فتوحات مغول
| حمله مغول | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 گسترش امپراتوری مغول | |||||||
| |||||||
| طرف‌های درگیر | |||||||
|
دودمان چین Dali Kingdom شیای غربی دودمان سونگ خوارزمشاهیان ایران کی‌یف بلغارستان ولگا گوریو گرجستان لهستان پادشاهی مجارستان Croatia بلغارستان Serbia امپراتوری روم شرقی شوگون‌سالاری کاماکورا ویتنام چامپا Myanmar Java ایوبیان آناتولی خلافت عباسیان سلطنت مملوک (مصر) سلجوقیان روم |
امپراتوری مغول * سلسله یوآن * خانات چغتای * اردوی زرین * ایلخانان | ||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||
|
مستعصم بالله هوجو توکیمونه Al Mansur Qalawun Thihathu بلای چهارم George IV of Georgia Brativoj and Butko Julijanov Danilo of Halych علاءالدین محمد خوارزمشاه Tran Hung Dao Henry II the Pious Jayakatwang of Java and other |
چنگیزخان اوگتای‌خان باتو خان منکوقاآن هولاکوخان قوبلای‌خان سبتای Burundai Nogai Khan Orda Khan Muqali Kitbuqa جبه نویان Bayan and other | ||||||
چنگیز خان در اواخر سده ششم خورشیدی (اوایل سده هفتم قمری) قبایل مغول را یکپارچه کرد و با نیروی آنان و برخی از اقوام ترک، نیروی جنگی سهمگینی ایجاد کرد که بیشتر آسیا و شرق اروپا را به تصرف خود درآورد. جانشینان چنگیز تا بیش از یک سده بر مناطق پهناوری از آسیا و خاور اروپا (ازجمله روسیه) حکمرانی می‌کردند، ولی کم‌کم از قدرت آنان کاسته شد و مقهور ملل زیر فرمان خود شدند. حکومت مغولان در ایران با عنوان ایلخانان بیش از یک قرن حکومت کردند و تأثیراتی عمیق بر این کشور برجای نهادند.[۱]
یورش مغولان به ایران در سال ۶۱۶ق/۱۲۱۸م آغاز گردید.
فتوحات در آسیای مرکزی
[ویرایش]چنگیزخان نخست امپراتوری مغول را در آسیای مرکزی بنیان گذاشت که با اتحاد قبایل کوچ نشین مرکیت ها، تاتارها، کرائیت‌ها، ترکهای و مغول ها آغاز شد. پادشاهی قوچی بودایی تسلیم شد و قلمرویش ضمیمه مغول شد. او سپس با فتح قراختاییان با خوارزمشاهیان همسایه شد چنگیز خان در ابتدا با خوارزمشاهیان روابط تجاری برقرار کرد و با علاءالدین محمد خوارزمشاه ادب را رعایت نمود اما محمد با تدابیر خصمانه و دشمنانه خود موجب غصب خان مغول و هجوم او به ممالک اسلامی گردید. خان مغول در پی قتل ۴۵۰ بازرگان مهاجر در اترار، حمله خود را را به ممالک اسلامی آغاز کرد. سپاه مغول به فرماندهی چنگیزخان در مقابل سپاه علاءالدین محمد بر آمد اما علاءالدین محمد از جوجی خان مغول شکست خورد و از مواجهه با لشکر مغول خودداری ورزید و به جزیره آبسکون و در آنجا در بستر مرگ پسرش جلال‌الدین را برای جانشینی انتخاب کرد و پس از آن برای همیشه چشمانش را بست. در طی مدتی که محمد در جزیره آبسکون سکونت داشت چنگیز یکی پس از دیگری شهرهای آسیای مرکزی را گشود و هر جا رسید مردم را به قتل آورد و بناها و شهرها را تخریب کرد.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ مغولان و حکومت ایلخانی در ایران، (ص ۱۰ تا ۲۵)
- ↑ «اقبال آشتیانی، تاریخ مغول».
 | این یک مقالهٔ خرد تاریخ است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |