Istočnoslavenski jezici

Jedna od najuočljivijih specifičnosti razvoja istočnoslovenskih jezika nalazi se u činjenici da su se tri istočnoslovenska jezika kasnije od drugih slavenskih jezika razvila u posebne jezike. Između praslovenskog, sa jedne strane, i posebnih istočnoslovenskih jezika, sa druge, imamo period od nekoliko vijekova u kojem je na istočnoslovenskoj teritoriji postojao staroruski jezik (ruski: drevnerusskiй яzыk), koji se od drugih slovenskih jezika odvajao i mnogim strukturnim osobinama, i tipom književnojezičke norme, i mnogim dijalekatskim posebnostima, što je u različitom obimu i obliku odredilo specifičnosti potonja tri istočnoslovenska jezika. Drugim rečima, u istoriji istočnoslovenskih književnih jezika postoje dva glavna perioda: prvi, zajednički, kada je postojao samo jedan istočnoslovenski jezik (opšteistočnoslovenski), koji se danas u nauci naziva staroruskim, i drugi period, kada se iz tog jezika izdvajaju i u književnom i normativnom pogledu zasebno uobličavaju tri posebna jezička standarda.

Istočnoslovenski jezici su:

• Staroruski jezik
• Ruski jezik
• Bjeloruski jezik
• Ukrajinski jezik
• Istočnorusinski jezik