botín

Galego

botín¹

• Etimoloxía: do occitano antigo botin.

• Pronuncia: /bɔˈtiŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

botín (sg: botín; pl: botíns)

1. Cousa ou conxunto de obxectos que se lle requisan ó inimigo vencido despois dunha loita.
2. Cousa que se obtén de xeito violento ou de calquera outra forma delitiva.

Sinónimos

• prea, presa

Traducións

• Alemán: Beute ^(de)
• Castelán: botín ^(es).
• Chinés: 战利品 ^(zh)
• Francés: butin ^(fr)
• Inglés: booty ^(en)
• Italiano: bottino ^(it)
• Portugués: presa ^(pt)

botín²

• Etimoloxía: de bota.

• Pronuncia: /bɔˈtiŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

botín (sg: botín; pl: botíns)

1. Calzado de cana curta, até o tornecelo.

Sinónimos

• botina

Traducións

• Alemán: Stiefelette ^(de), Halbstiefel ^(de)
• Castelán: botín ^(es).
• Catalán: botina ^(ca)
• Chinés: 上半年启动 ^(zh)
• Francés: bottillon ^(fr), bottine ^(fr)
• Inglés: ankle boot ^(en), half boot ^(en)
• Portugués: botim ^(pt)
• Sueco: känga ^(sv)