Ζίγκμουντ Μπέρλινγκ
Ο Ζίγκμουντ Χένρικ Μπέρλινγκ (πολωνικά: Zygmunt Henryk Berling) (27 Απριλίου 1896 – 11 Ιουλίου 1980) ήταν Πολωνός στρατηγός και πολιτικός. Πολέμησε για την ανεξαρτησία της Πολωνίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Μπέρλινγκ ήταν συνιδρυτής και διοικητής του Πρώτου Πολωνικού Στρατού, ο οποίος πολέμησε στο Ανατολικό Μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στρατιωτική καριέρα πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
ΕπεξεργασίαΟ Ζίγκμουντ Μπέρλινγκ γεννήθηκε στη Λιμανόβα, τότε μέρος της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, στις 27 Απριλίου 1896.[13] Εντάχθηκε στις Πολωνικές Λεγεώνες του Γιούζεφ Πιουσούτσκι το 1914, υπηρετώντας στο 2ο και 4ο Σύνταγμα Πεζικού Λεγεώνων (Pułk Piechoty Legionów). Μεταξύ της «κρίσης του όρκου» του Ιουνίου 1917 και του Οκτωβρίου 1918 υπηρέτησε στον Αυστροουγγρικό Στρατό. Στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου εντάχθηκε στον αναγεννημένο Πολωνικό Στρατό, και έγινε ο διοικητής μιας μονάδας πεζικού στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού. Κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Σοβιετικού Πολέμου, κέρδισε φήμη ως ικανός διοικητής κατά τη Μάχη του Λβουφ και έλαβε το μετάλλιο του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας.
Μετά τον πόλεμο, παρέμεινε στο στρατό και το 1923 προήχθη στο βαθμό του ταγματάρχη, υπηρετώντας αρχικά στο προσωπικό της 15ης Μεραρχίας Πεζικού της Διοίκησης του 5ου Σώματος στην Κρακοβία. Το 1930 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και ξεκίνησε την υπηρεσία του ως διοικητής, αρχικά στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού και στη συνέχεια στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού. Ο Μπέρλινγκ αποσύρθηκε από την ενεργό δράση τον Ιούνιο του 1939 λόγω προβλημάτων διαζυγίου και συγκρούσεων με τους ανωτέρους του.[14]
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
ΕπεξεργασίαΟ Μπέρλινγκ δεν συμμετείχε στην αμυντική προσπάθεια της Πολωνίας κατά την εισβολή στην Πολωνία το 1939. Αφού η πόλη του Βίλνιους καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση υπό τους όρους του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, ο Μπέρλινγκ, μαζί με πολλούς άλλους Πολωνούς αξιωματικούς, συνελήφθη από τη σοβιετική μυστική αστυνομία (ΛΚΕΥ). Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι το 1940, αρχικά στο Σταρομπίλσκ και αργότερα στη Μόσχα, συμφωνώντας τελικά να συνεργαστεί με τους Σοβιετικούς.[15]
Μετά τη Συμφωνία Σικόρσκι-Μάισκι της 17ης Αυγούστου 1941, ο Μπέρλινγκ ορίστηκε αρχηγός του επιτελείου της αναδημιουργημένης 5ης Μεραρχίας Πεζικού και αργότερα διοικητής του προσωρινού στρατοπέδου για Πολωνούς στρατιώτες στο Κράσνοβοντσκ. Ο Μπέρλινγκ αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη Σοβιετική Ένωση με τον στρατό υπό την ηγεσία του Βουαντίσουαφ Άντερς, του οποίου ο Μπέρλινγκ ήταν επίσημα μέλος. Μαζί με άλλους δύο αξιωματικούς, δικάστηκε ερήμην ενώπιον στρατοδικείου του Άντερς που τους καταδίκασε σε θάνατο.[15] Η ποινή ακυρώθηκε από τον Στρατηγό Καζίμιες Σοσνκόφσκι, τον Πολωνό αρχιστράτηγο των δυνάμεων πιστών στην εξόριστη κυβέρνηση του Λονδίνου.
Από το 1940, ο Μπέρλινγκ συμμετείχε σε προσπάθειες για τη δημιουργία μιας πολωνικής μεραρχίας στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στο πλαίσιο του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού. Το Σεπτέμβριο του 1942 και τους επόμενους μήνες, αυτός και η Βάντα Βασιλέφσκα έκαναν έκκληση στον Ιωσήφ Στάλιν για άδεια να ιδρύσουν το πολωνικό τμήμα. Στις 8 Απριλίου 1943, ο Μπέρλινγκ πρότεινε τη σύσταση ενός νέου Πολωνικού Στρατού. Η άδεια δόθηκε μετά τη διακοπή των σοβιετικών-πολωνικών διπλωματικών σχέσεων.[16]
Τον Μάιο του 1943, ο κομμουνιστικός Πολωνικός Λαϊκός Στρατός δημιουργήθηκε στη Σοβιετική Ένωση. Ήταν ένας νέος σχηματισμός των Πολωνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ανατολή. Ο Μπέρλινγκ προτάθηκε ως διοικητής της πρώτης μονάδας, του 1ο Τμήματος Πεζικού Ταντέους Κοστσιούσκο, και προήχθη σε στρατηγό από τον Στάλιν.[16] Έγινε γενικός αναπληρωτής διοικητής του Πολωνικού Στρατού στο Ανατολικό Μέτωπο στις 22 Ιουλίου 1944.
Την 1η Αυγούστου 1944, ο υπόγειος Πολωνικός Εσωτερικός Στρατός, πιστός στην πολωνική εξόριστη κυβέρνηση στο Λονδίνο, ξεκίνησε την Εξέγερση της Βαρσοβίας των 63 ημερών, μια προσπάθεια να ελευθερωθεί η πόλη από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής πριν από την άφιξη του Κόκκινου Στρατού. Στις 15–23 Σεπτεμβρίου, όταν η εξέγερση βρισκόταν στην τελευταία της φάση, με τον Πρώτο Πολωνικό Στρατό του στην ανατολική όχθη του ποταμού Βιστούλα και την περιοχή Πράγκα της Βαρσοβίας ήδη ασφαλισμένη, ο Μπέρλινγκ ηγήθηκε μιας προσπάθειας διάσωσης που περιελάμβανε τη διάσχιση του Βιστούλα και δημιουργία προγεφυρώματος στη δυτική όχθη. Η αποτυχημένη επιχείρηση, στην οποία πιθανώς δεν συμφωνούσαν πλήρως οι ανώτεροι Σοβιετικοί στρατιωτικοί του Μπέρλινγκ, είχε ως αποτέλεσμα σοβαρές απώλειες στον Πολωνικό Στρατό και πιθανότατα ήταν αυτό που προκάλεσε την παύση του Μπέρλινγκ από τη θέση του αμέσως μετά.[17] Μεταφέρθηκε στην Στρατιωτική Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας, όπου παρέμεινε μέχρι την επιστροφή του στην Πολωνία το 1947. Στην Πολωνία, ο Μπέρλινγκ οργάνωσε και διηύθυνε την Ακαδημία Γενικού Επιτελείου (Akademia Sztabu Generalnego). Αποσύρθηκε από το στρατό το 1953.
Κυβερνητική καριέρα
ΕπεξεργασίαΟ Μπέρλινγκ κατείχε διάφορες κυβερνητικές θέσεις μετά το 1953. Μεταξύ 1953 και 1956, ήταν υφυπουργός στο Υπουργείο Εθνικών Γεωργικών Βιομηχανιών (Ministrystwo Państwowych Gospodarstw Rolnych), μεταξύ 1956 και 1957 ήταν υφυπουργός Εξωτερικών στο Υπουργείο Γεωργίας και από το 1957 έως το 1970 ήταν Επιθεωρητής Κυνηγιού (Inspektor Generalny Łowiectwa) στο Υπουργείο Δασών (Ministrystwo Leśnictwa). Το 1963, εντάχθηκε στο Πολωνικό Κόμμα Ενωμένων Εργατών.
Ενταφιάστηκε στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι στη Βαρσοβία.
Βραβεία και διακοσμήσεις
Επεξεργασία
Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας:
Τάγμα των Οικοδόμων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Σταυρός του Διοικητή με Αστέρι του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Αργυρός Σταυρός του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας
Τάγμα του Σταυρού του Γκρούνβαλντ (1η τάξη)
Τάγμα του Σταυρού του Γκρούνβαλντ (3η τάξη)
Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας (1η τάξη), δύο φορές
Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας (2η τάξη)
Σταυρός της Ανδρείας (δύο φορές)
Χρυσός Σταυρός της Αξίας
Μετάλλιο Νίκης και Ελευθερίας 1945
Σταυρός της Ανεξαρτησίας
Σοβιετική Ένωση:
Τάγμα του Λένιν, δύο φορές
Μετάλλιο για τη νίκη επί της Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο
Μετάλλιο «Για την επέτειο των 20 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
Μετάλλιο «Για την επέτειο των 30 χρόνων της Νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945»
Τάγμα της Φιλίας των Λαών
_BAR.svg){kind=small}
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Πολωνικά) Internetowy Polski Słownik Biograficzny. zygmunt-henryk-berling-general-wiesz.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 bs
.sejm .gov .pl /F?func=find-acc&acc _sequence=000053637&find _code=SYS&local _base=ARS10. - ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6w397kv. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb122591279. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021.
- ↑ 11,0 11,1 Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Zygmunt Berling..
- ↑ «The papers of Polish General Zygmunt Berling now available at the Hoover Institution». Hoover Institution. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ 15,0 15,1 Informacja historyczna (2008). Zygmunt Berling (1896–1980). Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 June 2008. https://web.archive.org/web/20080621183551/http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/398/4905/Zygmunt_Berling_18961980.html.
- ↑ 16,0 16,1 Halik Kochanski (2012). The Eagle Unbowed, pp. 376–378.
- ↑ Andrew A. Michta (1990). Red Eagle: The Army in Polish Politics, 1944 - 1988. Hoover Press, Stanford University, California. ISBN 0817988637.
Πηγές
Επεξεργασία- 8386482214Σύντομο βιογραφικό και φωτογραφία της προπολεμικής ταυτότητας του Γιαγκιελόνιου Πανεπιστημίου Αρχειοθετήθηκε 2007-06-29 στο Wayback Machine. (πολωνικά)
- Βιογραφία στο Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης Αρχειοθετήθηκε 2013-12-30 στο Wayback Machine. (πολωνικά)