Metilen hlorid
| Metilen hlorid | |
|---|---|
 | |
| Općenito | |
| Hemijski spoj | Metilen hlorid |
| Druga imena | Dihlor-metan, metilen-dihlorid |
| Molekularna formula | CH2Cl2 |
| CAS registarski broj | 75-09-2 |
| Kratki opis | bezbojna tekućina |
| Osobine1 | |
| Molarna masa | 84,93 g/mol |
| Agregatno stanje | tekuće |
| Gustoća | 1,3255 g/cm3 |
| Tačka topljenja | -96,7 °C |
| Tačka ključanja | 39 °C |
| Pritisak pare | 47 kPa na 20 °C |
| Rastvorljivost | 13 g/l u vodi na 20 °C |
| Rizičnost | |
| NFPA 704 |  1
2
0
|
| 1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. | |
Metilen hlorid ili dihlormetan (DCM) je hemijski spoj koji ima formulu CH2Cl2. To je bezbojna tekućina, lahko isparljiva, relativno slabog slatkastog okusa. Široko je rasprostranjen kao otapalo, te se generalno smatra jednim od najmanje štetnih hlorokarbonskih spojeva. Iako je slabo rastvorljiv u vodi, rastvara se u mnogim drugim organskim otapalima.
Metilen hlorid je prvi dobio 1840 francuski hemičar Henri Victor Regnault, koji ga je izolirao iz mješavine hlorometana i hlora, koja je bila izložena sunčevoj svjetlosti.
Proizvodnja
Industrijski, metilen hlorid se dobija reakcijom metilhlorida ili metana sa hlorom pri 400-500 °C. Pri ovim temperaturama, metan i metil hlorid stupaju u seriju reakcija dajući sve istiskajući atome vodonika i zamjenjujući ih hlorom:.
- CH4 + Cl2 → CH3Cl + HCl
- CH3Cl + Cl2 → CH2Cl2 + HCl
- CH2Cl2 + Cl2 → CHCl3 + HCl
- CHCl3 + Cl2 → CCl4 + HCl
Rezultat ovih procesa je mješavina metil hlorida, metilen hlorida, hloroforma i ugljik tetrahlorida. Ovi spojevi se nakon toga mogu odvojiti destilacijom.
Upotreba
Metilen hlorid se upotrebljava kao rastvarač za alkaloide, bitumen, voskove, gumu i različite organske spojeve. Služi kao sredstvo za ekstrakciju ulja i za odmašćivanje.[1]
Vanjski linkovi
Reference
- ^ P. Putanov: Rastvarači, Tehnička knjiga Beograd, 1967.
