Sylwester Drączkowski
Sylwester Drączkowski (ur. 31 grudnia 1890 w Kryłowie, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13–14 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1938 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 31 grudnia 1890 r. w Kryłowie, w ówczesnym powiecie hrubieszowskim guberni lubelskiej, w rodzinie Aleksandra i Anny z Wieszczków[1]. Ukończył gimnazjum filologiczne w Lublinie. W 1911 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, należał do „Sokoła” w Chicago.
Z chwilą formowania polskich oddziałów ochotniczych w USA wstąpił do 3 batalionu i wyjechał do Francji. Tam skierowany do 3 pułku strzelców polskich. W 1919 r. walczył na froncie polsko-bolszewickim.
W czasie pokoju dowodził 8 kompanią 45 pułku piechoty w Równem. W latach 1921–1925 był II oficerem sztabu 13 Kresowej Dywizja Piechoty, a w latach 1925–1927 referentem Oddziału II Sztabu Generalnego. Od 1927 ponownie w 45 pp. 19 marca 1928 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1928 i 274. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2][3]. W grudniu 1932 został przeniesiony do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 3 w Nisku[4][5][6]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Był to tzw. „awans emerytalny”, związany z przeniesieniem w stan spoczynku[7]. W 1939 jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Katowice[8]. Został przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V i był „przewidziany do użycia w czasie wojny”[8].
23 września 1939, po agresji ZSRR na Polskę, dostał się do niewoli sowieckiej i został przetransportowany pociągiem z Kowla do Zdołbunowa[8]. W październiku przebywał w obozie jenieckim NKWD w Putywlu, a w listopadzie 1939 został przeniesiony do obozu jenieckiego w Kozielsku[8]. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[8]. 13 lub 14 kwietnia 1940 zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany[8] w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[9][10]. W Lesie Katyńskim prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[11][12]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców[13] pod numerem 698[14][1] – dosł. określony jako Drążkowski Sylvester[15][16]. Przy jego zwłokach odnaleziono: świad. szczep. w Kozielsku, krzyż Virtuti Militari oraz medalik[16][17]. Figuruje na liście wywózkowej 025/1 z 9 kwietnia 1940[1] oraz na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0698[16].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[18][19][20]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[21][22][23].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5647 – 27 września 1922[24]
- Krzyż Walecznych[1]
- Złoty Krzyż Zasługi – 25 maja 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”[25]
- Medal Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[26]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[27]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 115.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928, s. 53.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 757.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 418.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 68.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 65.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 29–31.
- ↑ a b c d e f Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 314.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-12-10] (pol.).
- ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia [online], www.polskieradio.pl [dostęp 2025-01-04] (pol.).
- ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” [dostęp 2024-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2024-12-06].
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2025-01-07].
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 184 [dostęp 2025-01-07] (niem.).
- ↑ a b c Mariusz Olczak (red.), Katyń. Listy ekshumacyjne i dokumenty Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża 1943–1944., koszalin.ap.gov.pl, s. 190, ISBN 83-89986-91-4 [dostęp 2025-01-07] (pol.).
- ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (44 (330)), pbc.uw.edu.pl, 30 października 1948, s. 4 [dostęp 2025-01-06] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 12 [dostęp 2025-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 803.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości..
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.