Felix Steiner

generał SS
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 6 lis 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Felix Martin Julius Steiner (ur. 23 maja 1896 w Stallupönen, zm. 12 maja 1966 w Monachium) – niemiecki wojskowy, bojówkarz i pisarz, SS-Obergruppenführer, generał Waffen-SS, dowódca 5 Dywizji Pancernej SS, III Korpusu Pancernego SS, 11 Armii Pancernej SS i Grupy Armii „Steiner”, członek HIAG. Uczestnik I i II wojny światowej oraz rewolucji listopadowej.

Felix Steiner
Ilustracja
Felix Steiner w 1942 roku
SS-Obergruppenführer generał Waffen-SS SS-Obergruppenführer
generał Waffen-SS
Pełne imię i nazwisko

Felix Martin Julius Steiner

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1896
Stallupönen, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

12 maja 1966
Monachium, RFN

Przebieg służby
Lata służby

1914–1945

Formacja

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Freikorps
Reichswehra
SS Schutzstaffel

Formacja

Reichsheer
SS Waffen-SS

Stanowiska

dowódca:
5 Dywizji Pancernej SS „Wiking”
III Korpusu Pancernego SS
11 Armii Pancernej SS
Grupy Armii „Steiner”

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
rewolucja listopadowa
II wojna światowa

Późniejsza praca

pisarz

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu i mieczami Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Czarna odznaka za rany (Cesarstwo Niemieckie) Order Krzyża Wolności I Klasy – wojenny (Finlandia)

Życiorys

edytuj

W marcu 1914 roku zaciągnął się do armii pruskiej jako kadet. W listopadzie 1914 został ciężko ranny, w 1915 otrzymał awans na podporucznika. Walczył na froncie wschodnim i zachodnim, w październiku 1918 roku awansował na porucznika. Po zakończeniu wojny wstąpił do wschodniopruskiego Freikorpsu. W 1921 roku powrócił do Reichswehery, gdzie pozostał do 1933 roku, kończąc karierę w stopniu kapitana.

W 1935 roku został członkiem SS-Verfügungstruppe, będącej prekursorem Waffen-SS. W 1936 uzyskał stopień SS-Standartenführera.

Podczas kampanii wrześniowej dowodził pułkiem SS „Deutschland” (w składzie Dywizji Pancernej „Kempf”), walczył m.in. pod Mławą i Modlinem; później na tym samym stanowisku brał udział w kampanii francuskiej 1940 roku. Za zasługi podczas zdobywania wyspy Walcheren w Holandii został w sierpniu 1940 roku odznaczony Krzyżem Rycerskim.

W listopadzie 1940 awansowany na SS-Brigadeführera i generała majora Waffen-SS, a wkrótce później Himmler powierzył mu stworzenie i dowodzenie ochotniczą Dywizją SS „Wiking”. Za sukcesy w dowodzeniu dywizją, w styczniu 1942 roku awansowany na SS-Gruppenführera, a w grudniu tego samego roku odznaczony Liśćmi Dębu do Krzyża Rycerskiego. W 1943 został dowódcą III Germańskiego Korpusu Pancernego SS. W lipcu 1943 awansował do stopnia SS-Obergruppenführera i generała Waffen-SS. Za dowodzenie korpusem został w sierpniu 1944 odznaczony Mieczami do Krzyża Rycerskiego. W październiku 1944 ciężko zachorował na żółtaczkę, a po wyzdrowieniu, 28 stycznia 1945 roku objął dowodzenie 11 Armii Pancernej SS, która była częścią Grupy Armii Wisła.

W końcu kwietnia został mianowany przez Hitlera na dowódcę Grupy Armii Steiner i otrzymał rozkaz przyjścia na odsiecz okrążonemu Berlinowi. Wobec braku praktycznych możliwości wykonania rozkazu, odmówił jego wykonania i 27 kwietnia został zwolniony z dowodzenia. 3 maja 1945 dostał się do niewoli amerykańskiej.

Podczas procesów norymberskich został oczyszczony z zarzutów zbrodni wojennych i zwolniony z więzienia w 1948 roku. Po wojnie działał w HIAG, organizacji byłych członków Waffen-SS[1]. Napisał też kilka książek dotyczących II wojny światowej m.in. Die Freiwilligen: Idee und Opfergang, oraz własne wspomnienia i powieści. Publikował je w należącym do nurtu skrajnej prawicy wydawnictwie Plesse-Verlag związanym z neonazistowską DRP gloryfikując w nich Waffen-SS jako patriotyczną organizację ochotniczą, podobną do Korpusu Lützowa[2].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wilke 2011 ↓, s. 25 i n., 40 i n., 50.
  2. Wilke 2011 ↓, s. 229.
  3. a b c d e f g h i j k l m Steiner, Felix Martin Julius – TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-07-02].

Bibliografia

edytuj
  • Lexikon der Wehrmacht
  • Gordon Williamson, Malcolm McGregor German commanders of World War II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy (2) Wyd. Osprey Publishing, Oksford 2006, s. 11–12, ISBN 1-84176-597-X.
  • Karsten Wilke: Die Hilfsgemeinschaft auf Gegenseitigkeit (HIAG) 1950–1990. Veteranen der Waffen-SS in der Bundesrepublik. Paderborn/Wien: Schöningh, 2011. ISBN 978-3-506-77235-0.