Quantum redactiones paginae "Mores" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 21:46, 23 Iulii 2017

Mores (-um, m.) sunt actiones, consuetudines et usus, qui inter homines instituti sunt, ut sibi suisque quisque morigeratur, ac circa locorum organismorumque vicissitudinibus obtemperare possit. Sensu latissimo (et quidem per metaphoram) mores etiam ad rem pertinent, quomodo alii organismi se gerant suisque circumiectis obsequantur.^[1]

De moribus humanis

Macrobius in Saturnalibus suis^[2] nonnulla tradidit, quae Romani de origine morum putabant: '9 Varro morem dicit esse in iudicio animi, quem sequi debeat consuetudo. (…) 12 Mos ergo praecessit et cultus moris secutus est, quod est consuetudo.' (…)

De moribus humanis hic legi potest.

Mores ad voluntatem referuntur. Primo mos voluntatem unius hominis significavit,^[3] deinde voluntatem quandam communem ("mores maiorum"), in qua cives fere omnes taciti aut conscii adquiescunt.

De animalium moribus

De moribus animalium hic legi potest.

Systemata endocrinum et nervosum animalium mores moderantur. Cum systema nervorum multiplex sit, constat etiam mores organismi multiplices esse. Itaque organismi multiplicia nervorum systemata habentes nova responsa melius discunt, et sic mores suos melius ad vicissitudines circumiectorum accommodant. Mores animalium vel innati vel docti sunt.

Nexus interni

Notae

↑ De intelligentia notioneque vocis mores apud Romanos notandum est voce mos non omnia contineri, quae a Graecis νόμος dicebantur. Nam cum in lingua Latina et mos et lex observentur, tum Graeco vocabulo νόμος ambo, sc. mos et lex, in unum coniuncta intelleguntur.
↑ Macrobius, Saturnalia 3.8.9 ss = Varro, Logistoricus fragmentum 74 Bosilani.
↑ Ut in Plaut., Bacch. 459 "Obsequens oboediensque est mori atque imperiis patris."

Bibliographia

Alcock, J. 1993. Animal behaviour: An evolutionary approach. Sunderlandiae: Sinahuer Associates.
Altmann, Jeanne. 1974. Observational study of behavior: sampling methods. Behaviour 49:27-267. Etiam in Foundations of Animal Behavior, ed. L. D. Houck et L. C. Drickamer. Sicagi: University of Chicago Press, 1996.
Braam, J. 2005. In touch: plant responses to mechanical stimuli. New Phytologist 165:373-389.
Damerose, E. 1999. La baby-sitter regarde l'enfant, l'éthologue observe. La différence? La référence constante à une catégorie du comportement définie a priori. Liber retractus: P. N. Lehner, (1996), Handbook of ethological methods. Ed. 2a. Cantabrigiae: Cambridge University Press. La Recherche 323:90.
Davies, N. B. 1992. Dunnock Behaviour and social evolution. Oxoniae: Oxford University Press.
Dockery, M., et M. Reiss. 1999. Behaviour. Cantabrigiae: Cambridge University Press.
Hanada, K., C. Zou, M. D. Lethi-Shiu, K. Shinozaki, et S.-H. Shiu. 2008. Importance of lineage-specifix expansion of plant tandem duplicates in the adaptive responses to environmental stimuli. Plant Physiology 148(2):993-1003.
Idrish Miah, M., et A. Johnsson. 2007. Effects of light on Ultradian Rythms in the Lateral Leaflets of Desmodium gyrans. Journal of Plant Biology 50:480-483.
Jia, Y., B. Wang, X. Wang, C. Duan, et X. Yang. 2003. Effect of sound stimulation on roots growth and plasmalemma H+ ATPase activity of chrysanthemum (Gebera jamesonii). Colloids and Surface B: Biointerfaces 27:65-69.
Köhler, Wolfgang. 1929. Gestalt Psychology. Francice converus: La psychologie de la forme. Lutetiae: Gallimard, 1964.
Krebs, J. R., et N. B. Davies. 1993. An introduction to behavioural ecology. Oxoniae: Blackwell Scientific Publications.
Laborit, Henry. 1986. L'Inhibition de l'action. Biologie comportementale et Physio-pathologie. Ed. 2a. Masson.
Minton, Elizabeth A., et Lynn R. Khale. 2014. Belief Systems, Religion, and Behavioral Economics. Novi Eboraci: Business Expert Press LLC. ISBN 9781606497043.
Ramos, J. 2007. Violencia escolar: Un análisis exploratorio. Programa de doctorado desigualdades e intervención social, Universidad Pablo de Olavide, Sevilla. Ed. 3a.
Vanden Driessche, T. 2000. Nutations in Shoots and in Desmodium Lateral Leaflet, Nyctinastism and Seismonastism in Mimosa pudica: Comparison and Evolution of Morphology and Mechanism. Biological Rhythm Research 31:451-468.
Wang, B., H. Zhao, X. Wang, X., C. Duan, D. Wang, et A. Sakanishi. 2002. Influence of sound stimulation on plasma membrane H+ ATPase activity. Colloids and Surface B: Biointerfaces 25:183-188.
Yamazaki, K. 2011. Gone with the wind: trembling leaves may deter herbivory. Biological Journal of the Linnean Society 104:738-747.

[1] De intelligentia notioneque vocis mores apud Romanos notandum est voce mos non omnia contineri, quae a Graecis νόμος dicebantur. Nam cum in lingua Latina et mos et lex observentur, tum Graeco vocabulo νόμος ambo, sc. mos et lex, in unum coniuncta intelleguntur.

[2] Macrobius, Saturnalia 3.8.9 ss = Varro, Logistoricus fragmentum 74 Bosilani.

[3] Ut in Plaut., Bacch. 459 "Obsequens oboediensque est mori atque imperiis patris."

[1]

[2]

[3]

@@ Linea 1: / Linea 1: @@
 [[Fasciculus:El almuerzo, by Diego Velázquez.jpg|thumb|Mores humani. ''[[Prandium agricolae]]'', pictura a [[Didacus Velázquez|Didaco Velázquez]] facta.]]
-'''Mores''' {{victio|mos|um|m}} sunt [[actio]]nes, [[consuetudo|consuetudines]] et [[usus]], qui inter homines instituti sunt, ut sibi suisque quisque morigeratur, ac circa locorum [[organismus|organismorumque]] vicissitudinibus obtemperare possit. Sensu latissimo (et quidem per [[metaphora]]m) mores etiam ad rem pertinent, quomodo alii organismi se gerant suisque circumiectis obsequantur.
+'''Mores''' {{victio|mos|um|m}} sunt [[actio]]nes, [[consuetudo|consuetudines]] et [[usus]], qui inter homines instituti sunt, ut sibi suisque quisque morigeratur, ac circa locorum [[organismus|organismorumque]] vicissitudinibus obtemperare possit. Sensu latissimo (et quidem per [[metaphora]]m) mores etiam ad rem pertinent, quomodo alii organismi se gerant suisque circumiectis obsequantur.<ref>De intelligentia notioneque vocis ''mores'' apud Romanos notandum est voce ''mos'' non omnia contineri, quae a Graecis ''νόμος'' dicebantur. Nam cum in lingua Latina et mos et lex observentur, tum Graeco vocabulo ''νόμος'' ambo, sc. mos et lex, in unum coniuncta intelleguntur.</ref>
 == De moribus humanis ==
+[[Ambrosius Theodosius Macrobius|Macrobius]] in ''Saturnalibus'' suis<ref>Macrobius, ''Saturnalia'' 3.8.9 ss = [[Varro]], ''Logistoricus'' fragmentum 74 Bosilani.</ref> nonnulla tradidit, quae Romani de origine morum putabant:  '9 Varro morem dicit esse in iudicio animi, quem sequi debeat consuetudo. (…) 12 Mos ergo praecessit et cultus moris secutus est, quod est consuetudo.' (…)
 : ''De moribus humanis [[mores humani|hic]] legi potest.''
 Mores ad [[voluntas|voluntatem]] referuntur. Primo ''mos''  voluntatem unius hominis significavit,<ref>Ut in [[Plautus|Plaut.]], ''[[Bacchides (Plautus)|Bacch.]]'' 459 "Obsequens oboediensque est mori atque imperiis patris."</ref> deinde voluntatem quandam communem ("mores maiorum"), in qua cives fere omnes [[scientia tacita|taciti]] aut [[conscientia|conscii]] adquiescunt.