Inozyna

Inozyna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	9-β-D-rybofuranozylo-1,9-dihydro-6H-puryn-6-on
	Inne nazwy i oznaczenia
	9-β-D-rybofuranozylohipoksantyna
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C10H12N4O5
Masa molowa	268,23 g/mol
Wygląd	biały proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	58-63-9
PubChem	6021
DrugBank	DB04335
SMILES
	C1=NC(=O)C2=C(N1)N(C=N2)C3C(C(C(O3)CO)O)O
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	21 g/l; 15,8 g/l (20 °C)
Temperatura topnienia	218–226 °C (rozkład)
logP	-2,10
Kwasowość (pKa)	8,6
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według europejskich kryteriów; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	NFPA 704
Na podstawie; podanego źródła	0 0 0
Numer RTECS	NM7460000
Dawka śmiertelna	LD50 2,9 g/kg (szczur, dootrzewnowo)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	D06 BB05; G01 AX02; S01 XA10
Farmakokinetyka
Metabolizm	wątrobowy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Inozyna (łac. Inosinum) – organiczny związek chemiczny, nukleozyd purynowy zawierający hipoksantynę jako zasadę azotową. Stanowi prekursor w biosyntezie AMP i GMP.

W dużym stężeniu naturalnie występuje w mięsie ryb^[5]. W organizmie człowieka powstaje jako metabolit pośredni puryn, rozkładając się dalej głównie do kwasu moczowego^[6].

Wpływa na aktywność limfocytów, zwiększając ich aktywność przeciwwirusową. W postaci kompleksu z kwasem 4-acetamidobenzoesowym i 1-dimetyloamino-2-propanolem (tzw. pranobeks inozyny) stosowana jest jako lek przeciwwirusowy, np. przeciw wirusom Herpes simplex typu I lub II i Varicella zoster^[6].

W badaniach klinicznych wykazuje również działanie antydepresyjne i neurostymulujące^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Inozyna. ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).^{[niewiarygodne źródło?]}
↑ ^a ^b Inosine (nr 57470) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
↑ ^a ^b Inosine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2013-03-17] (ang.).
↑ Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
↑ ^a ^b Junko Muto, Hosung Lee, Hyunjin Lee, Akemi Uwaya i inni. Oral administration of inosine produces antidepressant-like effects in mice. „Scientific Reports”. 4 (art. nr 4199), 2014. DOI: 10.1038/srep04199. PMID: 24569499. PMCID: PMC3935199.
↑ ^a ^b Inozyny pranobeks (inosine pranobex). [w:] Medycyna praktyczna dla lekarzy [on-line]. bazalekow.mp.pl. [dostęp 2015-09-08].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[AKRON-1] Inozyna. ^{[martwy link]} The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2013-03-17]. (ang.).^{[niewiarygodne źródło?]}

[SA-2] Inosine (nr 57470) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.

[CID-3] Inosine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2013-03-17] (ang.).

[FPX-4] Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .

[Muto-5] Junko Muto, Hosung Lee, Hyunjin Lee, Akemi Uwaya i inni. Oral administration of inosine produces antidepressant-like effects in mice. „Scientific Reports”. 4 (art. nr 4199), 2014. DOI: 10.1038/srep04199. PMID: 24569499. PMCID: PMC3935199.

[baza-6] Inozyny pranobeks (inosine pranobex). [w:] Medycyna praktyczna dla lekarzy [on-line]. bazalekow.mp.pl. [dostęp 2015-09-08].

[1]

[3]

[2]

[4]

[5]

[6]