzie riazańskim, gdzie Prilepin był liderem na jej liście^[4].

Decyzją z dnia 28 lutego 2022 r. Rada Unii Europejskiej nałożyła na Prilepina sankcje za aktywne wspieranie lub realizację działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy, a także stabilność i bezpieczeństwo na Ukrainie^[1].

6 maja 2023 r. w Niżnym Nowogrodzie przeprowadzono na niego zamach, do którego przyznał się ruch partyzancki ATESZ^[5].

Twórczość

Pierwsze utwory publikował w „Gazecie Literackiej” oraz organie Partii Narodowo-Bolszewickiej „Limonka”. Pierwszą książkę, poświęconą wojnie czeczeńskiej powieść – Patologie opublikował w 2005 roku. W 2006 roku ukazała się jego książka Sańkja. W 2007 wydana została powieść Grzech, która przyniosła Prilepinowi uznanie krytyków i nagrodę Narodowy Bestseller. Prilepin jest także autorem zbiorów opowiadań (Wojna, Rewolucja), esejów (Przyszedłem z Rosji) i wierszy. W 2010 r. wydał biografię radzieckiego pisarza Leonida Leonowa.

Dzieła

Powieści

Patologie (2005)
Sańkja (2006)
Grzech (2007)
Czarna Małpa (2011)
Klasztor (2014)

Opowiadania

Buty pełne gorącej wódki (2008)
Wojna (antologia opowiadań) (2008)
Rewolucja (antologia opowiadań) (2009)

Eseje

Przyszedłem z Rosji (2008)
Terra Tartarara (2009)

Inne

Imieniny serca. Rozmowy z rosyjską literaturą (2009)
Leonid Leonow. Jego gra była ogromna (2010)

Nagrody

Prilepin jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Rosyjskiej Nagrody Literackiej Bestseller Narodowy 2008 za powieść Grzech. Za Sańkję otrzymał nagrodę Jasnej Polany oraz tytuł najlepszej powieści obcojęzycznej w Chinach. Była ona także nominowana do nagrody Rosyjskiego Bookera i nagrody Evrika w 2006 roku.

Życie prywatne

Mieszka w Niżnym Nowogrodzie. Żonaty, ma czworo dzieci.

Przypisy

↑ ^a ^b Decyzja Rady (WPZIB) 2022/337 z dnia 28 lutego 2022 r. zmieniająca decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (CELEX: 32022D0337).
↑ Michał Kacewicz: Zachar Prilepin, znany rosyjski pisarz i „nacboł” walczy w Donbasie. Newsweek.pl. [dostęp 2020-09-21].
↑ Wojciech Pięciak: Krwawe honoraria Zachara Prilepina. TygodnikPowszechny.pl. [dostęp 2020-09-21].
↑ ^a ^b FilipF. Rudnik FilipF., RUDNIK: Prilepin – z kart powieści wprost na kartę wyborczą [online], Kultura Liberalna, 30 września 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).
↑ Kolejny zamach na ikonę „ruskiego miru”. Pisarz i propagandysta Zachar Prilepin w ciężkim stanie [online], belsat.eu [dostęp 2023-05-06] .

Linki zewnętrzne

Zachar Prilepin – strona oficjalna
Oficjalny blog Zachara Prilepina
Sańkja – strona oficjalna. sankya.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-10)].

[Celex-1] Decyzja Rady (WPZIB) 2022/337 z dnia 28 lutego 2022 r. zmieniająca decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (CELEX: 32022D0337).

[new-2] Michał Kacewicz: Zachar Prilepin, znany rosyjski pisarz i „nacboł” walczy w Donbasie. Newsweek.pl. [dostęp 2020-09-21].

[tyg-3] Wojciech Pięciak: Krwawe honoraria Zachara Prilepina. TygodnikPowszechny.pl. [dostęp 2020-09-21].

[:0-4] FilipF. Rudnik FilipF., RUDNIK: Prilepin – z kart powieści wprost na kartę wyborczą [online], Kultura Liberalna, 30 września 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).

[5] Kolejny zamach na ikonę „ruskiego miru”. Pisarz i propagandysta Zachar Prilepin w ciężkim stanie [online], belsat.eu [dostęp 2023-05-06] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]