Siarczan amonu

Siarczan amonu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	siarczan diamonu
addyt.	tetraoksydosiarczan(2−) amonu
	Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.	siarczan amonu
Stocka	siarczan(VI) amonu
inne	daw. siarczan amonowy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	(NH; 4); 2SO; 4
Masa molowa	132,14 g/mol
Wygląd	bezbarwne kryształy lub białe lub prawie białe granulki
	Identyfikacja
Numer CAS	7783-20-2
PubChem	24538
SMILES
	[O-]S([O-])(=O)=O.[NH4+].[NH4+]
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	76,4 g/100 g
	w innych rozpuszczalnikach
	nierozpuszczalny w acetonie i etanolu
Temperatura rozkładu	280 °C
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS.
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 0 0
	Podobne związki
Podobne związki	azotan amonu
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Siarczan amonu, nazwa Stocka: siarczan(VI) amonu, (NH
4)
2SO
4 – nieorganiczny związek chemiczny, sól amonowa kwasu siarkowego. Dobrze rozpuszcza się w wodzie^[2].

Otrzymywanie

Siarczan amonu jest otrzymywany przez rozpuszczanie amoniaku w kwasie siarkowym^[5]:

2NH
3 + H
2SO
4 → (NH
4)
2SO
4

Można go też otrzymywać z zawiesiny gipsu poprzez reakcję z amoniakiem i dwutlenkiem węgla, w wyniku czego powstaje też osad węglanu wapnia^[5]:

CaSO
4 + H
2O + CO
2 + 2NH
3 → (NH
4)
2SO
4 + CaCO
3↓

Po jego odfiltrowaniu roztwór siarczanu amonu odparowuje się.

Zastosowanie

Dawniej frakcje białek, które wytrącają się z roztworu pod wpływem 50% siarczanu amonu, nazywano globulinami, a białka pozostające w tych warunkach w roztworze – albuminami.

Przypisy

↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ ^a ^b ^c ^d CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-48, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
↑ Ammonium sulfate, NF Grade [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 26 lipca 2021, numer katalogowy: RES1427A-A7 [dostęp 2022-10-16] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ Ammonium sulfate, NF Grade [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, numer katalogowy: RES1427A-A7 [dostęp 2018-03-28] (ang.). (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Karl-HeinzK.H. Zapp Karl-HeinzK.H. i inni, Ammonium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, [cop. 2012], DOI: 10.1002/14356007.a02_243 (ang.).

[FPX-1] Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

[CRC88-2] CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-48, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).

[3] Ammonium sulfate, NF Grade [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 26 lipca 2021, numer katalogowy: RES1427A-A7 [dostęp 2022-10-16] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[4] Ammonium sulfate, NF Grade [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, numer katalogowy: RES1427A-A7 [dostęp 2018-03-28] (ang.). (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[Ullmann-5] Karl-HeinzK.H. Zapp Karl-HeinzK.H. i inni, Ammonium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, [cop. 2012], DOI: 10.1002/14356007.a02_243 (ang.).

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]