Σίκινος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ σήμανση για έλλειψη παραπομπών
μ μικροδιορθώσεις
Γραμμή 21:
|όνομαδιαίρεσης3 = Πρωτεύουσα
|διαίρεση3 = [[Σίκινος (Χώρα)|Σίκινος]]
|πληθυσμός = 260
|ημ.απογραφής = 2011
|πυκνότητα =
Γραμμή 34:
Το Κάστρο, χτισμένο στο χείλος του γκρεμού 280 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, είναι παλιός οχυρωμένος οικισμός του 15ου αιώνα. Εκεί βρίσκεται η πλατεία, το δημαρχείο, το ιατρείο, τα μαγαζιά και τα καφενεία. Στην εκκλησία της Παντάνασσας υπάρχει επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στην εικόνα δεξιά φαίνεται ο ναός της Επισκοπής ο οποίος απέχει από το κέντρο του νησιού περίπου 4 χιλιόμετρα και χρησιμοποιήθηκε σαν χριστιανικός ναός στα πρώτα χριστιανικά χρόνια της Σικίνου.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της Σικίνου είναι τα ξωκκλήσια της, 61 τον αριθμό.
Υπάρχουν και έξι βυζαντινοί ναοί (ανήκουν στον τύπο της απλής μονόκλιτης καμαρόσκεπης βασιλικής) με τοιχογραφίες του 13ου και του 14ου αιώνα. Πρόκειται για τον Άγιο Νικόλαο στις Ράχες Κατέργου, την Παναγία στη Συκιά κοντά στην Αλοπρόνοια, το Χριστό ή Μεταμόρφωση του Σωτήρος κοντά στη Xώρα, τον Άγιο Στέφανο κοντά στο Χωριό, την Αγία Άννα, παρεκκλήσι της Επισκοπής, και τον Άγιο Γεώργιο κοντά στην Επισκοπή.
 
==Γεωγραφία==
Η επιφάνειά της εκτιμάται στα 41,676 [[Τετραγωνικό χιλιόμετρο|τ.χλμ.]] ενώ έχει μήκος ακτών 40 χιλιόμετρα. Ο δε περίπλους της νήσου είναι 17 μίλια. Γύρω από τη Σίκινο βρίσκονται οι ακόλουθες νησίδες, βόρειο-δυτικά: η Αβωλάδα, ο Άγιος Γεώργιος, και η Καρδιώτισσα (η αρχαία Λάγουσα), και νότιοδυτικά ο Καλόγερος με πολλούς ενάλιους βράχους σημαντικότερος των οποίων είναι ο Κάραβος.<br>
Κυριότερα βουνά της νήσου είναι ο Τρούλος (553μ553 μ.), ο Άγιος Μάμας (549μ549 μ.), η Αγία Μαρίνα (450μ450 μ.) και το λεγόμενο "Φρούδι του Μοναστηριού" (350μ350 μ.) όπου και η Μονή της Χρυσοπηγής.<br> Κυριότερος όρμος που αποτελεί και λιμένα επίνειο της νήσου, βρίσκεται ΝΑ, είναι η ''Αλοπρόνοια''. Τον όρμο αυτό οι παλαιότεροι περιηγητές τον ονόμαζαν "«Σαν Μπουρνιά"» από το όνομα του καθολικού ιεραποστόλου Ιάκωβου των Μπουρνιών που ήταν και ιατρός. Με το όνομα αυτό φέρεται και σε παλαιούς χάρτες.
 
==Μυθολογία==
Σύμφωνα με την [[Ελληνική Μυθολογία]] η νήσος Σίκινος έλαβε το όνομά της από τον [[Σίκινος (μυθολογία)|Σίκινο]] τον γιο του [[Θόας|Θόαντα]], Βασιλέως της [[Λήμνος|Λήμνου]], και εγγονού του [[Βάκχος|Βάκχου]] και της [[Αριάδνη]]ς που διέμεναν στη [[Νάξος|Νάξο]]. Η [[Υψιπύλη]] προσπαθώντας να σώσει τον γιο της Θόαντα από τις Λήμνιες γυναίκες που προκάλεσαν τη σφαγή των συζύγων τους τον έκρυψε μέσα σε ξύλινη λάρνακα και τον έριξε στη θάλασσα. Παρασυρόμενη η λάρνακα αυτή από τα κύματα εκβράστηκε στη Σίκινο όπου οι αλιείς της περιοχής έσωσαν τον Θόαντα. Εκεί ο Θόας νυμφεύθηκε την εγχώρια νύμφη [[Νηΐδα]] με την οποία και απέκτησε τον Σίκινο οποίος και βασίλευσε στη νήσο.
 
Κατά τον [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλίνιο]] και τον [[Στέφανος ο Βυζάντιος|Στέφανον τον Βυζάντιον]] το αρχαιότερο όνομα της νήσου αυτής ήταν "«Οινόη"».
 
Το όνομα Σίκινος διατηρήθηκε αναλλοίωτο από την [[αρχαιότητα]] μέχρι σήμερα. Μόνο κατά την εποχή της [[Φραγκοκρατία]]ς, για κάποιο χρονικό διάστημα περεφθάρει σε '''Σύκανδρος''', όπως σημειώνει ο Φλωρεντινός ιερέας Χριστόφορος Βουεδολμόντης ή Μπουεντολμόντης που επισκέφθηκε τη νήσο το [[1422]] και αναφέρει πως το όνομά της οφείλεται στα πολλά σύκα που παράγει η νήσος. Σύκανδρο ονομάζουν επίσης τη Σίκινο και ο [[Τομάσο Πορκάτσι Καστιλλιόνε|Πορκάτσι]] το [[1572]], ο [[Μάρκο Μποσκίνι]] το [[1651]], ο [[Φραντσέσκο Πιαντσένζα|Πιαντσένζα]] το [[1688]] κ.ά. Ναυτικοί χάρτες της εποχής αναφέρουν τη Σίκινο επίσης με τα ονόματα ''Zetine'' ή ''Setine'' και ''Setin''.
 
==Δημογραφία==