Wikipedia

Giuseppe Conte

włoski prawnik i nauczyciel akademicki

Giuseppe Conte (ur. 8 sierpnia 1964 w Volturara Appula) – włoski prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, profesor prawa prywatnego na Uniwersytecie Florenckim, w latach 2018–2021 premier Włoch, deputowany, od 2021 przewodniczący Ruchu Pięciu Gwiazd (M5S).

Giuseppe Conte
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1964
Volturara Appula

Premier Włoch
Okres

od 1 czerwca 2018
do 13 lutego 2021

Przynależność polityczna

bezpartyjny (z rekomendacji M5S)

Poprzednik

Paolo Gentiloni

Następca

Mario Draghi

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Wykształcenie i działalność zawodowa

edytuj

W 1988 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”[1]. W latach 1992–1993 był stypendystą Narodowej Rady Badań Naukowych (CNR), kształcił się między innymi na Uniwersytecie Yale i Duquesne University. Później studiował również w Girton College w Cambridge i na Université Paris Sorbonne[1][2]. Twierdził też, że studiował także na New York University[2], jednak w maju 2018 „The New York Times” podał, że nie odnotowano jego nazwiska w gronie studentów ani wykładowców tej uczelni[3].

Jako nauczyciel akademicki wykładał prawo prywatne i prawo handlowe na Uniwersytecie Maltańskim, Università degli Studi Roma Tre, Wolnym Uniwersytecie Najświętszej Maryi Wniebowziętej w Rzymie (LUMSA) czy Uniwersytecie w Sassari. Od 2002 profesor prawa prywatnego, objął stanowisko profesorskie na Uniwersytecie Florenckim. W 2007 został również nauczycielem akademickim na Uniwersytecie LUISS w Rzymie[2]. Podjął także praktykę w zawodzie adwokata. Został członkiem komisji kultury przy organizacji gospodarczej Confindustria[4]. Od 2013 był jednym z dwóch przedstawicieli Izby Deputowanych XVII kadencji w Radzie Sądownictwa Administracyjnego (CPGA)[5].

Działalność polityczna

edytuj

W trakcie kampanii wyborczej w 2018 współpracował z Luigim Di Maio, liderem politycznym Ruchu Pięciu Gwiazd[1]. Został przedstawiony wówczas jako kandydat partii na ministra administracji publicznej[6]. W maju 2018 był wymieniany jako najbardziej prawdopodobny kandydat na premiera rządu tworzonego przez koalicję tego ugrupowania i Ligi Północnej[4]. 21 maja liderzy obu partii przedłożyli jego kandydaturę prezydentowi[7]. Dwa dni później Sergio Mattarella powierzył mu misję stworzenia rządu[8]; cztery dni po desygnacji złożył jednak rezygnację z uwagi na sprzeciw prezydenta co do powołania Paola Savony na urząd ministra gospodarki[9][10].

31 maja doszło ostatecznie do porozumienia prezydenta z koalicjantami wspierającymi Giuseppe Contego, który ponownie został desygnowany na premiera, a następnie przedstawił zaakceptowany przez głowę państwa skład nowego rządu (w którym Paolo Savona otrzymał inne stanowisko)[11]. Nowy gabinet rozpoczął urzędowanie po zaprzysiężeniu 1 czerwca 2018[12].

W 2019 doszło do sporów między koalicjantami. Doprowadziły one do złożenia przez Ligę Północną w sierpniu tegoż roku wniosku o wyrażenie rządowi wotum nieufności[13]. 20 sierpnia Giuseppe Conte ogłosił swoją dymisję[14]. 29 sierpnia otrzymał od prezydenta misję utworzenia nowego rządu; doszło do tego po zawarciu porozumienia między Ruchem Pięciu Gwiazd a opozycyjną dotąd Partią Demokratyczną[15]. 4 września przedstawił proponowany skład gabinetu[16], następnego dnia prezydent Sergio Mattarella dokonał zaprzysiężenia członków rządu[17].

W styczniu 2021 koalicyjna partia Italia Viva (powstała wkrótce po powstaniu gabinetu w wyniku rozłamu w PD) ogłosiła wycofanie swojego poparcia[18]. Rząd uzyskał w tym samym miesiącu wotum zaufania w obu izbach parlamentu, Giuseppe Conte ogłosił jednak swoją dymisję z funkcji premiera[19]. Zakończył urzędowanie 13 lutego 2021, gdy na czele nowego gabinetu stanął Mario Draghi.

W tym samym roku formalnie wstąpił do Ruchu Pięciu Gwiazd[20]. Opracował nowy statut ugrupowania[21], zaś w sierpniu 2021 został wybrany na przewodniczącego partii[22].

W wyborach w 2022 uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XIX kadencji[23].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c Chi è Giuseppe Conte, scelto da Luigi Di Maio per la possibile squadra di governo. formiche.net, 28 lutego 2018. [dostęp 2018-05-20]. (wł.).
  2. ↑ a b c Info docente: Giuseppe Conte. luiss.it. [dostęp 2018-05-20]. (wł.).
  3. ↑ Doubts raised over academic credentials of proposed Italian PM. theguardian.com, 22 maja 2018. [dostęp 2018-05-22]. (ang.).
  4. ↑ a b Totopremier: Giuseppe Conte, il giurista che vuole disboscare la giungla della Pubblica amministrazione. repubblica.it, 14 maja 2018. [dostęp 2018-05-20]. (wł.).
  5. ↑ Eletti i componenti dei Consigli di presidenza della Giustizia amministrativa, della Corte dei conti, della Giustizia tributaria. camera.it, 18 września 2013. [dostęp 2018-05-20]. (wł.).
  6. ↑ Elezioni, Di Maio presenta i 'ministri' M5s: Esteri a Del Re, Giannetakis agli Interni. Ci sono anche Bonafede e Fraccaro. ilfattoquotidiano.it, 1 marca 2018. [dostęp 2018-05-22]. (wł.).
  7. ↑ Chi è Giuseppe Conte. adnkronos.com, 21 maja 2018. [dostęp 2018-05-21]. (wł.).
  8. ↑ Il Presidente Mattarella ha conferito l'incarico al Prof. Giuseppe Conte. quirinale.it, 23 maja 2018. [dostęp 2018-05-23]. (wł.).
  9. ↑ Włochy: Giuseppe Conte zrezygnował z misji tworzenia rządu. onet.pl, 27 maja 2018. [dostęp 2018-05-27].
  10. ↑ Mattarella: no a Savona, sostenitore dell’uscita dell’Italia dall’euro. Conte rimette l’incarico. Convocato Cottarelli. ilsole24ore.com, 27 maja 2018. [dostęp 2018-05-27]. (wł.).
  11. ↑ Governo, Conte accetta l'incarico e presenta la lista: 18 ministri, 5 le donne. Tria all'Economia. repubblica.it, 31 maja 2018. [dostęp 2018-05-31]. (wł.).
  12. ↑ I Ministri del Governo Conte. governo.it, 1 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
  13. ↑ Włoski parlament przerywa wakacje. Powodem kryzys w koalicji rządzącej. rmf24.pl, 9 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-20].
  14. ↑ Angela Giuffrida: Italian PM resigns with attack on 'opportunist' Salvini. theguardian.com, 20 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-20]. (ang.).
  15. ↑ Włochy: Giuseppe Conte otrzymał misję powołania nowego rządu. interia.pl, 29 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-29].
  16. ↑ Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
  17. ↑ Cerimonia di giuramento del Governo Conte. quirinale.it, 5 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
  18. ↑ Crisi di governo, Renzi ritira le ministre Bonetti e Bellanova. Conte: „Grave responsabilità di Italia viva, danno al Paese. Mai sottratto al confronto ma terreno era minato”. ilfattoquotidiano.it, 13 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-15]. (wł.).
  19. ↑ We wtorek premier Włoch, Giuseppe Conte, złoży dymisję. gazetaprawna.pl, 25 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-26].
  20. ↑ Hannah: Former Italian leader Conte takes helm of 5Stars. politico.eu, 9 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-17]. (ang.).
  21. ↑ Aleksandra Krzysztoszek: Koniec włoskich antysystemowców? Ruch Pięciu Gwiazd zrywa z przeszłością. euractiv.pl, 5 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-06].
  22. ↑ Annalisa Cuzzocrea: M5S, Conte eletto presidente col 93% di sì: „Ce la metterò tutta per non deludervi”. Con lui 5 vice. Ecco chi ci sarà nella sua squadra al comando. repubblica.it, 6 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-06]. (wł.).
  23. ↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Giuseppe_Conte&oldid=68827583”