Laut

Untuk kegunaan lain, sila lihat Laut (nyahkekaburan).

Jangan dikelirukan dengan Lautan.

Laut (Jawi: ‏لاوت‎code: ms is deprecated ‎) ialah jasad air masin terhubung yang melitupi melebihi 70 peratus permukaan Bumi. Laut menyederhanakan iklim Bumi dan berperanan penting dalam kitaran unsur-unsur air, karbon, dan nitrogen. Sungguhpun laut telah ditempuh dan dijelajahi sejak zaman purba, kajian sains terhadap laut—oseanografi—bertarikh secara luas sejak pelayaran Kapten James Cook yang menjelajahi Lautan Pasifik pada antara 1768 dengan 1779. Dalam geografi, "laut" digunakan dalam nama-nama lautan yang lebih kecil dan sebahagiannya dikelilingi daratan, seperti Laut Ireland, sementara "lautan" pula digunakan dalam nama-nama lima bahagian terbesar, seperti Lautan Pasifik.

Matahari terbit di atas laut.

Ombak membadai pantai di Teluk Santa Catalina.

Laut sentiasa penting untuk pembangunan dan perdagangan oleh manusia, seperti di Singapura, pelabuhan pemunggahan sementara tersibuk di dunia yang terletak di sebelah salah satu laluan perkapalan utama.

Ion paling banyak di dalam air laut ialah klorida dan natrium. Airnya juga mengandungi magnesium, sulfat, kalsium, kalium, dan banyak komponen lain, sesetengahnya dalam kepekatan minit. Kemasinan sangat berubah-ubah, lebih rendah dekat denan permukaan dan muara sungai besar dan lebih tinggi pada kedalaman lautan; walau bagaimanapun perkadaran relatif garam terlarut tidak sangat berubah-ubah merentasi lautan. Karbon dioksida daripada udara semasa ini diserap oleh laut dalam amaun meningkat, mengurangkan pH air laut dalam proses yang dikenali sebagai pengasidan lautan, yang mungkin sekali merosakkan ekosistem laut pada masa hadapan dekat.

Angin bertiup merentasi permukaan lautan menghasilkan ombak, yang berpecah apabila mencapai air cetek. Angin juga menghasilkan arus permukaan melalui geseran, menghasilkan peredaran perlahan tetapi stabil di serata lautan. Arah peredaran ditentukan oleh faktor termasuk bentuk benua dan putaran Bumi (kesan Coriolis). Arus laut dalam, dikenali sebagai tali sawat penyampai global, membawa air sejuk dari dekat dengan kutub ke setiap lautan. Pasang surut, naik turun aras laut yang secara amnya dua kali sehari, disebabkan oleh putaran Bumi dan kesan gravitasi Bulan yang mengorbit dan, kepada takat kurang, Matahari. Pasang surut mungkin mempunyai julat sangat tinggi di teluk atau muara. Tsunami yang memusnah boleh disebabkan oleh gempa bumi bawah laut yang bangkit daripada pergerakan plat tektonik di bawah lautan, letusan gunung berapi, gelongsoran tanah besar, atau hentaman meteorit besar.

Pelbagai hidupan, termasuk virus, bakteria, protis, alga, tumbuhan, kulat dan haiwan, tinggal di dalam laut, yang menyediakan pelbagai habitat dan ekosistem laut, daripada air permukaan bercahaya matahari kepada kedalaman sangat besar dan tekanan zon abis sejuk dan gelap. Laut mempunyai garis lintang berlainan daripada air sejuk di bawah air batu Artik kepada kepelbagaian terumbu karang berwarna-warni di kawasan tropika. Banyak kumpulan utama organisma berubah ansur di laut dan hidupan mungkin telah bermula di situ.

Laut membekali orang dengan bekalan makanan yang mencukupi, terutamanya ikan, tetapi juga kerang-kerangan, mamalia dan rumpai laut, sama ada dikutip di alam liar atau di dalam air penternakan. Eksploitasi berlebihan sumber makanan ini sudah menjadi masalah besar. Laut juga mempunyai tujuan lain, termasuk perdagangan, pelancongan, penyarian galian, penjanaan kuasa, peperangan, dan kegiatan senggang seperti renang, luncur air, pelayaran dan selam skuba. Laut juga mengalami pencemaran laut. Laut memegang peranan penting dalam budaya sepanjang sejarah, dengan kemunculan utama dalam sastera seawalnya sejak terkarangnya Odýsseia dikaryakan Homeros, dalam penggambaran seni, dalam seni panggung dan filem malah dalam muzik klasik. Secara lambang, laut muncul sebagai raksasa seperti Scylla dalam mitologi dan mewakili minda tidak sedar dalam pentafsiran mimpi.

Peristilahan

"Laut" pada asalnya membawa maksud arah mata angin sebelah kiri laluan peredaran Matahari yang kini disebutkan sebagai "utara"; ia merupakan istilah asal turunan akar Austronesia *lahud yakni arah mengalir turunnya sungai dari puncanya dari dalam pulau Sumatera yang menjadi titik rujukan; pengungkapan ini sewarisan bersama bahasa-bahasa serumpun lain yang mempunyai perkataan bermaksud sama seperti ꦭꦺꦴꦂcode: jv is deprecated lor dalam bahasa Jawa, لوُد‎ lūd dalam bahasa Tausug serta ᨒᨕᨘcode: bug is deprecated /lauʔ/ dalam bahasa Bugis. Peralihan kuasa pengaruh dalam alam Melayu ke semenanjung Melayu yang dikelilingi jasad air di bahagian selatan pada abad ke-14 menjadikan pengungkapan ini tidak sesuai dengan pemerhatian alam sekitar semasa lalu istilah ini diganti dengan kata "utara" yang menyerap bahasa Sanskrit sambil lama-kelamaan "laut" disempitkan maknanya kepada jasad air besar ini. Walau bagaimanapun, kefahaman asal ini masih kekal dalam beberapa istilah mata angin terbitan berkaitan arah ini seperti "barat laut" dan "timur laut".

Bahasa sastera lama pernah menggunakan perkataan tasik turunan akar Austronesia *tasik sebelum beralih makna dengan lazimnya perkataan laut; bahasa-bahasa serumpun seperti bahasa Dayak, bahasa Jawa dan bahasa Madura masih mengekalkan makna asalnya dalam ungkapan tasik ini. Ada juga akar *daRat, namun kata turunan ia "darat" kini membawa erti "tanah kering" atau "kawasan tanah yang tertinggi".

Takrifan

Maklumat selanjutnya: Senarai laut

Sistem saling hubung lautan dunia.

Laut ialah sistem saling hubung semua perairan lautan Bumi, termasuk lima buah "lautan" ternama, Lautan-Lautan Atlantik, Pasifik, Hindi, Selatan dan Artik. Perkataan "laut" digunakan dalam nama jasad air laut tertentu dan lebih kecil, seperti Laut Utara atau Laut Merah. Tiada pembezaan tegas antara laut dengan lautan, tetapi laut adalah lebih kecil, dan disempadani oleh daratan secara separa (sebagai laut pinggir) atau sepenuhnya (sebagai laut pedalaman), pada skala lebih kecil daripada seperti Lautan Atlantik. Walau bagaimanapun, Laut Sargasso tidak mempunyai garis pinggir laut dan terletak di dalam arus bulat, Gir Atlantik Utara. Laut secara amnya lebih besar daripada tasik dan mengandungi air masin, tetapi Laut Galilee merupakan tasik air tawar. Konvensyen Bangsa-Bangsa Bersatu tentang Undang-Undang Laut menyatakan bahawa semua lautan ialah "laut".

Sains fizikal

Imej komposit Bumi dicipta oleh NASA pada 2001.

Rencana utama: Oseanografi fizikal

Bumi ialah satu-satu planet dalam Sistem Suria dengan air permukaan cecair, tetapi planet kebumian dalam sistem planet luar suria mungkin mempunyai lautan. Laut melitupi melebihi 70 peratus permukaan Bumi dengan air cecair. Kira-kira 97.2 peratus air Bumi dijumpai di laut, kira-kira 1,360,000,000 cubic kilometre (330,000,000 bt³) air masin. Selebihnya, 2.15 peratus merupakan air batu di dalam glasier, mendapan permukaan dan air batu laut, dan 0.65 peratus merupakan wap dan air tawar cecair di dalam tasik, sungai, tanah dan udara. Terlihat dari angkasa, planet kita kelihatan sebagai sebuah "guli biru" untuk pelbagai bentuk air: lautan masin, air batu laaut, awan. Pengarang cereka sains, Arthur C. Clarke, pernah mencadangkan bahawa "Bumi" patut dinamai "Lautan" kerana laut merupakan ciri dominannya.

Oseanografi fizikal, atau fizik laut, mengkaji sifat fizikal lautan termasuk struktur suhu-kemasinan, campuran, ombak, ombak dalaman, pasang surut dalaman, dan arus. Pergerakan air dalam bentuk arus, pasang surut dan ombak mempengaruhi garis pinggir laut dan mengubah suai iklim kawasan pinggir laut. Geografi fizikal laut melibatkan kajian bentuk dan takat lembangan lautan garis pinggir laut daratan bersempadan di laut. Struktur dan relief dasar laut menyediakan bukti bahan yang daripadanya Bumi terdiri, hanyutan benua, taburan zon kegiatan seismos dan gunung berapi dan longgokan bahan enapan yang akhirnya mungkin membentuk batu enapan.

Air laut

Rencana utama: Air laut

Peta kemasinan permukaan berdasarkan data daripada alat Aquarius bawaan satelit. Warna mewakili aras kemasinan: merah = 40 ‰ (maksimum), violet = 30 ‰ (minimum).

Air di dalam laut pernah disangkakan datang dari gunung berapi di Bumi, bermula sejak 4 bilion tahun lalu, dikeluarkan dengan penyahgasan daripada batu lebur. Kerja lebih kini mencadangkan bahawa kebanyakan air Bumi mungkin telah datang daripada komet. Satu ciri penting air laut ialah kemasinannya. Kemasinannya biasanya diukur dalam bahagian peribu (diungkapkan dengan tanda ‰ atau "peribu"), dan lautan lepas mempunyai kira-kira 35 gram (1.2 oz) pepejal per liter, kemasinan 35‰ (kira-kira 90% air di lautan mempunyai kira-kira kemasinan 34‰ dan 35‰). Laut Mediterranean adalah sedikit lebih tinggi pada 37‰. Juzuk garam dapur, natrium dan klorida, merupakan kira-kira 85 peratus pepejal di dalam larutan. Ada juga ion logam lain seperti magnesium dan kalsium, dan ion negatif termasuk sulfat, karbonat, dan bromida. Sungguhpun terdapat ubahan dalam paras kemasinan di laut berlainan, komposisi relatif garam terlarut adalah stabil di seluruh lautan dunia. Air laut adalah terlalu masin untuk diminum dengan selamat oleh manusia, kerana ginjal tidak boleh mengumuhkan air kencing semasin air laut. Berlawanan, sesetengah tasik hipersalinus mempunyai kesalinan jauh lebih tinggi; contohnya, Laut Mati mempunyai 300 gram (11 oz) pepejal terlarut per liter (300 ‰).

Kemasinan sesebuah jasad air adalah berlainan dengan penyejatan daripada permukaannya (ditingkatkan dengan suhu tinggi, angin dan pergerakan ombak), mendakan, pembekuan atau peleburan air batu laut, peleburan glasier, influks air sungai tawar, dan percampuran jasad air dengan kemasinan berlainan. Laut Baltik, contohnya, adalah di kawasan iklim sejuk dengan penyejatan rendah, mempunyai banyak sungai yang mengalir ke dalamnya dan pengisian semula berjeda dari Laut Utara yang mewujudkan lapis bawah sejuk dan tumpat yang jarang sekali bercampur dengan lapisan permukaan. Lapisan teratas mungkin mempunyai kemasinan 10 hingga 15 ‰, dengan aras yang mungkin lebih rendah di muara. Laut Merah yang panas mempunyai penyejatan tinggi tetapi sedikit mendakan; beberapa batang sungai mengalir ke dalamnya, dan Bab al-Mandab, menyambungkannya dengan Teluk Aden, adalah sempit, maka kemasinannya berpuratakan 40 ‰.

Zat terlarut utama di dalam air laut (kemasinan 3.5%)

Zat terlarut	Kepekatan (‰)	% jumlah garam
Klorida	19.3	55
Natrium	10.8	30.6
Sulfat	2.7	7.7
Magnesium	1.3	3.7
Kalsium	0.41	1.2
Kalium	0.40	1.1
Bikarbonat	0.10	0.4
Bromida	0.07	0.2
Karbonat	0.01	0.05
Strontium	0.01	0.04
Borat	0.01	0.01
Fluorida	0.001	< 0.01
Semua zat terlarut lain	< 0.001	< 0.01

Suhu laut bergantung pada amaun radiasi suria jatuh ke atas permukaanya. Di kawasan tropika, dengan matahari hampir tegak di atas, suhu lapisan permukaan boleh meningkat melebihi 30 °C (86 °F) sementara dekat dengan kutub, suhu dalam keseimbangan dengan air batu laut ialah kira-kira −2 °C (28 °F). Ada peredaran air berterusan di lautan. Arus permukaan panas menyejuk sebaik bergerak jauh dari kawasan tropika, dan air menjadi lebih tumpat dan tenggelam. Air sejuk bergerak kembali ke arah garisan khatulistiwa sebagai arus laut dalam, dipacu oleh perubahan suhu dan ketumpatan air, sebelum akhirnya naik ke atas lagi ke arah permukaan. Air laut dalam mempunyai suhu antara −2 °C (28 °F) dengan 5 °C (41 °F) di semua bahagian glob.

Air laut mempunyai takat beku kira-kira −1.8 °C (28.8 °F). Apabila suhunya menjadi cukup rendah, hablur air batu membentuk di atas permukaan. Ini berpecah menjadi bahagian kecil dan bertaut menjadi cakera rata yang membentuk satu ampaian tebal dikenali sebagai frazil. Dalam keadaan tenang, ini membeku menjadi satu lembar rata nipis dikenali sebagai nilas, yang menebal sebaik air batu baharu membentuk di bahagian bawahnya. Di laut yang lebih bergelora, hablur air batu bergabung bersama-sama menjadi cakera rata dikenali sebagai lempeng. Ini menggelongsor di bawah satu sama lain dan bertaut untuk membentuk flo. Dalam proses pembekuan, air masin dan udara terperangkap di antara hablur air batu. Nilas mungkin mempunyai kemasinan 12–15 ‰, tetapi menjelang masa air batu laut berumur satu tahun, ini menurun kepada 4–6 ‰.

Amaun oksigen dijumpai di dalam air laut bergantung terutamanya pada tumbuhan yang tumbuh di dalamnya. Ini terutamanya merupakan alga, termasuk fitoplankton, dengan sesetengah tumbuhan pembuluh seperti rumpai laut. Dalam cahaya siang, kegiatan fotosintesis tumbuhan ini menghasilkan oksigen, yang melarut di dalam air laut dan digunakan oleh haiwan laut. Pada malam, fotosintesis berhenti, dan amaun oksigen terlarut menurun. Di laut dalam, tempat cahaya tidak cukup tembus untuk tumbuhan tumbuh, ada sangat sedikit oksigen terlarut. Dalam ketidakhadirannya, bahan organik dipecahkan oleh bakteria anaerob menghasilkan hidrogen sulfida. Pemanasan global paling sekali mengurangkan paras oksigen di kedua-dua air permukaan, kerana keterlarutan oksigen di dalam air menurun pada suhu tinggi, dan di laut dalam, kerana peningkatan penstrataan.

Amaun cahaya yang menembusi laut bergantung pada sudut matahari, keadaan cuaca dan kekeruhan air. Banyak cahaya dipantulkan di permukaan, dan cahaya merah diserap di beberapa meter teratas. Bahaya kuning dan hijau mencapai kedalaman lebih besar, dan cahaya bru dan lembayung mungkin tembus sedalam 1,000 meter (3,300 ka). Ada cahaya tidak cukup untuk fotosintesis dan pertumbuhan tumbuhan melebihi kedalaman kira-kira 200 meter (660 ka).

Pengasidan lautan

Rencana utama: Pengasidan lautan

Air laut agak alkalin dan mempunyai pH praindustri kira-kira 8.2. Lebih kini, kegiatan antropogen telah meningkatkan kandungan karbon dioksida atmosfera secara berterusan; kira-kira 30–40% daripada CO₂ tambahan diserap oleh lautan, membentuk asid karbonik dan merendahkan pH (kini di bawah 8.1) melalui satu proses dipanggil pengasidan lautan (lihat Kitaran karbon). pH dijangkakan mencapai 7.7 (mewakili peningkatan 3 ganda lipat untuk kepekatan ion hidrogen) menjelang tahun 2100, yang merupakan satu perubahan ketara dalam seabad.

Satu unsur penting untuk pembentukan bahan rangka pada haiwan laut ialah kalsium, tetapi kalsium karbonat menjadi lebih larut dengan tekanan, maka cangkerang dan rangka karbonat melarut di bawah kedalaman pampasan karbonat. Kalsium karbonat juga menjadi lebih larut pada pH lebih rendah, maka pengasidan lautan paling sekali mempunyai kesan parah terhadap organisma laut dengan cangkerang berkapur, seperti tiram, kepah, landak laut dan batu karang, kerana kebolehannya untuk membentuk cangkerang akan menurun, dan kedalaman pampasan karbonat akan meningkat lebih dekat dengan permukaan laut. Organisma plankton yang terjejas akan termasuk moluska kesiputan dikenali sebagai pteropod, dan alga bersel tunggal dipanggil kokolitoforid dan foraminifera. Kesemua ini ialah bahagian penting rantai makanan dan penyusutan bilangannya akan mempunyai akibat ketara. Di kawasan tropika, batu karang paling sekali terjejas dengan parah sebaik keadaan menjadi lebih sukar untuk membina rangka kalsium karbonatnya, ikutannya menjejaskan penghuni terumbu dengan buruk.

Kadar perubahan kimia lautan semasa kelihatan tanpa duluan dalam sejarah geologi Bumi, menjadikan sebaik mana ekosistem laut akan boleh menyesuai terhadap keadaan masa hadapan hampir yang berubah-ubah tidak jelas. Yang merupakan kerisauan tertentu ialah cara gabungan pengasidan dengan penegas tambahan jangkaan suhu lebih tinggi dan paras oksigen lebih rendah akan menjejaskan laut.

Ombak permukaan lautan

Pergerakan bidang bendalir sebagai pas ombak.

Apabila ombak memasuki air cetek, ombak itu menjadi perlahan dan amplitudnya (ketinggiannya) meningkat.

Rencana utama: Ombak

Angin bertiup di atas permukaan sesebuah jasad air membentuk ombak yang serenjang dengan arah ombak. Geseran antara udara dengan air disebabkan oleh satu bayu lembut di atas kolam menyebabkan riak membentuk. Satu tiupan kuat melepasi lautan menyebabkan ombak lebih besar sebaik udara bergerak menolak rabung air. Ombak mencapai ketinggian maksimumnya apabila kadar yang padanya ombak bergerak hampir memadani kelajuan angin. Di perairan terbuka, apabila angin bertiup secara berterusan (seperti yang berlaku di Hemisfera Selatan dalam Roaring Forties), jisim air panjang dan teratur dipanggil alun berguling merentasi lautan. Sekiranya angin berhenti berhembus, pembentukan ombak mengurang, tetapi ombak yang telah terbentuk terus bergerak dalam arah asalnya sehingga menemui daratan. Saiz ombak bergantung pada lingkup angin (jarak angin yang telah berhembus merentasi air) dan kekuaran dan tempoh angin itu. Apabila ombak bertemu dengan satu sama lain datang dari arah berlainan, gangguan antara kedua-duanya boleh menghasilkan laut berpecah dan tidak nalar.

Puncak ombak dikenali sebagai rabung; titik terendah di antara ombak ialah jurang; dan jarak di antara rabung ialah panjang ombak. Ombak ditolak merentasi permukaan laut oleh angin, tetapi ini mewakili satu perpindahan tenaga dan bukan pergerakan air mendatar. Apabila ombak mendekat, molekul air pada satu titik meningkat ke atas dan apabila ombak berundur, molekul air menurun, bergerak dalam corak yang kasar-kasar bulat setiap kali ombak berlalu. Yang dekat dengan permukaan bergerak lebih daripada yang lebih rendah. Apabila ombak mendekati daratan dan bergerak ke dalam air cetek, tingkah lakunya berubah. Sekiranya mendekat pada satu sudut, ombak mungkin membengkok atau melilit di sekitar objek seperti batu atau tanjung tinggi. Apabila molekul berayun terdalam dalam ombak datang bersentuh dengan dasar laut, geseran antara air dengan pantai memperlahankan ombak, rabung menjadi lebih hampir dengan satu sama lain dan amplitudnya meningkat. Ombak mengubah tampang sisi sebaik rabung bergerak dengan lebih pantas daripada dasar dan akhirnya, ombak "berpecah" sebaik rebah ke hadapan, menjadi jisim air berbusa yang rebah. Ini meluru dalam lembar di pantai sebelum berundur ke dalam laut di bawah pengaruh graviti.

Tsunami

Rencana utama: Tsunami

Tsunami ialah satu bentuk ombak tidak biasa disebabkan oleh satu peristiwa berkuasa tidak kerap seperti gempa bumi bawah air atau gelongsoran tanah, hentaman meteorit, letusan gunung berapi atau tanah runtut ke dalam laut. Peristiwa-peristiwa ini boleh menaikkan atau menurunkan permukaan laut secara sementara di kawasan terjejas, biasanya sebanyak beberapa kaki. Tenaga keupayaan air laut tersesar bertukar menjadi tenaga kinetik, menghasilkan ombak cetek, tsunami, menjejari keluar pada halaju yang berkadar dengan punca kuasa dua kedalaman air dan lalu bergerak di lautan lepas dengan jauh lebih pantas daripada di pentas benua. Di laut lepas dalam, tsunami mempunyai panjang ombak sekitar 80–300 batu (130–480 km), bergerak pada kelajuan melebihi 600 miles per jam (970 km/j) dan biasanya mempunyai ketinggian kurang daripada tiga kaki, maka tsunami ini kerap terlepas tanpa disedari pada peringkat ini. Sebaliknya, ombak permukaan lautan disebabkan oleh angin mempunyai panjang ombak sebanyak beberapa ratus kaki, bergerak sehingga 65 miles per jam (105 km/j) dan setinggi 45 kaki (14 meter).

Peristiwa pencentus di atas pentas benua mungkin menyebabkan tsunami tempatan di bahagian daratan dan tsunami jauh yang bergerak merentasi lautan. Tenaga ombak lesap hanya secara beransur, tetapi tersebar di atas hadapan ombak, maka sebaik ombak menjejari pergi dari sumber, hadapannya menjadi lebih panjang dan tenaga purata mengurang, maka pesisir jauh akan, pada purata, dikenakan oleh ombak lebih lemah. Walau bagaimanapun, sebaik kelajuan ombak dikawal oleh kedalaman air, ombak itu tidak bergerak pada kelajuan sama di semua arah, dan ini mempengaruhi arah hadapan ombak–kesan yang dikenali sebagai biasan–yang boleh menumpukan kekuatan tsunami yang mara di sesetengah kawasan dan melemahkannya di kawasan lain menurut topografi bawah laut.

Tsunami 2004 di Thailand.

Sebaik tsunami bergerak ke dalam air lebih cetek kelajuannya menurun, panjang ombaknya memendek dan amplitudnya meningkat secara mendadak, bertingkah laku dalam cara sama dengan gelombang janaan angin di dalam air cetek, tetapi pada skala jauh lebih besar. Sama ada jurang atau rabung tsunami boleh tiba di pinggir laut dahulu. Dalam kes dahulu, laut berundur ke belakang dan meninggalkan kawasan subpasang surut dekat dengan pesisir terdedah yang menyediakan amaran berguna untuk orang di daratan. Apabila tiba, rabung biasanya tidak berpecah tetapi meluru ke daratan, membanjiri segala di laluannya. Banyak kemusnahan mungkin disebabkan oleh air banjir mengalir balik ke dalam laut selepas tsunami melanggar, mengheret puing dan orang bersamanya. Kerap beberapa tsunami disebabkan oleh peristiwa geologi tunggal dan tiba pada sela antara lapan minit dengan dua jam. Ombak pertama yang tiba di pesisir mungkin bukan yang terbesar atau paling memusnah. Sekali-sekala, tsunami mungkin bertansformasi menjadi bena, biasanya di teluk cetek atau di muara. Sistem amaran tsunami bergantung pada fakta bahawa ombak gempa bumi disebabkan oleh gempa bumi bergerakdi seluruh dunia pada sekitar 14,400 kilometer (8,900 bt) sejam, membolehkan kawasan terancam diberi amaran terhadap kemungkinan tsunami. Ukuran daripada satu rangkaian stesen pengukuran aras laut memungkinkan pengesahan atau pembatalan amaran tsunami.

Arus

Arus permukaan: merah–panas, biru–sejuk.

Rencana utama: Arus lautan

Angin bertiup di atas permukaan laut menyebabkan geseran di antara muka antara udara dengan laut. Bukan hanya ini menyebabkan ombak membentuk tetapi juga menjadikan air laut permukaan bergerak searah dengan angin. Sungguhpun angin boleh berubah, di mana-mana satu tempat angin lebih bertiup dari satu arah tunggal dan lalu arus permukaan boleh terbentuk. Angin barat adalah paling kerap di garis lintang tengah sementara angin timur mendominasi kawasan tropika. Apabila air bergerak dengan cara ini, air lain mengalir masuk untuk mengisi celah dan pergerakan bulat arus permukaan dikenali sebagai gir terbentuk. Ada lima gir utama di lautan dunia: dua di Lautan Pasifik, dua di Lautan Atlantik dan satu di Lautan Hindi. Gir lebih kecil lain dijumpai di laut lebih kecil dan satu gir tunggal mengalir mengelilingi Antartika. Gir-gir ini telah mengikuti laluan sama selama beralaf-alaf, dipandu oleh topografi daratan, arah angin dan kesan Coriolis. Arus permukaan mengalir dalam arah ikut jam di Hemisfera Utara dan arah lawan jam di Hemisfera Selatan. Air bergerak pergi daru khatulistiwa adalah panas, dan yang mengalir dalam arah sebaliknya telah kehilangan kebanyakan habanya. Arus-arus ini cenderung untuk menyederhanakan iklim Bumi, menyejukkan kawasan khatulistiwa dan menghangatkan kawasan di garis lintang lebih tinggi. Iklim global dan ramalan cuaca dipengaruhi secara berkuasa oleh lautan dunia, maka pemodelan iklim global mempergunakan model peredaran lautan serta model komponen utama lain seperti atmosfera, permukaan daratan, aerosol dan air batu laut. Model lautan mempergunakan satu cabang fizik, dinamik bendalir geofizik, yang menggambarkan aliran bendalir berskala besar seperti air laut.

Sawat penyampai global ditunjukkan dalam warna biru dengan arus permukaan lebih panas dalam warna merah.

Arus permukaan hanya mempengaruhi beberapa ratus meter (ela) laut teratas, tetapi ada juga aliran berskala besar dalam kedalaman lautan disebabkan oleh pergerakan jisim air dalam. Satu arus lautan dalam mengalir di seluruh semua lautan dunia dan dikenali sebagai peredaran termohalin atau sawat penyampai global. Pergerakan ini adalah perlahan dan dipacu oleh perbezaan ketumpatan air disebabkan oleh variasi kemasinan dan suhu. Di garis lintang tinggi air disejukkan oleh suhu atmosfera rendah dan menjadi lebih masin sebaik air batu laut menghablur keluar. Kedua-dua faktor ini menjadikannya lebih tumpat, dan air tenggelam. Dari laut dalam dekat dengan Greenland, air sedemikian mengalir ke arah selatan di antara jisim bumi benua di mana-mana daripada kedua-dua bahagian Lautan Atlantik. Apabila mencapai Lautan Antartik, air disertai oleh jisim air sejuk dan tenggelam yang lanjut dan mengalir ke arah timur. Air ini kemudian terpisah kepada dua saliran yang bergerak ke arah utara ke Lautan Hindi dan Lautan Pasifik. Di sini air memanas secara beransur, menjadi kurang tumpat, meningkat ke arah permukaan dan berpusing balik ke arah sendiri. Sesetengah mengalir kembali ke Lautan Atlantik. Jangka masa yang diambil untuk corak peredaran ini menjadi lengkap ialah seribu tahun.

Selain gir, ada arus permukaan sementara yang berlaku di bawah keadaan tertentu. Apabila ombak menemui pesisir pada satu sudut, arus susur pesisir tercipta sebaik air ditolak selari dengan garis pinggir laut. Air berpusar ke pantai pada sudut tegak dengan ombak menghampir tetapi terus mengalir pergi di bawah kesan graviti. Makin besar ombak berpecah, makin panjang pantai dan makin serong ombak menghampir, makin kuat arus susur pesisir. Arus-arus ini boleh menganjakkan isi padu besar pasir atau kelikir, menghasilkan tetanjung dan menghilangkan pantai dan saluran air berisi dengan kelodak. Arus simbar boleh berlaku apabila air melonggok dekat dengan pesisir dari ombak menghampir dan dicorongkan keluar ke laut melalui saluran di dasar laut. Ini mungkin berlaku di kancing di beting pasir atau dekat dengan struktur buatan manusia seperti benteng hakisan. Arus kuat ini boleh mempunyai halaju 3 ka (0.9 m) sesaat, boleh membentuk di tempat berlainan pada peringkat pasang surut berlainan dan boleh membawa sesiapa yang sedang bermandi-manda dan tidak berhati-hati pergi. Arus menjulang sementara boleh berlaku apabila angin menolak air pergi dari daratan dan air lebih dalam meningkat untuk menggantikannya. Air sejuk ini kerap kaya dengan nutrien dan menghasilkan mekar fitoplankton dan peningkatan besar daya pengeluaran laut.

Pasang surut

Pasang surut (biru) pada titik terhampir dan terjauh di Bumi dari Bulan.

Rencana utama: Pasang surut

Pasang surut ialah kenaikan dan penurunan aras air secara nalar dialami oleh laut dan lautan sebagai gerak balas kepada pengaruh gravitasi daripada Bulan dan Matahari, dan kesan putaran Bumi. Semasa setiap kitaran pasang surut, di mana-mana tempat air naik kepada ketinggian maksimum dikenali sebagai "air pasang" sebelum menyurut pergi lagi kepada aras "air surut" minimum. Sebaik air menyurut, keadaan ini semakin lama semakin mendedahkan pesisir hadapan, juga dikenali sebagai zon pasang surut. Perbezaan ketinggian antara air pasang dengan air surut dikenali sebagai julat pasang surut atau amplitud pasang surut.

Kebanyakan tempat mengalami dua air pasang harian, berlaku pada selangan kira-kira 12 jam dan 25 minit. Ini merupakan separuh daripada tempoh 24 jam dan 50 minit untuk Bumi membuat satu peredaran lengkap dan mengembalikan Bulan kepada posisinya dahulu yang relatif untuk pemerhati. Jisim Bulan kira-kira ialah 27 juta kali lebih kecil daripada Matahari, tetapi 400 kali lebih hampir dengan Bumi. Daya pasang surut atau daya penaik air pasang mengurang dengan cepat dengan jarak, maka Bulan mempunyai kesan melebihi dua kali daripada kesan Matahari terhadap pasang surut. Bonjol terbentuk di lautan di tempat, apabila bumi berada paling hampir dengan Bulan, kerana tempat ini juga merupakan tempat kesan graviti Bulan adalah lebih kuat. Di bahagian Bumi yang bertentangan, daya bulan berada pada yang terlemah dan ini menyebabkan satu lagi bonjol membentuk. Apabila Bulan berputar mengelilingi Bumi, begitu juga bonjol lautan ini bergerak mengelilingi Bumi. Tarikan gravitasi Matahari juga bertindak terhadap laut, tetapi kesannya terhadap pasang surut adalah kurang berkuasa daripada yang oleh Bulan, dan apabila Matahari, Bulan dan Bumi kesemuanya dijajarkan (bulan purnama dan anak bulan), kesan tergabung menghasilkan "pasang surut perbani" tinggi. Sebaliknya, apabila Matahari berada pada 90° daripada Bulan seperti terlihat dari Bumi, kesan gravitasi tergabung terhadap pasang surut adalah kurang menyebabkan "pasang surut anak" lebih rendah.

Aliran pasang surut air laut ditentang oleh inersia air dan boleh dipengaruhi oleh jisim daratan. Di tempat seperti Teluk Mexico, yang daratannya yang memaksa pergerakan bojol, hanya satu set pasang surut mungkin berlaku pada setiap hari. Tepi pesisir dari sebuah pulau mungkin ada kitaran harian kompleks dengan empat kali air pasang. Selat-selat pulau di Chalkis di Euboea mengalami arus kuat yang tiba-tiba menukar arah, secara amnya empat kali sehari tetapi sehingga 12 kali sehari apabila bulan dan matahari terpisah pada 90 darjah. Di tempat yang mempunyai teluk atau muara berbentuk corong, julat pasang surut boleh dibesarkan. Teluk Fundy ialah contoh klasik untuk ini dan boleh mengalami pasang surut musim bunga setinggi 15 m (49 ka). Sungguhpun pasang surut adalah nalar dan boleh ramal, ketinggian air pasang boleh direndahkan oleh angin luar pesisir dan ditingkatkan oleh angin laut. Tekanan tinggi di pusat antisiklon menolak turun terhadap air dan berhubung kait dengan air surut rendah yang tidak normal sementara kawasan tekanan rendah mungkin menyebabkan air pasang yang sangat tinggi. Pusuan ribut boleh berlaku apabila angin tinggi menimbunkan air melawan pinggir laut di kawasan cetek dan ini, berganding dengan sistem tekanan rendah, boleh meningkat permukaan laut pada air pasang secara dramatik. Pada 1900, Galveston, Texas mengalami pusuan 15 ka (5 m) semasa sebuah hurikan yang menenggelami bandar raya itu, mengorbankan melebihi 3,500 orang dan memusnahkan 3,636 buah rumah.

Lembangan lautan

Tiga jenis sempadan plat.

Rencana utama: Lembangan lautan

Bumi terdiri daripada sebuah teras pusat bermagnet, sebuah mantel yang kebanyakannya cecair dan sebuah petala luar tegar dan keras (atau litosfera), yang terdiri daripada kerak batuan Bumi dan lapis luar mantel yang kebanyakannya pepejal yang lebih dalam. Di daratan, kerak dikenali sebagai kerak benua sementara di bawah laut, kerak dikenali sebagai kerak lautan. Kerak lautan terdiri daripada basalt yang tumpat secara relatif dan setebal kira-kira lima hingga sepuluh kilometer (tiga hingga enam batu). Litosfera yang tipis secara relatif terapung di atas mantel yang lebih lemah dan lebih panas dan diretakkan kepada sebilangan plat tektonik. Di tengah-tengah lautan, magma malar ditujah melalui dasar laut di antara plat bersebelahan untuk membentuk permatang tengah laut dan di sini arus perolakan di dalam mantel cenderung untuk memacu dua buah plat untuk berpisah. Selari dengan permatang ini dan lebih dekat dengan pinggir laut, sebuah plat lautan mungkin menggelongsor di bawah sebuah plat lautan yang lain dalam proses yang dikenali sebagai pembenaman. Parit yang dalam terbentuk di sini dan proses ini diiringi oleh geseran sebaik plat mengisar bersama-sama. Pergerakan ini berterusan dalam sentakan yang menyebabkan gempa bumi, haba terhasil dan magma dipaksa ke atas menghasilkan gunung bawah air, yang sesetengahnya mungkin membentuk rantai pulau gunung berapi dekat dengan parit dalam. Dekat dengan sesetengah sempadan di antara daratan dengan laut, plat lautan yang agak lebh tumpat menggelongsor di bawah plat benua dan lebih parit pembenaman terbentuk. Sebaik plat lautan mengisar bersama-sama, plat benua tercangga dan melengkok menyebabkan pembinaan gunung dan kegiatan seismos.

Parit terdalam di Bumi ialah Jurang Mariana yang menganjur sejauh kira-kira 2,500 kilometer (1,600 bt) merentasi dasar laut. Parit ini terletak dekat dengan Kepulauan Mariana, kepulauan gunung berapi di Lautan Pasifik Barat, dan sungguhpun jurang ini hanya berpuratakan keluasan 68 kilometer (42 bt), titik terdalamnya adalah sedalam 10.994 kilometer (hampir 7 batu) dari permukaan laut. Sebuah parit yang jauh lebih panjang menganjur di sepanjang pinggir laut Peru dan Chile, mencapai kedalaman 8,065 meter (26,460 ka) dan mengajur kira-kira sejauh 5,900 kilometer (3,700 bt). Parit ini terjadi di tempat Plat Nazca lautan menggelongsor di bawah Plat Amerika Selatan benua dan berhubung kait dengan tujahan ke atas dan kegiatan gunung berapi Banjaran Andes.

Pinggir laut

Zon pertemuan daratan dengan laut dikenali sebagai pinggir laut dan bahagian di antara air surut musim bunga terendah dengan had atas dicapai oleh ombak membadai ialah pesisir. Pantai ialah himpunan pasir atau pantai di pesisir. Tanjung tinggi ialah satu titik daratan menganjur keluar ke dalam laut dan promontori lebih besar dikenali sebagai tanjung. Lekukan garis pinggir laut, terutamanya di antara dua buah tanjung tinggi, ialah teluk, teluk kecil dengan serokan sempit ialah pesolot dan teluk besar mungkin dirujuk sebagai telukan. Garis pinggir laut dipengaruhi oleh sebilangan faktor termasuk kekuatan ombak tiba di pesisir, kecerunan pinggir darat, rencaman dan kekerasan batu pinggir laut, kecondongan cerun luar pesisir dan perubahan aras daratan kerana julangan atau penenggelaman setempat. Biasanya, ombak bergulung ke arah pesisir pada kadar enam hingga seminit dan ini dikenali sebagai ombak membina kerana cenderung untuk enggerakkan bahan ke pantai dan mempunyai sedikit kesan hakisan. Ombak ribut tiba di pesisir dalam sesaran cepat dan dikenali sebagai ombak memusnah kerana damparan menggerakkan bahan pantai ke arah laut. Di bawah pengaruh kedua-duanya, pasir dan kerikil di atas pantai terkandas bersama-sama dan terlelas. Pada sekitar air pasang, kuasa ombak ribut menghentam kaki cenuram mempunyai kesan mengecai kerana udara di dalam rekahan dan celah dimampatkan dan kemudian cepat mengembang dengan lepasan tekanan. Pada masa sama, pasir dan pebel mempunyai kesan menghakis kerana tercamapk melawan batu. Ini cenderung untuk memotong bawah cenuram, dan proses luluhawa normal seperti tindakan ibun menyusul, menyebabkan kemusnahan lanjut. Secara beransur, platform potongan ombak berkembang di kaki cenuram dan ini mempunyai kesan perlindungan, mengurangkan hakisan ombak lanjut.

Bahan yang haus daripada pinggir daratan akhirnya berakhir di laut. Di sini bahan itu tertakluk kepada atrisi kerana arus mengalir selari dengan pinggir laut menyental saluran dan mengangkut pasir dan pebel pergi dari tempat aslinya. Enapan yang dibawa ke laut oleh sungai mengenap di atas dasar laut menyebabkan delta untuk membentuk di muara. Kesemua bahan ini bergerak ke belakang dan ke hadapan di bawah pengaruh ombak, pasang surut dan arus. Pengorekan memindahkan bahan dan memperdalam saluran tetapi mungkin mempunyai kesan yang tidak dijangkakan di tempat lain di garis pinggir laut. Kerajaan melaksanakan usaha untuk mencegah pembanjiran daratan dengan pembinaan pemecah ombak, tembok laut dan pertahanan laut lain. Sawar Thames direka untuk melindungi London daripada pusuan ribut dan daik dan tetambak dibina untuk mengawal aliran air dan melindungi tanah pulih guna daripada laut daripada pembanjiran. Salah satu benteng buatan manusia yang terpanjang ialah sistem tetambak Mississippi, menganjur kira-kira sejuah 1,000 kilometer (620 bt) di sepanjang sungai itu dari Tanjung Girardeau di Delta Mississippi, dan tujuannya adalah untuk melindungi bandar raya New Orleans. Lapangan Terbang Antarabangsa Hong Kong dibina di atas sebuah pulau buatan, dibentuk dengan mengaraskan dua buah pulau wujud dan memulihgunakan 9.38 kilometer persegi (3.62 bt²) dasar laut bersebelahan.

Aras laut

Rencana utama: Aras laut

Sepanjang kebanyakan masa geologi, aras laut adalah lebih tinggi daripada aras kini. Faktor utama yang mempengaruhi aras laut ialah hasil perubahan kerak lautan, dengan trend menurun dijangkakan untuk berterusan dalam jangka sangat panjang. Pada maksimum glasier terakhir, kira-kira 20,000 tahun lalu, aras laut ialah 120 meter (390 ka) di bawah aras kini. Kira-kira selama 100 tahun terakhir, arus laut telah meningkat pada kadar purata kira-kira 1.8 milimeter (0.071 in) setahun. Kebanyakan peningkatan ini boleh dianggap berpunca daripada peningkatan suhu laut dan pengembangan terma sedikit yang terhasil untuk 500 meter (1,600 ka) air atas. Sumbangan tambahan, sebanyak sesuku jumlah, datang daripada air bersumber di daratan, seperti salji dan glasier cair dan penyarian air tanah untuk pengairan dan keperluan pertanian dan keperluan manusia lain. Trend yang meningkat daripada pemanasan global dijangkakan berterusan sehingga sekurang-kurangnya penghujung abad ke-21.

Kitaran air

Rencana utama: Kitaran air

Laut memainkan peranan dalam kitaran air atau hidrologi, yang melibatkan air menyejat dari lautan, bergerak melalui atmosfera sebagai wap, memeluwap, jatuh sebagai hujan atau salji, lalu mengekalkan hidupan di daratan, dan kebanyakannya kembali ke laut. Juga di Gurun Atacama, tempat hujan jarang sekali berlaku, awan kabut tumpat dikenali sebagai camanchaca berhembus masuk dari laut dan menyokong hidupan tumbuhan.

Di Asia Tengah dan jisim daratan besar lain, ada lembangan endoreik yang tidak mempunyai alur keluar ke laut, dipisahkan daripada lautan oleh pergunungan atau ciri geologi lain yang menghalang air daripada mengalir pergi. Laut Kaspia ialah contoh yang terbesar. Alur masuk utamanya ialah Sungai Volga, tiada alur keluar dan penyejatan air menjadikannya masin kerana galian terlarut melonggok. Laut Aral di Asia Tengah dan Tasik Piramid di Amerika Syarikat barat ialah contoh lanjut untuk jasad air masin pedalaman besar tanpa penyaliran. Sesetengah tasik endoreik adalah kurang masin, tetapi kesemuanya adalah peka terhadap variasi mutu air yang mengalir masuk.

Kitaran karbon

Rencana utama: Kitaran karbon lautan

Lautan mengandungi kuantiti karbon giat terkitar terbesar di dunia dan hanya kedua-dua selepas litosfera dalam amaun karbon yang disimpan. Lapisan permukaan lautan memegang amaun karbon organik terlarut besar yang cepat ditukarkan dengan atmosfera. Kepekatan lapisan dalam untuk karbon tidak organik terlarut ialah kira-kira 15 peratus lebih tinggi daripada yang untuk lapisan permukaan dan kekal selama jangka masa lebih lama. Peredaran termohalin menukarkan karbon di antara kedua-dua lapisan ini.

Karbon memasuki lautan sebaik karbon dioksida atmosfera melarut di lapisan permukaan dan ditukarkan menjadi asid karbonik, bikarbonat dan karbonat: CO_{2 (aq)} + H₂O $\leftrightarrow$ H₂CO₃ $\leftrightarrow$ HCO₃⁻ + H⁺ $\leftrightarrow$ CO₃²⁻ + 2 H⁺. Proses ini membebaskan ion hidrogen (H⁺), lalu menurunkan pH lautan.

Karbon juga boleh masuk melalui sungai sebagai karbon organik terlarut dan ditukarkan oleh organisma fotosintesis menjadi karbon organik. Ini sama ada boleh ditukarkan di seluruh rantai makanan atau dimendakkan ke dalam lapisan yang lebih dalam yang lebih kaya dengan karbon sebagai tisu lembut mati atau di dalam cangkerang dan tulang sebagai kalsium karbonat. Karbon berdera di dalam lapisan ini selama jangka masa panjang sebelum sama ada dilonggokkan sebagai enapan atau dipulangkan kepada air permukaan melalui peredaran termohalin.

Hidupan di laut

Terumbu karang merupakan antara habitat biopelbagai di dunia.

Rencana utama: Biologi laut

Lautan ialah rumah kepada sekelompok pelbagai bentuk hidupan yang menggunakannya sebagai habitat. Oleh sebab cahaya matahari hanya menerangi lapisan atas, sebahagian besar lautan wujud dalam kegelapan kekal. Kerana setiap zon kedalaman dan suhu berlainan menyediakan habitat untuk satu set spesies unik, persekitaran laut sebagai keseluruhan merangkumi kepelbagaian besar untuk hidupan. Habitat laut adalah pelbagai dari permukaan air hingga parit lautan terdalam, termasuk terumbu karang, hutan kelpa, padang rumput laut, kolam pasang surut, dasar laut berlumpur, berpasir dan berbatuan, dan zon pelagos terbuka. Organisma yang hidup di dalam julat laut dari paus 30 meter (100 ka) panjang hingga fitoplankton mikroskopi dan zooplankton, kulat, bakteria dan virus, termasuk bakteriofaj laut yang ditemui baru-baru ini yang tinggal sebagai parasit di dalam bakteria. Hidupan laut memainkan peranan penting dalam kitaran karbon kerana organisma fotosintesis menukarkan karbon dioksida terlarut menjadi karbon organik dan hidupan laut adalah penting kepada manusia dalam ekonomi untuk menyediakan ikan untuk kegunaan sebagai makanan.

Hidupan mungkin telah berasal dari laut dan kesemua kelompok utama haiwan diwakili di situ. Ahli sains berpendapat berlainan dalam asal usul tepat yang merupakan tempat hidupan laut bangkit: uji kaji Miller-Urey mencadangkan "sup" kimia cair di air terbhuka, tetapi cadangan lebih kini termasuk mata air panas gunung berapi, enapan lempung berbutir halus, atau lohong "pengasap hitam" laut dalam, kesemuanya patut menyediakan perlindungan daripada sinaran ultralembayung yang merosak yang tidak disekat oleh atmosfera Bumi awal.

Habitat laut

Rencana utama: Habitat laut

Templat:Topik habitat lautan Habitat laut boleh dibahagikan secara mengufuk kepada habitat pinggir laut dan lautan lepas. Habitat pinggir laut menganjur dari garis pesisir hingga pinggir pentas benua. Kebanyakan hidupan laut dijumpai di habitat pinggir laut, sungguhpun kawasan pentas hanya memenuhi 7 peratus jumlah kawasan lautan. Habitat lautan lepas dijumpai di dalam lautan dalam melebihi pinggir pentas benua. Secara alternatif, habitat laut boleh dibahagikan secara mencancang kepada habitat pelagos (perairan lepas), demersal (hanya di atas dasar laut) dan bentos (dasar laut). Pembahagian ketiga adalah mengikut garis lintang: dari laut-laut kutub dengan pelantar air batu, air batu laut dan aisberg, hingga perairan sederhana dan tropika.

Terumbu karang, yang juga dipanggil "hutan hujan laut", mendiami kurang daripada 0.1 peratus permukaan lautan dunia, tetapi ekosistemnya termasuk 25 peratus daripada kesemua spesies laut. Yang paling dikenali ialah terumbu karang tropika seperti Terumbu Sawar Besar, tetapi terumbu air sejuk melindungi pelbagai spesies termasuk terumbu (hanya enam daripadanya menyumbang kepada pembentukan terumbu).

Alga dan tumbuhan

Rencana utama: Alga

Pengeluar utama laut — tumbuhan dan organisma mikroskopik di dalam plankton — adalah meluas dan sangat pelbagai. Alga fotosintesis mikroskopik, fitoplankton, menyumbangkan sebahagian keluaran fotosintesis dunia lebih besar daripada kesemua hutan darat tergabung. Kira-kira 45 peratus daripada pengeluaran utama bahan hidup laut disumbangkan oleh diatoms. Alga yang jauh lebih besar, biasanya dikenali sebagai rumpai laut, adalah penting secara setempat; Sargassum membentuk hanyutan terapung, sementara kelpa membentuk hutan dasar laut. Tumbuhan berbunga seperti rumput laut tumbuh meluas seakan "padang" di perairan cetek berpasir, bakau menggaris pinggir laut di kawasan tropika dan subtropika dan tumbuhan tahan pasir berkembang di rawang garam yang dibanjiri dengan nalar. Kesemua habitat ini boleh mengasingkan kuantiti besar karbon dan menyokong julat biopelbagai lebih besar dan hidupan haiwan lebih kecil.

Cahaya hanya boleh menembusi 200 meter (660 ka) teratas maka ini hanya merupakan sebahagian laut yang merupakan tempat tumbuhan boleh tumbuh. Lapisan permukaan kerap kekurangan sebatian nitrogen yang giat secara biologi. Kitaran nitrogen laut terdiri daripada transformasi mikrob kompleks yang termasuk pengikatan nitrogen, asimilasinya, nitrifikasi, anammox dan denitrifikasi. Sesetengah daripada proses ini berlaku di dalam air dalam supaya ada julang air, dan juga dekat dengan muara yang mempunyai nutrien bersumberkan daratan, pertumbuhan tumbuhan adalah lebih tinggi. Ini bererti bahawa kawasan paling produktif, kaya dengan plankton dan lalu juga dengan ikan, terutamanya adalah di pinggir laut.

Haiwan dan hidupan laut lain

Ada lingkungan lebih luas untuk takson haiwan lebih tinggi di laut daripada di darat, banyak spesies laut belum ditemui dan bilangan yang dikenali dalam sains semakin berkembang secara tahunan. Sesetengah vertebrat seperti burung laut, anjing laut dan penyu kembali ke darat untuk membiak tetapi ikan, setasea dan ular laut mempunyai gaya hidup air lengkap dan banyak filum invertebrat adalah sepenuhnya kelautan. Sebenarnya, lautan adalah penuh dengan hidupan dan menyediakan banyak mikrohabitat berlainan. Salah satu daripada ini ialah filem permukaan yang, sungguhpun dibalik-balikkan oleh pergerakan ombak, menyediakan persekitaran kaya dan merupakan rumah untuk bakteria, kulat mikroalga, protozoa, telur ikan dan pelbagai larva.

Zon pelagos mengandungi makro- dan mikrofauna dan beribu-ribu zooplankton yang menghanyut dengan arus. Kebanyakan organisma terkecil ialah larva ikan dan invertebrat laut yang membebaskan telur dalam bilangan besar kerana peluang mana-mana satu embrio mandiri sehingga kematangan adalah amat kecil. Zooplankton memakan fitoplankton dan satu sama lain dan membentuk satu bahagian asasi rantai makanan kompleks yang melanjut melalui ikan bersaiz pelbagai dan organisma nekton lain sehingga sotong besar, yu, lumba-lumba dan paus. Sesetengah makhluk laut melakukan penghijrahan besar, sama ada ke kawasan lain di lautan pada dasar musim atau penghijrahan mencancang harian, kerap naik untuk makan pada malam hari dan turun untuk keselamatan pada siang hari. Kapal boleh memperkenalkan atau menyebarkan spesies invasif melalui nyahcas air balast atau pengangkutan organisma yang telah terkumpul sebagai bahagian komuniti kotoran di badan kapal.

Zon demersal menyokong banyak haiwan yang memakan organisma bentos atau mencari perlindungan daripada pemangsa dan dasar laut menyediakan pelbagai habitat di atas atau di bawah permukaan substrat yang digunakan oleh makhluk teradaptasi terhadap keadaan-keadaan ini. Zon pasang surut dengan keterdedahan berkalanya terhadap udara penyahhidrat ialah rumah kepada teritip, moluska dan krustasea. Zon neritik mempunyai banyak organisma yang memerlukan cahaya untuk bangkit. Di sini, pada batu berkerak alga tinggallah bunga karang, ekinoderma, cacing poliket, buran dan invertebrat lain. Karang kerap mengandungai simbion fotosintesis dan tinggal di perairan cetek, tempat cahaya menembus. Rangka berkapur meluas yang dileler terbina ke dalam terumbu karang yang merupakan ciri penting dasar laut. Ini menyediakan habitat biopelbagai untuk organisma penghungi terumbu. Ada kurang hidupan laut di dasar laut lebih dalam tetapi hidupan laut juga bangkit di sekitar gunung laut yang bangkit dari kedalaman, tempat ikan dan haiwan lain berhimpun untuk bertelur dan makan. Hampir dekat dasar laut tinggallah ikan demersal yang kebanyakannya memakan organisma pelagos atau invertebrat bentos. Penjelajahan laut dalam oleh alat boleh tenggelam mendedahkan dunia baharu makhluk hidup di dasar laut yang tidak pernah diketahui oleh ahli sains. Sesetengahnya seperti detritivor bergantung pada bahan organik tenggelam ke dasar lautan. Yang lain berkeliling di dalam lohong hidroterma laut dalam, tempat aliran air yang dengan galian bercantum dari dasar laut, menyokong komuniti yang pengeluar utamanya ialah bakteria kemoautotrof pengoksida sulfida, dan yang penggunanya termasuk dwicangkerang khas, buran, teritip, ketam, cacing dan ikan, kerap tidak dijumpai di tempat lain. Paus mati yang tenggelam ke dasar lautan menyediakan makanan untuk sehimpunan organisma yang bergantung dengan serupa kebanyakannya pada tindakan bakteria pengurang belerang. Tempat sebegitu menyokong biom unik, tempat banyak mirob baharu dan bentuk hidupan lain telah ditemui.

Manusia dan laut

Pandu arah dan penjelajahan

Pandangan eurosentrik: pada 12 Oktober 1492, Christopher Columbus dari Itali menemui Benua Amerika untuk raja Sepanyol. (gambaran 1893)

Laman utama: Sejarah pandu arah, Sejarah kartografi, Sejarah laut, Sejarah laut purba, dan Penjelajahan lautan

Manusia telah merentasi laut sejak mereka membina lancang laut pertama. Orang Mesir purba dan orang Phoenicia menjelajahi Laut Mediterranean dan Laut Merah dengan Hannu dari Mesir mencapai Semenanjung Arab dan Pinggir Laut Afrika pada sekitar 2750 SM. Pada alaf pertama SM, orang Phoenicia dan orang Yunani mengasaskan jajahan di sekitar Laut Mediterranean dan Laut Hitam dan rumah api pertama, Rumah Api Iskandariah, dibina untuk memandu pelaut pada abad ke-3 SM. Laut-laut di sepanjang pinggir laut Asia timur dan selatan digunakan oleh orang Arab dan orang Cina dan orang Polinesia melakukan pandu arah yang menakjubkan, merentasi beribu-ribu batu di antara pulau kecil. Pada zaman Pertengahan awal, orang Viking merentasi Atlantik Utara dan mungkin mencapai Lautan Hindi.

Pada hujung abad kelima belas, pelaut Eropah Barat mula melakukan pelayaran penjelajahan lebih lama untuk mencari perdagangan. Bartolomeu Dias mengelilingi Tanjung Harapan pada 1487 dan Vasco da Gama mencapai India melalui Tanjung Harapan pada 1498. Christopher Columbus belayar dari Cádiz pada 1492, dalam cubaan untuk mencapai tanah timur dari India dan Jepun dengan cara baharu pelayaran ke arah barat. Sebaliknya, beliau mendarat di sebuah pulau di Laut Caribbean dan beberapa tahun kemudian, pemandu arah dari Venice, John Cabot, mencapai Newfoundland. Amerigo Vespucci dari Itali, yang sempena beliau Amerika dinamai, menjelajahi garis pinggir laut Amerika Selatan dalam pelayaran dibuat pada antara 1497 dengan 1502, termasUk muara Sungai Amazon. Pada 1519, pemandu arah Portugis, Ferdinand Magellan, mengetuai ekspedisi pertama untuk belayar ke seluruh dunia. Pada 1594, kapten dari Belanda, Willem Barentsz, mencapai Svalbard dan Laut Barents. Tiada yang mengatakan kesemua pemandu arah zaman pertengahan adalah dari Eropah Barat. Orang Novgorod telah melayari Laut Putih sejak abad ke-13 atau sebelumnya. Dinasti Ming Cina mempunyai angkatan tentera sebanyak 317 buah kapal dengan 37,000 orang di bawah Zheng He pada awal abad kelima belas, melayari Lautan Hindi dan Lautan Pasifik. Gerardus Mercator membuat peta gunaan dunia pada 1538, unjuran petanya semudahnya meluruskan garis rumb. Pencartaan tepat pinggir laut Rusia hanya bermula pada abad ke-18, dan kepulauan Severnaya Zemlya tidak ditemui sehingga 1910.

Peta dunia Gerardus Mercator dari 1569. Garis pinggir laut dunia lama digambarkan dengan agak tepat, tidak seperti untuk benua Amerika. Kawasan di garis lintang (Artik, Antartik) dibesarkan dengan besar dalam unjuran ini.

Kompas pertama kali digunakan oleh orang Yunani dan orang Cina purba untuk menunjukkan kedudukan arah utara dan kedudukan yang dituju oleh kapal. Garis lintang (sudut yang berjulat dari 0° di khatulistiwa hingga 90° di kutub) ditentukan dengan mengukur sudut di antara Matahari, Bulan atau bintang tertentu dan ufuk dengan menggunakan astrolab, tongkat Jacob atau sekstan. Garis bujur (garisan di atas glob menghubungkan kedua-dua kutub) hanya boleh dihitung dengan kronometer tepat untuk menunjukkan perbezaan masa tepat di antara kapal dan satu titik tetap seperti Meridian Greenwich. Pada 1759, John Harrison, seorang tukang jam, mereka sebuah alat dan James Cook menggunakannya dalam pelayaran penjelajahannya. Kini, Sistem Kedudukan Sejagat (GPS) menggunakan melebihi tiga puluh buah satelit membolehkan pandu arah tepat sedunia.

Pada abad kedua, Ptolemy memetakan seluruh dunia yang dikenali dari "Fortunatae Insulae", Tanjung Verde atau Kepulauan Canary, ke arah timur ke Teluk Thailand. Peta ini digunakan pada 1492 apabila Christopher Columbus memulakan pelayarannya. Menjeland abad kelapan belas peta lebih baik telah dibuat dan sebahagian objektif James Cook pada pelayarannya melanjutkan peta lautan. Kajian sains berterusan dengan rakaman dalam untuk Tuscarora, penyelidikan lautan pelayaran Challenger (1872–1876), karya orang-orang laut Skandinavia Roald Amundsen dan Fridtjof Nansen, ekspedisi Michael Sars pada 1910, ekspedisi German Meteor pada 1925, tinjauan Antartik untuk Discovery II pada 1932, dan yang lain sejak itu. Pertubuhan Hidrografi Antarabangsa, diasaskan pada 1921, ialah pihak berkuasa tentang peninjauan hidrografi dan pencartaan nautika.

Garisan Tarikh Antarabangsa ialah satu garisan khayalan di atas permukaan Bumi, diasaskan oleh Persidangan Meridian Antarabangsa pada 1884 untuk menandakan sempadan untuk satu hari takwim daripada yang seterusnya. Garisan ini menganjur dari utara ke kutub selatan kasar-kasar mengikuti garis bujur 180° melalui tengah-tengah Lautan Pasifik tetapi menyisih di tempat-tempat untuk memintas sesetengah wilayah dan gugusan pulau.

Oseanografi dan penjelajahan laut dalam

Laman utama: Oseanografi dan Penjelajahan laut dalam

Oseanografi ialah sains berbilang disiplin dan meneliti sifat air laut, mengkaji pasang surut dan arus, mencartakan garis pinggir laut, memetakan dasar laut dan mengkaji hidupan laut. Oseanografi saintifik bermula dengan pelayaran Kapten James Cook dari 1768 hingga 1779, memerihalkan Lautan Pasifik dengan kepersisan buat pertama kalinya dari 71 darjah Selatan ke 71 darjah Utara. Kronometer John Harrison menyokong pandu arah jitu Cook dan carta pada dua daripada pelayaran ini, memperbaik piawaian dengan kekal yang boleh dicapai untuk kerja kemudiannya. Ekspedisi lain diikuti pada abad kesembilan belas, dari Rusia, Perancis, Belanda dan Amerika Syarikat serta Britain. Di atas HMS Beagle, yang menyediakan Charles Darwin dengan idea dan bahan untuk bukunya dari 1859 On the Origin of Species, nakhoda kapalnya, Robert FitzRoy, mencartakan laut-laut dan pinggir-pinggir laut dan menerbitkan laporan empat jilidnya mengenai tiga pelayaran kapal itu pada 1839. Buku Edward Forbes dari 1854, Distribution of Marine Life mempertikaikan bahawa tiada hidupan boleh hidup kira-kira di bawah 600 meter (2000 kaki). Ini dibuktikan salah oleh ahli biologi British W. B. Carpenter dan C. Wyville Thomson, yang pada 1868 menemui hidupan di dalam air dalam dengan mengorek. Wyville Thompson menjadi ketua ahli sains dalam ekspedisi Challenger pada 1872–1876, yang mencipta sains oseanografi dengan berkesan.

Dalam perjalanannya sepanjang 68,890-batu-nautika (127,580 km) mengelilingi glob, HMS Challenger menemui kira-kira 4,700 spesies laut baharu, dan melakukan 492 pemeruman laut dalam, 133 pengorekan dasar, 151 pemukatan tunda perairan lepas dan 263 pencerapan suhu air bersiri. Di Lautan Atlantik selatan pada 1898/1899, Carl Chun di atas Valdivia membawa banyak bentuk hidupan baharu ke permukaan dari kedalaman melebihi 4,000 meter (13,000 ka). Pencerapan haiwan laut dalam pertama dalam persekitaran semula jadinya dibuat pada 1930 oleh William Beebe dan Otis Barton yang menuruni 434 meter (1,424 ka) di dalam keluli sfera Batisfera. Ini direndahkan oleh kabel tetapi menjelang 1960 sebuah pemboleh tenggelam berkuasa sendiri, Trieste dimajukan oleh Jacques Piccard, membawa anak kapalnya ke bahagian terdalam di dalam lautan Bumi, Jurang Mariana di Lautan Pasifik, mencapai rekod kedalaman kira-kira 10,915 meter (35,810 ka), kekaguman yang tidak diulangi sehingga 2012 apabila James Cameron memandu Deepsea Challenger ke kedalaman serupa. Sut penyelaman atmosfera boleh dipakai untuk pengendalian laut dalam, dengan rekod dunia baharu ditetapkan pada 2006 apabila seorang Tentera Laut AS penyelam menuruni 2,000 kaki (610 m) dalam salah satu daripada sut bersendi dan bertekanan.

Di laut dalam, tiada cahaya menembusi lapisan air dari atas dan tekanannya adalah ekstrem. Untuk penjelajahan laut dalam, penggunaan kenderaan khas diperlukan, sama ada kenderaan bawah kendalian jauh dengan cahaya dan kamera atau pemboleh tenggelam bermanusia. Pemboleh tenggelam Mir kendalian bateri mempunyai tiga orang anak kapal dan boleh menuruni 20,000 kaki (6,000 m). Mereka mempunyai port penglihatan, cahaya 5,000-watt, kelengkapan video dan lengan pemanipulasi untuk pengutipan sampel, peletakan kuar atau penolakan kenderaan merentasi dasar laut apabila penujah mengacau enapan berlebihan.

Bathimetri ialah pemetaan dan kajian topografi dasar lautan. Kaedah yang digunakan untuk pengukuran kedalaman laut termasuk pemerum gema beralur tunggal atau berbilang alur, pemerum kedalaman bawaan udara dan penghitungan kedalaman daripada data pengesan jauh satelit. Maklumat ini digunakan untuk menentukan laluan kabel dan talian paip bawah laut, untuk memilih lokasi sesuai untuk penapakan pelantar minyak dan turbin angin luar pesisir dan untuk mengenal pasti kawasan perikanan baharu yang berpotensi.

Penyelidikan oseanografi yang berterusan termasuk bentuk hidupan laut, pemuliharaan, persekitaran laut, kimia lautan, pengkajian dan pemodelan dinamik iklim, sempadan udara-laut, corak cuaca, sumber lautan, tenaga boleh diperbaharu, ombak dan arus, dan rekaan dan perkembangan alat dan teknologi baharu untuk menyiasat laut dalam. Sementara pada 1960-an dan 1970-an penyelidikan tertumpu pada taksonomi dan biologi asasi, pada 2010-an tumpuan telah beralih kepada topik lebih besar seperti perubahan iklim. Penyelidik mempergunakan penderiaan jauh berdasarkan satelit untuk perairan permukaan, dengan kapal penyelidikan, balai cerap tertambat dan kenderaan bawah berautonomi untuk mengkaji dan memantau kesemua bahagian laut.

Undang-undang laut

"Kebebasan laut" ialah satu prinsip dalam undang-undang antarabangsa bertarikh dari abad ketujuh belas. Prinsip ini menekankan kebebasan untuk memandu arah lautan dan tidak menyetuji peperangan dipertarungkan di perairan antarabangsa. Kini, konsep ini disemadikan dalam Konvensyen Bangsa-Bangsa Bersatu tentang Undang-Undang Laut (UNCLOS), versi ketiganya dikuatkuasakan pada 1994. Perkara 87(1) menyatakan: "Laut lepas adalah terbuka kepada semua negeri, sama ada di pinggir laut atau dikelilingi daratan." Perkara 87(1) (a) hingga (f) memberikan senarai tidak menyeluruh kebebasan termasuk pandu arah, lintas terbang, peletakan kabel bawah laut, pembinaan pulau buatan, perikanan dan penyelidikan sains. Keselamatan perkapalan dikawal selia oleh Pertubuhan Maritim Antarabangsa. Objektifnya termasuk pemajuan dan pengekalan rangka kerja kawal selia untuk perkapalan, keselamatan laut, kebimbangan persekitaran, bahan undang-undang, kerjasama teknikal dan keselamatan laut.

UNCLOS 111 mentakrifkan beberapa kawasan perairan. "Perairan pedalaman" ialah bahagian garis dasar ke arah darat dan kapal asing tidak mempunyai hak laluan di sini. "Perairan wilayah" menganjur sejauh 12 batu nautika (22 kilometer; 14 batu) dari garis pinggir laut dan di perairan ini, negeri pinggir laut adalah bebas untuk menetapkan undang-undang, mengawal selia dan mengeksploit mana-mana sumber. "Zon berdampingan" menganjur sejauh 12 batu nautika yang lanjut membolehkan kejar buru kapal yang disyaki melanggar undang-undang dalam empat bidang tertentu: kastam, percukaian, imigresen dan pencemaran. "Zon ekonomi eksklusif" mengajur sejauh 200 batu nautika (370 kilometer; 230 batu) dari garis dasar. Di dalam kawasan ini, negara pinggir laut mempunyai hak pengeksploitan tunggal ke atas kesemua sumber semula jadi. "Pentas benua" ialah pemanjangan semula jadi wilayah darat ke pinggir luar pinggir benua, atau 200 batu nautika dari garis dasar negeri pinggir laut, yang mana-mana yang lebih besar. Di sini negara pinggir laut mempunyai hak eksklusif untuk pengutipan hasil galian dan juga sumber hidup "tertempat" di dasar laut.

Kapal-kapal mungkin melintasi sebilangan zon masa pada pelayaran, maka waktu nautika, diperkenalkan pada 1920-an digunakan di perairan antarabangsa. Setiap zonnya adalah 15 darjah secara seragam luas garis bujurnya, jam kapal dipercepat satu jam sezon apabila ke arah timur.

Perjalanan

Kapal belayar atau bot tambang membawa surat menyeberangi laut, secara beransur menambah penginapan penumpang sesak. Seawal 1629, Syarikat Hindia Timur Belanda membawa sesetengah penumpang di atas Batavia yang malang from Texel dari Belanda ke Jawa. Kemudian, perkhidmatan berjadula disediakan, tetapi masa perjalanan yang diambil sangat bergantung pada cuaca. Apabila kapal wap menggantikan kapal layar, kapal lautan mengambil alih tugas pembawaan orang. Menjelang permulaan abad kedua puluh, penyeberangan Lautan Atlantik hanya memakan masa sebanyak lima hari dan syarikat perkapalan bersaing untuk memilik kapal terbesar dan terpantas. Reben Biru ialah sanjungan tidak rasmi diberikan kepada kapal lautan terpantas yang menyeberangi Lautan Atlantik pada perkhidmatan nalar. Mauretania memegang gelarannya dengan 26.06 knot (48.26 km/h) selama dua puluh tahun dari 1909. Piala Hales, satu lagi anugerah untuk penyeberangan Lautan Atlantik secara komersial terpantas, dimenangi oleh United States pada 1952 kerana penyeberangan yang memakan masa tiga hari, sepuluh jam dan empat puluh minit.

Kapal lautan besar adalah selesa tetapi mahal harga minyaknya dan harga layanannya. Umur kapal lautan rentas Atlantik surut sebaik penerbangan antara benua mula tersedia. Pada 1958, perkhidmatan udara berjadual nalar antara New York dengan Paris memakan masa tujuh jam menamatkan perkhidmatan feri Atlantik. Satu demi satu kapal dibiarkan, sesetengah dijadikan serpihan, yang lain menjadi kapal pesiaran untuk industri senggang dan yang lain pula menjadi hotel terapung. Laut masih menjadi laluan perjalanan orang perahu di dalam kapal kecil yang kadang-kadang tidak sesuai untuk laut, kerap membayar wang kepada penyeludup orang untuk laluan mereka. Sesetengah mungkin melarikan diri daripada hukuman tetapi kebanyakan merupakan pehijrah ekonomi mencuba untuk mencapai negara yang dipercayai oleh mereka mempunyai harapan lebih cerah untuk mereka.

Perdagangan

Laluan perkapalan, menunjukkan kepadatan relatif perkapalan komersial di seluruh dunia.

Laman utama: Perkapalan dan Perdagangan

Perdagangan laut telah wujud selama beralaf-alaf. Dinasti Ptolemy telah memajukan perdagangan dengan India menggunakan pelabuhan di Laut Merah dan pada alaf pertama SM orang Arab, orang Phoenicia, orang Israel dan orang India memperdagangkan barangan mewah seperti rempah, emas, dan batu-batu berharga. Orang Phoenicia merupakan pedagang laut terkemuka dan berada di bawah orang Yunani dan orang Rom, perdagangan terus berkembang maju. Dengan kejatuhan Empayar Rom, perdagangan di Eropah merosot tetapi terus berkembang maju di kerajaan-kerajaan di Afrika, Timur Tengah, India, China dan Asia Tenggara. Dari abad ke-16 hingga yang ke-19, kira-kira 13 juta orang dikapalkan merentasi Lautan Atlantik untuk dijual sebagai hamba di benua Amerika.

Kini, kuantiti besar barangan diangkut mengikut laut, terutamanya merentasi Lautan Atlantik dan di sekitar Lingkungan Pasifik. Satu laluan perdagangan utama melalui Tiang-Tiang Hercules, merentasi Laut Mediterranean dan Terusan Suez ke Lautan Hindi dan melalui Selat Melaka; banyak perdagangan juga melalui Selat Inggeris. Laluan perkapalan ialah laluan di laut lepas digunakan oleh kapal kargo, secara tradisional mempergunakan angin dan arus perdagangan. Melebihi 60 peratus lalu lintas kontena sedunia dibawa melalui dua puluh laluan perdagangan teratas. Peleburan air batu Artik yang meningkat sejak 2007 membolehkan kapal untuk melalui Laluan Barat Laut selama beberapa minggu pada musim panas, mengelak laluan lebih panjang melalui Terusan Suez atau Terusan Panaman. Perkapalan ditambah dengan kargo udara, satu proses mahal yang kebanyakannya digunakan untuk kargo yang terutamanya bernilai atau mudah rosak. Perdagangan laut membawa barangan bernilai melebiji $4 trilion AS setiap tahun.

Ada dua jenis muatan utama, kargo pukal dan kargo pukal pisah atau kargo am, yang kebanyakannya kini diangkut di dalam kontena. Komoditi dalam bentuk cecair, serbuk atau zarah yang dibawa dengan longgar di dalam palka kapal kargo pukal dan termasuk minyak, butiran, arang, bijih, logam sekerap, pasir dan kelikir. Kargo pukal pisah biasanya merupakan barang perkilangan dan diangkut di dalam pakej, kerap ditindankan di atas palet. Sebelum ketibaan pengkontenaan pada 1950-an, barang muatan ini, diangkut dan dipunggah beruncit-uncit. Penggunaan kontena telah meningkatkan kecekapan dan mengurangkan kos penggerakan kontena secara besar-besaran dengan kebanyakan muatan kini diangkut di dalam kontena boleh kunci, bersaiz piawai, dimuatkan di atas kapal kontena dibina khas di terminal khas. Syarikat penghantaran muatan menempah kargo, mengurus pengambilan dan pengiriman, dan mengurus pendokumenan.

Makanan

Kapal kilang Jerman, 92 meter (302 ka) panjang.

Laman utama: Penangkapan ikan, Perusahaan ikan paus, Akuakultur, dan Perladangan rumpai laut

Negara pinggir laut mempunyai zon ekonomi eksklusif menganjur sejauh 200 batu nautika (370 kilometer; 230 batu) dari pesisir yang di situ mereka mempunyai hak terhadap sumber laut termasuk stok ikan dan boleh mengawal selia spesies, saiz dan jumlah berat tangkapan yang dibenarkan. Kira-kira 87 peratus ikan ditangkap di dalam zon ini, tetapi kapal perikanan semakin lama semakin menjelajah dengan lanjut untuk mengeksploit stok di perairan antarabangsa. Pada 2011, jumlah pengeluaran ikan sedunia, termasuk akuakultur, dijangkakan sebanyak 154 juta tan (152M tan panjang; 170M tan pendek) yang kebanyakannya adalah untuk pemakanan manusia. Penuaian ikan lain adalah sebanyak 90 juta tan (89M tan panjang; 99M tan pendek) sementara peningkatkan akuakultur tahunan menyumbangkan selebihnya. Lautan Pasifik barat laut ialah kawasan paling produktif sementara tangkapan ikan di kebanyakan kawasan lautan lain memuncak pada tahun lebih awal. Stok ikan sedang dieksploit sepenuhnya di sesetengah kawasan dan dieksploit secara melampau di kwasan lain. Melebihi 3 juta buah kapal dihantar dalam penangkapan ikan laut.

Kapal penangkapan ikan moden termasuk kapal pukat tunda dengan anak kapal kecil, kapal pukat tunda buritan, kapal pukat jerut, vesel kilang rawai dan kapal kilang besar yang direka untuk menunggu di laut selama berminggu-minggu, memproses dan membekukan kuantiti besar ikan. Kelengkapan yang digunakan untuk menangkap ikan mungkin merupakan pukat jerut, pukat, pukat tunda, tangguk, pukat hanyut dan rawai dan spesies ikan yang paling kerap disasarkan ialah hering, ikan kod, ikan bilis, tuna, ikan sebelah, belanak, sotong dan salmon. Sebilangan perikanan ini telah mengalami kekurangan teruk disebabkan oleh eksploitasi berlebihan; menjelang 2003, populasi ikan pemangsa besar sedunia dijangkakan dikurangkan sebanyak 90%. Banyak negara telah memperkenalkan kuota di perairan mereka sendiri.

Bot penangkapan ikan di Sri Lanka.

Kaedah penangkapan ikan tukang termasuk joran dan tali kajar, tempuling, penyelaman, perangkap, pukat dan pukat tarik. Perahu penangkapan ikan tradisional berkuasakan kayuhan, angin atau motor sangkut dan berkendali di perairan dekat pesisir. Pertubuhan Makanan dan Pertanian Bangsa-Bangsa Bersatu menggalakkan kemajuan perikanan tempatan untuk menyediakan keselematan makanan kepada komuniti pinggir laut dan membantu untuk mengurangkan kemiskinan.

Serta stok liar, kira-kira 79 juta tan (78M tan panjang; 87M tan pendek) makanan dan keluaran bukan makanan dikeluarkan oleh perladangan laut pada 2010, yang paling tinggi. Kira-kira enam ratus spesies tumbuhan dan haiwan dikulturkan, sesetengah untuk kegunaan dalam pembenihan populasi liar. Haiwan yang dibesarkan termasuk ikan sirip, reptilia air, krustasea, moluska, timun laut, landak laut, pepancut laut dan ubur-ubur. Marikultur bersepadu mempunyai kelebihan adanya bekalan tersedia makanan plankton dan sisa dibuang secara semula jadi. Beberapa kaedah digunakan. Kurungan jejaring untuk ikan sirip boleh diapungkan di laut lepas, sangkar boleh digunakan di perairan lebih terlindung atau kolam boleh disegarkan semula dengan air pada setiap air pasang. Udang halus boleh diternak di dalam kolam cetek terhubung dengan laut lepas. Tali boleh digantungkan di dalam air untuk membesarkan alga, tiram dan siput sudu. Tiram boleh diternak di atas dalang atau di dalam tabung jejaring. Timun laut boleh pula diternak di atas dasar laut. Atur cara pembiakbakaan kurungan telah membesarkan larva udang kara untuk pelepasan juvenil ke alam liar menyebabkan peningkatan tuaian udang kara di Maine. Sekurang-kurangnya 145 spesies rumpai laut – alga merah, hijau dan perang – dimakan di seluruh dunia, dan sesetengah telah lama diternak di Jepun dan negara Asia lain; ada potensi besar untuk algakultur tambahan. Sedikit tumbuhan berbunga laut digunakan secara meluas untuk makanan tetapi salah satu contoh ialah Salicornia europaea yang dimakan mentah-mentah dan masak-masak.

Senggang

Laman utama: Persiaran (laut), Pelayaran, dan Penangkapan ikan bot rekreasi

Kegunaan laut untuk senggang dimajukan pada abad kesembilan belas, dan menjadi industri ketara pada abad kedua puluh. Kegiatan senggang laut boleh berubah-ubah, dan termasuk trip aturan sendiri, pesiaran, lumba layar, perlumbaan bot kuasa dan penangkapan ikan; pelayaran teratur secara komersial di atas kapal pesiaran; dan trip di atas kapal lebih kecil untuk ekopelancongan seperti pemerhatian paus dan pemerhatian burung pinggir laut.

Penyelam skuba dengan topeng muka, sirip dan radas pernafasan bawah air.

Manusia menikmati pengembaraan ke dalam laut; kanak-kanak berkayuh dan memercikkan air di perairan cetek dan ramai orang bersenang dalam bermandi dan berehat di pantai. Bukan ini yang selalu, tetapi dengan mandi laut menjadi popular di Eropah pada abad ke-18 selepas Dr. William Buchan menyokong amalan ini untuk sebab kesihatan. Luncur air ialah sukan yang melibatkan ombak dinaiki oleh peluncur, dengan atau tanpa papan luncur air. sukan air laut lain termasuk luncur air layang-layang, yang melibatkan layang-layang kuasa merejak papan bermanusia merentasi air, luncur air angin, yang melibatkan kuasa disediakan oleh layar kekal dan boleh kendali dan main ski air, yang melibatkan bot kuasa digunakan untuk menarik pemain ski.

Di bawah permukaan, junam bebas semestinya dihadkan kepada penurunan cetek. Penyelam mutiara secara tradisional telah menggris kulit mereka, meletakkan kapas di telinga mereka dan menyepit hidung mereka dan menyelami 40 kaki (12 m) dengan keranjang untuk mengumpulkan tiram mutiara. Mata manusia tidak teradaptasi untuk kegunaan bawah air tetapi penglihatan boleh diperbaik dengan memakai topeng penyelaman. Peralatan berguna lain termasuk sirip dan snorkel, dan peralatan skuba membenarkan pernafasan bawah air dan lalu masa lebih lama boleh diluangkan di bawah permukaan. Kedalaman boleh dicapai oleh penyelam dan panjang masa yang boleh digunakan oleh mereka untuk berada di bawah air dihadkan oleh peningkatan tekanan yang dialami oleh mereka semasa turun dan keperluan untuk mencegah penyakit penyahmampatan apabila pulang ke permukaan. Penyelam rekreasi dinasihati untuk mengehadkan diri kepada kedalaman di bawah 100 kaki (30 m) dan lebih rendah yang bahaya narkosis nitrogennya meningkat. Penyelaman dalam boleh dilakukan dengan alat dan latihan khas.

Penjanaan kuasa

Laman utama: Tenaga laut dan Tenaga angin luar pesisir

Laut menyediakan bekalan sangat besar untuk tenaga dibawa oleh ombak lautan, pasang surut, perbezaan kemasinan, dan perbezaan suhu lautan yang boleh dimanfaatkan untuk menjana elektrik. Bentuk tenaga laut 'hijau' termasuk kuasa pasang surut, kuasa arus laut, kuasa osmosis, tenaga terma lautan dan kuasa ombak.

Kuasa pasang surut: Stesen Kuasa Pasang Surut Rance 1 km, Brittany, menjana 0.5 GW.

Kuasa pasang surut menggunakan penjana untuk menghasilkan elektrik daripada aliran pasang surut, kadang-kadang dengan menggunakan empangan untuk menyimpan dan kemudian mengeluarkan air laut. Bendungan Rance, sepanjang 1 kilometer (0.62 bt), dekat dengan Saint-Malo di Brittany dibuka pada 1967; menjana kira-kira 0.5 GW, tetapi telah diikuti oleh beberapa skim serupa.

Tenaga ombak yang besar dan sangat berubah-ubah memberinya kemampuan memusnah yang besar, menyukarkan pembangunan mesin ombak murah dan boleh percaya. Loji kuasa ombak komersial 2 MW kecil, "Osprey", dibina di Scotland Utara pada 1995 sepanjang kira-kira 300 meter (1000 ka) di luar pesisir. Loji ini kemudian dirosakkan oleh ombak, kemudian dimusnahkan oleh satu ribut. Kuasa arus laut boleh menyediakan sebahagian tenaga ketara yang diperlukan oleh mereka yang tinggal di kawasan petempatan dekat dengan laut. Dalam prinsip, kuasa ini boleh dimanfaatkan oleh turbin aliran terbuka; sistem dasar laut tersedia, tetapi terhad kepada kedalaman kira-kira 40 meter (130 ka).

Kuasa angin luar pesisir ditangkap oleh turbin angin yang ditempatkan di laut; mempunyai kelebihan bahawa kelajuan angin adalah lebih tinggi daripada di darat, tetapi ladang angin adalah lebih mahal untuk dibina di luar pesisir. Ladang angin luar pesisir pertama dipasang di Denmark pada 1991, dan keupayaan terpasang ladang angin luar pesisir Eropah mencapai 3 GW pada 2010.

Stesen kuasa elektrik kerap terletak di pinggir laut atau di tepi muara supaya laut boleh digunakan sebagai penenggelam haba. Penenggelam haba lebih sejuk membolehkan penjanaan kuasa lebih cekap, yang penting untuk loji kuasa nuklear mahal terutamanya.

Industri penyarian

Laman utama: Penggerudian luar pesisir dan Pelombongan laut dalam

Dasar laut mengandungi rizab galian yang boleh dieksploit dengan pengorekan. Ini mempunyai kelebihan atas pelombongan di darat kerana peralatan itu boleh dibina di limbungan kapal dan kos prasarana adalah lebih rendah. Keburukan termasuk masalah disebabkan oleh ombak dan pasang surut, kecenderungan untuk korekan untuk berkelodak dan penghanyutan timbunan hampas. Ada risiko penghakisan pinggir laut dan kerosakan persekitaran.

Galian dimendakkan dekat dengan lohong hidroterma.

Mendapan sulfida leluasa dasar laut ialah sumber berupaya untuk perak, emas, tembaga, plumbum dan zink dan logam surih sejak penemuannya pada 1960-an. Sumber bahan ini membentuk apabila air yang dipanaskan secara geoterma dipancarkan dari lohong hidroterma laut dalam dikenali sebagai "pengasap hitam". Bijih-bijihnya bermutu tinggi tetapi mahal secara larangan untuk disarikan. Pelombongan berskala kecil untuk dasar laut dalam dibangunkan di luar pinggir laut Papua New Guinea menggunakan teknik robot, tetapi halangan sukar diatasi.

Ada mendapan besar untuk petroleum, sebagai minyak dan gas semula jadi, di dalam batu-batuan di bawah dasar laut. Pelantar luar pesisir dan rig gerudi menyarikan minyak atau gas dan menyimpannya untuk pengangkutan ke darat. Pengeluaran minyak dan gas luar pesisir boleh menjadi sukar kerana persekitaran jauh dan teruk. Penggerudian untuk minyak di dalam laut mempunyai impak persekitaran. Haiwan mungkin dikelirukan oleh gelombang seismos digunakan untuk menentukan lokasi mendapan, mungkin menyebabkan keterdamparan paus. Bahan toksik seperti raksa, plumbum dan arsenik mungkin dilepaskan. Prasarana mungkin rosak, dan minyak mungkin tertumpah.

Kuantiti besar untuk metana klatrat wujud di dasar laut dan di dalam enapan lautan pada suhu sekitar 2 °C (36 °F) dan ini diminati sebagai sumber tenaga berupaya. Sesetengah anggaran meletakkan amaun tersedia pada antara satu dengan 5 juta kilometer padu (0.24 hingga 1.2 juta batu padu). Yang juga di dasar laut ialah bintil mangan terbentuk daripada lapisan besi, mangan dan hidroksida lain di sekitar sebuah teras. Di Lautan Pasifik ini mungkin meliputi 30 peratus dasar lautan dalam. Galian memendak daripada air laut dan bertumbuh dengan sangat perlahan. Penyarian komersialnya untuk nikel disiasat pada 1970-an tetapi ditinggalkan untuk sumber yang lebih mudah. Di lokasi sesuai, intan dikumpulkan dari dasar laut menggunakan hos sedut untuk membawa kerikil ke darat. Di perairan lebih dalam, perangkak dasar laut bergerak digunakan dan mendapan dipam ke atas kapal di atas. Di Namibia, lebih intan kini dikumpulkan daripada sumber laut lebih daripada kaedah lazim di darat.

Loji penyahgaraman osmosis berbalik.

Laut mempunyai kuantiti sangat besar untuk galian terlarut bernilai. Yang paling penting, garam untuk kegunaan dapur dan industri telah dituai dengan penyejatan suria dari kolam cetek sejak zaman prasejarah. Bromin, dilonggokkan selepas dilarutresapkan dari darat, secara ekonomi dipulihkan dari Laut Mati, di tempat unsur ini terjadi pada 55,000 bahagian sejuta (ppm).

Penyahgaraman ialah teknik pembuangan garam daripada air laut untuk meninggalkan air tawar sesuai untuk peminuman atau pengairan. Kedua-dua kaedah pemprosesan, penyulingan vakum dan osmosis berbalik, menggunakan kuantiti besar tenaga. Penyahgaraman biasanya hanya dijalankan apabila air tawar daripada sumber lain adalah kurang atau tenaga adalah sangat banyak, iaitu haba lebihan dijana oleh stesen kuasa. Air garam yang dihasilkan sebagai hasil sampingan mengandungi sesetengah bahan toksik dan dikembalikan ke laut.

Peperangan laut

Peperangan laut: Letupan kapal laksamana Sepanyol semasa Pertempuran Gibraltar, 25 April 1607 oleh Cornelis Claesz van Wieringen, dahulunya diatributkan kepada Hendrik Cornelisz Vroom.

Rencana utama: Peperangan laut

Kawalan laut adalah penting kepada keselamatan negara laut, dan sekatan pelabuhan boleh digunakan untuk memutuskan makanan dan bekalan pada masa peperangan. Pertempuran telah dilakukan di laut selama melebii 3,000 tahun. Pada sekitar 1210 SM, raja Hitit mengalahkan dan membakar seangkatan tentara dari Cyprus. Pada Pertempuran Salamis 480 SM penentu, jeneral Yunani Themistocles memerangkap angkatan tentera laut jauh lebih besar milik raja Parsi Xerxes di sebuah selat sempit dan diserang kuat-kuat, memusnahkan 200 buah kapal Parsi untuk kerugian 40 buah kapal Yunani. Pada penghujung Zaman Layar, tentera Inggeris, diketuai oleh Horatio Nelson, memecahkan kuasa gabungan angkatan tentera Perancis dan Sepanyol pada Pertempuran Trafalgar 1805.

Dengan stim dan pengeluaran plat keluli industri datanglah kuasa tembak yang meningkat dengan mendadak dalam bentuk kapal tempur dreadnought lengkap bersenjatakan senjata api julat panjang. Pada 1905, angkatan tentera Jepun mengalahkan angkatan tentera Rusia secara muktamad, yang telah menempuhi melebihi 18,000 batu nautika (33,000 km), dalam Pertempuran Tsushima. Dreadnought bertempur tanpa kesimpulan pada Perang Dunia Pertama dalam Pertempuran Jutland 1916 antara Grand Fleet Tentera Laut Diraja dengan Angkatan Tentera Laut Lepas Kaiserliche Marine. Pada Perang Dunia Kedua, kejayaan British pada Pertempuran Taranto 1940 menunjukkan bahawa kuasa udara tentera laut adalah cukup untuk mengatasi kapal perang terbesar, membayangkan pertempuran laut penentu untuk Perang Pasifik termasuk Pertempuran-Pertempuran Laut Karang, Midway, Laut Filipina, dan Pertempuran Teluk Leyte klimaktik, yang dalam kesemuanya kapal dominan merupakan kapal induk pesawat udara.

Kapal selam menjadi penting dalam peperangan laut pada Perang Dunia I, apabila kapal selam Jerman, dikenali sebagai U-boot, mengaramkan hampir 5,000 kapal pedagang Pihak Bersekutu, termasuk RMS Lusitania, lalu membantu untuk membawa Amerika Syarikat ke dalam peperangan. Pada Perang Dunia II, hampir 3,000 buah kapal Pihak Bersekutu dikaramkan oleh U-boot yang cuba menyekat aliran bekalan ke Britain, tetapi Pihak Bersekutu memecahkan sekatan dalam Pertempuran Atlantik, yang berlanjutan selama panjang keseluruhan peperangan, mengaramkan 783 buah U-boot. Sejak 1960, beberapa buah negara telah mengekalkan angkatan kapal peluru berpandu balistik berkuasa nuklear, kapal yang lengkap untuk melancarkan peluru berpandu balistik dengan kepala peledak nuklear dari bawah laut. Sesetengah daripada ini disimpah dengan kekal dalam rondaan.

Pencemaran laut

Rencana utama: Pencemaran laut

Banyak bahan memasuki laut disebabkan oleh kegiatan manusia. Keluaran pembakaran diangkut di udara dan dimendapkan ke dalam laut oleh mendakan. Aliran luar industri dan kumbahan menyumbangkan logam berat, racun perosak, PCB, penyahjangkit, produk pembersihan rumah dan bahan kimia sintesis Ini menjadi pekat di dalam filem permukaan dan di dalam enapan laut, terutamanya lumpur muara. Hasil kesemua kontaminasi ini sangat tidak diketahui kerana bilangan besar bahan yang terlibat dan kekurangan maklumat tentang kesan biologinya. Logam berat yang paling dibimbangkan ialah tembaga, plumbum, raksa, kadmium dan zink yang mungkin dibiotumpukkan oleh invertebrat laut. Ini merupakan toksin melonggok dan mengatasi rantai makanan.

Kebanyakan sampah sarap plastik yang terapung tidak membiodegrad, sebaliknya menyepai lambat laun dan akhirnya berpecah kepada aras molekul. Plastik tegar mungkin terapung selama bertahun-tahun. Di tengah-tengah gir Pasifik ada tumpukan terapung sisa yang kebanyakannya plastik dan ada tompok sampah serupa di Lautan Atlantik. Burung laut yang mencari makanan seperti albatros dan petrel mungkin silap bahawa puing ialah makanan, dan menumpukkan plastik tidak boleh cerna di dalam sistem pencernaannya. Penyu dan paus telah ditemui dengan beg plastik dan tali kail di dalam perut. Mikroplastik mungkin tenggelam, mengancam pemakan menuras di dasar laut.

Kebanyakan pencemaran minyak di laut datang dari bandar raya dan industri. Minyak adalah berbahaya untuk haiwan laut. Minyak boleh menyumbat bulu burung laut, mengurangkan kesan tebatnya dan keapungan burung, dan diinges apabila menyelisik diri dalam cubaan untuk menanggalkan bahan kontaminasi. Mamalia laut terjejas dengan kurang parah tetapi mungkin menyejuk melalui pembuangan penebatannya, buta, ternyahhidrat atau teracun. Invertebrat bentos tenggela apabila minyak tenggelam, ikan diracuni dan rantai makanan terganggu. Dalam jangka masa pendek, tumpahan minyak menyebabkan populasi hidupan liar menurun dan tidak seimbang, kegiatan senggang terjejas dan mata pencarian orang yang bergantung pada laut musnah. Persekitaran laut mempunyai ciri swabersih dan bakteria yang terjadi secara semula jadi akan bertindak lambat laun untuk membuang minyak dari laut. Di Teluk Mexico, tempat yang sudah ada bakteria memakan minyak, ia hanya memakan masa beberapa hari untuk menggunakan minyak tertumpah.

Lorotan baja dari tanah pertanian ialah sumber besar pencemaran di sesetengah kawasan dan nyahcas kumbahan mentah mempunyai kesan serupa. Nutrien tambahan disediakan oleh sumber-sumber ini boleh menyebabkan pertumbuhan tumbuhan berlebihan Nitrogen kerap merupakan faktor pengehad dalam sistem laut, dan dengan nitrogen tambahan, kembangan alga dan kembangan merah boleh merendahkan paras oksigen air dan membunuh haiwan laut. Peristiwa sedemikian telah mewujudkan zon mati di Laut Baltik dan Teluk Mexico. Sesetengah kembangan alga disebabkan oleh sianobakteria yang menjadikan kerang-kerangan yang memakan kembangan itu secara menuras toksik, membahayakan hiwan seperti memerang laut. Kemudahan nuklear juga boleh mencemarkan laut. Laut Ireland dikontaminasi oleh sesium-137 radioaktif dari bekas loji pemprosesan minyak nuklear Sellafield dan kemalangan nuklear mungkin juga menyebabkan bahan radioaktif meresap ke dalam laut, seperti dalam bencana di Loji Kuasa Nuklear Daiichi Fukushima Daiichi pada 2011.

Pelambakan sisa (termasuk minyak, cecair berbahaya, kumbahan dan sampah) di laut ditadbir oleh undang-undang antarabangsa. Konvensyen London (1972) ialah satu persetujuan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk mengawal pelambakan lautan yang telah diratifikasi oleh 89 buah negara menjelang 8 Jun 2012. MARPOL 73/78 ialah satu konvensyen untuk meminimumkan pencemaran laut oleh kapal-kapal. Menjelang Mei 2013, 152 buah negara maritim telah meratifikasi MARPOL.

Orang asli laut

Beberapa golongan orang asli nomad di Asia Tenggara Maritim tinggal di atas bot dan memperoleh hampir kesemua keperluan daripada laut. Orang Moken tinggal di garis pesisir Thailand dan Burma dan di kepulauan di Laut Andaman. Orang Bajau berasal dari Kepulauan Sulu, Mindanao dan Borneo utara. Sesetengah Gipsi Laut berjaya dalam penyelaman bebas, mampu menyelami kedalaman 30 meter (98 ka), sungguhpun ramai yang mengadopsi cara hidup berdasarkan daratan yang lebih tetap.

Orang asli di Artik seperti orang-orang Chukchi, Inuit, Inuvialuit dan Yup'iit memburu mamalia laut termasuk anjing laut dan paus, masyarakat kepulauan Selat Torres di Australia merangkumkan Terumbu Sawar Besar sebagai antara tempat pemilikan mereka. Mereka hidup dengan cara hidup tradisional di pulau-pulau melibatkan pemburuan, pemancingan, perkebunan dan perdagangan dengan orang yang bersebelahan di Papua dan Orang Peribumi Australia.

Dalam budaya

Ombak besar di luar pinggir laut Kanagawa oleh Katsushika Hokusai, c. 1830

Rencana utama: Laut dalam budaya

Laut muncul dalam budaya manusia dalam cara bercanggah, sebagai kedua-dua berkuasa tetapi tenang dan sebagai indah tetapi berbahaya. Laut mempunyai tempatnya dalam kesusasteraan, seni, puisi, filem, panggung, muzik klasik, mitologi dan pentafsiran mimpi. Orang purba mempersonafikasinya, mempercayainya berada di bawah kawalan makhluk yang perlu dipuaskan, dan secara simbolik, laut telah diamati sebagai persekitaran musuh didiami oleh makhluk fantasi; Leviatan dalam Alkitab, Scylla dalam mitologi Yunani, Isonade dalam mitologi Jepun, dan kraken mitologi Norse hujung. Tamadun telah maju melalui perdagangan laut dan pertukaran idea.

Lukisan Zaman Keemasan Belanda: Y di Amsterdam, terlihat dari Mosselsteiger (tiang kupang) oleh Ludolf Bakhuizen, 1673

Laut dan kapal telah digambarkan dalam seni berubah-ubah daripada lukisan mudah di dinding pondok di Lamu, Kenya, hingga rupa laut oleh Joseph Turner. Dalam lukisan Zaman Keemasan Belanda, seniman seperti Jan Porcellis, Hendrick Dubbels, Willem van de Velde si Tua dan anaknya, dan Ludolf Bakhuizen meraikan laut dan tentera laut Belanda di puncak kehandalan ketenteraannya. Seniman Jepun, Katsushika Hokusai, mencipta cetakan warna suasana laut, termasuk Ombak Besar di luar pesisir Kanagawa.

Muzik juga telah diilhamkan oleh laut, kadang-kadang oleh penggubah yang tinggal atau bekerja dekat dengan pesisir dan melihat banyak apsek laut yang berlainan. Randai pelaut, lagu yang dinyanyikan oleh pelaut untuk membantu mereka melakukan tugas sukar, telah dijalinkan daripada air tenang, ombak membadai dan ribut di laut. Muzik klasik berkaitan dengan laut termasuk Orang Belanda Terbang oleh Richard Wagner, La mer (1903–05) oleh Claude Debussy, 'Lagu-Lagu Laut (1904) dan Lagu-Lagu Armada (1910) oleh Charles Villiers Stanford, Gambar-Gambar Laut (1899) oleh Edward Elgar dan Sebuah Simfoni Laut (1903–1909) oleh Ralph Vaughan Williams.

Sebagai lambang, laut sudah berkurun-kurun memainkan peranan dalam kesusasteraan, puisi dan mimpi. Kadang-kadang laut ada sebagai latar belakang lembut tetapi kerap laut memperkenalkan tema seperti ribut, nahas kapal, pertempuran, kesusahan, bencana, kesigapan harapan dan kematian. Dalam puisi epik, Odyssey, ditulis pada abad ke-8 SM, Homer menggambarkan pelayaran sepuluh tahun oleh wira Yunani, Odysseus yang bertungkus-lumus untuk pulang ke rumah merentasi banyak rintangan laut selepas perang yang digambarkan dalam Iliad. Laut merupakan satu tema berulang-ulang dalam puisi haiku oleh pemuisi, Matsuo Bashō (松尾 芭蕉) (1644–1694), dari zaman Edo Jepun. Dalam kesusasteraan moden, novel-novel yang berilhamkan laut telah diarang oleh Joseph Conrad — diperoleh daripada pengalamannya di laut, Herman Wouk, dan Herman Melville. Dalam karya ahli psikiatri, Carl Jung, laut melambangkan bawah sedar peribadi dan kolektif dalam pentafsiran mimpi, kedalaman laut melambangkan kedalaman minda tidak sedar. Sungguhpun asal usul hidupan di Bumi masih merupakan perkara perdebatan, ahli sains dan pengarang, Rachel Carson, dalam buku 1951 pemenang anugerah, The Sea Around Us, mengarang, "Keadaan laut, yang darinya hidupan pertama kali muncul, kini patut diancam oleh kegiatan satu bentuk hidupan itu, adalah aneh. Tetapi laut, sungguhpun berubah dalam cara mencurigakan, akan terus wujud: ancamannya sebenarnya terhadap hidupan itu sendiri."

Lihat juga

• Templat:Buku-sebaris

Teks petikan

• Cotterell, Arthur (ed.) (2000). World Mythology. Parragon. ISBN 978-0-7525-3037-6.CS1 maint: extra text: authors list (link)
• Illustrated Encyclopedia of the Ocean. Dorling Kindersley. 2011. ISBN 978-1-4053-3308-5.
• Stow, Dorrik (2004). Encyclopedia of the Oceans. Akhbar Universiti Oxford. ISBN 0-19-860687-7.

Pautan luar

• Lautan di Curlie (Inggeris)
• Pentadbiran Lautan dan Atmosfera Kebangsaan (Inggeris)
• Bentuk Kerusakan Laut (Kidalisasi)