Дравідыйскія мовы
Дравідыйскія мовы — сям'я моў на тэрыторыі Паўднёва-Азіяцкага (Індыйскага) субкантынента.
| Дравідыйскія мовы | |
|---|---|
 | |
| Таксон | — |
| Арэал | — |
| Колькасць носьбітаў |
|
| Класіфікацыя | |
| Катэгорыя | ??? |
| Склад | |
| — | |
| Коды моўнай групы | |
| ДАСТ 7.75–97 | дра 185 |
| ISO 639-2 | dra |
| ISO 639-5 | dra |
Пашыраны пераважна ў Індыі. Падзяляюцца на групы:
- паўднёвую (тамільская, малаялам, кота, тода, кодагу, канара і канада);
- паўднёва-заходнюю (тулу);
- паўднёва-ўсходнюю (тэлугу);
- цэнтральную (коламі, найкі, парджы, гадаба);
- гандванскую (гондзі, конда, куі, куві, пенга, манда);
- паўночна-ўсходнюю (курух, малто);
- паўночна-заходнюю (брагуі).
Аднак генетычная класіфікацыя дравідыйскіх моў канчаткова не распрацавана. Чатыры з іх (тамільская, малаялам, канада і тэлугу) маюць старажытную літаратуру і лічацца афіцыйнымі мовамі індыйскіх штатаў Тамілнад, Керала, Майсур і Андхра-Прадэш. На тулу пісьменства з'явілася ў канцы ХІХ ст. Астатнія дравідыйскія мовы беспісьменныя.
У фаналогіі адрозніваюцца кароткія і доўгія галосныя, фанематычны націск адсутнічае. У марфалогіі пераважае суфіксальная аглюцінацыя. Назоўнік і іншыя імёны маюць 2 лікі і да 11 склонаў; род мае лексіка-граматычны характар; прыметнікі нязменныя, ступень прыкметы перадаецца сінтаксічна. Колькасць формаў часу дзеяслова вагаецца ад 2 да 6. Сінтаксіс мае шмат агульных рыс з сінтаксісам цюркскіх, мангольскіх моў.
Літаратура
правіць- Дравідыйскія мовы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).