Cmentarz Wojenny w Arnhem-Oosterbeek
Cmentarz Wojenny w Arnhem-Oosterbeek (znany też jako Cmentarz Spadochroniarzy, ang. Airborne Cemetery) – cmentarz znajdujący się pod opieką Komisji Grobów Wojennych Wspólnoty Narodów w Oosterbeek, położony niedaleko miasta Arnhem w Holandii. Został założony w 1945 roku i liczy obecnie 1764 groby z czasów II wojny światowej, oprócz czterech późniejszych niewojennych pochówków oraz dwóch grobów byłych pracowników Komisji. Większość osób pochowanych na cmentarzu to żołnierze alianccy polegli w operacji Market Garden, alianckiej próbie przekroczenia Renu w 1944 r. lub podczas wyzwalania miasta w następnym roku. Zwłoki zabitych w tych bitwach wciąż odkrywa się w okolicy, dlatego liczba osób pochowanych na cmentarzu stale rośnie.
Cmentarz Spadochroniarzy | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ cmentarza |
wojskowy |
Liczba pochówków |
1770 |
Data otwarcia |
1945 |
Zarządca | |
Położenie na mapie Holandii | |
51°59′35″N 5°50′54″E/51,993056 5,848333 |
Tło
edytujWe wrześniu 1944 r. alianci rozpoczęli operację Market Garden, próbę ominięcia linii Zygfryda i wkroczenia do Zagłębia Ruhry, przemysłowego centrum Niemiec, w wykonaniu brytyjskiej 2 Armii. Operacja wymagała od I Korpusu Powietrznodesantowego zdobycia kilku mostów nad rzekami i kanałami w Holandii, umożliwiając siłom naziemnym szybkie przemieszczanie się przez południe Holandii i przeprawę przez Ren[1].
Brytyjska 1 Dywizja Powietrznodesantowa miała za zadanie zabezpieczyć najodleglejsze cele – mosty nad dolnym Renem w Arnhem[2]. Dywizja została zrzucona na ten teren 17 września i niewielką siłą była w stanie opanować most drogowy w Arnhem[3]. Jednak nieoczekiwana obecność żołnierzy II Korpusu Pancernego SS spowodowała, że alianci nie byli w stanie w pełni zrealizować swoich zadań, a więc po dziewięciu dniach, nie nawiązawszy kontaktu ze zbliżającymi się siłami lądowymi, dywizja została wycofana 25 września[4].
Podczas dziewięciu dni bitwy zginęło prawie 2 tys. żołnierzy alianckich (niektórzy z nich zmarli wskutek odniesionych ran lub będąc w niewoli już po zakończeniu operacji). Wśród nich było ponad 1174 żołnierzy brytyjskiej 1 Dywizji Powietrznodesantowej, 219 lotników Pułku Pilotów Szybowcowych, 92 żołnierzy polskiej 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej, 368 lotników Royal Air Force, 79 zaopatrzeniowców z Royal Army Service Corps , 25 żołnierzy XXX Korpusu oraz 27 wojskowych z amerykańskiego IX Dowództwa Transportu Piechoty[5]. Dokładna liczba poległych Niemców nie jest znana, ale uważa się, że wynosi co najmniej 1300[6]. Dodatkowo uważa się, że podczas bitwy zginęło 453 holenderskich cywilów[7].
Cmentarz
edytujZ powodu wycofania się aliantów z Arnhem zdecydowana większość ich zabitych musiała zostać pozostawiona na polu bitwy. Pochowano ich tutaj w prostych grobach polowych (trochę większych niż okopy indywidualne) lub w masowych grobach wykopanych przez Niemców[8]. Mieszkanka Arnhem, Kate Ter Horst, której dom był używany jako punkt opatrunkowy podczas bitwy, znalazła groby 57 żołnierzy w swoim ogrodzie, gdy wróciła do niego po wojnie[9]. Po wyzwoleniu Arnhem w kwietniu 1945 r. jednostki rejestracji grobów brytyjskiej 2 Armii przeniosły się w te okolice i zaczęły lokalizować zabitych alianckich wojskowych[10]. Niewielkie pole na północ od Oosterbeek zostało zaoferowane w dzierżawę wieczystą przez rząd holenderski Imperialnej Komisji Grobów Wojennych (obecnie Komisja Grobów Wojennych Wspólnoty Narodów) w czerwcu 1945 r. i tam pochowano zmarłych[10]. Wiele osób poległych podczas wyzwolenia Arnhem również pochowano w tym samym miejscu. Cmentarz został ukończony w lutym 1946 r., pierwotnie z grobami oznaczonymi metalowymi krzyżami, które zostały zastąpione kamiennymi nagrobkami w 1952 r.[11] Większość Niemców pochowano po bitwie na cmentarzu niedaleko Arnhem, ale po wojnie przeniesiono ich na niemiecki cmentarz wojenny w Ysselsteyn[12].
Komisja Grobów Wojennych Wspólnoty Narodów odnotowała 1759 grobów na cmentarzu Arnhem-Oosterbeek w 2004 r. 1450 z nich to żołnierze Brytyjskiej Wspólnoty Narodów: Brytyjczycy, Kanadyjczycy, Australijczycy i Nowozelandczycy. Cmentarz jest także miejscem spoczynku 73 polskich żołnierzy (wielu ekshumowano i przeniesiono z Driel, ku rozczarowaniu mieszkańców tego miasta)[13] oraz 8 holenderskich cywilów – zarówno zabitych w walkach, jak i niektórych byłych pracowników Komisji. 244 groby są niezidentyfikowane[14]
W 2003 r. w okolicy odnaleziono 138 żołnierzy alianckich bez oznaczonego pochówku i pochowano ich na Kanadyjskim Cmentarzu Wojennym w Groesbeek[15]. Jednak pozostałości bitwy są odkrywane nawet dzisiaj, a ciała żołnierzy grzebane na Cmentarzu Spadochroniarzy[16]. Kiedy zostają odnalezione, ekshumuje się szczątki, a personel Dutch Graves Registration próbuje je zidentyfikować przed pochówkiem[16]. Jeden żołnierz kanadyjskiego Pułku Granicznego został odnaleziony i pochowany na cmentarzu w Arnhem-Oosterbeek w 2005 r.[17], a drugi, wcześniej niezidentyfikowany, został ponownie pochowany w 2006 r.[18]
Pięciu uczestników bitwy o Arnhem zostało odznaczonych Krzyżem Wiktorii, czterech z nich pośmiertnie. Trzej spoczywają teraz na cmentarzu w Arnhem-Oosterbeek[13]: por. John Hollington Grayburn z 2. batalionu Pułku Spadochronowego; por. lotnictwa David Samuel Anthony Lord z 271 Dywizjonu RAF-u i kpt. Lionel Ernest Queripel z 10. batalionu Pułku Spadochronowego. Sierż. Lance John Daniel Baskeyfield z 2. batalionu Pułku South Staffordshire nie ma znanego grobu i jest upamiętniany na pomniku w Groesbeek. Mjr Robert Henry Cain, również z 2 batalionu South Staffordshire, przeżył bitwę i został pochowany na wyspie Man w 1974 r.[19]
Naprzeciwko Cmentarza Spadochroniarzy znajduje się cywilny cmentarz z niewielkim udziałem Komisji Grobów Wojennych Wspólnoty Narodów, zawierający groby dziewięciu lotników zestrzelonych na krótko przed bitwą[13]. Jest także miejscem spoczynku Lipmanna Kessela , chirurga z 16 Polowego Szpitala Spadochronowego , który chciał zostać pochowany w pobliżu leczonych przez niego ludzi po swojej śmierci, co nastąpiło w 1986 r[13] Podobnie na cmentarzu Moscowa siedem kilometrów na wschód znajdują się groby trzydziestu sześciu załóg lotniczych zabitych przed bitwą i jednego niezidentyfikowanego żołnierza[20]. Nie wszyscy polegli alianccy żołnierze z bitwy pod Arnhem są pochowani na cmentarzu w Arnhem-Oosterbeek. Około 300 wojskowych, którzy zginęli w powietrzu podczas przelotu do stref zrzutu, próbując uciec z niewoli lub zmarli z ran, pochowano na cmentarzach cywilnych w Holandii, Belgii, Wielkiej Brytanii i USA. Sześćdziesięciu żołnierzy, którzy zmarli w obozach jenieckich po bitwie, pogrzebano w Niemczech[8].
Najnowsze uroczystości pogrzebowe na cmentarzu wojskowym w Arnhem-Oosterbeek miały miejsce w 2016 r., kiedy ponownie pochowano sześciu brytyjskich spadochroniarzy, wcześniej pogrzebanych jako nieznani i później zidentyfikowanych[21] oraz rok później, kiedy na tej samej zasadzie odbył się pochówek jednego żołnierza[22].
Upamiętnienie spadochroniarzy
edytujLatem 1945 r. kilkuset weteranów bitwy zostało oderwanych od operacji Doomsday w Norwegii i wróciło do Arnhem, aby wziąć udział w kręceniu filmu wojennego Ich jest chwała (ang. Theirs Is the Glory)[23]. Będąc tam, uczestniczyli w pierwszym wydarzeniu upamiętniającym poległych w bitwie na cmentarzu w Arnhem-Oosterbeek[24]. To wydarzenie powtarzano cyklicznie co roku; uczestniczyli weterani, lokalni mieszkańcy i ponad tysiąc dzieci w wieku szkolnym, które składały kwiaty na grobach żołnierzy[24]. Po 25. rocznicy bitwy w 1969 r. Pułk Spadochronowy zwrócił się do holenderskich organizatorów z propozycją zakończenia ceremonii, uważając, że bitwa jest już częścią historii[25]. Holendrzy gwałtownie i emocjonalnie zareagowali przeciwko temu pomysłowi, dlatego ceremonia wciąż odbywa się tam co roku[24][25][26].
Przypisy
edytuj- ↑ Waddy 1999 ↓, s. 26.
- ↑ Waddy 1999 ↓, s. 38.
- ↑ Waddy 1999 ↓, s. 64.
- ↑ Waddy 1999 ↓, s. 177.
- ↑ Middlebrook 1994 ↓, s. 339–440.
- ↑ Waddy 1999 ↓, s. 167.
- ↑ Middlebrook 1994 ↓, s. 441.
- ↑ a b Waddy 1999 ↓, s. 191.
- ↑ Waddy 1999 ↓, s. 145.
- ↑ a b Waddy 1999 ↓, s. 190.
- ↑ Alan W. Cooper: Air Battle for Arnhem. Barnsley: Pen and Sword Aviation, 2012. (ang.).
- ↑ Middlebrook 1994 ↓, s. 450.
- ↑ a b c d Middlebrook 1994 ↓, s. 470–471.
- ↑ The Arnhem Oosterbeek War Cemetery. Commonwealth War Graves Commission. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
- ↑ Operation Market Garden The Battle for Arnhem, 17 – 25 September 1944. Commonwealth War Graves Commission. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
- ↑ a b Steer 2003 ↓, s. 141
- ↑ The Airborne Museum – Soldier Arthur Foster re-interred in The Netherlands. 2005-05-20. [dostęp 2019-11-21].
- ↑ World War II soldier honoured in The Netherlands. Ministry of Defence, 2006-06-15. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
- ↑ Unit Histories: 1st British Airborne Division Arnhem, September 1944. [dostęp 2019-11-21].
- ↑ Middlebrook 1994 ↓, s. 474.
- ↑ Victoria Finan: The soldiers who went a bridge too far: Lost bodies of a British ‘band of brothers’ who fought at Arnhem – in disastrous WWII battle that inspired iconic movie – are found in an unmarked grave after 72 years. Daily Mail, 2016-09-13. [dostęp 2020-02-03]. (ang.).
- ↑ ‘Unknown’ Battle of Arnhem soldier identified after 73 years. BBC, 2017-08-22. [dostęp 2020-02-03]. (ang.).
- ↑ Baynes 1993 ↓, s. 175.
- ↑ a b c Waddy 1999 ↓, s. 192.
- ↑ a b Johnstone 1977 ↓, s. 167
- ↑ Paratroops mark Battle of Arnhem. BBC News, 2009-09-19. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- John Baynes: Urquhart of Arnhem: The Life of Major General R E Urquhart CB, DSO. London: Brassey’s, 1993. ISBN 0-08-041318-8. (ang.).
- Alan W. Cooper: Air Battle for Arnhem. Barnsley: Pen and Sword Aviation, 2012. ISBN 978-1-78159-108-6. (ang.).
- Iain Johnstone: The Arnhem Report: The story behind A Bridge Too Far. Singapore: Star, 1977. ISBN 0-352-39775-6. (ang.).
- Martin Middlebrook: Arnhem 1944: The Airborne Battle. New York: Viking, 1994. ISBN 0-670-83546-3. (ang.).
- Frank Steer: Arnhem: The Bridge. Bansey: Leo Cooper, 2003, seria: Battleground Europe, Market Garden. ISBN 0-85052-939-5. (ang.).
- John Waddy: A Tour of the Arnhem Battlefields. Barnsley: Cooper, 1999. ISBN 0-85052-571-3. (ang.).