Igor Spasski

naukowiec

Igor Dmitrijewicz Spasski (ros. Игорь Дмитриевич Спасский, ur. 2 sierpnia 1926 w Bogorodsku (obecnie Nogińsk) w obwodzie moskiewskim, zm. 3 września 2024 w Petersburgu[1]) – radziecki naukowiec i inżynier, projektant łodzi podwodnych[potrzebny przypis].

Igor Spasski
Игорь Спасский
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1926
Bogorodsk (Nogińsk)

Data i miejsce śmierci

3 września 2024
Petersburg

Zawód, zajęcie

naukowiec, inżynier

Odznaczenia
Państwowa Nagroda Federacji Rosyjskiej w dziedzinie nauki i techniki Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order HonoruOrder Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za zasługi bojowe”

Życiorys

edytuj

W 1949 ukończył Wyższą Wojskowo-Morską Szkołę Inżynieryjną im. Dzierżyńskiego i rozpoczął służbę we Marynarce Wojennej ZSRR; od października 1949 służył na krążowniku Frunze w Mikołajowie. W 1950 został odkomenderowany do pracy w przemyśle okrętowym z pozostawieniem w kadrach marynarki (w 1955 został zwolniony do rezerwy w stopniu starszego porucznika inżyniera). Od 1950 pracował w Specjalnym Biurze Konstruktorskim-143 (OKB-143), brał udział w stworzeniu doświadczonej łodzi podwodnej z parowo-gazowym napędem turbinowym[potrzebny przypis]. Od 1953 roku pracował w Centralnym Biurze Konstruktorskim-19 (CKB-18) jako inżynier-konstruktor, od 1954 kierownik sektora, a od 1956 zastępca głównego konstruktora atomowej łodzi podwodnej[potrzebny przypis][2]. Od 1968 roku był głównym inżynierem, a w 1974 roku stanął na czele leningradzkiego biura projektowo-montażowego Rubin (KB-18; obecnie SA Centralne Konstrukcyjne Biuro Morskiej Techniki "Rubin"), początkowo jako główny konstruktor, a od 1983 konstruktor generalny; na tym stanowisku pozostawał do końca 2006.

Wniósł zasadniczy wkład w stworzenie morskiego potencjału rakietowo-atomowego ZSRR i Rosji. Opracował szereg fundamentalnych zasad obejmujących zarówno wysoką wydajność, jak i bezpieczeństwo eksploatacji łodzi podwodnych[potrzebny przypis] i ich atomowych urządzeń energetycznych. Brał udział w budowie ponad dwustu łodzi podwodnych[potrzebny przypis] (w tym 96 atomowych czterech generacji. Jednym z ważniejszych okrętów podwodnych zbudowanych pod jego kierunkiem był K-141 Kursk z projektu 949 typu Oscar II. Po katastrofie okrętu Kursk 12 sierpnia 2000 nadzorował prace nad rozcięciem i podniesieniem wraku.

Był członkiem Komitetu Wykonawczego Rady Miejskiej Leningradu i deputowanym ludowym ZSRR. W 1978 otrzymał stopień doktora nauk technicznych, a w 1984 tytuł profesora, w 1987 został akademikiem Akademii Nauk ZSRR. 22 maja 2002 otrzymał honorowe obywatelstwo Petersburga.

Odznaczenia i nagrody

edytuj

I inne.

Przypisy

edytuj