François Rabelais
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 1483 ↔ 1494 Seuilly (Reino de Francia) |
Morte | xaneiro de 1553 ↔ 14 de marzo de 1553 París (Reino de Francia) |
Lugar de sepultura | París |
Outros nomes | Alcofribas Nasier e Seraphin Calobarsy |
Residencia | House of Rabelais (en) (1545 (Gregoriano)–1547 (Gregoriano)) |
Relixión | Cristianismo |
Educación | Universidade de Montpellier Universidade de Poitiers (pt) |
Actividade | |
Ocupación | escritor, novelista, médico escritor, humorista |
Período de actividade | 1532 (Gregoriano) - |
Movemento | Pensamento libre e Humanismo renacentista |
Orde relixiosa | Ordes franciscanas e Orde de San Bieito |
Obra | |
Obras destacables
| |
Familia | |
Cónxuxe | sen valor |
Pai | Antoine Rabelais |
Descrito pola fonte | Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Enciclopedia Católica |
François Rabelais nado en La Devinière, preto de Chinon, cara a 1494 e finado en París o 9 de abril do 1553, foi un médico e escritor francés, humanista do Renacemento. Rabelais renovou, á luz do pensamento antigo, o ideal filosófico e moral do seu tempo. A súa obra foi incluída no Index Librorum Prohibitorum.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]François Rabelais era fillo de Antoine Rabelais, senescal de Lerné e avogado. A data do seu nacemento é moi controvertida, algúns preferíndolle o ano 1483 ao ano 1494. Recibiu unha formación de Teoloxía. Máis tarde, Rabelais incorporouse ao convento franciscano do Puy-Saint-Martin en Fontenay-le-Comte, converténdose en monxe en outubro de 1520. Manifesta moi pronto unha curiosidade humanista. Pedro Lamy iníciao aos estudos gregos e anímao a escribir a Guillaume Budé. Rabelais interesouse polos autores antigos, e corresponde máis tarde con outros humanistas famosos. En 1523, a raíz dos comentarios de Erasmo sobre o texto grego dos Evanxeos, a Sorbona intenta impedir o estudo do grego. Ao final deste ano, os superiores de Rabelais e de Pedro Lamy confiscan os seus libros de grego. Aínda que os seus libros estéanlle devoltos aos poucos, Rabelais soluciónase a cambiar de orde monástica. Sostido por Geoffroy d' Estissac, que o acolle na súa Abadía de Maillezais, Rabelais presente unha petición ao papa neste sentido, xustificándoo pola excesiva austeridade da norma de Francisco de Asís.
Faise beneditino, e dedícase á persoa de Geoffroy de Estissac, converténdose no seu secretario. Acompáñao así durante xiras de inspección das súas terras e abadías. Rabelais trasládase a continuación ao priorado de Ligugé, residencia habitual de Geoffroy de Estissac, onde se fai amigo de Jean Bouchet. Ao mosteiro próximo a Fontenay-le-Comte, entrevístase co nobre abade Antoine Ardillon. Rabelais non se dobrou facilmente ás normas monacais e non permaneceu enclaustrado no mosteiro.
Cara a 1528, tomou a roupa de sacerdote secular para visitar distintas universidades. Vai en primeiro lugar a París, onde comeza os seus estudos de medicina. Ten dous nenos.
Obra
[editar | editar a fonte]- Pantagruel (Les horribles et épouvantables faits et prouesses du très renommé géant Pantagruel; 1532).
- Gargantua (La vie très horrifique du grand Gargantua, père de Pantagruel, fils de Grandgousier; 1534).
- Le Tiers Livre ( O terceiro libro) 1546.
- Le Quart Livre (O cuarto libro) 1552.
- Le Cinquième Livre' (O quinto libro) 1564, póstumo.
- Pantagrueline Prognostication.
Traducido ao galego
[editar | editar a fonte]- Gargantúa e Pantagruel (2021). Rinoceronte. 356 páxs. ISBN 978-84-17388-66-9.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: François Rabelais |