Mont d’an endalc’had

Philipp Iañ Hessen : diforc'h etre ar stummoù

Eus Wikipedia
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Diverradenn ebet eus ar c'hemm
Linenn 9: Linenn 9:
En [[1521]],pa oa 17 vloaz, e reas anaoudegezh gant [[Martin Luther]] , ha goude ma ne oa ket troet ar c'hrennard gant ar relijion e voe hoalet gant ar beleg-se. En [[1524]] e troas a-du gant ar [[protestantiezh|brotestantiezh]] hag un emglev personel a oa etrezañ hag an doueoniour ha kelenner [[Philipp Melanchthon]].
En [[1521]],pa oa 17 vloaz, e reas anaoudegezh gant [[Martin Luther]] , ha goude ma ne oa ket troet ar c'hrennard gant ar relijion e voe hoalet gant ar beleg-se. En [[1524]] e troas a-du gant ar [[protestantiezh|brotestantiezh]] hag un emglev personel a oa etrezañ hag an doueoniour ha kelenner [[Philipp Melanchthon]].
D'ar [[15 a viz Mae ]] [[1525]] e voe trec'h en [[emgann Frankenhausen]] war arme ar gouerien brotestant kaset gant [[Thomas Müntzer]]. Er bloaz-se en-eeun avat e nac'has kemer perzh er C'hevre enepluterian aozet gant [[Georg, dug Saks]], ar priñs katolik.<br />
D'ar [[15 a viz Mae ]] [[1525]] e voe trec'h en [[emgann Frankenhausen]] war arme ar gouerien brotestant kaset gant [[Thomas Müntzer]]. Er bloaz-se en-eeun avat e nac'has kemer perzh er C'hevre enepluterian aozet gant [[Georg, dug Saks]], ar priñs katolik.<br />
E [[Gotha (Alamagn)|Gotha]], e sinas un emglev gant ar [[Priñs-dilenner]] [[Jean Ier de Saxe (1468-1532)|Jean I{{er}} de Saxe (1468-1532)]] da ziwall an holl briñsed protestant.
E [[Gotha (Alamagn)|Gotha]], e sinas un emglev gant [[Priñs-dilenner]] [[Saks]], [[Johann]] (1468-1532), da wareziñ an holl briñsed protestant.
Adalek [[1526]] eunanas politikerezh ha relijion pa viras ouzh dilennidigezh an arc'hdug [[Ferdinand de Habsbourg]] da Roue ar Romaned: hennezh eo a voe [[Ferdinand Iañ an Impalaeriezh santel]] goude.



<!--
<!--
Linenn 16: Linenn 16:
Il fut l’un des acteurs majeurs de la [[Réforme protestante|Réforme]] et un artisan actif de la [[Renaissance artistique|Renaissance]] en Allemagne.
Il fut l’un des acteurs majeurs de la [[Réforme protestante|Réforme]] et un artisan actif de la [[Renaissance artistique|Renaissance]] en Allemagne.


A la réunion de [[Speyer|Spire]] en [[1526]], Philippe I{{er}} de Hesse soutint ouvertement la cause protestante rendant possible les prédications.

Il joint la politique à la religion, dès [[1526]] il empêcha l’élection en tant que Roi des Romains de l’archiduc Ferdinand de Habsbourg (futur [[Ferdinand Ier du Saint-Empire|Ferdinand I{{er}} du Saint-Empire]]). A la réunion de [[Speyer|Spire]] en [[1526]], Philippe I{{er}} de Hesse soutint ouvertement la cause protestante rendant possible les prédications.


Philippe I{{er}} de Hesse détermina l’organisation de l’Église luthérienne selon les principes protestants. En cela, il fut aidé par son chancelier [[Feige de Lichtenau]] et son aumônier Adam Krafft, mais également par l’ex-franciscain [[François Lambert]] d’[[Avignon]].
Philippe I{{er}} de Hesse détermina l’organisation de l’Église luthérienne selon les principes protestants. En cela, il fut aidé par son chancelier [[Feige de Lichtenau]] et son aumônier Adam Krafft, mais également par l’ex-franciscain [[François Lambert]] d’[[Avignon]].
Linenn 65: Linenn 64:
* [[Philippe II de Hesse-Rheinfels]], ([[1541]]-[[1583]]), landgrave de Hesse-Rheinfels
* [[Philippe II de Hesse-Rheinfels]], ([[1541]]-[[1583]]), landgrave de Hesse-Rheinfels


* Christine de Hesse ([[1543]]-[[1604]]), en [[1564]] elle épousa le duc [[Adolphe de Holstein-Gottorp]] ([[1526]]-[[1586]]), (fils de [[Frédéric Ier de Danemark]])
* Christine de Hesse ([[1543]]-[[1604]]), en [[1564]] a zimezas d'an dug [[Adolph von Holstein-Gottorp]] ([[1526]]-[[1586]]), mab da [[Frédéric Ier Danmark]])


* [[Georges Ier de Hesse-Darmstadt|Georges I{{er}} de Hesse-Darmstadt]] ([[1547]]-[[1596]]), landgrave de Hesse-Darmstadt, il fonda la seconde branche de la Maison de Hesse
* [[Georges Ier de Hesse-Darmstadt|Georges I{{er}} de Hesse-Darmstadt]] ([[1547]]-[[1596]]), landgrave de Hesse-Darmstadt, il fonda la seconde branche de la Maison de Hesse

Stumm eus an 17 Gwe 2011 da 21:41

Philipp der Großmütige, pe Ar Madelezhus, pried Christina.
Philipp Iañ Hessen e Kunsthistorisches Museum, Vienna.

Philipp Iañ Hessen (1504–1567) a oa landgrav Hessen adalek 1518. Dimezet e oa da Christina von Sachsen (1505–1549). Stourm a reas a-du gant ar Brotestanted

E vuhez

Mab e oa da Wilhelm II von Hessen, landgrav Hessen, ha d'e eil pried, Anna von Mecklenburg-Schwerin . E dad a varvas e 1509, pa ne oa Philipp nemet 5 bloaz. E 1514, goude kaout bec'h gant stadoù Hessen, e teuas he mamm a-benn da vout rejantez evit he mab. Dre ma kendalc'he an traoù da dreiñ fall e voe diskleriet Philipp major en 1518, ha roet ar galloud dezhañ er bloaz goude. Torret e oa bet galloud ar stadoù gant e vamm .

Treut e oa e zeskadurezh, berr e relijion ha koulskoude e voe ur politikour a dalvoudegezh, hag e kreskas e c'halloud. Kontet e veze da vezañ speredek, hogen rok hag emgar.

En 1521,pa oa 17 vloaz, e reas anaoudegezh gant Martin Luther , ha goude ma ne oa ket troet ar c'hrennard gant ar relijion e voe hoalet gant ar beleg-se. En 1524 e troas a-du gant ar brotestantiezh hag un emglev personel a oa etrezañ hag an doueoniour ha kelenner Philipp Melanchthon. D'ar 15 a viz Mae 1525 e voe trec'h en emgann Frankenhausen war arme ar gouerien brotestant kaset gant Thomas Müntzer. Er bloaz-se en-eeun avat e nac'has kemer perzh er C'hevre enepluterian aozet gant Georg, dug Saks, ar priñs katolik.
E Gotha, e sinas un emglev gant Priñs-dilenner Saks, Johann (1468-1532), da wareziñ an holl briñsed protestant. Adalek 1526 eunanas politikerezh ha relijion pa viras ouzh dilennidigezh an arc'hdug Ferdinand de Habsbourg da Roue ar Romaned: hennezh eo a voe Ferdinand Iañ an Impalaeriezh santel goude.




Tiegezh ha bugale

Rannidigezh al landgraviezh

Pa varvas Philipp I Hessen e voe rannet landgraviezh Hessen etre e bevar mab:


Lennadurezh

  • Jean-Yves Mariotte, Philippe de Hesse (1504-1567). Le premier prince protestant, Paris, Honoré Champion, « Bibliothèque histoire moderne et contemporaine », 2009, 320 p.