Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacja Skautingu Europejskiego
Stowarzyszenie Harcerstwa Katolickiego „Zawisza” Federacja Skautingu Europejskiego – organizacja harcerska nawiązująca do skautingu katolickiego ojca Sevina, jezuity, oraz działalności instruktora harcerstwa przedwojennego hm. RP Stanisława Sedlaczka, działająca w Polsce. Od 1995 jest członkiem Międzynarodowego Związku Przewodniczek i Skautów Europy – Federacji Skautingu Europejskiego. Od połowy 2009 używa również nazwy „Skauci Europy”[1]. Organizacja według stanu na rok 2023 liczy 7089 członków[2].
| Data powstania | |
|---|---|
| Liczebność |
7089 |
| Zasięg działalności | |
| Siedziba |
03-664 Warszawa ul. Gibraltarska 4 |
| Członkostwo | |
| Władze | |
| Przewodniczący | |
| Naczelnicy | |
| Strona internetowa | |
Historia
edytuj- 1972 – hm. Michał Bobrzyński zakłada szczep „Zawisza” przy zakładzie dla głuchoniemych w Lublinie. Pracuje w nim stosując metodę nawiązującą do harcerstwa przedwojennego, przywraca stare stopnie, nawiązuje współpracę z Kościołem rzymskokatolickim.
- 1980 – władze ZHP rozwiązują szczep
- 25 kwietnia 1981 – „Zawisza” opuszcza ZHP inicjując Niezależny Ruch Harcerski
- 28 lutego 1982 – powstanie Harcerskiej Służby Liturgicznej (później używano nazwy Harcerski Ruch Liturgiczny)
- 2 grudnia 1989 – Sejmik Założycielski Stowarzyszenia Harcerstwa Katolickiego „Zawisza”
- 10 kwietnia 1990 – sądowa rejestracja Stowarzyszenia
- 1994 – odbywa się Eurojam w Viterbo we Włoszech, w którym biorą udział szefowie i szefowe SHK „Zawisza”
- 1995 – Stowarzyszenie wstępuje do FSE
- 2003 – SHK-Z FSE organizuje Eurojam w Polsce, w miejscowości Żelazko koło Kluczy i Ogrodzieńca
- 2007 – SHK-Z FSE organizuje Euromoot, wędrówkę wędrowników i przewodniczek z FSE z Lewoczy na Słowacji do Częstochowy
- 2014 – SHK-Z FSE współorganizuje i bierze udział w Eurojamie we Francji, w miejscowości Saint-Evroult-Notre-Dame-du-Bois w Normandii.
Metodyka
edytujSHK „Zawisza” realizuje działalność wychowawczo-oświatową w oparciu o tradycyjną metodę skautową opracowaną przez Roberta Baden-Powella, a następnie uściśloną przez o. Sevin i Stanisława Sedlaczka. Zajęcia odbywają się osobno w nurcie męskim i żeńskim, rozwinięty jest system zastępowy.
Cele
edytujWychowanie opiera się na pięciu celach skautingu europejskiego:
- Rozwój fizyczny
- Kształtowanie zmysłu praktycznego
- Kształtowanie charakteru
- Kształtowanie odruchu służby
- Odkrywanie Boga
Prawo harcerskie
edytujPoniżej zamieszczona została wersja męska Prawa Harcerskiego SHK, wersja żeńska różni się zamianą każdego 'harcerz' na 'harcerka' oraz końcówkami fleksyjnymi rodzaju żeńskiego, treść 8. punktu Prawa w wersji żeńskiej brzmi „Harcerka panuje nad sobą, uśmiecha się i śpiewa w kłopotach” oraz treść 5. punktu: „Harcerka jest uprzejma i szlachetna”.
- Harcerz dba o swój honor, aby zasłużyć na zaufanie.
- Harcerz jest lojalny wobec swojego kraju, rodziców, przełożonych i podwładnych.
- Harcerz jest powołany do służby bliźniemu i jego zbawieniu.
- Harcerz jest przyjacielem wszystkich i bratem dla każdego innego Harcerza.
- Harcerz jest uprzejmy i rycerski.
- Harcerz widzi w przyrodzie dzieło Boże, szanuje rośliny i zwierzęta.
- Harcerz jest karny, każde zadanie wykonuje sumiennie do końca.
- Harcerz jest panem samego siebie, uśmiecha się i śpiewa w kłopotach.
- Harcerz jest gospodarny i troszczy się o dobro innych.
- Harcerz jest czysty w myśli, mowie i uczynkach.
Przyrzeczenie Harcerskie
edytujPrzyrzeczenie składa się po około pół roku od momentu złożenia przysięgi wierności. Nie pełni ono funkcji nagrody za zasługi, a raczej jest ostateczną deklaracją chęci przynależności do ruchu i otwarciem drogi do zdobywania stopni. Po złożeniu Przyrzeczenia otrzymuje się metalowy krzyż FSE noszony na berecie nad lewą skronią.
Na mój honor, z Łaską Bożą, przyrzekam całym życiem służyć Bogu, Kościołowi, mojej Ojczyźnie i Europie chrześcijańskiej, nieść w każdej potrzebie pomoc bliźnim i przestrzegać Prawa Harcerskiego[3].
Mundur
edytuj- koszula beżowa (harcerze i wędrownicy) albo błękitna (harcerki, przewodniczki i wilczki)
- granatowe spodnie sztruksowe długie lub krótkie (nurt męski), spódnica koloru granatowego (nurt żeński)
- granatowy sweter z naszywkami jak na koszuli
- naszywki:
- granatowa plakietka z nazwą szczepu oraz herb chorągwi na prawym ramieniu
- granatowa plakietka z nazwą SKAUCI EUROPY oraz skrótem SHK „Zawisza” FSE nad prawą kieszenią
- polska flaga nad plakietką Stowarzyszenia
- krzyż FSE na lewej kieszeni (kolor tła identyczny jak kolor munduru)
- oznaki sprawności fachowych na prawym ramieniu pod herbem chorągwi
- harcerki i harcerze: na lewym ramieniu tasiemki zastępu (w kolorach zastępu)
- harcerki i harcerze: na lewym ramieniu pod tasiemkami zastępu połówka kwiatu lilii zielona (stopień wywiadowcy/tropicielki) lub czerwona (stopień ćwika/pionierki) z dewizą „Semper Parati”, oznaczająca zdobyty stopień
- harcerki i harcerze: oznaczenia funkcji w zastępie przyszyte nad polską flagą
- wilczki: na lewym ramieniu naszywka wilka w kolorze swojej szóstki
- wilczki: naszywka z wilkiem na środku beretu, po obu stronach naszywki zdobyte gwiazdki
- harcerki i harcerze: metalowe oznaki sprawności mistrzowskich noszone po lewej stronie koszuli i swetra nad kieszenią
- chusta w kolorach szczepu
- pasek skórzany z metalową klamrą FSE
- granatowy beret
- metalowy krzyż symbolizujący złożenie Przyrzeczenia przyczepiany do beretu nad lewą skronią (nie dotyczy wilczków)
- półbuty lub trapery
- białe lub granatowe podkolanówki
Gałęzie
edytujPraca wychowawcza w SHK „Zawisza” zorganizowana jest w trzech gałęziach:
- żółta – wilczki (9 – 12 lat)
- zielona – harcerki i harcerze (12 – 17 lat)
- czerwona – wędrownicy i przewodniczki (powyżej 17 lat)
Stopnie
edytuj- męskie
- gałąź zielona
- ochotnik
- harcerz po Przyrzeczeniu
- wywiadowca
- ćwik
- gałąź czerwona
- Eligo Viam (po złożeniu listu z wyborami drogi)
- Harcerz Orli (po podjęciu służby w szczepie, np. jako drużynowy i odbyciu próby szlaku)
- Harcerz Rzeczypospolitej (po obrzędzie wymarszu wędrownika)
- gałąź zielona
- żeńskie
- gałąź zielona
- gałąź czerwona
- samarytanka
- wędrowniczka (po podjęciu służby w szczepie, np. jako drużynowa)
- Harcerka Rzeczypospolitej (po obrzędzie FIAT)
Oznaki Stowarzyszenia
edytujOznakami Stowarzyszenia są:
- Lilijka Zawiszacka (inna niż tradycyjna lilijka harcerska) z tarczą herbową, na której umieszczony jest krzyż z literą „V” w podstawie. Treścią tej oznaki są słowa „Veritas Vincit” – „Prawda zwycięża”,
- ośmioramienny czerwony krzyż opactwa Morimond (powszechnie nazywany krzyżem zakonu szpitalników św. Jana Jerozolimskiego), z umieszczoną na przecięciu ramion złotą lilią – symbolizującą skauting.
Władze
edytuj- Sejmik SHK-Z
- Rada Naczelna SHK-Z
- Zarząd SHK-Z
- Przewodniczący Stowarzyszenia
- Naczelnik Harcerzy
- Naczelniczka Harcerek
Organizacja
edytujJednostki terenowe:
- szczepy (składa się z gromady wilczków, drużyny harcerek lub harcerzy)
- hufce
- chorągwie (połączenie kilku hufców)
- szczebel krajowy (Ekipy Krajowe powoływane oddzielnie przez Naczelnika Harcerzy i Naczelniczkę Harcerek do pomocy w ich zadaniach oraz władze naczelne)
Podstawowe jednostki organizacyjne:
- gromada wilczków
- drużyna harcerzy lub harcerek
- samodzielne zastępy (samodzielny zastęp można utworzyć jedynie w przypadku, gdy w danej miejscowości nie jest możliwe utworzenie pełnej drużyny lub szczepu; opiekę nad nim sprawuje członek czynny wyspecjalizowany w kierowaniu samodzielnymi zastępami lub szczepowy (szczepowa) najbliższego szczepu)
- krąg wędrowników lub ognisko przewodniczek
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Skauci Europy – nowa naszywka. 2009-06-17. [dostęp 2013-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)]. (pol.).
- ↑ Joanna Skowrońska, Spis powszechny za rok 2021 [online], Skauci Europy, 20 stycznia 2022 [dostęp 2021-01-20] (pol.).
- ↑ Treść przyrzeczenia na stronie SHK-Z FSE
Bibliografia
edytuj- Tomasz Podkowiński. Od Ruchu Zawiszackiego do Skautów Europy. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. 5-6, s. 72-77, maj-czerwiec 2010. [dostęp 2012-12-30].