Saltar ao contido

Sitges

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Revisión feita o 5 de decembro de 2023 ás 14:51 por Breogan2008 (conversa | contribucións)
(dif) ← Revisión máis antiga | Revisión actual (dif) | Revisión máis nova → (dif)
Modelo:Xeografía políticaSitges
Brasón
Brasón
Imaxe
Localización
Editar o valor en Wikidata Mapa
 41°14′02″N 1°48′15″L / 41.233888888889, 1.8041666666667
EstadoEspaña
Comunidade autónomaCataluña
Provinciaprovincia de Barcelona
ComarcaGarraf Editar o valor en Wikidata
CapitalSitges (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Poboación
Poboación31.954 (2023) Editar o valor en Wikidata (727,88 hab./km²)
Número de fogares121 (1553) Editar o valor en Wikidata
Lingua oficiallingua catalá Editar o valor en Wikidata
Xeografía
Superficie43,9 km² Editar o valor en Wikidata
Bañado porMar Mediterráneo e Riera de Ribas (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Altitude10 m Editar o valor en Wikidata
Comparte fronteira con
Organización política
• Alcaldesa Editar o valor en WikidataAurora Carbonell i Abella (2019–) Editar o valor en Wikidata
Identificador descritivo
Código postal08870 Editar o valor en Wikidata
Fuso horario
Prefixo telefónico93 Editar o valor en Wikidata
Código INE08270 Editar o valor en Wikidata
Código territorial IDESCAT082704 Editar o valor en Wikidata
Outro
Irmandado con
Sitio websitges.cat Editar o valor en Wikidata

Sitges é un municipio marítimo catalán, pertencente á provincia de Barcelona, na comarca do Garraf.

Historia

[editar | editar a fonte]
Vista da rúa Bosc, no centro histórico de Sitges.

As referencias aos primeiros habitantes de Sitges remóntase a antes do neolítico e en épocas máis modernas está documentado un asentamento ibérico sobre o século IV a.C.. Ademais, hai estudos que constatan que no século I Sitges tiña dous pequenos núcleos de poboación, un ao redor do cerro da Punta e outro á ermida do Vinyet. Unida ao de Olèrdola romana, o porto da Blanca Subur serviu de intercambio entre os produtos do Penedès e doutros lugares do Mediterráneo romano.

Na idade Media levantouse o castelo, situado encima do cerro da Punta, onde hoxe en día está o concello (construído en 1889) e que tivo como primeiro propietario á Seo de Barcelona que posteriormente o cedeu ao conde Mir Geribert (1041). No século XII, Sitges estaba baixo o control da familia Sitges (adoptaron o topónimo da vila como apelido); esta familia está documentada do ano 1116 ata o 1308 cando Agnès de Sitges vendeu os seus dereitos de castellanía a Bernat de Fonollar que foi señor desde 1306 ata 1326. Logo da morte da súa segunda muller, Blanca d'Abella, Sitges por decisión sucesoria pasou a mans de Pía Almoina que estivo ata o 1814. Bernat de Fonollar foi un cabaleiro directamente relacionado coa corte do rei Xaime II de Aragón e a súa tumba e a da súa muller están á igrexa de San Bartolomeu e Santa Tecla. A vida dos habitantes destes séculos organizábase ao redor do cerro do Baluard que estaba amurallado e conectaba co resto da vila cunha ponte por encima da actual rúa Major. Coñécese tamén de tres torres situadas a diferentes puntos do pobo, foron levantadas o ano 1303. Tamén cabe destacar o palacio do Rei Moro, do século XIV.

No século XVIII aC, moitos sitgetanos estableceron colonias na costa occidental do Golfo de Cádiz con motivo das mellores condicións de pesca da zona e como solución máis próxima ao comercio con América. Co tempo os pescadores de Sitges contribuíron, xunto a outros (fundamentalmente de Mataró e Canet de Mar), á fundación da actual Isla Cristina, como aínda hoxe testemuñan palabras catalás do seu vocabulario e os apelidos cataláns dos seus descendentes (Miravent, Giralt, Cabot, entre outros).[1]

A principal actividade económica da vila era o cultivo e a viña, sobre todo da malvasía. Tamén se cultivaba trigo, horta, algarrobos e a palmeira anana, símbolo do Garraf. Desde o 1345 cando Vilafranca del Penedès pediu unha autorización para ter un porto en Sitges a vila converteuse na saída comercial ao exterior dos produtos do Penedès.

Durante a idade Moderna a Universidade de Sitges (Concello) afanouse para librarse do dominio señorial da Pia Almoina. O ano 1814 Sitges liberouse definitivamente e incorporouse á coroa a pesar de padecer nas distintas guerras que sucederon. A actividade económica continuou sendo o campesiñado, a pesca e a actividade portuaria que creceu a partir do século XVIII cando Cataluña obtivo o permiso para poder comerciar directamente con América. Desde finais do século XVIII (1779) ata principios do século XIX estableceuse un constante comercio coas colonias americanas.

Economía

[editar | editar a fonte]
Vista característica de Sitges coa igrexa de Sant Bartomeu i Santa Tecla ao fondo.

Ten unha gran infraestrutura turística, con equipamentos e tres portos deportivos, (Port Ginesta, Garraf e Aiguadolç), sendo a vila con máis portos deportivos de todo o estado español. Ademais do turismo a poboación centraba o seu comercio na pesca e posteriormente a fabricación de calzado, actividades económicas que desapareceron (exceptuando pequenos talleres).

Demografía

[editar | editar a fonte]
Evolución demográfica
1900 1930 1950 1970 1981 2000 2008
3.162 6.962 8.607 11.451 11.850 19.448 27.070

Cidades irmandadas

[editar | editar a fonte]

Sitges está irmandada con:

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Bogarín Díaz, Jesús (2007). 150 Linajes Isleños. Universidad de Huelva, publicaciones. ISBN 978-84-96826-09-0. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sitges&oldid=6579407»