Kazimierz Towpik

polski inżynier

Kazimierz Andrzej Towpik (ur. 3 września 1938 w Cieszynie) – polski naukowiec, profesor nauk technicznych specjalizujący się w infrastrukturze transportu.

Kazimierz Andrzej Towpik
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

3 września 1938
Cieszyn

Profesor doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: transport, budownictwo
Alma Mater

Politechnika Warszawska (1963)

Doktorat

1972 – nauki techniczne
Politechnika Krakowskia

Habilitacja

1983 – nauki techniczne
Politechnika Poznańska

Profesura

2007

Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

od 1963 r.

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys

edytuj

Urodził się 3 września 1938 w Cieszynie, od 1939 mieszka w Warszawie, gdzie w 1944 przeżył powstanie. W 1956 ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1]. Studia odbył na Wydziale Komunikacji Politechniki Warszawskiej, uzyskując w 1963 dyplom magistra inżyniera komunikacji.

W latach 1963–1968 pracował jako asystent w Katedrze Dróg Żelaznych Wydziału Komunikacji Politechniki Warszawskiej, a następnie od połowy 1968 do 1998 w Centralnym Ośrodku Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa (obecnie Instytut Kolejnictwa), kolejno na stanowiskach starszego asystenta, adiunkta, kierownika pracowni oraz kierownika zakładu. W 1972 uzyskał stopień doktora nauk technicznych na Politechnice Krakowskiej, a w 1983 stopień doktora habilitowanego na Politechnice Poznańskiej. W 2007 otrzymał tytuł profesora. Jest profesorem w dyscyplinie transport i budownictwo, w specjalności infrastruktura transportu kolejowego, drogi kolejowe, diagnostyka, budowa i utrzymanie nawierzchni kolejowej. W latach 1984–1987 oraz 1993–97 prowadził zajęcia dydaktyczne w Politechnice Radomskiej. W latach 1989–1991 pracował w Instytucie Badań Kolejowych (ORE/ERRI) w Holandii, a następnie w Komisji oraz Podkomisjach Międzynarodowego Związku Kolejowego (UIC), jako przedstawiciel polskich kolei. Przez wiele lat, jako ekspert uczestniczył w badaniach prowadzonych przez kilka Komitetów Rzeczoznawców i Grup Roboczych ERRI na zlecenie UIC. W 1998 podjął pracę na Wydziale Transportu Politechniki Warszawskiej, gdzie w latach 1999–2006 kierował Zakładem Infrastruktury Transportu.

Od 2008 pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego w Międzynarodowej Wyższej Szkole Logistyki i Transportu we Wrocławiu. Od 1964 r. jest żonaty, ma jedną córkę. Zainteresowania: muzyka poważna i ogród[2].

Stanowiska

edytuj
  • Asystent i starszy asystent w Katedrze Dróg Żelaznych Wydziału Komunikacji Politechniki Warszawskiej (w latach 1963–1967)
  • Starszy asystent, adiunkt, docent, profesor nadzwyczajny i Kierownik Pracowni oraz Zakładu w Centralnym Ośrodku Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa (obecnie Instytutu Kolejnictwa) (w latach 1968–1997)
  • Profesor nadzwyczajny Politechniki Radomskiej na Wydziale Transportu w Instytucie Systemów Transportowych i Eksploatacji Taboru Kolejowego
  • Radca techniczny w Instytucie Badań Kolejowych (ERRI) w Utrechcie (Holandia) (w latach 1987–1991)
  • Dyrektor Zarządzający Komisji UIC „Urządzenia Stałe” oraz przedstawiciel PKP w Podkomisji UIC (w latach 1992–1993)
  • Kierownik Zakładu Infrastruktury Transportu na Wydziale Transportu Politechniki Warszawskiej (w latach 1999–2006)
  • Profesor zwyczajny w Międzynarodowej Wyższej Szkole Logistyki i Transportu we Wrocławiu (od roku 2008)
  • Z-ca Kierownika Projektu w 6 Programie Ramowym Unii Europejskiej[2]

Członkostwa

edytuj
  • Członek Sekcji Inżynierii Komunikacyjnej Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN od 1984 do chwili obecnej
  • Członek kilku Komitetów Rzeczoznawców i Grup Roboczych Instytutu Badań Kolejowych UIC w Utrechcie (w latach 1972–2003)
  • Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji RP (od 1969 r.)
  • Członek Rady Naukowej PKP „Duże prędkości” (od 2007 r.)[2]

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

edytuj
  • Dwukrotnie Srebrny Krzyż Zasługi (1976, 1998)
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej (2008)
  • Wyróżnienia i dyplomy Ministra Komunikacji (1970-1987)
  • Nagroda Zespołowa Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki za współautorstwo podręcznika akademickiego (1987)
  • Nagroda indywidualna Rektora PW za osiągnięcia naukowe oraz nagroda zespołowa II stopnia za osiągnięcia dydaktyczne (2006)
  • Nagroda Ministra Infrastruktury za najlepszą książkę o tematyce transportowej w roku akademickim 2006/2007
  • Dyplom uznania Prezesa Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji za kierowanie pracą magisterską nagrodzoną przez Ministra Infrastruktury w 2005 roku[2]

Ważne publikacje

edytuj

Autor i współautor ponad 100 publikacji naukowych oraz 10 książek i skryptów. Ważniejsze pozycje:

  • Ocena podparcia toru kolejowego na podstawie tłumienia wymuszonych drgań podkładów. Archiwum Inżynierii Lądowej, Tom XXVI, Zeszyt 3, Warszawa 1980
  • Experimental and numerical analysis of residual stresses in switch blades (Doświadczalna i numeryczna analiza naprężeń własnych w iglicach rozjazdowych), Archives of Civil Engineering L, 2, Warszawa 2004, L. Kwaśniewski, P. Kowalczyk
  • Variability of stress and longitudinal force distributed in continuous welded rail tracks (Zmienność naprężeń i sił podłużnych wzdłuż toru bezstykowego) Archives of Civil Engineering L, 4, Warszawa 2006
  • Infrastruktura transportu kolejowego. Skrypt akademicki. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2004,
  • Infrastruktura drogi kolejowej. Obciążenia i trwałość nawierzchni kolejowej, Monografia, Biblioteka Problemów Eksploatacji, ITE, Warszawa – Radom 2006
  • Koleje dużych prędkości – infrastruktura drogi kolejowej. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2012[2]

Przypisy

edytuj
  1. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1956. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-08].
  2. a b c d e Kazimierz Andrzej Towpik – biogram. Centrum Informatyzacji Politechniki Warszawskiej. [dostęp 2015-12-07].

Bibliografia

edytuj