Wojciech Eichelberger

polski psychoterapeuta

Tadeusz Wojciech Eichelberger[1] (ur. 10 czerwca 1944 w Warszawie[2]) – polski psycholog, psychoterapeuta, pisarz.

Wojciech Eichelberger
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Tadeusz Wojciech Eichelberger

Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1944
Warszawa

Zawód, zajęcie

psycholog, psychoterapeuta, pisarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Absolwent Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. W 1968 ukończył studia na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[1].

Po studiach przez trzy lata pracował w placówkach lecznictwa psychiatrycznego, m.in. w eksperymentalnym Oddziale Leczenia Odwykowego. W 1970 podjął kilkuletnie studia doktoranckie w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, zakończone absolutorium. W latach 1972–1973 uczestniczył w przygotowaniach do programu środowiskowej terapii schizofrenii Synapsis, a w 1973 współtworzył nowatorski Oddział Terapii i Rozwoju Osobowości OTIRO, w którym pracował do 1978. W 1978 współzałożyciel Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie, pierwszej w Polsce placówki psychoterapii, treningu i szkolenia. Stypendysta Instytutu Psychoterapii Gestalt w Los Angeles (1976) i Zen Center of Rochester (1980).

Współtwórca i dyrektor Instytutu Psychoimmunologii (IPSI) założonego w 2004 w Warszawie. W swoich projektach szkoleniowych i terapeutycznych odwołuje się do koncepcji terapii integralnej, która oprócz psychiki bierze pod uwagę ciało, energię i duchowość człowieka.

W latach 1980–1981 pracownik i działacz ruchu Oświaty Niezależnej. W latach 1981–1985 współzałożyciel i działacz podziemnego Komitetu Oporu Społecznego i członek redakcji pisma KOS[3].

W 2003 został zawieszony na okres jednego roku w prawach członka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego za naruszenie Kodeksu Etyczno-Zawodowego Psychologa[4].

Autor książek i artykułów z dziedziny psychologii. Jest autorem felietonów i esejów m.in. w „Zwierciadle”, „Twoim Stylu”, „Wysokich Obcasach”, „Gazecie Wyborczej”, „Charakterach”, „Polityce”, „Więzi”, „Życiu Duchowym” i „Pulsie Biznesu”.

Współpracował przy tworzeniu programów telewizyjnych popularyzujących wiedzę psychologiczną, m.in. prowadził w latach 1997–1999 program Okna w TVP2, oraz takie programy jak Być tutaj, Nocny Stróż.

W 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Życie prywatne

edytuj

Z byłą żoną, Joanną Eichelberger, córką Ludwika Borawskiego, ma dwóch dorosłych synów. Buddysta zen od 1976. Mieszka w Warszawie.

Interesuje się żeglarstwem, końmi, górami, nartami i sportami walki. Ulubione lektury Eichelbergera to Winnetou Karola Maya i Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusza Dołęgi-Mostowicza.

Poglądy

edytuj

Jest autorem wielu felietonów i książek, w których krytycznie wypowiada się na temat społeczeństwa konsumpcyjnego.

Twórczość

edytuj

Programy/warsztaty on-line

  • Pokochajswojecialo.pl
  • StrefaMindfulness.pl
  • 8razyO.pl
  • SuperKreatywnosc.pl
  • Samodzielnerodzicelstwo.pl

Zbiory felietonów i rozmów

edytuj
  • Kaci i kastraci
  • Być tutaj
  • Ciałko
  • Jak wychować szczęśliwe dzieci
  • Królewicz Śnieżek. Baśniowe stereotypy płci
  • Krótko mówiąc – wydawnictwo Drzewo Babel
  • Zatrzymaj się

Autor książek

edytuj
  • Elementarz Wojciecha Eichelbergera dla kobiety i mężczyzny
  • Kobieta bez winy i wstydu (Wydawnictwo Drzewo Babel)
  • O co pytają dzieci? O miłości i wychowaniu (Wydawnictwo Iskry)
  • Pomóż sobie, daj światu odetchnąć (Wydawnictwo Drzewo Babel)
  • Superwizja
  • Zdradzony przez ojca (Wydawnictwo Drzewo Babel)

Współautor książek

edytuj
  • Alchemia Alchemika (współautor: Wojciech Szczawiński) (Wydawnictwo Drzewo Babel)
  • Życie w micie, czyli jak nie trafić do raju na niby i odnaleźć harmonię ze światem (współautor: Beata Pawłowicz) (Wydawnictwo Zwierciadło)
  • Quest (współautorzy: François Nail, Pierre Forthomme)
  • Sny które budzą (współautor: Tomasz Jastrun) (Wydawnictwo Zwierciadło)
  • Co z tym światem? (współautor: Renata Arendt-Dziurdzikowska) (Wydawnictwo IPSI Press)
  • Patchworkowe rodziny. Jak w nich żyć (współautor: Alina Gutek) (Wydawnictwo Zwierciadło)
  • Życie w micie (współautor: Beata Pawłowicz) (Wydawnictwo Zwierciadło)
  • Dobra miłość. Co robić, by nasze dzieci miały udane życie (współautorzy: Andrzej Samson, Anna Sosnowska)
  • Dobre rozmowy. Które powinny odbyć się w każdym domu (współautorzy: Andrzej Samson, Anna Jasińska)
  • Bajka to życie albo z jakiej jesteś bajki (współautorka: Agnieszka Suchowierska)
  • Bajki na opak (współautorka: Agnieszka Suchowierska) (Wydawnictwo Czarna Owca)
  • Być lekarzem, być pacjentem. Rozmowy o psychologii relacji (współautorka: Irena Stanisławska)
  • Męskie pół świata (współautor: Tomasz Jastrun)
  • Mężczyzna też człowiek (współautorka: Renata Arendt-Dziurdzikowska) (Wydawnictwo Drzewo Babel)
  • Siedem boskich pomyłek (współautorka: Renata Arendt-Dziurdzikowska) (Wydawnictwo Drzewo Babel)
  • W poszukiwaniu mistrzów życia. Rozmowy o duchowości (współautorzy: Tadeusz Bartoś, Wojciech Szczawiński)

Zapis wypowiedzi uczestników terapii grupy treningowej Laboratorium Psychoedukacji prowadzonej przez Wojciecha Eichelbergera został utrwalony w filmie dokumentalnym Daj mi to Andrzeja Titkowa z 1988 roku[6].

Przypisy

edytuj
  1. a b Absolwenci studiów dziennych (nr 398 na liście). psych.uw.edu.pl. [dostęp 2013-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].
  2. Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-1989. Tom 3, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2006.
  3. Pleskot, Patryk, 1980-, Prawo i bezprawie: Komitet Helsiński w Polsce (1982-1990), Warszawa, ISBN 978-83-8098-167-6, OCLC 1028980062 [dostęp 2018-08-05].
  4. Orzeczenie sądu koleżeńskiego w sprawie W. Eichelbergera, terapeuci.pl, 15 marca 2005 [dostęp 2 czerwca 2015].
  5. M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1076.
  6. Daj mi to – Andrzej Titkow [online], 35mm.online [dostęp 2022-07-26].

Linki zewnętrzne

edytuj